Σήμερα ζούμε εμφανώς πρωτόγνωρες καταστάσεις , που αν δεν μεσολαβήσει η γνώση μέσω της αλήθειας πολύ δύσκολα θα μπορέσουμε να εξηγήσουμε τη μας συμβαίνει αλλά και τη ακριβώς μας περιμένει ! Ο δυτικός πολιτισμός αγαπητέ μου συνοδοιπόρε σήμερα περνά μέσα από μια κρίση που είναι ουσιαστικά διαφορετική από οτιδήποτε έχει βιώσει πριν. Άλλες κοινωνίες στο παρελθόν άλλαξαν τους κοινωνικούς τους θεσμούς ή τις θρησκευτικές πεποιθήσεις τους υπό την επίδραση των εξωτερικών δυνάμεων ή την αργή ανάπτυξη της εσωτερικής ανάπτυξης.
Ο πολιτισμός ξεριζώνεται σημερα από τα θεμέλιά του στη φύση και την παράδοση και ανασυγκροτείται σε μια νέα οργάνωση που είναι τόσο τεχνητή και μηχανική όσο ένα σύγχρονο εργοστάσιο.
Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του Σατανά στον κόσμο, φροντίζει να το κραταει κρυμμένο. Αλλά δύο μικροι αξονες φώτος αρχισαν είδη να φαίνονται ! Το πρώτο, ένα σύντομο άρθρο στην αναθεώρηση ACW (Ένωσης Καθολικών Γυναικών) και ο δεύτερος, μια παρατήρηση (που με εξέπληξε αρχικά) από έναν ιερέα στη Ρωσία που ισχυρίστηκε ότι τώρα, στη Δύση, ζούμε σε μια κομμουνιστική κοινωνία. Αυτοί οι άξονες φωτός συμβάλλουν ιδιαίτερα στην εξήγηση της επίθεσης της γραφειοκρατίας, η οποία σε πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο καταργει με επιτυχία τα δικαιώματα των γονέων να είναι οι κύριοι εκπαιδευτες και προστάτες των παιδιών τους !
Η ανασκοπηση του ACW, εξέτασε το διαβρωτικό έργο της «Σχολής της Φρανκφούρτης» – μιας ομάδας γερμανοαμερικανών μελετητών που ανέπτυξαν υψηλά προκλητικές και πρωτότυπες προοπτικές για τη σύγχρονη κοινωνία και τον πολιτισμό, αντλώντας από τον Hegel, τον Marx, τον Nietzsche, τον Freud και τον Weber.
Όχι ότι η ιδέα τους για μια «πολιτιστική επανάσταση» ήταν ιδιαίτερα νέα. «Μέχρι τώρα, έγραψε ο Joseph, Comte de Maistre (1753-1821), ο οποίος ήταν ΤεκτονοΜασονος επι δεκαπέντε χρόνια. «Τα έθνη σκοτώθηκαν από την κατάκτηση, δηλαδή από εισβολή»:
Αλλά εδώ δημιουργείται ένα σημαντικό ερωτημα. Μπορεί ένα έθνος να μην πεθάνει στο έδαφός του, χωρις υποταγη ή εισβολή, αλλα επιτρέποντας στις μύγες της αποσύνθεσης να καταστρέψουν στον πυρήνα,ολες τις πρωτότυπες και ιδρυτικές αρχές που το καθιστούν αυτό που είναι όπως αυτό που συμβαίνει αυτήν την στιγμή στην Πατρίδα μας ;;;;
Όμως ας δούμε μαζί ποια ήταν αυτή η Σχολή της Φρανκφούρτης !Λοιπόν, τις ημέρες που ακολούθησαν την Μπολσεβίκικη Επανάσταση στη Ρωσία, ολοι πιστεύαν ότι η επανάσταση των εργαζομένων θα σάρωνε την Ευρώπη και τελικά, τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αλλά αυτό δεν εγινε. Προς τα τέλη του 1922 η Κομμουνιστική με πρωτοβουλία του Λένιν διοργανώθηκε μια συνάντηση στο Ινστιτούτο Marx-Engels στη Μόσχα. Στόχος της συνάντησης ήταν να αποσαφηνίσει την έννοια και να δώσει στέρεο αποτέλεσμα στην μαρξιστική πολιτιστική επανάσταση. Μεταξύ των παρόντων ήταν ο Georg Lukacs (ένας Μαρξιστής θεωρητικός), που ανέπτυξε την ιδέα της «επανάστασης και του έρωτα»,το σεξουαλικό ένστικτο, ως μέσο καταστροφής (και “κραχτης”,που χρησιμοποιουν εως και σημερα τα κομμουνιστικα κομματα ανα τον κοσμο, για προσηλυτισμο νεων μελων) και ο Willi Munzenberg, η προτεινόμενη λύση του οποίου ήταν «να οργανώσουν τους διανοούμενους και να τους χρησιμοποιήσουν για να καταστήσουν τον δυτικό πολιτισμό βρωμικο».
Μόνο αφού θα έχουν καταστραφεί όλες τις αξίες του δυτικου πολιτισμου και καθιστούσαν αδύνατη τη ζωή, θα μπορούμε να επιβάλουμε τη δικτατορία του προλεταριάτου, δήλωσε ο Ralph de Toledano (1916-2007) συντηρητικός συγγραφέας και συνιδρυτής της« Εθνικής Αναθεώρησης ‘National Review’», σε μια συνάντηση « ίσως την πλεον επιζήμια για τον δυτικό πολιτισμό από την ίδια την μπολσεβίκικη επανάσταση ».
Ο Λένιν πέθανε το 1924. Μέχρι εκεινη την εποχή, όμως, ο Στάλιν ειχε ηδη άρχισει να βλέπει τους Munzenberg, Lukacs και όμοιους-στοχαστές ως «ρεβιζιονιστές (αναθεωρητες)». Τον Ιούνιο του 1940, ο Münzenberg έφυγε προς νότια Γαλλια, όπου, σύμφωνα με τις εντολές του Στάλιν, η NKVD (ομάδα δολοφονίας) τον συνέλαβε και τον κρέμασε από ένα δέντρο. Το καλοκαίρι του 1924 κι αφού δέχθηκε επίθεση για τα συγγραμματα του από το 5ο Συνέδριο της Comintern, ο Lukacs μετακόμισε στη Γερμανία, όπου προήδρευσε την πρώτη συνάντηση μιας ομάδας κοινωνιολόγων κομμουνιστων. Μια συγκέντρωση που θα οδηγούσε στην δημιουργία της Frankfurt School .
Αυτη η «Σχολη» (που σχεδιάστηκε για να βάλει σάρκα στο επαναστατικό τους πρόγραμμα) , ξεκίνησε στο Πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης στο Institut für Sozialforschung. Αρχικά, η σχολη και το ινστιτούτο ηταν αδιαιρετα. Το 1923 το Ινστιτούτο ιδρύθηκε επίσημα και χρηματοδοτήθηκε από τον Felix Weil (1898-1975),ο οποιος εκτος από χρηματοδοτης, σπουδασε στα πανεπιστήμια αυτά και μαλιστα το θέμα της διατριβής του ήταν «τα πρακτικά προβλήματα εφαρμογής του σοσιαλισμού».
Ο Carl Grünberg, διευθυντής του Ινστιτούτου από το 1923-1929, ήταν μαρξιστής, αν και το Ινστιτούτο δεν ειχε συνεργασια με το επίσημο κόμμα. Αλλά το 1930 ο Max Horkheimer ανέλαβε τον έλεγχο, πίστευοντας ότι η θεωρία του Μαρξ πρέπει να είναι η βάση της έρευνας του Ινστιτούτου. Όταν ο Χίτλερ ήρθε στην εξουσία, το Ινστιτούτο έκλεισε και τα μέλη του, με διάφορες διαδρομές, κατέφυγαν στις Ηνωμένες Πολιτείες και μετανάστευσαν σε μεγάλα πανεπιστήμια των ΗΠΑ – Κολούμπια, Πρίνστον, Brandeis και Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ.
Η Σχολή συμπεριέλαβε μεταξύ των μελών της τον Γκουρού της δεκαετίας του ’60 της Νέας Αριστεράς Herbert Marcuse (καταγγέλθηκε από τον Πάπα Παύλο VI για τη θεωρία της Απελευθέρωσης/Τheory of liberation, που ανοίγει το δρόμο για την άδεια/ licence που καλύπτεται ως Ελευθερία/ liberty), ο Max Horkheimer, ο Theodor Adorno, ο δημοφιλής συγγραφέας Erich Fromm , Leo Lowenthal, και Jurgen Habermas,ο οποιος ενδεχομένως ηταν ο σημαντικότερος εκπρόσωπος της Σχολής.
Ουσιαστικά, η Σχολή της Φρανκφούρτης πιστευε ότι όσο ένα άτομο είχε την πίστη – ή ακόμα και την ελπίδα της πίστης – ότι το θείο δόγμα της λογικής του θα μπορούσε να λύσει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κοινωνία, τότε αυτή η κοινωνία δεν θα μπορουσε φτάσει ποτε σε κατάσταση απελπισίας και αλλοτρίωσης, που θεωρουσαν απαραίτητο για να προκληθει η σοσιαλιστική επανάσταση.
Επομένως, το έργο τους ήταν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα να υπονομεύσουν την χριστιανική κληρονομιά. Για το σκοπό αυτό, επικαλεστηκαν την πιο αρνητική καταστροφική κριτική που μπορουσαν να ασκήσουν κάθε σφαίρα της ζωής, η οποία σχεδιάστηκε για να αποσταθεροποιήσει την κοινωνία και να “απορρίψει” αυτό που είδε ως«καταπιεστική» τάξη. Ελπίζανε οτι, οι πολιτικές τους θα εξαπλώνονταν σαν ιός, «συνεχίζοντας το έργο των δυτικών μαρξιστών με άλλα μέσα» όπως σημείωσε ένα από τα μέλη τους.
Για την περαιτέρω προώθηση της «ήρεμης (?)» πολιτιστικής τους επανάστασης – αλλά που δεν μας δίνουν ιδέες για τα σχέδιά τους για το μέλλον – η Σχολή συνέστησε (μεταξύ άλλων):
1. Την δημιουργία αδικημάτων ρατσισμού.
2. Συνεχεις αλλαγες για δημιουργια σύγχυσης
3. Την διδασκαλία του σεξ και της ομοφυλοφιλίας στα παιδιά
4. Την υπονόμευση της εξουσίας των σχολείων και των εκπαιδευτικών
5. Τεράστια μετανάστευση για να καταστρέψει την ταυτότητα των εθνων-κρατων.
6. Την προώθηση της υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ
7. Άδειασμα εκκλησιών
8. Ένα αναξιόπιστο νομικό σύστημα με προκατάληψη κατά των θυμάτων εγκληματικών πράξεων
9. Την Εξάρτηση από τα κρατικά ή κρατικά επιδοματα (αυτό πρεπει να λεει πολλα σε ολους!!)
10. Έλεγχο και απαγόρευση των μέσων μαζικής ενημέρωσης
11. Την Ενθάρρυνση καταστροφής της οικογένειας
Μία από τις βασικές ιδέες της Σχολής της Φρανκφούρτης ήταν να εκμεταλλευτεί την ιδέα της « πανσεξουαλικότητας/pansexuality» του Freud,την αναζήτηση ευχαρίστησης,την εκμετάλλευση των διαφορών μεταξύ των φύλων, την ανατροπή των παραδοσιακών σχέσεων μεταξύανδρών και γυναικών. Για να επιτύχουν τους στόχους τους, θα επιδιωκαν :
• να επιτεθούν στην εξουσία του πατέρα
να αρνούνται τους συγκεκριμένους ρόλους του πατέρα και της μητέρας και
να απομακρύνουν από την οικογένεια τα δικαιώματά τους ως πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης των παιδιών τους.
• να καταργήσουν τις διαφορές στην εκπαίδευση των αγοριών και των κοριτσιών
• να καταργήσουν όλες τις μορφές αρσενικής κυριαρχίας (?) – εξ ου και η παρουσία γυναικών στις ένοπλες δυνάμεις
• να δηλώσουν ότι οι γυναίκες είναι μια «καταπιεσμένη τάξη» και ότι οι άντρες είναι «καταπιεστές»(?),
Ο Munzenberg συνόψισε τη μακροπρόθεσμη λειτουργία της Σχολής της Φραγκφούρτης με τον εξής τρόπο: «Θα κάνουμε τη Δύση τόσο διεφθαρμένη ώστε να βρωμαει».
Η Σχολή της Φρανκφούρτης πίστευε ότι υπήρχαν δύο τύποι επανάστασης:
(α) η πολιτικη και
(β) η πολιτιστικη. Η πολιτιστική επανάσταση κατεδαφίζει από μέσα.
Πιστευαν ότι «Οι σύγχρονες μορφές υποταγής χαρακτηρίζονται από ήπια μορφή». Το θεώρησαν ως ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο προς υλοποιηση και διατήρησαν τα βλέμματά τους σαφώς επικεντρωμένα στην διαβρωση της οικογένειας, της εκπαίδευσης, στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, του σεξ και της λαϊκής κουλτούρας.
Η οικογένεια/ The Family
Η «Κριτική Θεωρία/‘Critical Theory’» της Σχολής κήρυξε ότι η «αυταρχική προσωπικότητα» είναι προϊόν της πατριαρχικής οικογένειας – μια ιδέα που συνδέεται άμεσα με την προέλευση της οικογένειας, της ιδιωτικής ιδιοκτησίας και του κράτους του Ένγκελς, η οποία προώθησε τη μητριαρχία. Ήδη ο Καρλ Μαρξ είχε γράψει στο «Κομμουνιστικό Μανιφέστο», σχετικά με τη ριζοσπαστική έννοια της «κοινότητας των γυναικών» και της Γερμανικής Ιδεολογίας του 1845, γράφοντας αποτρόπαια για την ιδέα της οικογένειας,ως βασικής μονάδας της κοινωνίας.
Αυτή ήταν μια από τις βασικές αρχές της «κριτικής θεωρίας» της Σχολής:
Η αναγκαιότητα της διάλυσης της σύγχρονης οικογένειας.
Οι επιστήμονες του Ινστιτούτου κήρυξαν ότι «Ακόμη και μια μερική διάσπαση της γονικής εξουσίας στην οικογένεια μπορεί να τείνει να αυξήσει την ετοιμότητα μιας επόμενης γενιάς να δεχτεί την κοινωνική αλλαγή».
Μετά από τον Karl Marx, η Σχολή τόνισε πως η «αυταρχική προσωπικότητα» είναι προϊόν της πατριαρχικής οικογένειας (ήταν ο Μαρξ που έγραψε τόσο αποτρόπαια για την ιδέα της οικογένειας,ως βασική μονάδα της κοινωνίας). Όλα αυτά προετοίμασαν τον δρόμο για τον πόλεμο ενάντια στο αρσενικό φύλο που προώθησε ο Marcuse με το υποτιθεμενο κινημα της «απελευθέρωσης των γυναικών» και από το κίνημα της Νέας Αριστεράς στη δεκαετία του 1960.
Πρότειναν να μετατραπεί ο πολιτισμός μας σε κυρίαρχο θηλυκό. Το 1933, ο Wilhelm Reich, ένα από τα μέλη του, έγραψε στη μαζική ψυχολογία του φασισμού ότι η μητριαρχική ήταν ο μοναδικός γνήσιος οικογενειακός τύπος της «φυσιολογικής κοινωνίας». Ο Eric Fromm ήταν επίσης ενεργός υποστηρικτής της μητριαρχικής θεωρίας. Η αρρενωπότητα και η θηλυκότητα, όπως ισχυρίστηκε, δεν αποτελούσαν αντανακλάσεις των «ουσιαστικών» σεξουαλικών διαφορών, όπως σκέφτηκαν οι ρομαντικοί, αλλά αντλούνταν από τις διαφορές στις λειτουργίες της ζωής, οι οποίες ήταν εν μέρει κοινωνικά καθορισμένες. Το δόγμα του ήταν το προηγούμενο, για ολες τις ριζοσπαστικές φεμινιστικές δηλώσεις που σήμερα εμφανίζονται σχεδόν σε κάθε μεγάλη εφημερίδα και τηλεοπτικό πρόγραμμα.
Οι επαναστάτες ήξεραν ακριβώς τι ήθελαν να κάνουν και πώς να το κάνουν. Είχαν πετύχει.
Εκπαίδευση/Education
Ο λόρδος Bertrand Russell εντάχθηκε με τη Σχολή της Φρανκφούρτης στην προσπάθειά τους για μαζική κοινωνική μηχανική/social engineering και στο βιβλίο του 1951, Η επιρροη της επιστημης στην Κοινωνία. εγραψε: «Η φυσιολογία και η ψυχολογία παρέχουν πεδία για την επιστημονική τεχνική που περιμένουν ακόμα την ανάπτυξη».
Η σημασία της μαζικής ψυχολογίας «έχει αναπτυχθεί πάρα πολύ με την ανάπτυξησύγχρονων μεθόδων προπαγάνδας.
Απ’αυτές ,η μεθοδος με την μεγαλυτερη επιρροη είναι αυτη που ονομάζεται «εκπαίδευση».
Οι κοινωνικοί ψυχολόγοι του μέλλοντος θα έχουν μια σειρά τάξεων, μαθητών σχολειων στα οποία θα δοκιμάσουν διαφορετικές μεθόδους για να δημιουργήσουν μια ακλόνητη πεποίθηση ότι το χιόνι είναι μαύρο.
Πολλά αποτελέσματα θα φανουν σύντομα.
Πρώτον, ότι η επιρροή του σπιτιού είναι κωλυσιεργικη (?).
Δεύτερον, δεν μπορεί να γίνουν πολλά εκτός αν η κατηχηση (?) ξεκινά πριν από την ηλικία των δέκα (?).
Τρίτον, οι στίχοι που ομιλούνται στη μουσική και επαναλαμβάνονται συχνά είναι πολύ αποτελεσματικοί.
Τέταρτον, η άποψη ότι το χιόνι είναι λευκό πρέπει να κρατηθεί για να δείξει μια νοσηρή γεύση για εκκεντρικότητα.
Αλλά περιμένω. Είναι για τους μελλοντικούς επιστήμονες να κάνουν αυτά τα μέγιστα ακριβή και να ανακαλύψουν ακριβώς πόσο κοστίζει ανά κεφαλή για να κάνουν τα παιδιά να πιστεύουν ότι το χιόνι είναι μαύρο και πόσο λιγότερο θα κοστίσει για να τους κάνει να πιστεύουν ότι είναι σκούρο γκρι.
Όταν η τεχνική θα έχει τελειοποιηθεί, κάθε κυβέρνηση που έχει αναλάβει την εκπαίδευση για μια γενιά, θα είναι σε θέση να ελέγχει τους υποκειμένους της με ασφάλεια χωρίς την ανάγκη στρατευμάτων ή αστυνομικών ».
Γράφοντας το 1992 στο Fidelio Magazine, ο Michael Minnicino παρατήρησε πως οι κληρονόμοι του Marcuse και του Adorno κυριαρχούν πλήρως στα πανεπιστήμια, «διδάσκοντας στουςδικούς τους μαθητές να αντικαταστήσουν τον λόγο με τις « Πολιτικά ορθές/ ‘Politically Correct’» τελετουργικές ασκήσεις. Λίγα θεωρητικά βιβλία για τις τέχνες, τα γράμματα ή τη γλώσσα που δημοσιεύονται σήμερα στις Ηνωμένες Πολιτείες ή στην Ευρώπη,δεν αναγνωρίζουν ανοιχτά το χρέος τους στη Σχολή της Φρανκφούρτης. Το “κυνηγι μαγισσών” στις σημερινές πανεπιστημιουπόλεις είναι απλώς η εφαρμογή της έννοιας «κατασταλτική ανοχή» του Marcuse – «ανοχή για τα κινήματα από τα αριστερά, αλλά δυσανεξία για τα κινήματα από τα δεξιά», που επιβάλλονται από τους μαθητές της Σχολής της Φρανκφούρτης ».
Φάρμακα/ Drugs
Ο Δρ Timothy Leary μας έδωσε και μια άλλη ματιά στο “μυαλό” της Σχολής της Φραγκφούρτης. Στον λογαριασμό του, αναφέρει για μια συζήτηση που είχε με τον Aldous Huxley σχετικα με την έργασια του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ,για το ψυχεδελικο φαρμάκο «Flashback».
“Αυτά τα εγκεφαλικά φάρμακα, που παράγονται μαζικά στα εργαστήρια, θα επιφέρουν τεράστιες αλλαγές στην κοινωνία”. Αυτό θα συμβεί με ή χωρίς εσένα κι εμενα. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να εξαπλωθεί η λέξη. Το μονο εμπόδιο στην εξέλιξη αυτή, είναι η Βίβλος.
Ο Leary συνέχισε: «Είχαμε ξεπεράσει τη δέσμευση των Χριστιανών σε ένα Θεό, μία θρησκεία, μία πραγματικότητα, που έχει καταραστει την Ευρώπη εδώ και αιώνες και την Αμερική από τις ιδρυτικές μας ημέρες. Φάρμακα που ανοίγουν το μυαλό σε πολλαπλές πραγματικότητες οδηγούν αναπόφευκτα σε μια πολυθεϊστική άποψη του σύμπαντος. Αισθανθήκαμε ότι ήρθε ο καιρός για μια νέα ανθρωπιστική θρησκεία βασισμένη στην νοημοσύνη, στον καλό πλουραλισμό και στον επιστημονικό παγανισμό ».
Ένας από τους διευθυντές του έργου της πνευματικής προσωπικότητας/Authoritarian Personality,ο Dr. Nevitt Sanford, διαδραμάτισε κεντρικό ρόλο στη χρήση των ψυχεδελικών φαρμάκων. Το 1965, έγραψε σε ένα βιβλίο που εξέδωσε ο εκδοτικός οίκος του Ινστιτούτου Tavistock του Ηνωμένου Βασιλείου: «Το έθνος φαίνεται να γοητεύεται από τους 40.000 περίπου εθισμένους στα ναρκωτικα στο Η.Β., οι οποίοι πρέπει να περιοριστουν, με κάθε κόστος από την δαπανηρή αστυνομική δραστηριότητα. Μόνο ένας ανησυχος πουριτανισμός θα μπορούσε να υποστηρίξει την πρακτική της εστίασης στους τοξικομανείς (αντί των 5 εκατ. αλκοολικών του Η.Β.) και να τους αντιμετωπίζει ως αστυνομικό πρόβλημα αντί για ιατρικό, ενώ καταστέλλει αβλαβή φάρμακα όπως η μαριχουάνα και το peyote (κακτοειδες φυτο,που περιεχει ψυχεδελική μεσκαλίνη) μαζί με τα επικίνδυνα ναρκωτικα.
Ακομη και σημερα,οι κορυφαίοι προπαγανδιστές του λόμπι για τα ναρκωτικά βασίζουν τα επιχειρήματα τους για νομιμοποίηση στην ίδια τετριμμένη επιστημονική αγυρτεια, που διατυπώθηκε πριν από όλα εκεινα τα χρόνια από τον Dr. Sanford.
Σ’αυτους τους προπαγανδιστές περιλαμβάνεται ο δισεκατομμυριούχος αθεος Soros, ο οποίος επέλεξε, ως ένα από τα πρώτα του εγχώρια προγράμματα, την χρηματοδοτήση προσπάθειων αμφισβητήσης της αποτελεσματικότητας του αμερικανικού πολέμου (ετησιου κοστους 37 δισεκατομμυρίων δολαρίων) κατα των ναρκωτικών .Το Κέντρο Lindesmith υποστηρίζεται από το Soros και χρησιμεύει ως κορυφαία φωνή των Αμερικανων που θέλουν αποποινικοποιήση της χρήσης ναρκωτικών. Ο Soros είναι ο προστατης της νομιμοποίησης των ναρκωτικών, δήλωσε ο Joseph Califano νεώτερος του Εθνικού Κέντρου Κολλεγίου του Κολούμπια για την εξάρτηση και την κατάχρηση ουσιών» (The Nation, 2 Σεπτεμβρίου 1999) (κι ολοι θυμόμαστε τα ελληνικα πολιτικα πεκινουα σκυλακια του Soros. Τον γιωργακη παπανδρεου και τον σημερινο τσιπρακο, που μιλησαν και υποστηριξαν –κατοπιν εντολης- την ελευθερη χρηση των «ελαφρων ναρκωτικων»)
Μουσική, Τηλεόραση και Λαϊκός Πολιτισμός/ Music, Television and Popular Culture
Ο Adorno έπροκειτο να γίνει επικεφαλής μιας μονάδας μουσικών σπουδών, όπου στην θεωρία της σύγχρονης μουσικής θα προήγαγε την προοπτική της απελευθέρωσης της ατονικής και της άλλης λαϊκής μουσικής ως όπλο για την καταστροφή της κοινωνίας, εκφυλισμένες μορφές μουσικής για την προαγωγή της ψυχικής ασθένειας. Είπε ότι θα μπορούσαν να “γονατίσουν”τις ΗΠΑ,με τη χρήση ραδιοφώνου και τηλεόρασης για να προωθήσουν μια κουλτούρα απαισιοδοξίας και απελπισίας – μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’30.Αυτός (μαζί με τον Horkheimer) είχε μεταναστεύσει στο Χόλιγουντ. Κι ας μην ξεχναμε ότι και η σημερινη συγχρονη επέκταση των βίαιων βιντεοπαιχνιδιών υποστήριζει, επίσης τελεια τους στόχους της Σχολης.
Φύλο Sex
Στο βιβλίο του «Το κλείσιμο του αμερικανικού μυαλού The Closing of the American Mind», ο Alan Bloom παρατήρησε πως ο Marcuse απευθύνθηκε σε πανεπιστημιακούς φοιτητές τη δεκαετία του εξήντα με συνδυασμό του Μαρξ και του Φρόιντ. Στο “Έρωτας και Πολιτισμός/Eros andCivilization” και στον “Μονοδιαστατο Άνθρωπο One Dimensional Man“, ο Marcuse υποσχέθηκε ότι η υπέρβαση του καπιταλισμού και της ψεύτικης συνειδητότητάς του θα οδηγήσει σε μια κοινωνία όπου οι μεγαλύτερες ικανοποιήσεις είναι σεξουαλικές. .
Η ροκ μουσική αγγίζει την ίδια χορδή στους νέους. …
Η σεξουαλική έκφραση είναι ελεύθερη
Αναρχισμό
Εξόρυξη του παράλογου ασυνείδητου και η
Ελεύθερη επανένταξή, σε οτι έχουν κοινό.
Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης The Media
Τα σύγχρονα μέσα μαζικής ενημέρωσης – και κυρίως ο Arthur ‘Punch’ Sulzberger Jnr., ο οποίος ανέλαβε τη διοίκηση της New York Times το 1992 – επέδειξαν μεγάλη προσοχή στη μελέτη της Frankfurt School . ……….
Στο βιβλίο «Η πνευματική προσωπικότητα/Authoritarian Personality» (Νέα Υόρκη: Harper, 1950) του Arrogance (Warner Books, 1993), ο πρώην ρεπόρτερ CBS News, Bernard Goldberg, σημείωσε ότι ο Sulzberger εξακολουθεί να πιστεύει σε όλες αυτές τις παλιές εννοιες της δεκαετίας του εξήντα, σχετικά με την «απελευθέρωση‘liberation’» και την «αλλαγή του ανθρώπου του κόσμου ‘changing the world man’».
Στην πραγματικότητα, τα χρόνια Punch (ο Arthur ‘Punch’ Sulzberger Jnr., ήταν αριστερός ελευθεριακος και διευθυντής της New York Times, ο οποιος βασίστηκε πολύ στην έρευνα του Frankfurt School “Ισχυρή /Αυταρχικη Προσωπικότητα”) ήταν μια σταθερή (ιδεολογικά) τροχιά στα κεντρικά της εφημερίδας του, όπου ο χώρος των δημοσιογράφων ήταν θερμά αφοσιωμένος στην εύρεση κάθε μορφής ποικιλίας/διαφορετικότητας εκτός από το πνευματικό είδος.”
Τους οπαδούς του Frankfurt School τους ενδιέφερε να προωθήσουν ελευθεριακες ιδέες και να χειραγωγησουν το γενικό πληθυσμό, ώστε να χάσουν την αίσθηση της ταυτότητας τους, τα πιστεύω τους και εν συνεχεία να δεχθούν ένα προλεταριακο καθεστώς. Τουτέστιν, δεν ήθελαν να καλλιεργήσουν την οξύτητα του πνεύματος των πολιτών, αλλά να τους κάνουν πειθηνιους.
Το 1953 το Ινστιτούτο επέστρεψε στο Πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης. Ο Adorno πέθανε το 1955 και ο Horkheimer το 1973. Το Ινστιτούτο Κοινωνικών Ερευνών συνεχίστηκε , αλλά αυτό που ήταν γνωστό ως Σχολή της Φρανκφούρτης,οχι. Από τότε ο «πολιτισμικός μαρξισμός‘cultural Marxism’» έχει αναλάβει τα σχολεία και τα πανεπιστήμια μας .
Αυτή η «πολιτική ορθότητα», η οποία καταστρέφει τους οικογενειακούς μας δεσμούς,την θρησκευτική μας παράδοση και ολόκληρη την κουλτούρα μας – προωθείται από τη Σχολή της Φρανκφούρτης.
Ήταν αυτοί οι πνευματικοί μαρξιστές, οι οποίοι, αργότερα, κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων κατά του Βιετνάμ, εφάρμοζαν τη φράση «κάνετε αγάπη, όχι πόλεμο». Αυτοί οι διανοούμενοι προώθησαν την διαλεκτική της «αρνητικής» κριτικής». Αυτοί οι θεωρητικοί ονειρευτηκαν μια ουτοπία όπου κυβερνούσαν οι κανόνες τους. Ήταν η ιδέα τους που οδήγησε στην τρέχουσα μανία για την επανεγγραφή της ιστορίας και στη μόδα για «αποδόμηση» των παντων.
Τα μάντρα τους/mantras (απο το σανσκριτικό man (νους) και tra (απελευθερώνω). Επομένως αφορά σε μία φωνητική τεχνική που σκοπό έχει να απελευθερώσει τον νου) ειναι : «οι σεξουαλικές διαφορές είναι μια σύμφωνια, αν το αισθάνεσαι καλά, κάντο. Κάνε αυτό που θελεις»
Σε μια διεύθυνση της Αμερικανικής Ναυτικής Ακαδημίας τον Αύγουστο του 1999, ο Δρ. Gerald L.Atkinson, CDR USN (Ret), έκανε μια ενημέρωση σχετικά με το σχολείο της Φραγκφούρτης, υπενθυμίζοντας στο ακροατήριό του ότι ήταν οι «πεζικαριοι» της Σχολής της Φρανκφούρτης,οι οποιοι παρουσιασαν τις τεχνικές «κατάρτισης ευαισθησίας», που χρησιμοποιούνται στα δημόσια σχολεία τα τελευταία 30 χρόνια (και τώρα χρησιμοποιούνται από τον στρατό των ΗΠΑ για να εκπαιδεύσουν τα στρατεύματα για τη «σεξουαλική παρενόχληση»). Κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης «ευαισθησίας» οι εκπαιδευτικοί είχαν εντολες να μην διδάσκουν αλλά να «διευκολύνουν». Οι αίθουσες διδασκαλίας έγιναν κέντρα αυτοελέγχου όπου τα παιδιά μιλούσαν για τα δικά τους υποκειμενικά συναισθήματα.
Αυτή η τεχνική σχεδιάστηκε για να πείσει τα παιδιά ότι οι ιδιοι, ήταν η μοναδική αρχή, στην ίδια τους τη ζωή.
Ο Atkinson συνέχισε: «Η πνευματική προσωπικότητα‘The Authoritarian personality’», που μελετήθηκε από την Σχολή της Φραγκφούρτης στις δεκαετίες του 1940 και του 1950 στην Αμερική, προετοίμασε τον δρόμο για τον επακόλουθο πόλεμο ενάντια στο αρσενικό φύλο που προώθησε ο Herbert Marcuse και η ομάδα κοινωνικών επαναστατών του με το πρόσχηματης «απελευθέρωσης των γυναικών »και το κίνημα της Νέας Αριστεράς στη δεκαετία του 1960. Οι αποδείξεις ότι οι ψυχολογικές τεχνικές για την αλλαγή της προσωπικότητας προορίζονται να σημαίνουν τον ευνουχισμο του αμερικανικού άρσενικου, παρέχονται από τον Abraham Maslow, ιδρυτή της Ανθρωπιστικής Ψυχολογίας της Τρίτης Δύναμης και υποστηρικτή της ψυχοθεραπευτικής τάξης, ο οποίος έγραψε ότι «… το επόμενο βήμα στηνπροσωπική εξέλιξη είναι μια υπέρβαση, της αρρενωπότητας και της θηλυκότητας ,προς την γενική ανθρωπιά ».
Στις 17 Απριλίου 1962, ο Maslow έδωσε διάλεξη σε μια ομάδα καλόγριων της Ιερής Καρδιάς, μιας καθολικής σχολής γυναικών στη Μασαχουσέτη. Σημείωσε σε μια εισήγηση στο ημερολόγιο πως η ομιλία ήταν πολύ «επιτυχημένη», αλλά διαπίστωσε ότι το γεγονός αυτό προκαλεί ανησυχία. «Δεν επρεπε να με χειροκροτούν», έγραψε, «επρεπε να επιτεθούν». Αν είχαν πλήρη επίγνωση του τι έκανα, θα [επιτεθονταν] »(Περιοδικά, σελ. 157).
Το Δίκτυο/ The Network
H Valerie Riches sτο βιβλίο της Σεξ & Κοινωνική Μηχανική/”Sex & Social Engineering” (Οικογενειακή Εκπαίδευση Trust, 1994) , παρατηρησε πως στα τελη του 1967 εως και αρχές του 1970, έγιναν εντατικές κοινοβουλευτικές εκστρατείες,που προηλθαν απο πολλους οργανισμους του πεδίου ελέγχου των γεννήσεων (π.χ. αντισύλληψη, άμβλωση , αποστείρωση). . «Από μια ανάλυση των ετήσιων εκθέσεων τους, κατέστη προφανές ότι ένας συγκριτικά μικρός αριθμός ανθρώπων συμμετείχε με εκπληκτικό βαθμό σε μια σειρά ομάδων πίεσης. Το δίκτυο αυτό δεν συνδέονταν μόνο με προσωπικό, αλλά με κεφάλαια/funds, ιδεολογία και μερικές φορές με επίσημες ομιλίες σε ακροατήριο.
Υποστηριζόταν από συγκαλυμμένα συμφέροντα και επίσης υποστηριζόταν με επιχορηγήσεις (σε ορισμένες περιπτώσεις) κυβερνητικων υπηρεσίων. Στο επίκεντρο του δικτύου ήταν η Ένωση Οικογενειακού Σχεδιασμού (Family Planning Association-FPA),που διεθετε κι αυτή,τα δικα της παρακλαδια. Αυτό που ανακαλύψαμε, ήταν μια δομή εξουσίας με τεράστια επιρροή. Το δίκτυο αυτό υποστηριζόταν από κυβερνητικά τμήματα και υπηρεσίες. ……
Στην καρδιά του δικτυου, υπηρχε ο οργανισμος του Family Planning Association (FPA) με τη δική του συλλογή παρακλαδιων. Αυτό που ανακαλύψαμε ήταν μια δυναμικη δομή εξουσίας με τεράστια επιρροή. ………
«Η βαθύτερη έρευνα, αποκαλυψε ότι το δικτυο αυτό στην πραγματικοτητα επεκτεινονταν περαιτέρω, στην ευγονική, τον πληθυσμιακό έλεγχο, τον έλεγχο των γεννήσεων, τις μεταρρυθμίσεις σεξουαλικού και οικογενειακού δικαίου, την σεξουαλική και την υγειονομική εκπαίδευση. Τα πλοκάμια του έφθασαν σε εκδοτικούς οίκους, σε ιατρικά, εκπαιδευτικά και ερευνητικά ιδρύματα, στις γυναικείες οργανώσεις, στην καθοδήγηση γάμου κι οπουδήποτε μπορούσε να ασκηθεί επιρροή. Φαίνεται να έχει μεγάλη επιρροή στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και στους μόνιμους υπαλλήλους των αρμόδιων κυβερνητικών υπηρεσιών, ανεξάρτητα από την αριθμιτικη αναλογια των εμπλεκομενων.
«Κατά τη διάρκεια των ερευνών, ένας ομιλητής σε ένα Συμπόσιο σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στο Λίβερπουλ περιέγραψε την τακτική της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης λέγοντας: « αν δεν εισέλθουμε σε σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, τα παιδιά θα ακολουθήσουν απλά τα λόγια των γονιών τους ». Το γεγονός ότι η σεξουαλική παιδεία θα αποτελούσε το όχημα για τους εμπόρους του κοσμικού ανθρωπισμού σύντομα έγινε εμφανής. «Εντούτοις, την εποχή εκείνη η εξουσία του δικτύου και οι πλήρεις επιπτώσεις των δραστηριοτήτων του δεν ήταν πλήρως κατανοητές. Θεωρήθηκε ότι η κατάσταση περιοριζόταν στη Βρετανία. Οι διεθνείς συνέπειες δεν είχαν κατανοηθεί.
Λίγο αργότερα, δημοσιεύτηκε ένα μικρό βιβλίο με τον ενδιαφέροντα τίτλο «Οι άντρες πίσω από τον Χίτλερ» – μια γερμανική προειδοποίηση στον κόσμο. Η θεση του βιβλιου ήταν ότι το κίνημα ευγονικής, το οποίο είχε αποκτήσει δημοτικότητα κατά τον 20ό αιώνα, είχε υποβιβαστεί μετά το ολοκαύτωμα στη ναζιστική Γερμανία, αλλά ήταν ακόμα ενεργό και λειτουργικό μέσω οργανώσεων που προάγουν την έκτρωση, την ευθανασία, την αποστείρωση, την ψυχική υγεία κλπ. Ο συγγραφεας παρότρυνε τον αναγνώστη να εξετάσει τη χώρα καταγωγής του και τις γειτονικές του χώρες, γιατί σίγουρα θα διαπιστωνε ότι τα μέλη και οι επιτροπές αυτών των οργανώσεων διασταυρωνονταν σε αξιοσημείωτο βαθμό.
‘Άλλα βιβλία και έγγραφα από ανεξάρτητες πηγές επιβεβαίωσαν αργότερα αυτή την κατάσταση. . . . Ένα αξιοσημείωτο βιβλίο δημοσιεύθηκε επίσης στην Αμερική το οποίο τεκμηριώνει τις δραστηριότητες του Συμβουλίου για την Πληροφόρηση και Εκπαίδευση του Σεξ των Ηνωμένων Πολιτειών (SIECUS). Ονομάστηκε η επανάσταση του ανθρωπιστικού κύκλου SIECUS Circle. Το SIECUS ιδρύθηκε το 1964 και δεν έχασε χρόνο, συμμετεχοντας αμεσα σε ένα πρόγραμμα κοινωνικής μηχανικής, μέσω της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα σχολεία. Ο πρώτος εκτελεστικός διευθυντής της ήταν η Mary Calderone, η οποία ήταν επίσης στενά συνδεδεμένη με την Προγραμματισμένη γονική μέριμνα, Planned Parenthood, το Αμερικανικό ισοδύναμο της βρετανικής FPA.
Σύμφωνα με τον κύκλο SIECUS, η Calderone υποστήριξε τα συναισθήματα και τις θεωρίες που πρότεινε ο Rudolph Dreikus, ένας ανθρωπιστής, όπως:
· Συγχώνευση ή αντιστροφή των φύλων ή των ρόλων του φύλου.
· Απελευθέρωση των παιδιών από τις οικογένειές της.
· Κατάργηση της οικογένειας όπως την ξέρουμε
Στο βιβλίο τους Πολιορκία του Μυαλου(σκεψης)/Mind Siege, (Thomas Nelson, 2000) ο Tim LaHaye και ο David A. Noebel επιβεβαίωσαν τα ευρήματα του Riches για ένα διεθνές δίκτυο. «Οι κορυφαίες αρχές του κοσμικού ανθρωπισμού περιλαμβαναν τους: John Dewey- ο Isaac Asimov- Paul Kurtz-Corliss Lamont- Bertrand Russell-Julian Huxley- Richard Dawkins Μαργαρίτα Σάνγκερ- Carl Rogers-Μaria Calderone. Διευθυντής ηταν ο Ted Turner ,ενω στους «βοηθητικους» παίκτες συμπεριλαμβάνονται εκατοντάδες που αναγράφονται στο πίσω μέρος του Ανθρωπιστικού Μανιφέστο Ι και ΙΙ/ Humanist Manifesto, όπως οι Ευγενία Κ. Σκοτ- Άλφρεντ Κίνσι-Αβραάμ Μάσλοου-Ερίχ ΦρόμΡόλο Μάι -Μπέτι Φριντάν.
Χορηγοί ή υποστηρικτικοί οργανισμοί, ηταν . . . η Σχολή της Φρανκφούρτης-η αριστερή πτέρυγα του Δημοκρατικού Κόμματος- οι Δημοκρατικοί Σοσιαλιστές της Αμερικής Harvard-Yale Minesota-Barclay Universities και άλλα δύο χιλιάδες κολλέγια και πανεπιστήμια ».
Ένα πρακτικό παράδειγμα για το πώς το παλιρροϊκό κύμα σκεψης του Maslow αγγίξε τα αγγλικά σχολεία αποκαλύφθηκε σε ένα άρθρο του British Nat assοs. της Καθολικής Οικογένειας Καθολικών Οικογενειών (NACF) (Αύγουστος 2000), όπου ο James Caffrey προειδοποίησε για το πρόγραμμα Citizenship (PSHE) το οποίο επροκειτο σύντομα να ενταχτεί στο Εθνικό Πρόγραμμα Σπουδών.
«Πρέπει να εξετάσουμε προσεκτικά το λεξιλόγιο που χρησιμοποιείται σε αυτό το νέο θέμα», έγραψε, «και το πιο σημαντικό, να ανακαλύψουμε τη φιλοσοφική βάση πάνω στην οποία θεμελιώνεται. Οι ενδείξεις αυτού του είδους μπορούν να βρεθούν στη λέξη «επιλογή» που εμφανίζεται συχνά στην τεκμηρίωση της ιθαγένειας και στη μεγάλη έμφαση που δίδεται στη συζήτηση των μαθητών και στην «αποσαφήνιση» των δικών τους απόψεων, αξιών και επιλογών σχετικά με οποιοδήποτε θέμα. Αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από την έννοια που είναι γνωστή ως «Διευκρίνιση αξιών» – μια έννοια αναθέματισμου προς τον καθολικισμό ή μάλιστα προς τον Ιουδαϊσμό και το Ισλάμ.
«Η ιδέα αυτή πρωτοστάτησε στην Καλιφόρνια τη δεκαετία του 1960 από τους ψυχολόγους William Coulson, Carl Rogers και Abraham Maslow. Βασίστηκε στην «ανθρωπιστική» ψυχολογία, στην οποία οι ασθενείς θεωρήθηκαν ως ο μόνος κριτής των ενεργειών και της ηθικής συμπεριφοράς τους. Έχοντας πρωτοπορήσει στην τεχνική της αποσαφήνισης των αξιών/ Values Clarification, οι ψυχολόγοι το εισήγαγαν σε σχολεία και άλλα ιδρύματα, όπως μονές και σεμινάρια – με καταστροφικά αποτελέσματα. Μονές αδειάσαν, οι θρησκευτικοί έχασαν τα επαγγέλματά τους και υπήρξε χονδρική απώλεια της πίστης στο Θεό. Γιατί;
Επειδή τα καθολικά ιδρύματα βασίζονται σε απόλυτες πεποιθήσεις, για παράδειγμα, στο Σύμβολο της Πίστεως και στις Δέκα Εντολές. Αξίες. Η διασαφήνιση προϋποθέτει έναν ηθικό σχετικισμό στον οποίο δεν υπάρχει απόλυτο δικαίωμα ή λάθος και καμία εξάρτηση από το Θεό. «Αυτό το ίδιο σύστημα επρόκειτο να εισαχθεί στα ευάλωτα μυαλά των βρεφών, των νέων και των εφήβων από τα έτη 2000 και μετά ! ».
Η υποκείμενη φιλοσοφία της αποσαφήνισης των αξιών υποστηριζεί ότι οι δασκάλοι που προάγουν αρετές όπως η ειλικρίνεια, η δικαιοσύνη ή η αγνότητα, στην ουσια κατήχουν τα παιδια και «παραβιάζουν» την ηθική τους ελευθερία. Ζητείται από τα παιδιά να είναι ελεύθερα να επιλέγουν τις δικές τους αξίες. ο δάσκαλος πρέπει απλώς να «διευκολύνει» και πρέπει να αποφύγει να νομιμοποιει ή να επικρίνει.
Παρομοιες ανησυχητικές τάσεις εμφανιστηκαν και στην αυστραλιανή εκπαίδευση, «Το βασικό θέμα της αποσαφήνισης των αξιών είναι ότι δεν υπάρχουν σωστές ή λανθασμένες αξίες. Η αξία της εκπαίδευσης δεν επιδιώκει να εντοπίσει και να μεταδώσει τις «σωστές» αξίες, τη διδασκαλία της Εκκλησίας, ειδικά την παπική εγκύκλιο Evangelium Vitae.
«Ελλείψει σαφούς ηθικής καθοδήγησης, τα παιδιά κάνουν φυσικά επιλογές βασισμένες σε συναισθήματα. Η ισχυρή πίεση των «ομοτίμων/προνομιουχων», τους «απελευθερώσαν»(?) από τις αξίες που προέρχονταν από μια θεϊκή πηγή, εξασφαλίσαν ότι οι «κοινές αξίες» βυθίζονται στον χαμηλότερο κοινό παρονομαστή.
Οι αναφορές στην περιβαλλοντική βιωσιμότητα οδηγησαν σε μια νοοτροπία όπου τα anti-life (ο τροπος ζωής στην νέα βιομηχανική εποχή) επιχειρήματα κατά του βίου, για τον έλεγχο του πληθυσμού παρουσιάζονται ως υπεύθυνα και επιθυμητά. Παρομοίως, οι «ενημερωμένες επιλογές» για την υγεία και τον τρόπο ζωής είναι ευφημίσμοι αντιθετικών στάσεων έναντι των χριστιανικών απόψεων σχετικά με τη μητρότητα, την πατρότητα, το μυστήριο του γάμου και την οικογενειακή ζωή.
Οι (ηθικες) Αξιες και οι διευκρίνισεις τους είναι συγκεκαλυμμένες και επικίνδυνες. (Για να στηριξουν ολοκληρο αυτό το προκατασκευασμενο εκπαιδευτικο κατασκευασμα, δημιουργησαν τον εκπαιδευτικο οργανισμο PSHE,ο οποιος και ανελαβε «το εργο» εξαπλωσης του, αλλα και της σταδιακης χειραγωγησης των νεων, μεσω της «διαπαιδαγωγησης» τους).
Ο PSHE υποστηρίξε όλο το σκεπτικό της ιθαγένειας (έναν απο τους πλεον βασικους αξονες επιρροης και χειραγωγησης, που προτεινε η Σχολη της Φρανκφουρτης) που πρόκειται να εισαχθεί σύντομα με νόμο στο Ηνωμένο Βασίλειο. Θα δώσει στους νέους λαϊκές αξίες (?) και θα τους εμπνεύσει ότι μόνο η δική τους στάση και αποψη έχει τελική εξουσία και κρίση για τη ζωή τους.
Κανένα καθολικό σχολείο δεν μπορεί να συμπεριλάβει αυτό το νέο θέμα όπως διατυπώνεται στο έγγραφο του προγράμματος σπουδών 2000 στο πλαίσιο της τρέχουσας πρότασής του. Ο Δρ. William Coulson αναγνώρισε την ψυχολογική βλάβη που προκάλεσε η τεχνική του Rogers στους νέους και την απέρριψε, αφιερώνοντας τη ζωή του για να εκθέσει τους κινδύνους.
Αναφέροντας πως αν επιτρέψουμε να συνεχιστεί η ανατροπή των αξιών και των συμφερόντων, θα χάσουμε σε μελλοντικές γενιές όλα όσα υπέφεραν και πέθαναν οι πρόγονοί μας. Είμαστε προειδοποιημένοι, λέει ο Atkinson. Η ανάγνωση της ιστορίας (είναι όλα τα κύρια ιστορικά στοιχεία) μας λέει ότι πρόκειται να χάσουμε το πιο πολύτιμο πράγμα που έχουμε – τις ατομικές μας ελευθερίες.
«Αυτό που βιώνουμε σήμερα», γράφει ο Philip Trower σε μια επιστολή προς τον συγγραφέα, είναι ένα μείγμα δύο σχολών σκέψης. η Σχολή της Φρανκφούρτης και η φιλελεύθερη παράδοση που χρονολογείται από τον Διαφωτισμό του 18ου αιώνα.
Η Σχολή της Φρανκφούρτης έχει βέβαια την απομακρυσμένη της προέλευση στον Διαφωτισμό του 18ου αιώνα,αλλά όπως και ο Μαρξισμός του Λένιν είναι ένα αποσχιστικό κίνημα.
Οι άμεσοι στόχοι τόσο του κλασσικού φιλελευθερισμού όσο και της Σχολής της Φρανκφούρτης είναι κατ ‘ουσίαν οι ίδιοι (βλέπετε τα έντεκα σημεία παραπάνω), αλλά ο τελικός στόχος είναι διαφορετικός. Για τους φιλελεύθερους, οδηγούν στη «βελτίωση» και στην «τελειοποίηση» της δυτικής κουλτούρας, ενώ για το σχολείο της Φρανκφούρτης προκαλούν την καταστροφή του.
«Σε αντίθεση με τους σκληροπυρηνικούς μαρξιστές, η Σχολή της Φρανκφούρτης δεν σχεδιάζει για το μέλλον. (Αλλά) Η Σχολή της Φρανκφούρτης φαίνεται να «βλεπει» πιο μακρα από τους κλασικούς φιλελεύθερους και τους υλιστες. Τουλάχιστον βλέπουν οτι ηθικές αποκλίσεις που προάγουν, τελικά θα καταστήσουν την κοινωνική ζωή αδύνατη ή απαράδεκτη. Αυτό όμως,αφήνει ένα ερωτηματικό για το τι θα είναι ένα μέλλον που θα διεξαχθεί από αυτούς».
«Η ελίτ δεν διστάζει να πραγματοποιήσει τους πολιτικούς της σκοπούς,
χρησιμοποιώντας τις τελευταίες σύγχρονες τεχνικές, για να επηρεάσει τη
συμπεριφορά του κοινού και να κρατήσει την κοινωνία υπό στενή παρακολούθηση
και έλεγχο»
Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει επιστητό ότι, για τη νεοταξική μεταμόρφωση του πλανήτη,
χρησιμοποιείται μια ολόκληρη «επιστήμη» ψυχολογικών επιχειρήσεων από την υπερεθνική ελίτ.
Η σημερινή κοινωνική κατάσταση είναι παραπροϊόν μιας σειράς τεχνικών «κοινωνικής
μηχανικής», η οποία δρα στο παρασκήνιο της πολιτικής, της κοινωνικής μέριμνας, της
οικονομίας, της ενημέρωσης, του πολιτισμού, της βιομηχανίας, του θεάματος και του μάρκετινγκ,
επιχειρώντας να χειραγωγήσει και να παθητικοποιήσει τους πολίτες, να μεγιστοποιήσει τα κέρδη
των πολυεθνικών, να αποδημήσει τα παραδοσιακά έθνη, τις κοινωνίες και τα θρησκευτικά
συστήματα, επιβάλλοντας πολέμους και «τρομοκρατία» εναντίον ολόκληρων λαών
και μετακινώντας στρατιές φθηνής εργατικής δύναμης με τη λαθρομετανάστευση,
επιδιώκοντας τη νέα δουλοκρατία. [είναι η γνωστή, παλιά και σκληρά δοκιμασμένη
ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ]
Όλα αυτά τα φαινόμενα που παρουσιάζονται από τα καθεστωτικά media περιτυλιγμένα με το
εύηχο ιδεολόγημα της ποικιλομορφίας / πολύ-πολιτισμικότητας, είναι το αποτέλεσμα των –
φανερών και κρυφών – σχεδιασμών μιας διεθνούς ελίτ, επικεφαλής του χρηματιστηριακού
καπιταλιστικού μοντέλου, που θέλει τους πολίτες απόλυτα παραδομένους, ανήμπορους να
υπερασπίσουν τις κοινωνικές κατακτήσεις, τα εθνικά σύμβολα και τις – με αίμα – αποκτημένες
πολιτικές ελευθερίες.
Κοινωνική μηχανική (Social engineering) είναι η πράξη της προφορικής
χειραγώγησης ατόμων με σκοπό την απόσπαση πληροφοριών.Ο πρώην εγκληματίας
υπολογιστών και αργότερα σύμβουλος ασφαλείας πληροφορικών συστημάτων
Κ.Μίτνικ διέδωσε τον όρο «κοινωνική μηχανική», επισημαίνοντας ότι είναι πολύ
ευκολότερο να ξεγελάσεις κάποιον να δώσει έναν κωδικό πρόσβασης για ένα σύστημα από το να
προσπαθήσεις να τον σπάσεις !!!!
Αν και είναι παρόμοια με το τέχνασμα ή την απλή απάτη, ο όρος είναι κυρίως συνδεδεμένος με
την εξαπάτηση ατόμων με σκοπό την απόσπαση εμπιστευτικών πληροφοριών που είναι
απαραίτητες για την πρόσβαση σε κάποιο υπολογιστικό σύστημα Παρόλο που ο όρος ίσως να μην
είναι ακριβής ή επιτυχημένος έχει πλέον καθιερωθεί ! Όλα αυτό το κείμενο έχει έναν και μοναδικό σκοπό , να σας παρουσιάσει την μια και μοναδική αλήθεια , και να δημιουργήσει αφυπνισμένους ανθρώπους που θα είναι αργότερα έτοιμοι να σπάσουν το matrix τους !
Alkis Nomikos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου