ΑΝΤΙΟ G20,ΓΕΙΑ BRICS+.......

του Pepe Escobar, γιά το Theshaker

Η ολοένα και πιο άσχετη Σύνοδος Κορυφής της G20 ολοκληρώθηκε με βέβαιες ενδείξεις ότι οι BRICS+ θα είναι ο δρόμος προς τα εμπρός για τη συνεργασία στον Παγκόσμιο Νότο.

Η λυτρωτική ποιότητα μιας τεταμένης G20 που διεξήχθη στο Μπαλί – διαφορετικά την οποία διαχειριζόταν η αξιέπαινη ινδονησιακή ευγένεια – ήταν να καθορίσει με σαφήνεια την κατεύθυνση που πνέουν οι γεωπολιτικοί άνεμοι.

Αυτό περιλήφθηκε στα δύο κύρια σημεία της Συνόδου Κορυφής: την πολυαναμενόμενη προεδρική συνάντηση Κίνας-ΗΠΑ –που αντιπροσωπεύει τη σημαντικότερη διμερή σχέση του 21ου αιώνα– και την τελική δήλωση της G20.

Η πρόσωπο με πρόσωπο συνάντηση διάρκειας 3 ωρών και 30 λεπτών μεταξύ του Κινέζου προέδρου Σι Τζινπίνγκ και του Αμερικανού ομολόγου του Τζο Μπάιντεν – που ζητήθηκε από τον Λευκό Οίκο – πραγματοποιήθηκε στην κατοικία της κινεζικής αντιπροσωπείας στο Μπαλί και όχι στον χώρο της G20. στο πολυτελές Apurva Kempinski στη Nusa Dua.

Το κινεζικό Υπουργείο Εξωτερικών περιέγραψε συνοπτικά τι ήταν πραγματικά σημαντικό. Συγκεκριμένα, ο Σι είπε στον Μπάιντεν ότι η ανεξαρτησία της Ταϊβάν είναι απλώς εκτός συζήτησης. Ο Σι εξέφρασε επίσης την ελπίδα ότι το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και οι ΗΠΑ θα συμμετάσχουν σε «περιεκτικό διάλογο» με τη Ρωσία. Αντί για αντιπαράθεση, ο Κινέζος πρόεδρος επέλεξε να αναδείξει τα στρώματα κοινού ενδιαφέροντος και συνεργασίας.

Ο Μπάιντεν, σύμφωνα με τους Κινέζους, έκανε αρκετά σημεία. Οι ΗΠΑ δεν επιδιώκουν έναν Νέο Ψυχρό Πόλεμο. δεν υποστηρίζει την "ανεξαρτησία της Ταϊβάν" δεν υποστηρίζει «δύο Κίνας» ή «μία Κίνα, μία Ταϊβάν». δεν επιδιώκει την «αποσύνδεση» από την Κίνα· και δεν θέλει να συγκρατήσει το Πεκίνο.

Ωστόσο, το πρόσφατο αρχείο δείχνει ότι ο Σι έχει λίγους λόγους για να πάρει τον Μπάιντεν στην ονομαστική του αξία.

Η τελική δήλωση της G20 ήταν ένα ακόμη πιο θολό θέμα: το αποτέλεσμα επίπονου συμβιβασμού.

Όσο και αν η G20 αυτοαποκαλείται ως «το κορυφαίο φόρουμ για την παγκόσμια οικονομική συνεργασία», που ασχολείται με την «αντιμετώπιση των μεγάλων οικονομικών προκλήσεων του κόσμου», η G7 εντός της G20 στο Μπαλί είχε τη σύνοδο κορυφής ντε φάκτο να καταληφθεί από τον πόλεμο. Ο «Πόλεμος» λαμβάνει σχεδόν διπλάσιο αριθμό αναφορών στη δήλωση σε σύγκριση με το «φαγητό» τελικά.

Η συλλογική Δύση, συμπεριλαμβανομένου του ιαπωνικού υποτελούς κράτους, ήταν αποφασισμένη να συμπεριλάβει στη δήλωση τον πόλεμο στην Ουκρανία και τις «οικονομικές επιπτώσεις» του - ειδικά την επισιτιστική και ενεργειακή κρίση. Ωστόσο, χωρίς να προσφέρει ούτε μια απόχρωση του πλαισίου, που σχετίζεται με την επέκταση του ΝΑΤΟ. Αυτό που είχε σημασία ήταν να κατηγορήσουμε τη Ρωσία – για όλα.

Το φαινόμενο του Παγκόσμιου Νότου

Εναπόκειτο στη φετινή διοργανώτρια χώρα της G20, Ινδονησία – και στην επόμενη οικοδέσποινα, την Ινδία – να επιδείξουν την ασιατική ευγένεια και την οικοδόμηση συναίνεσης. Η Τζακάρτα και το Νέο Δελχί εργάστηκαν εξαιρετικά σκληρά για να βρουν διατύπωση που θα ήταν αποδεκτή τόσο από τη Μόσχα όσο και από το Πεκίνο. Ονομάστε το Παγκόσμιο φαινόμενο του Νότου .

Ωστόσο, η Κίνα ήθελε αλλαγές στη διατύπωση. Αυτό αντιτάχθηκε από τα δυτικά κράτη, ενώ η Ρωσία δεν αναθεώρησε τη διατύπωση της τελευταίας στιγμής επειδή ο υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ είχε ήδη αναχωρήσει.

Στο σημείο 3 από τα 52, η δήλωση «εκφράζει τη βαθύτατη λύπη της για την επίθεση της Ρωσικής Ομοσπονδίας κατά της Ουκρανίας και απαιτεί την πλήρη και άνευ όρων αποχώρηση των ενόπλων δυνάμεων από το έδαφος της Ουκρανίας».

Η «ρωσική επιθετικότητα» είναι το τυπικό μάντρα του ΝΑΤΟ – δεν το μοιράζεται σχεδόν ολόκληρος ο Παγκόσμιος Νότος.

Η δήλωση επισημαίνει μια άμεση συσχέτιση μεταξύ του πολέμου και μιας «επιδείνωσης πιεστικών προβλημάτων στην παγκόσμια οικονομία – επιβράδυνση της οικονομικής ανάπτυξης, αύξηση του πληθωρισμού, διακοπή των αλυσίδων εφοδιασμού, επιδείνωση της ενεργειακής και επισιτιστικής ασφάλειας, αυξημένοι κίνδυνοι για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα».

Όσο για αυτό το απόσπασμα, δεν θα μπορούσε να είναι πιο αυτονόητο: «Η χρήση ή η απειλή χρήσης πυρηνικών όπλων είναι απαράδεκτη. Η ειρηνική επίλυση των συγκρούσεων, οι προσπάθειες αντιμετώπισης κρίσεων, καθώς και η διπλωματία και ο διάλογος είναι ζωτικής σημασίας. Η σημερινή εποχή δεν πρέπει να είναι πόλεμος».

Αυτό είναι ειρωνικό δεδομένου ότι το ΝΑΤΟ και το τμήμα δημοσίων σχέσεών του, η ΕΕ, που «εκπροσωπούνται» από τους μη εκλεγμένους ευρωκράτες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, δεν κάνουν «διπλωματία και διάλογο».

Διορθώθηκε με πόλεμο

Αντίθετα, οι ΗΠΑ, που ελέγχουν το ΝΑΤΟ, εξοπλίζουν την Ουκρανία, από τον Μάρτιο, με 91,3 δισεκατομμύρια δολάρια, συμπεριλαμβανομένου του τελευταίου προεδρικού αιτήματος, αυτόν τον μήνα, των 37,7 δισεκατομμυρίων δολαρίων . Αυτό συμβαίνει να είναι 33 τοις εκατό περισσότερο από τις συνολικές στρατιωτικές δαπάνες της Ρωσίας (με πλάγιους χαρακτήρες) για το 2022.

Πρόσθετες αποδείξεις ότι η Σύνοδος Κορυφής του Μπαλί καταλήφθηκε από «πόλεμο» προσκόμισε η έκτακτη συνάντηση, που συγκλήθηκε από τις ΗΠΑ, για να συζητηθεί αυτό που κατέληξε να είναι ένας ουκρανικός πύραυλος S-300 που έπεσε σε πολωνικό αγρόκτημα και όχι η έναρξη του Γ' Παγκοσμίου Πολέμου όπως ορισμένοι πρότειναν υστερικά οι ταμπλόιντ.

Αναμφισβήτητα, δεν υπήρχε κανένας από τον Παγκόσμιο Νότο στη συνάντηση – το μόνο ασιατικό έθνος ήταν ο Ιάπωνας υποτελής, μέρος της G7.

Συνδυάζοντας την εικόνα, είχαμε τον μοχθηρό δάσκαλο του Νταβός Klaus Schwab να υποδύεται για άλλη μια φορά έναν κακό του Μποντ στο επιχειρηματικό φόρουμ του B20 , πουλώντας το πρόγραμμα Great Reset για την «ανοικοδόμηση του κόσμου» μέσω πανδημιών, λιμών, κλιματικής αλλαγής, επιθέσεων στον κυβερνοχώρο και – φυσικά - του πολέμου.

Σαν να μην ήταν αρκετά δυσοίωνο, το Νταβός και το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του διατάσσουν τώρα την Αφρική – πλήρως αποκλεισμένη από το G20 – να πληρώσει 2,8 τρισεκατομμύρια δολάρια για να «εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της» βάσει της Συμφωνίας του Παρισιού για την ελαχιστοποίηση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.

Η κατάρρευση της G20 όπως την ξέρουμε

Το σοβαρό σπάσιμο μεταξύ του Παγκόσμιου Βορρά και του Παγκόσμιου Νότου, τόσο εμφανές στο Μπαλί, είχε ήδη προταθεί στην Πνομ Πενχ, καθώς η Καμπότζη φιλοξένησε τη Σύνοδο Κορυφής της Ανατολικής Ασίας το περασμένο Σαββατοκύριακο.

Τα 10 μέλη του ASEAN είχαν καταστήσει πολύ σαφές ότι παραμένουν απρόθυμα να ακολουθήσουν τις ΗΠΑ και την G7 στη συλλογική δαιμονοποίηση της Ρωσίας και σε πολλές πτυχές της Κίνας.

Οι κάτοικοι της Νοτιοανατολικής Ασίας επίσης δεν ενθουσιάζονται ακριβώς από το IPEF (Οικονομικό Πλαίσιο Ινδο-Ειρηνικού) που κατασκευάστηκε από τις ΗΠΑ, το οποίο θα είναι άσχετο όσον αφορά την επιβράδυνση του εκτεταμένου εμπορίου και της συνδεσιμότητας της Κίνας σε όλη τη Νοτιοανατολική Ασία.

Και γίνεται χειρότερο. Ο αυτοαποκαλούμενος «ηγέτης του ελεύθερου κόσμου» αποφεύγει την εξαιρετικά σημαντική σύνοδο κορυφής APEC (Οικονομική Συνεργασία Ασίας-Ειρηνικού) στην Μπανγκόκ στο τέλος αυτής της εβδομάδας.

Για πολύ ευαίσθητους και εκλεπτυσμένους ασιατικούς πολιτισμούς, αυτό θεωρείται προσβολή. Το APEC, που ιδρύθηκε στη δεκαετία του 1990 για να προωθήσει το εμπόριο σε όλη την περιοχή του Ειρηνικού, αφορά σοβαρές επιχειρήσεις Ασίας-Ειρηνικού, όχι αμερικανοποιημένη στρατιωτικοποίηση «Ινδο-Ειρηνικού».

Η αμηχανία ακολουθεί την τελευταία γκάφα του Μπάιντεν όταν λανθασμένα είπε στον Χουν Σεν της Καμπότζης ως «πρωθυπουργό της Κολομβίας» στη σύνοδο κορυφής στην Πνομ Πενχ.

Παραμονή για συμμετοχή στο BRICS

Είναι ασφαλές να πούμε ότι η G20 μπορεί να έχει βυθιστεί σε μια ανεπανόρθωτη πορεία προς την ασχετοσύνη. Ακόμη και πριν από το τρέχον κύμα της συνόδου κορυφής της Νοτιοανατολικής Ασίας –στην Πνομ Πενχ, το Μπαλί και την Μπανγκόκ– ο Λαβρόφ είχε ήδη σηματοδοτήσει τι θα ακολουθήσει όταν σημείωσε ότι «πάνω από δώδεκα χώρες» έχουν υποβάλει αίτηση για ένταξη στους BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αφρική ).

Το Ιράν, η Αργεντινή και η Αλγερία έχουν υποβάλει επίσημα αίτηση: το Ιράν, μαζί με τη Ρωσία, την Ινδία και την Κίνα, είναι ήδη μέρος του Ευρασιατικού Τετραμερούς που έχει πραγματικά σημασία.

Η Τουρκία, η Σαουδική Αραβία , η Αίγυπτος και το Αφγανιστάν ενδιαφέρονται εξαιρετικά να γίνουν μέλη. Η Ινδονησία μόλις έκανε αίτηση, στο Μπαλί. Και μετά υπάρχει το επόμενο κύμα: Καζακστάν, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Ταϊλάνδη (ενδεχομένως αίτηση αυτό το Σαββατοκύριακο στην Μπανγκόκ), Νιγηρία, Σενεγάλη και Νικαράγουα.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι όλοι οι παραπάνω έστειλαν τους Υπουργούς Οικονομικών τους σε διάλογο για την επέκταση των BRICS τον Μάιο. Μια σύντομη αλλά σοβαρή αξιολόγηση των υποψηφίων αποκαλύπτει μια εκπληκτική ενότητα στη διαφορετικότητα.

Ο ίδιος ο Λαβρόφ σημείωσε ότι θα χρειαστεί χρόνος για τα σημερινά πέντε BRICS να αναλύσουν τις τεράστιες γεωπολιτικές και γεωοικονομικές επιπτώσεις της επέκτασης στο σημείο να φτάσει ουσιαστικά το μέγεθος της G20 – και χωρίς τη συλλογική Δύση.

Αυτό που ενώνει τους υποψηφίους πάνω απ' όλα είναι η κατοχή τεράστιων φυσικών πόρων: πετρέλαιο και φυσικό αέριο, πολύτιμα μέταλλα, σπάνιες γαίες, σπάνια ορυκτά, άνθρακας, ηλιακή ενέργεια, ξυλεία, γεωργική γη, αλιεία και γλυκό νερό. Αυτή είναι η επιτακτική ανάγκη όταν πρόκειται για το σχεδιασμό ενός νέου αποθεματικού νομίσματος που βασίζεται σε πόρους για να παρακάμψει το δολάριο ΗΠΑ.

Ας υποθέσουμε ότι μπορεί να χρειαστεί έως και το 2025 για να τεθεί σε λειτουργία αυτή η νέα διαμόρφωση BRICS+. Αυτό θα αντιπροσωπεύει περίπου το 45 τοις εκατό των επιβεβαιωμένων παγκόσμιων αποθεμάτων πετρελαίου και πάνω από το 60 τοις εκατό των επιβεβαιωμένων παγκόσμιων αποθεμάτων φυσικού αερίου (και αυτό θα αυξηθεί εάν η δημοκρατία φυσικού αερίου του Τουρκμενιστάν ενταχθεί αργότερα στην ομάδα).

Το συνδυασμένο ΑΕΠ – με τα σημερινά στοιχεία – θα ήταν περίπου 29,35 τρισεκατομμύρια δολάρια. πολύ μεγαλύτερο από τις ΗΠΑ (23 τρισεκατομμύρια δολάρια) και τουλάχιστον το διπλάσιο της ΕΕ (14,5 τρισεκατομμύρια δολάρια και πέφτει).

Ως έχουν, οι BRICS αντιπροσωπεύουν το 40 τοις εκατό του παγκόσμιου πληθυσμού και το 25 τοις εκατό του ΑΕΠ. Το BRICS+ θα συγκεντρώνει 4,257 δισεκατομμύρια ανθρώπους: πάνω από το 50 τοις εκατό του συνολικού παγκόσμιου πληθυσμού ως έχει.

Το BRI αγκαλιάζει το BRICS+

Οι BRICS+ θα επιδιώξουν τη διασύνδεση με έναν λαβύρινθο θεσμών: οι πιο σημαντικοί είναι ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO), ο οποίος διαθέτει μια λίστα με παίκτες που θέλουν να γίνουν πλήρη μέλη. στρατηγικός ΟΠΕΚ+, με επικεφαλής de facto τη Ρωσία και τη Σαουδική Αραβία· και την Πρωτοβουλία Belt and Road (BRI), το γενικό πλαίσιο εμπορίου και εξωτερικής πολιτικής της Κίνας για τον 21ο αιώνα . Αξίζει να σημειωθεί ότι από νωρίς όλοι οι κρίσιμοι Ασιάτες παίκτες έχουν ενταχθεί στο BRI.

Στη συνέχεια, υπάρχουν οι στενοί δεσμοί των BRICS με μια πληθώρα περιφερειακών εμπορικών μπλοκ: ASEAN, Mercosur, GCC (Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου), Οικονομική Ένωση Ευρασίας (EAEU), Αραβική Ζώνη Εμπορίου, Αφρικανική Ηπειρωτική Ζώνη Ελεύθερων Συναλλαγών, ALBA, SAARC και τελευταία αλλά εξίσου σημαντικό είναι η Περιφερειακή Συνολική Οικονομική Συνεργασία (RCEP), η μεγαλύτερη εμπορική συμφωνία στον πλανήτη, η οποία περιλαμβάνει την πλειοψηφία των εταίρων της BRI.

Το BRICS+ και το BRI ταιριάζουν παντού - από τη Δυτική Ασία και την Κεντρική Ασία έως τους κατοίκους της Νοτιοανατολικής Ασίας (ειδικά την Ινδονησία και την Ταϊλάνδη). Το πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα θα είναι βασικό – καθώς τα μέλη του BRI θα προσελκύουν αναπόφευκτα περισσότερους υποψηφίους για το BRICS+.

Αυτό θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε ένα δεύτερο κύμα υποψηφίων για το BRICS+, συμπεριλαμβανομένου, ασφαλώς, του Αζερμπαϊτζάν, της Μογγολίας, τριών ακόμη κατοίκων της Κεντρικής Ασίας (Ουζμπεκιστάν, Τατζικιστάν και δημοκρατία φυσικού αερίου Τουρκμενιστάν), Πακιστάν, Βιετνάμ και Σρι Λάνκα, και στη Λατινική Αμερική, μια μεγάλη απόσπασμα που περιλαμβάνει τη Χιλή, την Κούβα, τον Ισημερινό, το Περού, την Ουρουγουάη, τη Βολιβία και τη Βενεζουέλα.

Εν τω μεταξύ, ο ρόλος της Νέας Τράπεζας Ανάπτυξης (NDB) των BRICS καθώς και της Τράπεζας Επενδύσεων Υποδομής της Ασίας υπό την ηγεσία της Κίνας (AIIB) θα ενισχυθεί – συντονίζοντας τα δάνεια υποδομής σε όλο το φάσμα, καθώς οι BRICS+ θα αποφεύγουν όλο και περισσότερο τις επιταγές που επιβάλλονται από τις ΗΠΑ. κυριαρχούσε το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα.

Όλα τα παραπάνω μετά βίας σκιαγραφούν το πλάτος και το βάθος των γεωπολιτικών και γεωοικονομικών ανακατατάξεων περαιτέρω στη συνέχεια – επηρεάζοντας κάθε γωνιά και γωνιά του παγκόσμιου εμπορίου και των δικτύων εφοδιαστικής αλυσίδας. Η εμμονή της G7 να απομονώνει ή/και να περιορίζει τους κορυφαίους παίκτες της Ευρασίας στρέφεται εναντίον της στο πλαίσιο της G20. Στο τέλος, είναι το G7 που μπορεί να απομονωθεί από την ακαταμάχητη δύναμη BRICS+.

http://enaasteri.blogspot.com/search?updated-max=2022-11-20T18:00:00%2B02:00&max-results=7