Γράφαμε, περί Ἰωσήφ Νάσι ἤ Νάζι ἤ Νάζη ἤ Νάζος ἤ ..., ἐδῶ :
 |
| ἀπό ἐδῶ |
Μια περίοδος σημαντικής επιρροής και ισχύος άρχισε με την ανάρρηση στο θρόνο του φίλου και προστάτου του Σελίμ του II, το 1566. Ο Σελίμ τον ωνόμασε δούκα της Νάξου, ένα τιμάριο που περιλάμβανε μια δωδεκάδα νησιών του Αιγαίου με σημαντική εμπορική και κάποια στρατηγική σημασία. Δημιούργησε ένα δίκτυο διπλωματικών και εμπορικών επαφών στην Πολωνία, στη Μολδαβία και στη Βλαχία. Αργότερα ο Σελίμ του παραχώρησε το μονοπώλιο της εισαγωγής κρασιών στην Κωνσταντινούπολη. Στην αυλή ήταν εξέχον μέλος του φιλοπόλεμου κόμματος, που διατηρούσε την παράδοση του Χαϊρεδίν Βαρβαρόσσα, κηρύσσοντας αδιάκοπες εχθροπραξίες εναντίον όλων των καθολικών μεσογειακών δυνάμεων.
Απέβλεπε στο θρόνο της Κύπρου, όταν οι οθωμανικές δυνάμεις εισέβαλαν στη νήσο το 1570...
( Ἐπίσης ἀναφορές περί τοῦ ἐν λόγῳ ἔχουμε ἐδῶ κι᾿ἐδῶ. )
Γιατί ἀσχολούμεθα μέ ᾿δαὐτον; Διότι ἄν θέλῃ κανείς νά καταλάβῃ τί σημαίνει τουρκοϊσραηλινή σχέσις πρέπει ἀπαραιτήτως νά γνωρίσῃ τόν Νάσι. Θά τόν χαρακτηρίζαμε κάτι σάν τόν σημερινό Ῥότσιλντ,ἄς ποῦμε,ἐκείνης τῆς ἐποχῆς. Μία ἡ καταγωγή,ἕνα τό Σχέδιον, τό ὅραμα,ἡ γεωπολιτική τῆς Σιών...
Διαβάζουμε ἀπό τό βιβλίο «ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ - Αἰσχρόν ἐστί σιγᾶν τῆς Κύπρου ἀδικουμένης » τοῦ Γρηγορίου Μπέλλου :
Σ' αυτό το δεύτερο σκέλος η Κύπρος απετέλη βασικό άξονα απαραίτητο για την επιτυχή εφαρμογή του σιωνιστικού σχεδίου.
Ήδη ο Ιωσήφ, εμφανιζόμενος βέβαια ως Ζοάο Μιγκέζ, σε κάποιο ταξείδι του είχε συζητήσει "εξ απαλών ονύχων" με την ηγεσία της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας (Βενετίας) κατά το 1544-46. Συγκεκριμένα, είχε ζητήσει από την Ενετική Γερουσία κάποιες Ενετικές νήσους πλησίον της Παλαιστίνης τις οποίες θα διοικούσε αυτόνομα και στις οποίες θα μπορούσε να καταφύγη κάθε Εβραίος. Εγγυάτο βεβαίως και εκ του ασφαλούς αλματώδη οικονομική ανάπτυξι των κτήσεων αυτών, πράγμα που θα ωφελούσε με κάποιους τρόπους την Βενετία. Η Βενετία εκείνη την εποχή κατείχε πολλά νησιά ανάμεσα στα οποία ήταν η Κρήτη και η Κύπρος. Στην τελευταία, ή και στις δύο, απέβλεπε ο Ιωσήφ.
Οι Βενετοί, λειτουργώντας ως φιλοπάτριδες, απέρριψαν το σχέδιο. Πρέπει να ήταν μία δοκιμή αξιολογήσεως των Ενετών και των διαθέσεών των εκ μέρους του Νάσι ώστε να γνωρίζη πως θα κινηθή σε επερχομένη μελλοντική διαπραγμάτευσι. Τελικώς, η Κύπρος εσώθη τότε διότι αν οι Ενετοί είχαν κάποιον βασιλέα Δυτικού τύπου η ιστορία θα είχε βάλει από τότε τελεία και παύλα στην υπόθεσι Κυπριακό. Οι Νάσι απλώς περίμεναν υπομονετικά και εδούλευαν μεθοδικά ώστε να δημιουργήσουν μια νέα ευκαιρία και να πραγματοποιήσουν τον σιωνιστικό τους σκοπό στον οποίον κατεδείχθη πλέον εμφανώς ότι περιελαμβάνετο η Κύπρος...( σελίδες 139,140)
Σχετικῶς μέ τίς σιωνιστικές βλέψεις γιά Κύπρον,διαβάζουμε :
Ἔτσι ἀνοίγουν οἱ δρόμοι γιά τίς μεγάλες μπίζνες καί ὄχι μόνον...
Ἡ Κύπρος καί οἱ βλέψεις τῆς τουρκιᾶς...
...Ο Ιωσήφ ήτο ένας βαθύπλουτος άνθρωπος 35 ετών τώρα, μεγαλωμένος με την αριστοκρατία της Δύσεως, τιμημένος από αυτοκράτορες, φίλος με τους περισσότερους ηγεμόνες, γνώστης όλων των πολιτικών παρασκηνίων και των ζωτικών συμφερόντων όλων των Δυτικών ηγεμονιών, και ουσιαστικά, δεν υπήρχε άνθρωπος ηγεσίας στην Δύσι που ο Νάσι να μην τον εγνώριζε.
Εκτός αυτού, ήταν εύσωμος, καλοφτιαγμένος, επιβλητικός και άριστος χρήστης όλων των ειδών των όπλων. Αν σε αυτά προσθέσουμε την αριστοκρατική παιδεία και ανατροφή, τους καλούς τρόπους, την οξυδέρκεια και παρατηρητικότητα, την αναλυτική ικανότητα, τα βιώματα, τις εμπειρίες και τον τεράστιο πλούτο, τον ανάγουμε αυτομάτως στην καταπληκτικώτερη φυσιογνωμία του 16ου αιώνος.
Ήταν ο μόνος που ήξερε όλον τον κόσμο. Όντως, ήταν αρκετά προσοδοφόρο να του κάνη κανείς παρέα. Κι αυτός όμως κατάφερε, δανείζοντας σε όλους τεράστια ποσά, να δημιουργή οικονομικές εξαρτήσεις και μοχλούς πιέσεως κατά των σπουδαιοτέρων ηγεμόνων της Δύσεως. Το ίδιο φυσικά θα έκανε πολύ γρήγορα και ευκολώτερα στους Οθωμανούς. Αναφερόμενοι στο προφίλ του Ιωσήφ είναι άδικο να μην τονίσουμε το βάθος της ιουδαϊκής παιδείας και επιρροής (κυρίως από την θεία και πεθερά του) με τα οποία ανετράφη, καθιστώντας τα ιουδαϊκά συμφέροντα κυρίαρχα στις όποιες προσωπικές και κοινωνικές αποφάσεις του...
 |
| φωτό |
Αυτός, έχοντας τις επιμέρους αναφορές, εγνώριζε το Όλον και καθώριζε την πολιτική του. Εγνώριζε αμέσως τα απόκρυφα όλων των Αυλών της Ευρώπης. Πολλές φορές ο Ιωσήφ εγνώριζε τον λόγο για τον οποίο κάποιος πρέσβυς θα επεσκέπτετο τον Σουλτάνο και ελάμβανε τα μέτρα του. Εξ άλλου, οι Οθωμανοί, πάντα ράθυμοι, αγράμματοι και ακαλλιέργητοι, με κοινωνικές συνθήκες ανατολικές,δεν ήταν δυνατόν να αντιληφθούν καν τι εσήμαινε Δύσις. Απ’ την άλλη μεριά,δεν μπορούσαν να εμπιστευθούν κανένα δυτικό για πληροφορίες. Ο Ιωσήφ Νάσι έμοιαζε δώρο Αλλάχ διότι τα συμφέροντα των Οθωμανών (θεωρητικά)εταυτίζοντο με αυτά του Νάσι...( σελίδες 160,161)
....κάθε κοινότης ήταν και συνεχίζει να είναι ένα μικρό Ισραήλ και όλα έχουν ίδια και απολύτως σαφή οράματα και στόχους εξ ορισμού, δηλαδή εκ θρησκείας. Αν η διοίκησις της κάθε κοινότητος (ή της κάθε κοινωνικής δραστηριότητος σήμερα) παρασταθή με μία μικρή πυραμίδα (διότι πάντα το εβραϊκό διοικητικό μοντέλο είναι πυραμιδοειδές ή ιεραρχικό), έχουμε ανά την υφήλιο πολλές μικρές πυραμίδες οι οποίες τυφλά υπακούουν και πειθαρχούν σε κάποια Μεγάλη Πυραμίδα, πιθανώς άγνωστη και αόρατη αλλά πανίσχυρη και κυρίαρχη τουλάχιστον σήμερα. Η Μεγάλη Αρχή ενορχηστρώνει τις επιμέρους διοικήσεις, οι οποίες ΔΕΝ γνωρίζουν το Όλον όμως της έχουν πλήρη εμπιστοσύνη, επιτυγχάνοντας τοιουτοτρόπως τις διάφορες πολιτικές σε διάφορες περιοχές του πλανήτου άρα ακολουθώντας και την ίδια Μεγάλη Γεωπολιτική.
Λόγω χρονικής αποστάσεως, μπορούμε να δούμε σήμερα την οικογένεια Μεντέζ-Νάσι ως την Μεγάλη Αρχή του 16ου αιώνος αν και είναι πασιφανές ότι αυτοί ηκολούθησαν μία ως ένα σημείο προδιαγεγραμμένη πορεία και έλαβον την εθνικοπολιτική σκυτάλη από την άγνωστη Μεγάλη Αρχή της προηγουμένης από αυτούς γενεάς ...
Το επάνω μέρος του ‘Π’ το οποίον είναι και το βασικώτερο, δεν είναι άλλο από το Ιουδαϊκό Τόξο το οποίο ενώνει τα δύο πόδια του ‘Π’ δηλαδή Βόρειο Αφρική με Βόρειο Ευρώπη. Το τόξο αυτό αρχίζει από την Παλαιστίνη, συνεχίζει Κύπρο, Κρήτη, Οθωμανική Αυτοκρατορία (όπου Αιγαίο, Θεσσαλονίκη, Βουλγαρία, Ρουμανία-Δούναβις). Το ονομάζουμε Ιουδαϊκό Τόξο διότι η επίτευξις και επιτυχία του εβασίζετο – και βασίζεται – σε βιολογική φυσική ύπαρξι πλήθους λαού Εβραίων πειθαρχημένων και αφοσιωμένων στον Σκοπό.
Στα δύο σκέλη του ‘Π’ δεν ήταν αναγκαία η ύπαρξις αυτού του εβραϊκού πλήθους αλλά απλώς η σωστή επιλογή και διαχείρισις των εντοπίων αργυρώνητων και οικονομικώς εξαρτημένων οι ίδιοι να είναι η Οθωμανική Αυτοκρατορία. Πασιφανείς οι λόγοι υπάρξεως ανέκαθεν αλλά και σήμερα ισχυράς Τουρκίας.
Ολοκληρώνοντας την περιγραφή αυτή παρατηρούμε ότι ανάμεσα στις γραμμές αυτού το ‘Π’ συνθλίβεται όλη η μισητή από τους Μεντέζ-Νάσι, Νότιος Ευρώπη δηλαδή Πορτογαλλία, Ισπανία, Γαλλία, Βενετία και άλλα Ιταλικά βασίλεια.
Αυτό το σχήμα θα επεδίωκαν οι Νάσι και πάνω σε αυτό το σχήμα εβασίσθησαν όλοι οι σχεδιασμοί και οι διάφοροι πολιτικοί ελιγμοί των Εβραίων. Το δε εντελώς απαραίτητο όχημα επιβολής (τότε και τώρα) έτυχε ή καθώρισαν οι ίδιοι να είναι η Οθωμανική Αυτοκρατορία. Πασιφανείς οι λόγοι υπάρξεως ανέκαθεν αλλά και σήμερα ισχυράς Τουρκίας.
Ποίοι άραγε αναρωτώνται σήμερα για την απαρχή και σημασία για τους Εβραίους της Τουρκοϊσραηλινής ερωτικής σχέσεως; ...( σελίς 168,169)
τίς άνακατατάξεις πού βρίσκονται πλέον σ᾿αὐτό τόν εὐρύτερο χῶρον τόν δικό μας,ὅπου ἡ δημιουργία τοῦ σιωνιστικοῦ κράτους,τοῦ «μεγάλου Ἰσραήλ»,ἡ ἔκρηξις αὐτοῦ τοῦ ἰσλαμισμοῦ σέ βάρος ἀκριβῶς τοῦ Χριστιανισμοῦ,ἀλλά καί τοῦ Ἑλληνισμοῦ εἰδικώτερα στήν λεκάνη τήν δική μας πού εἴμαστε,ἀρχίζει πλέον μία δική μας συσπείρωσις,ὅπου νά μήν δοῦμε μονάχα τό συγκεκριμένο γεγονός τῆς διχοτομήσεως τῆς Κύπρου,ἄν σταματήσουν καί στήν διχοτόμησιν,ἀλλά νά δοῦμε καί τήν εὐρύτερη ἐπιδίωξιν σέ ἐκεῖνο τόν χῶρον πού λέγεται Αἱγαῖον.Τόν χῶρον πού λέγεται Αἰγαῖον ἤ Δωδεκάνησα ἤ ὅλα τά ἄλλα,τόν διεκδικεῖ πράγματι μόνον ἡ σημερινή τουρκία ἤ διά τῆς τουρκίας ὑπάρχει κάποια ἄλλη ...βλέψις ...
Συνεχίζεται...
Υ.Γ. Εὐχαριστῶ τόν φίλο κι᾿ἀναγνώστη Γεώργιο,γιά τό βιβλίο.
Ἡ Πελασγική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου