 |
| ἐδῶ |
Τό α΄μέρος
Η Λερναία Ύδρα
Η Λερναία Ύδρα ήταν ένα από τα πιο τρομακτικά τέρατα της Ελληνικής Μυθολογίας, ένα πολυκέφαλο φίδι που καταγόταν από μια μακρά σειρά τρομερών θηρίων, με θανατηφόρο δηλητήριο και με τη δύναμη της αναγέννησης. Μια μάλλον ακριβής περιγραφή του Σίτι του Λονδίνου σήμερα και των Εβραίων Χαζάρων κατοίκων του, τουλάχιστον με ορισμένα μέτρα. Το City του Λονδίνου είναι επίσης η μητέρα όλων των φορολογικών παραδείσων και είναι αναμφισβήτητα το σπίτι όλων των βρώμικων χρημάτων του κόσμου σήμερα.
Ακολουθούν αρκετές αναφορές που περιγράφουν το Σίτι του Λονδίνου ως "Παγκόσμια Αράχνη του Ιστού της Απάτης", ένα αρθρο από τον βρεταννικό Guardian που υποστηρίζει ότι «η συρρίκνωση της πόλης είναι ο μόνος τρόπος να σταματήσουν οι εγκληματίες του κόσμου να ανθίζουν στο Ηνωμένο Βασίλειο».
Ο George Monbiot έγραψε ένα εξαιρετικό άρθρο για τον βρετανικό Guardian όπου παρέθεσε στο Nicholas Shaxson's Treasure Islands, δηλώνοντας ότι «η Εταιρεία υπάρχει έξω από πολλούς από τους νόμους και τους δημοκρατικούς ελέγχους που διέπουν το υπόλοιπο Ηνωμένο Βασίλειο. Το Σίτι του Λονδίνου είναι το μόνο μέρος της Βρετανίας στο οποίο το κοινοβούλιο δεν έχει καμία εξουσία». Το τελευταίο του σχόλιο μπορεί να μην είναι απολύτως αληθινό, αν και στην πράξη λειτουργεί έτσι. Ο Monbiot λέει περαιτέρω ότι «η Εταιρεία ενεργεί ως το ανώτατο όργανο» (ανώτερο και από το κοινοβούλιο του Ηνωμένου Βασιλείου), και αυτό το μέρος είναι σίγουρα αλήθεια. Ο Monbiot ξεκινά γράφοντας: «[Η Πόλη είναι] η σκοτεινή καρδιά της Βρετανίας, το μέρος όπου η δημοκρατία πεθαίνει, εξαιρετικά ισχυρή, εξίσου ακαταλόγιστη».
Ο Monbiot αναφέρει τον θρήνο του Clement Attlee ότι «ξανά και ξανά έχουμε δει ότι υπάρχει σε αυτή τη χώρα άλλη δύναμη από αυτή που έχει την έδρα της στο Westminster». Συνεχίζει ότι :
«Η πόλη έχει εκμεταλλευτεί αυτή την αξιοσημείωτη θέση για να καθιερωθεί ως ένα είδος υπεράκτιου κράτους, μια δικαιοδοσία μυστικότητας που ελέγχει το δίκτυο των φορολογικών παραδείσων που στεγάζονται στις εξαρτήσεις του στέμματος του Ηνωμένου Βασιλείου και στις υπερπόντιες περιοχές. Αυτό το αυτόνομο κράτος εντός των συνόρων μας είναι σε θέση να ξεπλύνει τα παράνομα μετρητά ολιγαρχών, κλεπτοκρατών, γκάνγκστερ και βαρώνων ναρκωτικών».
Όλα αυτά είναι πολύ αληθινά, και η δύναμη των Εβραίων μέσα στην Πόλη έχει καταστήσει αδύνατη οποιαδήποτε αποτελεσματική ρύθμιση των παγκόσμιων οικονομικών, αμερικανικές εταιρείες όπως η AIG και η Lehman Brothers απλώς μετακομίζουν στο Σίτι του Λονδίνου για να εκτελέσουν το έγκλημά τους εκτός ισολογισμού μηχανορραφίες που χρεοκόπησαν τόσους πολλούς ανθρώπους. Αμερικανικές και άλλες εταιρείες έχουν συχνά χρησιμοποιήσει τις «υπηρεσίες» του City για να αποφύγουν τους οικονομικούς νόμους των δικών τους κυβερνήσεων. Το City είναι, σε πραγματικούς όρους, μια τεράστια εγκληματική επιχείρηση που διευθύνεται από γκάνγκστερς.
Δεν ήταν ευρέως γνωστό ότι αμέσως πριν από την οικονομική της κατάρρευση η Lehman πουλούσε τα εταιρικά της ομόλογα «υποστηριζόμενα από την πλήρη πίστη και πίστη της Lehman Brothers», σε ανυποψίαστους επενδυτές που δεν είχαν ιδέα ότι η χρεοκοπία ήταν ήδη ουσιαστικά σε εξέλιξη. Δεν ξέρω πού πωλήθηκαν όλα αυτά τα ομόλογα, αλλά ξέρω ότι δισεκατομμύρια δολάρια από αυτά διατέθηκαν στο Χονγκ Κονγκ, τα χρήματα από αυτές τις πωλήσεις προφανώς εξαφανίστηκαν στα έγκατα του Σίτι του Λονδίνου.
Ο Τζόζεφ Στίγκλιτς καταδίκασε επίσης τους Εβραίους του City , λέγοντας στους βρετανούς νομοθέτες: «. . . Αυτοί οι άνθρωποι απλώς χρησιμοποιούν το κράτος δικαίου σας για να προστατεύσουν τα χρήματα που έχουν κλέψει σε άλλες χώρες. . . Από παγκόσμια άποψη, βοηθάτε και υποκινείτε την κλοπή».
Ένας Βρετανός βουλευτής είπε ότι το Σίτι του Λονδίνου είναι «μαγνήτης για βρώμικα .χρήματα».
Την ίδια στιγμή, ο Υπουργός Καταπολέμησης της Απάτης της κυβέρνησης παραιτήθηκε επειδή οι Εβραίοι του City είχαν για άλλη μια φορά καταργησει τη νομοθεσία για την καταπολέμηση του οικονομικού εγκλήματος από την πόλη, λέγοντας ότι «κανείς (στην κυβέρνηση του ΗΒ) δεν νοιαζόταν να σταματήσει τους κλεπτοκράτες, τους ολιγάρχες και το οργανωμένο έγκλημα. ‘Άρχοντες’ που κρύβουν τα λάφυρά τους στο Ηνωμένο Βασίλειο». Και ένα άλλο άρθρο που μας λέει πώς το City παραμένει ένα ασφαλές καταφύγιο για όλα τα βρώμικα μετρητά του κόσμου.
Εδώ είναι ένα άλλο ενδιαφέρον άρθρο από τον Guardian του Ηνωμένου Βασιλείου, με έναν οδηγό 5 βημάτων που λέει πώς οι Εβραίοι του City μπορούν να σας βοηθήσουν να ξεφύγετε από την κλοπή εκατομμυρίων.
Μια ένδειξη αυτού είναι το Επίσημο Μητρώο Εταιρειών του Ηνωμένου Βασιλείου που είναι γεμάτο με πλαστά ονόματα, επειδή δεν απαιτούνται έλεγχοι ταυτότητας. Μια εταιρεία είναι εγγεγραμμένη, για παράδειγμα, στο όνομα του «Άγιος Ιησούς Χριστός», με το επάγγελμά του ως «δημιουργός», την ιθαγένειά του ως «Αγγελική» και τη χώρα διαμονής του ως «Ουρανό». Ένα άλλο είναι στο όνομα του "Adolf Tooth Fairy Hitler", με μια εταιρεία πωλήσεων City στο όνομα "Donald Duck" και ούτω καθεξής. Η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου ισχυρίζεται ότι δεν έχει τους πόρους για την αστυνόμευση του εταιρικού μητρώου, αλλά η αλήθεια είναι ότι του επιτρέπουν να συνεχίσει επειδή εξυπηρετεί όμορφα τους σκοπούς των γκάνγκστερ στην πόλη.
Προτάθηκε ελεγκτική νομοθεσία, αλλά οι Εβραίοι του City την ακύρωσαν..
Ένα άρθρο στην Eurasia Review αποκαλούσε το City of London «Ένας παράδεισος των παρασίτων, ή το καλύτερο εγκληματικό καταφύγιο που μπορούν να αγοράσουν τα χρήματα.Το Λονδίνο έχει γίνει το κέντρο του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου με τη μακροπρόθεσμη ενεργό συνεργασία μεγάλης κλίμακας με ναρκωτικά, όπλα, λαθρεμπόριο ανθρώπων και καρτέλ σεξουαλικών σκλάβων αξίας πολλών δισεκατομμυρίων λιρών. Οι [Εβραίοι του City] ειδικεύονται στο ξέπλυμα κεφαλαίων από τους Μεξικανούς, Κολομβιανούς, Περουβιανούς, Ρώσους, Πολωνούς, Τσέχους, Νιγηριανούς ναρκοβασιλείς. . . Οι λευκοί σκλάβοι έχουν τους «ιδιώτες τραπεζίτες» τους σε αριστοκρατικές τράπεζες της πόλης. . . κλεπτοκράτες, ισόβιοι φοροφυγάδες δισεκατομμυρίων δολαρίων, που φεύγουν από τη λεηλατημένη πατρίδα τους». Συνεχίζει ότι το «The City Boys» καλωσορίζει «κάθε γκάνγκστερ/ολιγάρχη». Συνέχισε λέγοντας: «Το καταφύγιο του Λονδίνου για τους πλουσιότερους ληστές και παράσιτα του κόσμου προσφέρει άνευ προηγουμένου υπηρεσίες, ιδιαίτερα προστασία από την έκδοση και την ποινική δίωξη στον τόπο των εγκλημάτων τους».
"Στην εποχή μας, . . . το City του Λονδίνου είναι ένας αναχρονισμός του χειρότερου είδους. Η Corporation, η οποία διοικεί την Πόλη σαν ένα μονοκομματικό μίνι-κράτος, είναι ένα μη ανακατασκευασμένο δίκτυο παλιών αγοριών του οποίου η μεσαιωνική φαντασμαγορία καμουφλάρει την πραγματική δύναμη και τον πλούτο που κατέχει. Η City of London Corporation κατατάσσεται ως πολιτική δύναμη χωρίς αντίπαλο στη Βρετανία, πιθανώς στον κόσμο. Έχει χρησιμοποιήσει τη δύναμή της για να ασκήσει τεράστια πολιτική επιρροή για να αντισταθεί στη ρύθμιση και να εξαγάγει φορολογική απαλλαγή. Έχει προωθήσει την εγκληματικότητα διασφαλίζοντας ότι η πόλη κατατάσσεται μεταξύ των λιγότερο υπεύθυνων οικονομικών κέντρων στο πρόσωπο της γης». Ο ιστότοπος TaxJustice αποκαλεί το Σίτι του Λονδίνου «Ένα κράτος μέσα σε ένα κράτος. το πιο ισχυρό πολιτικό λόμπι με συμφέροντα στον κόσμο».
Υπάρχουν πολλά περισσότερα, συμπεριλαμβανομένης της χρηματοδότησης του Σιωνισμού από την Τράπεζα Rothschild και των φρικαλεοτήτων που συνεχίζονται στην Παλαιστίνη από πριν από την ίδρυση του Ισραήλ, μέσω και υπό την αιγίδα των Εβραίων στο City του Λονδίνου.
Επίσης, το Sinhalanet είχε ένα άρθρο που μπορεί να βρείτε ενδιαφέρον, στο οποίο υποστηρίζεται ότι «τρεις εταιρείες διοικούν τον κόσμο: City of London, Washington DC και Vatican City» και ότι μαζί ελέγχουν τους πολιτικούς, τις οικονομίες και το 80% του παγκόσμιου πλούτου.
Ο Βασιλιάς της Αγγλίας συναντά το αφεντικό του
Οι Βορειοαμερικανοί σπάνια δίνουν μεγάλη προσοχή στις λεπτομέρειες ειδήσεων στο Ηνωμένο Βασίλειο και μπορεί να μην γνωρίζουν τις επαναλαμβανόμενες σύντομες εκστρατείες μέσων ενημέρωσης σχετικά με το «Θα πρέπει να καταργηθεί η μοναρχία;» Αυτά συνήθως εμφανίζονται απότομα χωρίς προειδοποίηση ή προφανή αιτία, απαριθμώντας όλα τα συνήθη ζητήματα μιας μοναρχίας που είναι αναχρονισμός, η βρετανική βασιλική οικογένεια είναι ένα άχρηστο παράρτημα στην κυβέρνηση, μια περιττή δαπάνη κ.λπ. Εξαφανίζονται εξίσου ξαφνικά, όλα τα ΜΜΕ του Ηνωμένου Βασιλείου εξαφανιζοντας τις «επιθυμιες» τους τους την ίδια στιγμή. Αυτές οι μικρές εκστρατείες δεν είναι ατυχήματα. είναι «υπενθυμίσεις» ή, σε ορισμένες περιπτώσεις, προειδοποίηση, από τους καλικάντζαρους που ελέγχουν το Σίτι του Λονδίνου ότι έχουν τη δύναμη να φέρουν το κοινό του Ηνωμένου Βασιλείου σε παροξυσμό και επίσης την επιρροή να εισαγάγουν και να προωθήσουν στο Κοινοβούλιο μια ψηφοφορία που θα διέλυε πράγματι τη μοναρχία.
Δείτε τη φωτογραφία του (τότε) πρίγκιπα Καρόλου και του Έβελιν ντε Ρότσιλντ, με το ψωροκαθίκι Ρότσιλντ να πιέζει το δάχτυλό του στο στήθος του Καρόλου. Αυτή είναι μια πολύ επιθετική χειρονομία, και όχι κάτι που θα έκανε κανείς σε έναν ανώτερο. Μπορείτε να φανταστείτε τον εαυτό σας να πλησιάζει το αφεντικό σας ή τον Πρόεδρο του Διοικητικού Συμβουλίου, να του χώνεις το δαχτυλο στο στήθος και να λές: «Έχω κάτι να σου πω»; Σιγουρα οχι.
Θα το κάναμε αυτό μόνο σε έναν εμφανώς κατώτερο και σε κάποιον που εκφοβίζαμε, σχεδόν με περιφρόνηση. Η χειρονομία δεν είναι μόνο για να τονίσει ένα σημείο, αλλά είναι ένα είδος απειλής, κάτι που θα μπορούσαμε να φανταστούμε έναν αστυνομικό να κάνει όταν εκδίδει διαταγή. Από τη φωτογραφία, η σχέση μεταξύ αυτών των δύο ανδρών είναι αρκετά ξεκάθαρη. Δεν μπορούμε να ξέρουμε το θέμα της συζήτησης, αλλά ο Ρότσιλντ ουσιαστικά λέει στον Τσαρλς «έτσι είναι και δεν χρειάζεται να σου αρέσει».
Αλλά γιατί ο Ρότσιλντ να μην πιέζει με το δαχτυλο αυτόν τον «μικρό ηλιθιο» στο στήθος; Ο Κάρολος δεν είναι τίποτα γι 'αυτόν, μια βολική ενόχληση, λίγο μια δημόσια ασπίδα, αλλά όχι περισσότερο. Ο Ρότσιλντ έχει πλούτο που ο Κάρολος δύσκολα μπορεί να κατανοήσει, και δύναμη που ξεπερνά αυτή του Καρόλου κατά τάξεις μεγέθους, συμπεριλαμβανομένου του βρετανικού κοινοβουλίου και της κοινής γνώμης του ΗΒ. Και οι δύο άνδρες γνωρίζουν ότι ο Ρότσιλντ θα μπορούσε να εκθρονίσει τον «Βασιλιά» ανά πάσα στιγμή, ότι ο Κάρολος ως Βασιλικός υπάρχει μόνο με την ευχαρίστηση των Εβραίων. Ο Κάρολος, ο υποτιθέμενος «Βασιλιάς της Αγγλίας», δεν μπορεί καν να μπει στο σπίτι ή στον τόπο εργασίας του Ρότσιλντ χωρίς συγκεκριμένη πρόσκληση.
Πόσο υποχείριο μπορείς να είσαι;
Είναι οι διάφοροι Rothschild, Sebag-Montefioris και άλλοι παρόμοιοι που θεωρούνται το πραγματικό «βασίλειο» της Αγγλίας, Charles, Andrew, Edward, που είναι καρικατούρες-μαριονέτες.
Σε ποιον ανήκει η πόλη;
Λοιπόν, η οντότητα περιγράφεται ως "The Corporation of The City of London", αλλά, καθώς πρόκειται για ιδιωτική εταιρεία, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ λίστα μετόχων. Μου είπαν ότι υπάρχουν 13 εβραϊκές οικογένειες που έχουν κεντρική θέση σε αυτήν την επιχείρηση, με τους Ρότσιλντ να είναι οι πρώτοι μεταξύ αυτών. Το City μπορεί κάλλιστα να λειτουργεί ως εταιρεία από ορισμένες απόψεις, αλλά θα μπορούσε να περιγραφεί με μεγαλύτερη ακρίβεια ως μια τυπική οικογένεια οργανωμένου εγκλήματος που είναι Άρχοντες του δικού τους μίνι-κράτους και λειτουργούν ουσιαστικά με απόλυτη ατιμωρησία σε όλο τον κόσμο. Αυτή η ατιμωρησία επιλύεται κυρίως με την οικονομική τους δύναμη, αλλά δευτερευόντως με την πολιτική δύναμη και επιρροή που αποκτά αυτή η οικονομική δύναμη. Δεν είναι μυστικό ότι εθνικές κυβερνήσεις όπως οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία, η Ιταλία, η Γερμανία, η Ολλανδία, ο Καναδάς και άλλες είναι βασικά και ουσιαστικά εβραϊκά ελεγχόμενα κράτη.
Υπάρχει και κάτι άλλο εδώ, που έχει να κάνει με τις υπηρεσίες πληροφοριών, κυρίως τη CIA και τη Μοσάντ, αν και η MI5 θα ταίριαζε σχεδόν σίγουρα σε αυτό. Έχω ένα αντίγραφο ενός εγγράφου που δόθηκε στη δημοσιότητα από τη CIA κατόπιν αιτήματος FOIA. Δεν είναι έγγραφο της CIA και δεν είναι σαφές γιατί θα ήταν στην κατοχή της CIA. Το έγγραφο δεν έχει συνταχθεί, αλλά ο αρχικός συγγραφέας δεν ταυτοποιείται. Το κυριότερο σημείο αυτού του εγγράφου υποδεικνύει την ύπαρξη μιας ομάδας κάπου εντός της CIA που λειτουργεί ανεξάρτητα, ενεργώντας υπό την αιγίδα και την εξουσία της CIA αλλά με δικό της σκοπό και ατζέντα που δεν σχετίζονται με την υπόλοιπη οργάνωση. Το έγγραφο στερείται απολύτως ακριβών λεπτομερειών, αλλά η συνέπεια είναι, ότι αυτή η ομάδα δεν αναφέρεται σε κανένα τμήμα της CIA και ότι οι δραστηριότητές της μπορεί να μην είναι καν γνωστές από την κεντρική διεύθυνση της CIA.
Ο Έντουαρντ Σνόουντεν, σε άρθρο με τίτλο «Η CIA δεν είναι φίλος σου», έκανε αναφορά και σε αυτό. Έγραψε ότι μετά τη δημιουργία της CIA, «Μέσα σε ένα χρόνο, η νεαρή υπηρεσία είχε ήδη ξεφύγει από το λουρί του επιδιωκόμενου ρόλου συλλογής και ανάλυσης πληροφοριών για να δημιουργήσει ένα τμήμα μυστικών επιχειρήσεων. Μέσα σε μια δεκαετία, η CIA κατεύθυνε την κάλυψη αμερικανικών ειδησεογραφικών οργανισμών, ανατρέποντας δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις (κατά καιρούς μερικές φορές απλά για να ωφελήσει μια ευνοημένη εταιρεία), δημιουργούσε προπαγάνδα για να χειραγωγήσει το δημόσιο αίσθημα, ξεκινώντας μια μακροχρόνια σειρά πειραμάτων ελέγχου του νου. Ασυνείδητα ανθρώπινα υποκείμενα. . . και παρέμβαση στις ξένες εκλογές».
Αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο θέμα με τόσα πολλά συνυφασμένα νήματα που ακόμη και ένα πολύ μεγάλο άρθρο μετά βίας θα μπορούσε να το δικαιώσει, αλλά ήθελα να θίξω ένα σημείο σχετικά με τη μυστικότητα, την ατζέντα και την έλλειψη μιας αλυσίδας αναφοράς της CIA. Ως ένα παράδειγμα, είχε αναφερθεί σε πολλά μέρη ότι ούτε το Κογκρέσο των ΗΠΑ ούτε ο Λευκός Οίκος είχαν καμία γνώση του προγράμματος MK-ULTRA της «CIA». Το κάλυψα αυτό με πολλές λεπτομέρειες σε προηγούμενο άρθρο στο MK-ULTRA.
Κατά τη διάρκεια ακροάσεων στο Κογκρέσο για ένα άσχετο θέμα, ένας μάρτυρας έφερε έναν συνάδελφο που άρχισε να καταθέτει σε ένα περίεργο πρόγραμμα ελέγχου του νου που ήταν άγνωστο μέχρι εκείνη την ημερομηνία, το οποίο οδήγησε στην έκθεση του MK-ULTRA - και στην ταχεία καταστροφή (έτσι είπαν) όλων των σχετικων έγγραφων. Το σημαντικό είναι ότι αυτό το τεράστιο και φρικτό πρόγραμμα, που εκτείνεται σε δεκαετίες, διέφυγε της εξωτερικής προσοχής. Το MK-ULTRA ήταν εξ ολοκλήρου ένα εβραϊκό πρόγραμμα. Έχω μια λίστα με τους κορυφαίους 30 υπολοχαγούς του MK-ULTRA, από τον Gottlieb και κάτω, και όλοι είναι Εβραίοι. Αυτό δεν αμφισβητείται, και στην πραγματικότητα πιστεύω ότι από τους 50 ή 60 κορυφαίους ανθρώπους, μόνο δύο ή τρεις το πολύ δεν είναι Εβραίοι. Το ερώτημα είναι πώς θα συνέβαινε μια εσωτερική ομάδα της «αμερικανικής CIA» να είχε τόσο αποφασιστικό ενδιαφέρον για ένα τόσο φρικτό πρόγραμμα και να το στελεχώσει εξ ολοκλήρου με Εβραίους.
Μια παρόμοια ανησυχία προκύπτει από τις ακροάσεις στο Κογκρέσο που διεξήχθησαν για την αποκάλυψη του προγράμματος της «CIA», που εκτείνεται και πάλι δεκαετίες, για τη δολοφονία περίπου 150 παγκόσμιων ηγετών και ανώτερων πολιτικών. Μετά την εξέταση των στοιχείων όλων αυτών των δολοφονιών, δεν είναι καθόλου σαφές ότι πολλές, ή ακόμη και οι περισσότερες, από αυτές θα είχαν οποιοδήποτε όφελος για την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Στην πραγματικότητα, όπως οι παγκόσμιες κλοπές χρυσού που διεξήχθησαν από το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ τη δεκαετία του 1930, ή η αεροπειρατεία του πετρελαίου του Ιράκ σήμερα, είναι ευκολότερο να πιστέψουμε ότι αυτές έγιναν για λογαριασμό της «μυστικής κυβέρνησης» προς όφελος και εγκέφαλοι από το Σίτι του Λονδίνου. Κοιτάζοντας πίσω σε τόσα πολλά παγκόσμια γεγονότα, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι οποιοδήποτε μέρος της κυβέρνησης των ΗΠΑ θα είχε ενδιαφέρον ή θα είχε όφελος από αυτές τις δραστηριότητες. Εδώ μπορώ μόνο να κάνω εικασίες,
Μπορούμε να θυμηθούμε ότι ο Jeffrey Epstein γλίτωσε από την πρώτη του σύλληψη επειδή «είναι των μυστικών υπηρεσιών» και «πάνω από τον μισθό σου» (σημ. μετ. φράσεις που ελέχθησαν από δικαστές και εισαγγελείς στους οποίους προωθήθηκε η υπόθεση του Επστάϊν την πρώτη φορά). Όμως, όπως τόνισα παραπάνω, δεν υπάρχει περίπτωση η αμερικανική CIA να είχε δημιουργήσει ένα παγκόσμιο πρόγραμμα εγκλωβισμού σεξουαλικής επαφής με ή χωρίς τη γνώση οποιουδήποτε μέρους της αμερικανικής κυβέρνησης. Θα υπήρχε απλώς πολύ μεγάλη έλλειψη ενδιαφέροντος και οφέλους για οποιοδήποτε μέρος των ΗΠΑ, και το μόνο συμπέρασμα που μπορώ να δω είναι ότι πρέπει να προέρχεται από το City του Λονδίνου, όπου θα ταίριαζε τέλεια στη συνολική εικόνα. Σε παρόμοιο πλαίσιο, οι πόλεμοι των Μπόερς δεν έχουν νόημα αν τους αποδώσουμε στη Βρετανία, ωστόσο η Αγγλία έστειλε τον στρατό της για να διαπράξει εκπληκτικά εγκλήματα και φρικαλεότητες χωρίς κανένα όφελος για την Αγγλία.
Και πάλι, υπάρχουν ίσως εκατοντάδες άρθρα και πολλά βιβλία σχετικά με την εισαγωγή ηρωίνης και κοκαΐνης από τη CIA και γενικά τη διακίνηση ναρκωτικών. Τώρα, δεν έχω αυταπάτες για την αγνότητα της CIA, και είμαι βέβαιος ότι πολλοί από το προσωπικό της είναι αρκετά κακοί άνθρωποι για να κάνουν ακριβώς αυτό. Σίγουρα είναι δυνατή υπηρεσία, αλλά δεν έχει νόημα η «αμερικανική CIA», εξ ολοκλήρου για δικό της λογαριασμό, να εμπλακεί τόσο βαθιά στη διεθνή διακίνηση ναρκωτικών. Αλλά οι Εβραίοι στο Σίτι του Λονδίνου απέκτησαν γρήγορα την εμπειρία τους στη διακίνηση ναρκωτικών. Στην πραγματικότητα, αυτή ήταν η πηγή πολλών από τις αρχικές τους περιουσίες τους. Οι Χαζάρο Εβραίοι ήταν πάντα από τους μεγαλύτερους εμπόρους ναρκωτικών στον κόσμο. Έτσι, αν αποδώσουμε τη διακίνηση ναρκωτικών σε αυτόν τον κεντρικό «ιδιωτικό» πυρήνα της CIA που αναφέρεται στο City του Λονδίνου, όλα τα κομμάτια ταιριάζουν μεταξύ τους και όλα έχουν νόημα. Αυτό θα εξηγούσε ακόμη και γιατί η τράπεζα HSBC τιμωρείται επανειλημμένα τόσο βαριά στις ΗΠΑ για ξέπλυμα χρήματος από ναρκωτικά. Η HSBC δημιουργήθηκε για να κάνει την βρώμικη δουλειά πριν από 150 χρόνια και η έδρα της βρίσκεται στο City of London. Ακόμα και τα μικρά κομμάτια στο παζλ ταιριάζουν τέλεια.
Σκεφτείτε ξανά το πρόγραμμα δολοφονίας της «CIA». Δεν υπάρχει περίπτωση η CIA από μόνη της, ακόμα και που θεωρείται μια ομάδα απατεώνων ή όπως αλλιώς, να αποφάσιζε να σκοτώσει 150 Προέδρους, Πρωθυπουργούς και άλλους ανώτατους κυβερνητικούς αξιωματούχους που, ως επί το πλείστον, δεν θα είχαν κανένα όφελος για τις ΗΠΑ. Και καμία ομάδα της CIA, απατεώνων ή μη, δεν θα αναλάμβανε να σκοτώσει τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ, χωρίς να έχει κανένα εμφανές όφελος για τις ΗΠΑ. Αλλά αν εισαγάγουμε σε αυτή την εξίσωση τις πολιτικές ηγεμονικές φιλοδοξίες των Εβραίων στο Σίτι του Λονδίνου, τα κομμάτια ταιριάζουν και πάλι μεταξύ τους.
Είναι αλήθεια ότι πρόκειται για εικασίες από την πλευρά μου. Δεν μπορώ να αποδείξω αυτούς τους ισχυρισμούς. Απλώς τα έχω συνδυάσει από λογική και περιστασιακά στοιχεία.
Συνιστάται προσοχή
Σίγουρα, αυτοί οι άνθρωποι είναι αδίστακτοι. Δεν λείπουν οι αποδείξεις ότι θα καταστρέψουν όποιον τους αμφισβητήσει και θα σκοτώσουν όποιον απειλεί να αποκαλύψει ή να ματαιώσει τα σχέδιά τους. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για τους «γκογιμ». Είναι εξίσου αδίστακτοι με τους δικούς τους. Έχετε διαβάσει τι έκαναν στον Dominique Strauss-Khan.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι αυτός ο άνθρωπος ήταν ο Διευθύνων Σύμβουλος του ΔΝΤ και σχεδόν σίγουρα ο επόμενος Πρόεδρος της Γαλλίας, και ωστόσο ήταν πολύ αουτσάιντερ, μακριά από το κέντρο της εξουσίας. Όπως ανέφερα στο άρθρο μου, εκμυστηρεύτηκε στη γυναίκα του και σε άλλους ότι «με παρακολουθούν για να παραπατήσω». Για να χρησιμοποιήσουμε μια τέτοια ορολογία, μπορούμε να καταλάβουμε ότι δεν ήταν άνθρωποι που ήταν κοντά του, αλλά που ήταν ταυτόχρονα πολύ πιο πάνω του, και ήλπιζε ξεκάθαρα ότι μπορεί να ήταν αρκετά ασήμαντος και απλώς να τον αγνοούσαν. Έκανε λάθος.
Παρόμοιος ήταν και ο Τζέρεμι Κόρμπιν. Ο πρώην ηγέτης του Εργατικού Κόμματος του Ηνωμένου Βασιλείου, ο Κόρμπιν κέρδισε την εχθρότητα των Εβραίων στην City και τον κατέστρεψαν. Του είχαν κολλήσει μονίμως το «αντισημίτης» και το είχαν εντελώς «στα σκουπίδια» για την ανυπακοή του στους Εβραίους και τις καλές του προθέσεις προς τον βρετανικό λαό. Το Εργατικό Κόμμα δηλώνει σταθερά ότι ο Κόρμπιν δεν θα ξαναπεράσει ποτέ το κατώφλι τους γιατί τώρα είναι «πολύ τοξικός».
Υπήρχε ένα άλλο θέμα, με τίτλους εφημερίδων πριν από μερικά χρόνια «Ο Άμσελ Ρότσιλντ αυτοκτονεί». Αυτός ο άνθρωπος, ένας 6ος στην τραπεζική γενιά των Rothschildς, επρόκειτο να αναλάβει τα ηνία από τον ξαδέρφό του Sir Evelyn Rothschild, ως πρόεδρος της NM Rothschild & Sons. Το πτώμα του βρέθηκε από μια καμαριέρα σε δωμάτιο ξενοδοχείου στο Παρίσι. Αλλά δεν υπήρχε τίποτα σε αυτόν τον θάνατο που να έχει νόημα. Ο πρώτος αστυνομικός που βρέθηκε στη σκηνή είπε στους δημοσιογράφους ότι ο Ρότσιλντ βρέθηκε με ένα σχοινί γύρω από το λαιμό του συνδεδεμένο σε ένα εξάρτημα μπάνιου στο οποίο υποτίθεται ότι «κρεμάστηκε», αλλά ο αστυνομικός είπε ότι τράβηξε το σχοινί και ολόκληρο το εξάρτημα αποσπάστηκε από τον τοίχο. Είπε ότι δεν υπήρχε περίπτωση ο άνδρας να κρεμαστεί, επειδή το εξάρτημα δεν μπορούσε να υποστηρίξει βάρος, ότι το σχοινί είχε δεθεί εκεί μετά. Αυτός ο αστυνομικός εξαφανίστηκε γρήγορα και η ιστορία διαγράφηκε εντελώς από το Διαδίκτυο. Είδα ένα αντίγραφο ηλεκτρονικού ταχυδρομείου από τον Ρούπερτ Μέρντοχ, που έδινε οδηγίες σε όλες τις εφημερίδες του να το δηλώσουν "ως αυτοκτονία,
Οι επίσημες ιστορίες που ακολούθησαν, ήταν όλες ανοησίες, πολύ αξιολύπητες για να ονομαστούν ψέματα. Χαρακτηριστική ήταν η βρετανική Mirror, λέγοντας «. . . Φαινόταν ότι η πραγματική θηλιά γύρω από το λαιμό του Άμσελ ήταν η περιουσία του των 18 εκατομμυρίων λιρών», ότι «τα τεράστια πλούτη και επιρροή δεν έφερναν πάντα μεγάλη ευτυχία» και αυτή της μεγάλης περιουσίας του «Θα μπορούσατε να την περιγράψετε ως μια επιχρυσωμένη ψευτιά». Η «μεγάλη περιουσία του των 18 εκατομμυρίων λιρών»; Μ’ αυτα θα αγόραζε δύο Ferrari, μια Bugatti και θα άφηνε αρκετά χύμα για έναν κουβά παγωτό Häagen-Dazs, αλλά μ’ αυτό το «επιχρυσωμένο ψέμα» οδήγησε σε τέτοια κατάθλιψη που ο άνθρωπος κρεμάστηκε. Μια άλλη ιστορία ήταν ότι ο άντρας έπαθε κατάθλιψη μετά το θάνατο της μητέρας του και έτσι κρεμάστηκε. Άλλοι, και ήταν πολλοί, ήταν το ίδιο ανόητοι. Από όλους τους ανθρώπους, οι Ρότσιλντ θα είχαν την επιρροή να βάλουν σχεδόν ολόκληρη την αστυνομία του Παρισιού στην υπόθεση και να κυνηγήσουν κάθε στοιχείο στα πέρατα της γης. Αλλά δεν το έκαναν. Είπαν απλώς πολλά ανόητα ψέματα και το έθαψαν.
Δεν ξέρω τι πραγματικά συνέβη, αλλά πρέπει να πω ότι όταν διάβαζα την αρχική αναφορά της αστυνομίας και στη συνέχεια τις φρενήρεις συγκαλυπτικές ιστορίες, η ενστικτώδης αντίδρασή μου ήταν ότι αυτό έπρεπε να ήταν «οικογενειακό χτύπημα». Δεν θα μάθουμε ποτέ. Και μπορεί να μην ήταν το πρώτο. Μπορείτε να φανταστείτε να αυτοκτονήσετε κόβοντας τον λαιμό σας; Γιατί όχι? Οι Ρότσιλντ το κάνουν. Σύμφωνα με το Εβραϊκό Πρακτορείο Τηλεγράφων, «Ο Nathaniel Rothschild, δεύτερος γιος του πρώτου λόρδου Rothschild αυτοκτόνησε κόβοντας το λαιμό του. Οι συγκεκριμένοι λόγοι της πράξης δεν αποκαλύπτονται».
Ούτε αποκαλύπτονται οι λόγοι για τη βλακεία της μεθόδου. Από όλες τις διαθέσιμες επιλογές για να αυτοκτονήσω, το να κόψω τον λαιμό μου δεν θα ήταν η πρώτη μου επιλογή
Πού πάμε από εδώ?
Πουθενά, όσο μπορώ να δω. Πολλοί αναγνώστες θέλουν να δουν μια λύση που προσφέρεται. Υπαρχει μια. Εάν ο βασιλιάς Κάρολος μπορούσε να συγκεντρώσει αρκετό θάρρος και μια αποφασιστικότητα, θα μπορούσε να το αντιμετωπίσει. Μπορούσε να διοικεί τα ΜΜΕ του ΗΒ και να εξηγήσει την κατάσταση στους ανθρώπους με τρόπο που θα μπορούσαν να καταλάβουν. Αν το έκανε αυτό, σίγουρα θα είχε την υποστήριξη ολόκληρης της χώρας, αλλά και του στρατού.
Τώρα, ο στρατός του Ηνωμένου Βασιλείου είναι ομολογουμένως τίποτα, αλλά ακόμη και αυτοί έχουν τη στρατιωτική δύναμη για να εξαπολύσουν μια ολοκληρωτική επίθεση σε ένα απροστάτευτο αστικό τοπίο ενός τετραγωνικού μιλίου. Συγκεντρώστε όλους τους πυραύλους και το πυροβολικό και κατεδάφισε εντελώς το Σίτι του Λονδίνου. Μην αφήνετε λίθο επί λίθου και σκοτώστε οτιδήποτε κινείται. Εάν το κεφάλι και ο εγκέφαλος της Λερναίας Ύδρας σκοτωθούν έτσι, το σώμα θα πεθάνει σιγά-σιγά.
Αλλά αυτό είναι ένα όνειρο;;;;;;;;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου