Γράφει ἡ Ελένη Ευαγγ. Κλαπανάρα
Ένα πλήθος στοιχείων αποδεικνύει την φιλόδοξη και αντεθνική διάθεση του σύγχρονου «Ιούδα» του Ελληνισμού, ο οποίος μαζί με την κατάχρηση αξιωμάτων ιεροσύνης που διέθετε, επιδίωξε και πέτυχε την απομάκρυνση του από την γραμμή του αγώνα για Ένωση με την Μητέρα Ελλάδα. Ένωση για την οποία πραγματοποιήθηκε ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας της θρυλικής ΕΟΚΑ και των Κυπρίων Ηρώων αγωνιστών εναντίον των αποικιοκρατών δυνάμεων της Αγγλίας.
Ας θυμηθούμε, λοιπόν τις υποχθόνιες κινήσεις του κ. Μούσκου για σύσταση ανεξαρτήτου κράτους ώστε ανενόχλητα να εφαρμόζει τα φιλόδοξα «προεδρικά» του σχέδια αλλά και για να ικανοποιήσει, οπωσδήποτε, τις γεωπολιτικές σχεδιάσεις των ξένων επεκτατικών συμφερόντων στη Μεγαλόνησο, την ανατολική λεκάνη της Μεσογείου.
- Από τις 15 μέχρι και στις 22 Ιανουαρίου του 1950 διεξήχθη στη Μεγαλόνησο το Δημοψήφισμα των Κυπρίων με το οποίο και διατράνωσαν την απόφασή τους για Αυτοδιάθεση- Ένωση. Το 96,4% των Κυπρίων επιθυμούσαν να αυτοδιατεθεί η Κύπρος στην επιστροφή της στους κόλπους της Μητρός Ελλάδος. Ο Γραμματέας του Γραφείου Εθναρχίας όμως, ο κ. Μούσκος(τότε Μακάριος), οκτώ ημέρες μετά το ενωτικό δημοψήφισμα έδειξε την αντίδρασή του στην άμεση απόφαση του λαού, αμφισβητώντας έμμεσα την εγκυρότητα των στόχων του δημοψηφίσματος που ενώ ήταν σαφείς, τώρα, οκτώ ημέρες μετά παραχωρεί συνέντευξη σε αγγλική εφημερίδα και με δηλώσεις του αγνοώντας το εκπεφρασμένο νόημα του δημοψηφίσματος λέει ότι «δέχεται λύση αυτοδιάθεσης». Αμφισβητεί έτσι, πρώτος αυτός, το κύρος του δημοψηφίσματος ομιλών για «επιθυμούμενη αυτοδιάθεση» όταν αυτή είχε ήδη κατακυρωθεί από την θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας του Κυπριακού Λαού.
- Μετά την επιστροφή του από την εξορία του στις Σεϋχέλλες, στο ξενοδοχείο «Μ. Βρετανία» των Αθηνών, φθινόπωρο του 1958, παραχωρεί συνέντευξη στην Μπάρμπαρα Κάσλ, βουλευτή της εργατικής αντιπολίτευσης του Βρετανικού Κοινοβουλίου, στην οποία και δηλώνει… «Δέχομαι λύσιν ανεξαρτησίας με αποκλεισμό της Ενώσεως». Από το σημείο αυτό ο Μακάριος σηκώνει τη σημαία της ανεξαρτησίας ξεφεύγοντας σαφώς από την πορεία του Κυπριακού Λαού για Αυτοδιάθεση- Ένωση την οποία τόσο άμεσα και εκφραστικά είχε διαδηλώσει ο Κυπριακός Ελληνισμός. Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του Διγενή στα Απομνημονεύματά του.. «ύστερα από τις δηλώσεις αυτές έγινε η απαρχή ενταφιασμού της Ενώσεως και δεν θεωρεί πια τον εαυτόν του δεσμευόμενον εις υπακοήν στας ενεργείας του Μακαρίου».
- Ο κ. Μούσκος παραχωρεί τα τυπογραφεία της «Αναγεννήσεως», που ανήκαν στην Αρχιεπισκοπή, στον εγγλέζο Τσάρλς Φόλλεϋ για να εκδώσει την εφημερίδα «Τάιμς της Κύπρου» και περιοδικά αθετώντας την υπόσχεσή του ενώ είχε συμφωνήσει προηγουμένως την εκχώρηση των τυπογραφικών εγκαταστάσεων προς χρήση από τον Εθνικό Αγώνα. Η γραμμή της εν λόγω εφημερίδας ήταν να καλλιεργεί την «γραμμή ανεξαρτησίας» και να νοθεύει το γνήσιο φρόνημα του ενωτικού αγώνος, παίζοντας το ρόλο της «μέσης λύσης». Έτσι, αρχές του 1959 οι «Τάιμς της Κύπρου» έγραφαν δήθεν για αναζήτηση Προεδρικού Μεγάρου με επιλογή μεταξύ του Κυβερνείου ή της Αρχιεπισκοπής ενώ ο βασικός στόχος του δημοσιεύματος ήταν να καλλιεργηθεί η ιδέα για ανεξάρτητη Κύπρο με την προεδρική ιδιότητα παραχωρημένη στον κ. Μούσκο.
- Με ανοιχτές επιστολές σε Κυπριακή εφημερίδα καταγγέλλεται ο κ. Μούσκος για την προδοτική στάση του στη Ζυρίχη και το Λονδίνο από πλήθος Ελλήνων Πατριωτών. Στις 1 Μαρτίου 1959, την ημέρα που επέστρεφε στη Κύπρο, μεταξύ άλλων γραφόταν τα εξής.. «κάποιαν ημέραν θα υφίστατο την ατίμωσιν που υφίστανται οι ένοχοι και οι υπεύθυνοι μετά από μίαν εθνικήν συμφοράν. Στο πέρασμά σου ο λαός θα βλέπη πλέον κινούμενην την σκιάν του Ιούδα». (Εφημερίς «ΝΕΟΛΟΓΟΣ» των Πατρών 01/03/59)
Δολοφονίες για τις οποίες ο «πρόεδρος» ουδέποτε επεδίωξε την διελεύκανση και την ανακάλυψη των δραστών καίτοι αυτοί αποτελούσαν κοινό μυστικό στην Κύπρο. Αναίτιες επιθέσεις και ξυλοδαρμοί Ελλήνων ευρισκομένων στη Κύπρο από τους κατευθυνόμενους υποστηρικτές του Κυπρίου «προέδρου», δολιοφθορές σε αυτοκίνητα, απειλές προς ενωτικούς. Προ των «εκλογών» του 1968, στις 12 Ιανουαρίου, 200 περίπου άτομα του «προέδρου» επιτεθήκαν εναντίον ενωτικής εφημερίδας…
«..Αι αρχαί καλούμενοι επανειλημμένως ουδεμίαν προστασίαν παρέσχον..».(Μαύρη Βίβλος – Προεδρικαί Εκλογαί 1968. Σελ. 15). Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του πρώην δημάρχου της Λευκωσίας, Θ. Δέρβη, εκδότη της εφημερίδας «ΕΘΝΙΚΗ» ο οποίος αναγκάστηκε να κατέβει και να πουλά ο ίδιος την εφημερίδα γιατί το πρακτορείο τύπου, υπακούοντας στις εντολές του «προέδρου» δεν την διέθετε.
Την ίδια αυτή περίοδο ακούστηκαν από επίσημα χείλη τα κατάπτυστα και υβριστικά για τους Έλληνες… «Εντρέπομαι διότι είμαι Έλλην» ή το «Οι Έλληνες αξιωματικοί είναι παράνομοι».(Κληρίδης)
Αυτός ήταν ο «Εθνάρχης» Μακάριος! Αυτός που στο λόγο του στον Ο.Η.Ε στις 19 Ιουλίου 1974, 24 ώρες πριν τη μογγολική εισβολή στα Πάτρια εδάφη μας, υποστήριξε ότι ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ και ότι η ανατροπή του ήταν αποτέλεσμα ΕΙΣΒΟΛΗΣ του ΕλληνικούΣτρατού, δίνοντας έτσι δυο σοβαρά επιχειρήματα στους τούρκους για την εισβολή αυτή , την οποία ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΕ, αφού ως εγγυητές της ανεξαρτησίας της Κύπρου, είχαν δικαίωμα και υποχρέωση να επέμβουν για να εκδιώξουν τα ΞΕΝΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ τα οποία πραγματοποίησαν την εισβολή!
Αυτός ήταν ο «Εθνάρχης» Μακάριος! Αυτός που αποκάλεσε περιφρονητικά «ΑΥΤΟΥΣ» τους Έλληνες Αξιωματικούς, που μετά από δυο ολόκληρες μέρες έδιναν τη ζωή τους και έγραφαν «σελίδες Δόξας», όταν τα… παλικάρια του Μακάριου συγκεντρώνονταν οπλισμένα στο Τροόδος για να προετοιμάσουν την επιστροφή του.
Ο «Εθνάρχης» Μακάριος, ο οποίος θεωρούσε τους τούρκους ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΥΣ από τους Έλληνες! Αυτός που αποκάλεσε ΔΙΠΛΟΠΡΟΣΩΠΗ την ελληνική Κυβέρνηση επειδή αυτή κατά βάθος επιθυμούσε την Ένωση. Αυτός που κατηγόρησε σαν υπεύθυνη την Ελλάδα για την αποτυχία των συνομιλιών Ελλήνων και τούρκων της Κύπρου. Ο «Εθνάρχης» Μακάριος ο οποίος μπροστά σε 132 Έθνη κατήγγειλε ότι η ΕΛΛΑΣ ΠΑΡΕΒΙΑΣΕ ΚΡΑΥΓΑΛΕΩΣ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ της Κύπρου και έτσι ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙ ΜΕ ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΖΥΡΙΧΗ..! Αυτός ήταν ο «Εθνάρχης» Μακάριος ο οποίος κατηγορεί τους Ενωτικούς ως ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ και την ΕΟΚΑ που επιδίωκε την Ένωση σαν ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ!
Ο «Εθνάρχης» Μακάριος που υπέγραφε με το ίδιο του το χέρι, το χέρι της επιορκίας της Φανερωμένης, ότι η ΚΥΠΡΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ και έβαζε μάρτυρα τον Κιουτσούκ και τον δήμιο Χάρτιγκ. Αυτός που ως «πρόεδρος» της παρδαλής «Δημοκρατίας της Κύπρου» άνοιξε την «Βουλήν» της, με κυματίζουσα στην προμετωπίδα της την «ημισέληνον», αυτός που όρκισε αντιπροσώπους της στο Κοράνιο και έγινε ο νέος «ραγιάς» στο «βέτο» του Κιουτσούκ!
Ο «Εθνάρχης» Μακάριος ο οποίος καθιέρωσε με διάταγμα σαν επίσημη γλώσσα του κράτους την τουρκική, αυτός που δέχτηκε να λέγεται «συνάδελφος» στο κοινοβούλιο της Κύπρου με τους χαμάληδες που ανέσκαψαν τους τάφους των αδελφών μας στην Κωνσταντινούπολη για «πλιάτσικο», με αυτούς που εξευτέλισαν την Γαλανόλευκη και ατίμασαν τους Έλληνες Αξιωματικούς στη Σμύρνη. Αυτός ήταν ο «Εθνάρχης» Μακάριος ο οποίος πατώντας πάνω στο αίμα των θυσιών του Κυπριακού Ελληνισμού έχτιζε τα προσωπικά του σχέδια που τελικά οδήγησαν, αυτά και μόνο αυτά, στη σημερινή κατάσταση της υποδουλωμένης Κύπρου μας.
Αυτός ήταν ο «Εθνάρχης» Μακάριος ο οποίος μετά από σειρά Εθνικών μειοδοσιών και αυτενεργειών προσωπικής ικανοποίησης οδηγήθηκε …μακράν των υποσχέσεων του από τον Όρκο της Φανερωμένης… όπως άλλωστε και η Κύπρος μας ήταν .. μακριά για τον επίσης «Εθνάρχη» Καραμανλή! Η μοίρα, βλέπετε, τοποθέτησε τους αμυνόμενους Έλληνες της Κύπρου … μακρύτερα από τους .. «υπολογισμούς» της Κυβερνήσεως της «Δημοκρατίας ΄74»!
 |
| Ὁ Μακάριος ὅλο γελάκια καί χαρές μέ ΥΠΕΞ ΗΠΑ Κίσσινγκερ καί πρόεδρο ΗΠΑ Φόρντ ( ἐδῶ) |
========================================================
(Γράφει ὁ Νῖκος Παπαναστασίου. Ἀποσπάσματα ἀπό τό Ἀρχεῖο του.
15 Ἰουλίου 1918)
ΕΙΜΑΣΤΕ στο έτος 2018, 44 ολόκληρα χρόνια μετά από το στρατιωτικό πραξικόπημα κατά του Προέδρου Μακαρίου στις 15 Ιουλίου 1974, όμως οι πιο πολλοί στην Κύπρο δεν είναι ενήμεροι των πραγματικών γεγονότων, ούτε, προπαντός, των παρασκηνίων που προηγήθηκαν της ενέργειας εκείνης. Οι λόγοι γι’ αυτό, μπορούν να προσδιορισθούν στα κάτωθι:
α). Τα δραματικά γεγονότα τόσο του Πραξικοπήματος όσο και της τουρκικής εισβολής που ακολούθησε, έδωσαν την ευκαιρία σε κόμματα, πολιτικές και άλλες καταστάσεις, να παρουσιάσουν μια εντελώς διαφορετική εικόνα από την πραγματική, την αληθινή, προκειμένου να εξυπηρετήσουν δικά τους συμφέροντα και μόνο. Εκμεταλλεύτηκαν αρχικά το χάος που επικράτησε, με διασπορά ψιθύρων και υποβολή στο κοινό ανύπαρκτων ή και παραποιημένων γεγονότων και, στη συνέχεια, επεξέτειναν το κακόψητο αυτό «μενού» βιασμού της Ιστορίας με συγγραφή βιβλίων, διοργάνωση στημένων εκπομπών και συζητήσεων, ακόμη και με ψευδείς «αναλύσεις» σε σχολεία, με προφανή σκοπό, στην τελευταία αυτή περίπτωση, να μολύνουν με παραμύθια τις συνειδήσεις των νέων μας-της νέας γενιάς, ώστε το ψέμα και η παραπληροφόρηση να έχουν συνέχεια και διάρκεια. Και όλα αυτά πέτυχαν σε μεγάλο βαθμό, γιατί και το κράτος – ή μάλλον ό,τι έμεινε στην Κύπρο που να μπορεί να αποκαλείται σωστό κράτος – ανέχθηκε ή και βοήθησε στην ελεεινή αυτή οργανωμένη κατάσταση. Και γιατί αυτό; Διότι και οι μετά Μακάριο κυβερνώντες, στήριζαν την παραμονή τους στην εξουσία στις ψήφους πλατιάς μάζας πολιτών, οι οποίοι συνέχιζαν την «μακαριοκρατία» και μακαριοκαπηλεία, όμως ιστορικά «έκαμναν μεσάνυχτα».
β). Υπήρξε συστηματική και καλά οργανωμένη προσπάθεια, για φίμωση και εξουδετέρωση της όποιας αντίθετης άποψης, ακόμα και αν αυτή αφορούσε βασικούς πρωταγωνιστές γεγονότων τα οποία καθόρισαν ιστορικές στιγμές.
«Αγνοούμενος» ο «Φάκελος τη Κύπρου»!
 |
| ἀπό ἐδῶ |
ΜΕ ΑΥΤΑ τα λίγα και μόνο, πιστεύω πως ο καθένας που θέλει να πληροφορηθεί την ιστορική αλήθεια, είναι περισσότερο από βέβαιος, πως γύρω από τα γεγονότα του 1974, και όχι μόνο, επικρατεί σκοτάδι. Μια απαράδεκτη κατάσταση ,που συντηρείται από τότε μέχρι και σήμερα, με την επανάληψη των ίδιων κονσερβών ψεύδους και παραποιημένων γεγονότων, με κάθε ευκαιρία. Αρκεί, για παράδειγμα, κάποιος να δει παλιές κασέτες του ΡΙΚ, οι οποίες επαναλαμβάνονται και επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο, σε μια φανερή προσπάθεια να πείσουν το καθένα ότι «έτσι έγινε» και ότι «αυτά ήταν τα γεγονότα», όπως τα εξέθεσαν στις εκπομπές σκόπιμα επιλεγέντες «πολιτικοί συζητητές» και «ιστορικοί». Όμως, τα πράγματα δεν είναι έτσι! Δεν αποτελούν οι «συζητήσεις» αυτές Ιστορία, γιατί ακόμα και οι αλήθειες που έχουν λεχθεί – και λέγονται μέχρι και σήμερα – χάνονται στο βαθύ άπατο καζάνι των ανακριβειών και των αυθαίρετων και υποβολιμαίων συμπερασμάτων.
ΝΑ ΠΑΜΕ, όμως, στα προ, κατά και μετά τη 15η Ιουλίου 1974 γεγονότα, που είναι και ο κύριος σκοπός της ανάλυσης αυτής. Έχοντας υπ’ όψη, βέβαια, ο κάθε αναγνώστης του blog μας, nikospa.wordpress.com, ότι ο γράφων έζησε ως δημοσιογράφος τη συγκεκριμένη περίοδο, αλλά και τη μελέτησα ενδελεχώς – και τη μελετώ ακόμα – μέσα από προσωπικές μαρτυρίες και αφηγήσεις πρωταγωνιστών, από βιβλία, εφημερίδες και κρατικά αρχεία χωρών που έχουν σχέση με την Κύπρο και τα τότε γεγονότα.
Θα είμαι σύντομος στην παράθεση γεγονότων, ώστε να μην συγχύζω και κουράζω τις χιλιάδες των αναγνωστών μας:
Κύρια πηγή των κακών, οι Συμφωνίες της Ζυρίχης
1. Η περίοδος πριν από το Πραξικόπημα, Που συνδέεται με τον ένα ή άλλο τρόπο μ’ αυτό, πάει βαθιά στο χρόνο. Να μην πάμε πολύ μακριά. Περιορίζομαι στα χρόνια από το 1959 και μετά, με τη διακοπή του απελευθερωτικού αγώνα εξ’ αιτίας της υπογραφής των επάρατων τουρκοφόρων Συμφωνιών Ζυρίχης και Λονδίνου. Συμφωνιών, που το δεύτερο άρθρο του δοτού Κυπριακού Συντάγματος που στηρίχτηκε στις πρόνοιές τους, απέκλειε την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, για την οποία διεξήχθη ο αγώνας της ΕΟΚΑ, θυσιάστηκαν οι ήρωές και μάρτυρές του και ο κυπριακός λαός πρόσφερε και υπέφερε τα πάντα.
ΘΑΥΤΗΚΕ και προδόθηκε ο σκοπός του αγώνα, παρά το δημοψήφισμα του 1950 και τους όρκους για Ένωση και από τον ίδιο τον Μακάριο, ο οποίος ήταν από τους πρωταγωνιστές της ετοιμασίας και υπογραφής των Συμφωνιών. Το διχαστικό κλίμα που επικράτησε στα πρώτα χρόνια της «ανεξαρτησίας» εξ αιτίας της εγκατάλειψης της Ενώσεως και των ετεροβαρών υπέρ των Τούρκων Συμφωνιών της Ζυρίχης, κρατούσε χωρισμένος σε δύο στρατόπεδα τους Έλληνες Κυπρίους, την ώρα που οι Τούρκοι προετοιμάζονταν για την επόμενή τους κίνηση, για προώθηση και επιβολή της διχοτόμησης.
2. ΜΕ τα λυπηρά αυτά δεδομένα φτάσαμε στο 1964, το οποίο σηματοδοτούσαν η εσκεμμένη αποχώρηση των Τούρκων από το κράτος και οι αιματηρές τουρκικές επιθέσεις εναντίον των Ελλήνων με κύριο σκοπό την κατάλυση τη Κυπριακής Δημοκρατίας. Η τουρκική αυτή τακτική κατέστησε αναγκαία τη δημιουργία της Εθνικής Φρουράς και την έλευση στην Κύπρο μιας ολόκληρης μεραρχίας του ελληνικού στρατού μαζί με το στρατηγό Γεώργιο Γρίβα Διγενή, με σκοπό την προάσπιση της νήσου από τυχόν τουρκική απόπειρα για εισβολή.
«Κατοχική δύναμη» η Ελληνική Μεραρχία!
 |
| φωτό |
ΣΤΑ ίδια πλαίσια, μιλούσαν για «στρατιωτικό θέμα», που δεν ήταν τίποτε άλλο παρά αξίωση της μακαριακής κατάστασης όπως υπαχθεί ο στρατηγός Γεώργιος Γρίβας Διγενής, ο Αρχηγός της ΑΣΔΑΚ ( της Ανωτάτης Στρατιωτικής Διοίκησης Αμύνης Κύπρου), κάτω από το κυπριακό Υπουργείο Εσωτερικών και Αμύνης του οποίου προΐστατο ο Πολύκαρπος Γιωρκάτζης! Δηλαδή,ο στρατηγός Γρίβας, ο δαφνοστεφής Αρχηγός της ΕΟΚΑ, με ενεργό συμμετοχή σε εθνικές προσπάθειες της Ελλάδας από το 1916, να είναι υπό των…«αρχιστρατήγων» Γιωρκάτζη και Μακαρίου!
ΚΑΙ ΟΛΑ αυτά, μαζί με πολλές άλλες προκλήσεις και ενέργειες εναντίον της Ενωτικής Παράταξης, που με μπροστάρηδες παλιούς αγωνιστές της ΕΟΚΑ, κάποιοι από τους οποίους δολοφονήθηκαν από υποστηριχτές του μακαριακού κατεστημένου κατά την περίοδο 1959-63, προσπαθούσαν να κρατήσουν ψηλά το ενωτικό ιδεώδες και το μεγαλείο της Ελλάδας.
Η στημένη επιχείρηση της Κοφίνου
ΟΙ καταστάσεις αυτές είχαν ως συνέπεια τη δημιουργία σοβαρού διχαστικού κλίματος στο κυπριακό εσωτερικό μέτωπο, κλίμα το οποίο επεκτάθηκε κατά πολύ μετά την επιχείρηση φιάσκο της Κοφίνου, το Νιόβρη του 1967, τη στημένη εκείνη επιχείρηση για την εκδίωξη από την Κύπρο της ελληνικής μεραρχίας και του Διγενή και το οριστικό θάψιμο της Ένωσης. Κι αυτό ακριβώς έγινε, αφού αμέσως μετά την Κοφίνου και την αποχώρηση των «ενοχλητικών», στρατηγού Γρίβα και ελληνική μεραρχίας, η Κυβέρνηση Μακαρίου πρόβαλε ως παντιέρα της πολιτικής της την επίτευξη του «εφικτού», που ήταν «η λύση ανεξαρτησίας σε μια ομόσπονδη Κύπρο» και όχι το «ευκταίο», που ήταν η Ένωση.
.jpg) |
| φωτό |
ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ αυτά άρχισαν, το πρώτο εξάμηνο του 1968, «ενδοκυπριακές συνομιλίες μεταξύ των δύο κοινοτήτων», με συνομιλητές τους Γλαύκο Κληρίδη, ως εκπρόσωπο της ελληνικής πλευράς, και Ραούφ Ντενκτάς εκ μέρους των Τούρκων. Κι αυτό λίγους μόνο μήνες μετά, μετά που ο Ντενκτάς συνελήφθη σε παραλία της Καρπασίας ενώ προσπαθούσε, με δύο άλλους Τουρκοκύπριους τρομοκράτες συνεργάτες του, να επανέλθει παράνομα στην Κύπρο από την Τουρκία όπου βρισκόταν από το 1964, καταζητούμενος από τις κυπριακές αρχές για φόνους και άλλα ειδεχθή εγκλήματα που διέπραξαν Τούρκοι στασιαστές υπό την καθοδήγηση του Ντενκτάς!
3. Η εκδίωξη Γρίβα Διγενή και μεραρχίας από την Κύπρο, ήταν φυσικό να επιτείνουν το διχαστικό κλίμα στο εσωτερικό μέτωπο της Κύπρου και να επεκτείνουν τις αντιδράσεις των Κυπρίων ενωτικών κατά του καθεστώτος Μακαρίου, αλλά και του στρατιωτικού καθεστώτος των Αθηνών, το οποίο συνέργησε στην εκδίωξη Γρίβα και μεραρχίας.
ΒΑΘΥΤΑΤΟ ρήγμα στο κυπριακό εσωτερικό μέτωπο δημιούργησαν και τα αίσχη του μακαριακού καθεστώτος κατά τις προεδρικές εκλογές του Φεβρουαρίου 1968, με παντός είδους ενέργειες σε βάρος αντιπολιτευομένων. Είναι ιστορικά καταγραμμένα από το όργιο αυτό, τα αυγά και τα γιαούρτια που ρίχτηκαν από υποστηρικτές του Μακαρίου εναντίον του υποψήφιου Προέδρου της αντιπολιτεύσεως, γιατρού Τάκη Ευδόκα, και στελεχών της παράταξης, όπως και η εκτεταμένη καλπονοθεία.
• Η ΑΝΤΙΠΑΘΕΙΑ των ενωτικών προς τη Χούντα των Αθηνών δεν περιορίστηκε τότε σε δηλώσεις και αρθρογραφία, αλλά και σε πρακτικές ενέργειες. Οι ενέργειες αυτές έφτασαν μέχρι και στη δημιουργία αντιστασιακής Οργάνωσης από τον Γρίβα Διγενή στην Ελλάδα, με πλοκάμια της μέχρι και την Κρήτη!
ΓΙΑ τους σκοπούς της Οργάνωσης αυτής, μάλιστα – στην οποία, εκτός από Κύπριους ενωτικούς, μετείχε και πληθώρα ανώτερων και ανώτατων Ελλαδιτών αξιωματικών που διώχτηκαν από στο στρατιωτικό καθεστώς – είχε σταλεί από την Κύπρο οπλισμός, αλλά και εκπαιδευτές για όπλα και εκρηκτικά.
Μακάριος: «Ναπολέων ο Γ. Παπαδόπουλος»
ΣΕ αντίθεση με τους ενωτικούς, η πλευρά των ανεξαρτησιακών στην Κύπρο, σε επίπεδο ηγεσίας, δεν έχανε ευκαιρία να συνεργάζεται και να συναγελάζεται με τη Χούντα. Ο Μακάριος, που προσκάλεσε επίσημα στην Κύπρο τον ηγέτη του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967, συνταγματάρχη Γεώργιο Παπαδόπουλο, τον οποίο χαρακτήρισε ως το «νέο Μεγάλο Ναπολέοντα» (!) δεν έχανε καμιά ευκαιρία να εκφράζει την «ειλικρινή συναντίληψη και συνεννόηση της Κυπριακής Κυβερνήσεως με την Εθνική Κυβέρνηση της μητρός πατρίδος»!
ΑΚΟΜΑ και όταν αποκαλύφθηκε καθαρά, ότι Έλληνες αξιωματικοί, στυλοβάτες της Χούντας, μετείχαν πρωταγωνιστικά στην εναντίον του δολοφονική απόπειρα με την κατάρριψη του ελικοπτέρου του, τον Μάρτη του 1970, ο Μακάριος δεν τόλμησε να κατηγορήσει κατ’ ελάχιστο το στρατιωτικό καθεστώς των Αθηνών. Αντίθετα το επαινούσε και για έναν, μάλιστα, των εναντίον του συνωμοτών, έκαμε δοξολογία και δεξίωση προς τιμήν του με την ευκαιρία της αναχώρησής του από την Κύπρο! Επρόκειτο για το συνταγματάρχη Δημήτριο Παπαποστόλου, διοικητή των ΛΟΚ.
Επαφή για συνεργασία Γρίβα-Μακαρίου κατά της διχοτόμησης
3. ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΩΝ, λοιπόν, και κατά τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1970 των «ενδοκυπριακών συνομιλιών», με τη συμμετοχή πλέον και των συνταγματολόγων από την Ελλάδα και την Τουρκία Μιχαήλ Δεκλερή και Ορχάν Αλτικαστί, φάνηκαν πάνω από τον κυπριακό ουρανό νέφη διχοτόμησης, με επίκεντρο συνομιλίες Ελλάδας και Τουρκίας, που γίνονταν σε ευρωπαϊκή χώρα. Με βάση την ανησυχητική αυτή εξέλιξη, ο στρατηγός Γρίβας Διγενής επανήλθε και πάλι μυστικά στην Κύπρο με σκοπό, σε συνεννόηση με τον Μακάριο – ο οποίος από του 1971 επανήλθε και πάλι στην ενωσιολογία – να αποτρέψουν το διχοτομικό σχέδιο και να επαναφέρουν ξανά το Κυπριακό σε πορεία Ενώσεως.
ΣΤΑ πλαίσια αυτά, ο Διγενής κάλεσε σε συνδρομή πολλούς Κύπριους και Ελλαδίτες αξιωματικούς, αρκετοί από τους οποίους δέχτηκαν αρχικά να κατέβουν στην Κύπρο μαζί με τον στρατηγό. Παράλληλα, άρχισαν εντατικά στην Κύπρο προπαρασκευαστικές διεργασίες για τη δημιουργία μιας ένοπλης Οργάνωσης με επικεφαλής το στρατηγό.
ΚΑΙ η ιστορική αλήθεια είναι, ότι η Οργάνωση αυτή, που ο στρατηγός Γρίβας ονόμασε μετά την κάθοδό του,ΕΟΚΑ Β΄, είχε οργανωθεί σε παγκύπρια βάση πολύ πριν ο στρατηγός πατήσει το πόδι του στο νησί.
• ΜΕΧΡΙ και τα άρματα της Εθνικής Φρουράς υπήρχε πρόνοια – χωρίς η Χούντα να γνωρίζει οτιδήποτε – να τεθούν υπό τις διαταγές της Οργάνωσης την κατάλληλη στιγμή. Προς τούτο είχε τεθεί σε εφαρμογή σχέδιο υπό την εποπτεία Κυπρίων αξιωματικών, συνεργατών του Διγενή, και το μόνο που έμενε ήταν η υλοποίησή του σχεδίου μετά από εντολή στου στρατηγού. (Για το σχέδιο αυτό και τους πρωταγωνιστές του, ο γράφων διαθέτει στο αρχείο του, τόσο γραπτές όσο και ζωντανές μαρτυρίες).
ΕΝΩ, όμως, ο Γρίβας Διγενής εργαζόταν εντατικά για την υλοποίηση του σχεδίου του για κάθοδο στην Κύπρο και για συνεργασία με τον Μακάριο με σκοπό την αποτροπή διχοτόμησης της Κύπρου και προβολή του ενωτικού ιδεώδους, στην Κύπρο, εν αγνοία του στρατηγού, γίνονταν εντελώς διαφορετικά πράγματα. Περί αυτών όμως, στη συνέχεια.
( Ἀπό : nikospa.wordpress.com)
Σήμερα ; Σήμερα πέραν τῶν ἀναφορῶν μας,τών ἐνθυμήσεων ἱστορικῶς,γεγονότων,δραματικῶν γεγονότων ὑφίσταται μία ἄλλη ...νοοτροπία. Μία νοοτροπία πού ἔχει νά κάνῃ μέ τήν παγκοσμιοποίησιν καί τίς ἐπιταγές της πού καθώς φαίνεται πιστά ἀκολουθοῦν οἱ Κύπριοι Πολιτικάντηδες,ὅπως καί οἱ ἀπό ἐδῶ Ἑλλαδίτες ! Καί μᾶλλον δέν κάνει καθόλου έντύπωσιν στούς συγχρόνους Κυπρίους,Ἕλληνες τῆς νήσου...
Πῶς καί γιατί φτάσαμε στήν 15η Ἰουλίου 1974 (μέρος Β΄)
*
«... Ήταν ένας άνθρωπος που γεννήθηκε στον κόσμο για να ταρακουνήσει τα έθνη, η μάστιγα όλης της γής, που κατά κάποιο τρόπο τρομοκρατούσε όλη την ανθρωπότητα από τις φρικτές φήμες που ακούγονταν στο εξωτερικό σχετικά με αυτόν. Ήταν υπεροπτικός στο περπάτημά του, ρίχνοντας έντονα τις ματιές του εδώ κι εκεί, έτσι ώστε η δύναμη του υπερήφανου πνεύματός του φαινόταν στην κίνηση του σώματός του. Ήταν πράγματι λάτρης του πολέμου, αλλά συγκρατημένος στη δράση, πανίσχυρος στη συμβουλή, ευγενικός με τους ικέτες και επιεικής με εκείνους που κάποτε έλαβαν την προστασία του.
Ορισμένοι μελετητές έχουν προτείνει ότι αυτή η περιγραφή είναι τυπική μορφή της ανατολικής Ασίας, επειδή έχει όλα τα συνδυασμένα χαρακτηριστικά που ταιριάζουν στον φυσικό τύπο των ανθρώπων από την Ανατολική Ασία και οι πρόγονοι του Αττίλα μπορεί να προέρχονται από εκεί. Άλλοι ιστορικοί πίστευαν επίσης ότι οι ίδιες περιγραφές ήταν εμφανείς και σε κάποιους Σκυθικούς λαούς.
Πολλοί μελετητές έχουν υποστηρίξει ότι το όνομα Attila έχει ανατολικογερμανική προέλευση. Ο Attila σχηματίζεται από το γοτθικό ή γεπιδικό ουσιαστικό atta , "πατέρας", μέσω του υποκοριστικού επιθέματος -ila , που σημαίνει "μικρός πατέρας".....
Η γοτθική ετυμολογία προτάθηκε για πρώτη φορά από τους Jacob και Wilhelm Grimm στις αρχές του 19ου αιώνα. Ο Maenchen-Helfen ( σινολόγος) σημειώνει ότι αυτή η παραγωγή του ονόματος «δεν προσφέρει ούτε φωνητικές ούτε σημασιολογικές δυσκολίες», και ο Gerhard Doerfer ( τουρκολόγος, αλταϊστής ) σημειώνει ότι το όνομα είναι απλώς γοτθικό. Οι Alexander Savelyev και Choongwon Jeong (2020) δηλώνουν παρομοίως ότι το όνομα του Attila «πρέπει να ήταν γοτθικής προέλευσης».Το όνομα έχει μερικές φορές ερμηνευθεί ως γερμανοποιημένο όνομα ουνικής προέλευσης.
Άλλοι μελετητές έχουν υποστηρίξει την τουρκική προέλευση του ονόματος. Ο Omeljan Pritsak θεώρησε το Ἀττίλα (Attíla) έναν σύνθετο τίτλο-όνομα που προέρχεται από τα τουρκικά * es (μεγάλο, παλιό) και * til (θάλασσα, ωκεανός) και το επίθημα /a/. Η τονισμένη πίσω συλλαβική til αφομοίωσε το μπροστινό μέλος es , οπότε έγινε * ως .Είναι ονομαστική, σε μορφή attíl- (< * etsíl < * es tíl ) με τη σημασία «ο ωκεάνιος, παγκόσμιος κυβερνήτης». Ο JJ Mikkola το συνέδεσε με το τουρκικό āt (όνομα, φήμη).
Επικρίνοντας τις προτάσεις εύρεσης τουρκικών ή άλλων ετυμολογιών για τον Αττίλα, ο Ντόερφερ σημειώνει ότι ο βασιλιάς Γεώργιος ΣΤ' του Ηνωμένου Βασιλείου είχε όνομα ελληνικής προέλευσης και ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής είχε ένα όνομα αραβικής προέλευσης, αλλά αυτό δεν τους κάνει Έλληνες ή Άραβες: Είναι επομένως εύλογο ότι ο Αττίλας θα είχε ένα όνομα όχι ουνικής προέλευσης. Ο ιστορικός Hyun Jin Kim, ( σχετικά βιβλία του ἱστορικοῦ, ἐδῶ) ωστόσο, έχει υποστηρίξει ότι η τουρκική ετυμολογία είναι «πιο πιθανή».
Ο M. Snædal, σε μια εργασία που απορρίπτει τη γερμανική προέλευση, αλλά σημειώνει τα προβλήματα με τις υπάρχουσες προτεινόμενες τουρκικές ετυμολογίες, υποστηρίζει ότι το όνομα του Αττίλα θα μπορούσε να προέρχεται από το τουρκομογγολικό at, adyy/agta ( gelding , warhorse ) και το τουρκικό atli (ιππέας, ιππέας), που σημαίνει "κάτοχος ευνουχισμένου αλόγου, προμηθευτής πολεμικών αλόγων".
Οι Ούννοι ήταν μια ομάδα Ευρασιατών νομάδων , που εμφανίστηκαν από τα ανατολικά του Βόλγα , οι οποίοι μετανάστευσαν περαιτέρω στη Δυτική Ευρώπη γ. και έχτισαν μια τεράστια αυτοκρατορία εκεί. Οι κύριες στρατιωτικές τους τεχνικές ήταν η τοξοβολία και ο ακοντισμός . Βρίσκονταν στη διαδικασία ανάπτυξης οικισμών πριν την άφιξή τους στη Δυτική Ευρώπη, ωστόσο οι Ούννοι ήταν μια κοινωνία ποιμενικών πολεμιστών των οποίων η κύρια μορφή τροφής ήταν το κρέας και το γάλα, προϊόντα των κοπαδιών τους.
Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, ο Αττίλας, ήταν ένας από τους πιο επίφοβους εχθρούς της Δυτικής και της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Πέρασε δύο φορές τον Δούναβη και λεηλάτησε τα Βαλκάνια , αλλά δεν κατάφερε να καταλάβει την Κωνσταντινούπολη .
Την ανεπιτυχή εκστρατεία του στην Περσία ακολούθησε το 441 μια εισβολή στην Ανατολική Ρωμαϊκή (Βυζαντινή) Αυτοκρατορία, η επιτυχία της οποίας ενθάρρυνε τον Αττίλα να εισβάλει στη Δύση. Προσπάθησε επίσης να κατακτήσει τη Ρωμαϊκή Γαλατία (σημερινή Γαλλία), διασχίζοντας τον Ρήνο το 451 και βαδίζοντας μέχρι το Aurelianum ( Ορλεάνη ) πριν σταματήσει στη Μάχη των Καταλανικών Πεδιάδων .
Στη συνέχεια εισέβαλε στην Ιταλία , καταστρέφοντας τις βόρειες επαρχίες, αλλά δεν μπόρεσε να καταλάβει τη Ρώμη . Σχεδίασε περαιτέρω εκστρατείες κατά των Ρωμαίων , αλλά πέθανε το 453. Μετά το θάνατο του Αττίλα, ο στενός του σύμβουλος, ο Αρδάριχος των Γέπιδων , οδήγησε μια γερμανική εξέγερση ενάντια στην κυριαρχία των Ούννων, μετά την οποία η Ουννική Αυτοκρατορία κατέρρευσε γρήγορα . Ο Αττίλας θα ζούσε ως χαρακτήρας του γερμανικού ηρωικού θρύλου...
( Καί πολλά περισσότερα σχετικῶς μέ τόν Ἀττίλα,ἐδῶ ἀπ᾿ὅπου καί οἱ φωτό)
Αὐτός ἦταν ὁ Ἀττίλας τό ὄνομα τοῦ ὁποίου χρησιμοποίησαν οἱ τουρκαλάδες κατά τήν εἰσβολή στήν Κύπρον. « Ἐπιχείρησις Ἀττίλας» τό εἶπαν καί ἦταν καταφανές τό τί ἤθελαν νά δείξουν μ᾿αὐτό. Ἕνα ὄνομα Οὔννου πού μᾶλλον ἡ σχέσις μέ τήν γείτονα ἔχει νά κάνῃ στήν κοινή τους καταγωγή : ἀπό τά Ἀλτάϊα ὄρη. Οὖννοι,Τουράνοι, Μογγόλοι,Τούρκοι. Ἀτελείωτες ὀρδές,μία μάστιγα ἡ ὁποία ἀπ᾿ὅπου περνοῦσε δέν ἔμενε τίποτε ὄρθιο καί ζωντανὀ !
Ἔτσι καί στήν Κύπρον !
Καί σήμερα,48 χρόνια μετά,ἀκόμη ψάχνουμε νά βροῦμε ποῦ θά ῥίξουμε τίς εὐθύνες ! Ἕφταιγε ὁ Παπαδόπουλος καί ἡ τακτική πού εἶχε ἀκολουθήση στό Κυπριακό ζήτημα,τά χρόνια τῆς διακυβερνήσεώς του ; Ὁ δικτάτορας Ἰωαννίδης καί ὅσοι τόν καθοδηγοῦσαν,ἐμφανῶς καί ἀφανῶς ; Ὁ τρόπος πού ἀντιμετώπισαν τήν β΄εἰσβολή οἱ μεταπολιτευτικοί «σωτῆρες» ;
Καί ὅσα χρόνια ἀκόμη νά περάσουν ἐμεῖς τό ἴδιο θά ψαχνόμαστε ἐκτός καί κάποιες ...νέες συνθῆκες μᾶς ἀναγκάσουν νά βάλουμε στό χρονοντούλαπο τῆς Ἱστορίας καί αὐτή τήν ὐπόθεσιν παρέα μέ τίς «χαμένες πατρίδες» ...
Αὐτό ὅμως πού δέν πρὄκειται νά σταματήσῃ ποτέ,θά εἶναι τό πάρτυ στό προεδρικό μέγαρο. Διότι βλέπεις ἐκεῖ θά ἑορτάζεται ἡ σωτηρία τῆς δημοκρατίας τους ἀσχέτως ἄν αὐτή στηρίχθηκε στό αἷμα τῶν Ἑλλήνων πού χάθηκαν,ἀπό Ἑλλάδα καί Κύπρο. Ἀσχέτως ἄν αὐτή στηρίχθηκε σέ μία βαρβαρική εἰσβολή ! Καί ποῦ ξέρεις,μπορεῖ καί νά ἑορτάζουν ἀντάμα οἱ ἐξουσίες καί πολιτικάντηδες ἀπό Ἑλλάδα καί Τουρκία!
Ποῦ ξέρεις...;
*
Ὁ Ἀττίλας2 ἐρχόταν κι᾿ἐμεῖς ...ἀπειλούσαμε τούς τούρκους πώς « δέν θά συζητούσαμε μαζύ τους »...
Στις 31 Ιουλίου 1974, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, ανακαλώντας τα ψηφίσματα 186 (1964) της 4ης Μαρτίου 1964, βάσει του οποίου η ελληνοκυπριακή κυβέρνηση του νησιού αναγνωριζόταν ως η μόνη νόμιμη κυβέρνηση στο νησί, 353 (1974) της 20ης Ιουλίου, για την ανάγκη αποκατάστασης της συνταγματικής σταθερότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας και 354 (1974) της 23ης Ιουλίου 1974, που επιβεβαιώνει το ψήφισμα 353, σημείωσε ότι όλα τα κράτη έχουν δηλώσει το σεβασμό τους για την κυριαρχία, ανεξαρτησία και εδαφική ακεραιότητα της Κύπρου .
Διαβάζουμε στό φύλλο τῆς 2ας Αὑγούστου 1974,τῆς ἐφημ. "Μακεδονία" ( ἀπό ἐδῶ) :
« Ὁ Ἄγγλος ὑπουργός τῶν ἐξωτερικῶν κ. Κάλλαχαν προέβη ἤδη εἰς ἐπειγούσας παραστάσεις πρός τήν Ἄγκυραν. Ὁ Κάλλαχαν ἐζήτησε τὸν σεβασμόν τῆς συμφωνίας καί τήν συνεργασίαν τῆς Τουρκίας εἰς τήν ὁριοθέτησιν τῆς γραμμῆς καταπαύσεως τοῦ πυρός κατά τήν ἡμέραν τῆς ὑπογραφῆς τῆς συμφωνίας.
Ἡ ἐλληνική κυβέρνησις παρακολουθεῖ ἐκ τοῦ σύνεγγυς τήν ἐξέλιξιν τῆς καταστάσεως. Μολονότι δέ ἀποφεύγει σκοπίμως νά λάβῃ θέσιν διά δημοσίων δηλώσεων, διά νά μή δυσχεράνη τήν ὑφισταμένην κατάστασιν, εἶναι προφανές ὅτι ἡ Ἑλλάς θά εὐρεθῆ εἰς τήν ἀνάγκην νά προβῇ εἰς τήν καταγγελίαν τῆς ὑπογραφείσης συμφωνίας καί συνεπῶς νά μή μετάσχῃ τῆς δευτέρας φάσεως τῶν συνομιλιῶν τῆς Γενεύης.
Τό δημιουργούμενον διά τήν Τουρκίαν ἠθικάν πρόβλημα, ἐφόσον δέν σταματήση τάς παραβιάσεις καί ἐπανέλθη εἰς τὴν γραμμήν τῆς 30ῆς Ἰουλίου, προσλαμβάνει μεγάλας διεθνεῖς διαστάσεις.
Ἡ τήρηοις τῶν ὑπογεγραμμένων συμφωνιῶν εἶναι ἡ βάσις τῆς διεθνοῦς τάξεως, ἐτονίζετο ὁπό τῶν ἐγκύρων πολιτικῶν καί διπλωματικῶν κόκλων. ᾿Εφόσον ἡ Τουρκία δέν τιμᾶ τήν ὑπογραφήν της θά φέρῃ ἐξ ὁλοκλήρου τήν εὐθύνην διά τήν προκαλουμένην ἐκ τούτου ἀνωμαλίαν.
Ἐξ ἄλλου, ὁ ἀρχιεπίσκοπος Μακάριος, μετά τήν συνάντησίν τοῦ μέ τόν ἄγγλον ὑπουργόν τῶν ἐξωτερικῶν κ. Κάλλαχαν, εἰς Λονδῖνον,ἐδήλωσεν ὅτι « ἡ δευτέρα φάσις τῶν τριμερῶν συνομιλιῶν μέ τήν συμμετοχήν ἐκπκροσῴπων τῶν δύο κοινοτήτων τῆς Κύπρου, δέν πρέπει νά γίνῃ ἐφ΄ ὅσον ἡ Τουρκία δέν τηρεῖ τά συμοφωνηθέντα κατά τήν πρώτην αὐτήν φάσιν».
ΤΙ ΟΡΙΖΕΙ Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ
Κατ’ ἀρχήν ὅσα λέγονται ἤ γράφονται εἰς τήν Τουρκίαν περί τοῦ ἄν θό ἀποσυρθοῦν ἤ ὄχι τά τουρκικά στρατεύματο ἐκ Κύπρου θά πρέπει νά γίνωνται δεκτά μετά πάσης ἐπιφυλάξεως Διότι δέν δύναται βεβαίως νά ἀφοροῦν εἰς ὅσα συνεφωνήθησαν εἰς Γενεύην, Ἡ ἐρμηνεία τῆς ὑπογραφείσης συμφωνίας δέν εἶναι θέμα μονομερῶν δηλώσεων. Τά λεγόμενα καί τά γραφόμενα ὑπό τοῦ τουρκικοῦ τύπου ἀποσκοποῦν εἰς ἐσωτερικήν κατανάλωσιν ἐν Τουρκίᾳ,
Ἡ συμφωνία ὁρίζει ρητῶς ὅτι θά ἐφαρμοσθῇ ἡ ὑπ᾽ ἀριθμόν 354 ἀπόφασις τοῦ συμβουλίου ἀσφαλείας τῆς 29ῆς ᾿Ιουλίου, Ἡ ἀπόφασις αὕτη περιέχει τρία βασικά στοιχεῖα:
1ον Κατάπαυσιν τοῦ πυρός.
2ον Ἀνάκλησιν τῶν εἰς Κύπρον ξένων στρατευμάτων,
3ον Ἐπάνοδον εἰς τήν συνταγματικήν τάξιν. ᾿
Ἐάν αἱ ἀποβιβασθεῖσαι εἰς τήν Κύπρον μεγάλαι τουρκικαί στρατιωτικαί δυνάμεις μέ ἅρματα μάχης,δέν περιλαμβάνονται εἰς τήν ἀπόφασιν τοῦ συμβουλίου ἀσφαλείας,διερωτᾶται κανείς: Εἰς ποῖα στρατεύματα ἀναφέρεται αὕτη; ᾿
Παραμένει βεβαίως ἐκκρεμές τό θέμα ἐάν τηρῆται ἤ ὄχι ἡ συμφωνία καταπαύσεως τοῦ πυρός. Ἐάν ἡ τουρκική κυβέρνησις δέν εἶναι εἰς θέσιν νά τηρήσῃ τήν συμφωνίαν αὐτήν.Ἡ ἐλληνικὴ κυβέρνησις θά εὑρεθὴ εἰς τήν ἀνάγκην νά καταγγείλῃ τήν συμφωνίαν. Ἡ μή τήρησις τῆς συμφωνίας δημιουργεῖ πελώριον ἠθικόν θέμα, συνιστάμενον εἰς τό γεγονός ὅτι ἐφεξῆς δέν θά εἶναι δυνατόν νά συμφωνηθῆ ὀτιδήποτε μέ τήν Τουρκίαν, διότι δέν θά τηρῆται ὑπ΄ αὐτῆς.... ( ἐδῶ)
Αὐτά ἔγραφαν τότε νομίζοντες πώς τό «μάλωμα» τῆς Τουρκίας ἐκ μέρους τῶν μεγάλων δυνάμεων θά εἶχε ἀποτέλεσμα. Τό ἐρώτημα εἶναι ἀπό ποιόν θά μποροῦσε νά γίνῃ σεβαστή μία συμφωνία ; Μία ὑπογραφή ; Ἅ, ναί ἀπό τήν Ἑλλάδα σίγουρα,ὄχι ὅμως ἀπό τήν Τουρκία. Καί θά ἀναρωτηθῆ κάποιος : Καί γιατί ἡ Ἑλλάς ἔπρεπε να σεβαστῆ τήν ὑπογραφή της ; Τήν ὅποια συμφωνία ἡ ὁποία ὅμως δέν τηροῦσε οὐδέ στό ἐλάχιστο ἡ ἄλλη πλευρά ;
Διότι ὅπως προαναφέραμε ἔπρεπε νά ολοκληρωθῆ τό σχέδιον. Πού ἤθελε τήν Κύπρον διχοτομημένη. Καί ὄχι βεβαίως σέ ἰκανοποίησιν τῶν τούρκων,ἔτσι ; Ξέρουμε ποιοί πάντα βρίσκονταν πίσω ἀπό τά μεγάλα βάσανα στήν Κύπρον. Ξέρουμε ποιοί καλόβλεπαν καί καλοβλέπουν τό νησί γιά τα δικά τους σχέδια... Τόσες συνέχειες γράψαμε προσφάτως, ὅπου εἴδαμε πῶς ἡ Κύπρος ἀποτελοῦσε μέρος τοῦ εὐρύτερου σκοποῦ τοῦ σιωνιστικοῦ κινήματος κάτι πού ἔφερε τήν τουρκοποίησιν τῆς Νήσου. Μία τουρκοποίησιν πού καθόλου δέν ἀποτελεῖ ἐμπόδιο στά σχέδια τῶν περιουσίων,ἀπεναντίας.
Ὅσο γιά τήν δική μας πλευρά ; Ἁπλῶς ἀφήσαμε νά ἐξελιχθοῦν ὅλα « ὅπως ἔπρεπε» διότι βλέπετε ἦταν καί τό ὅτι : « Ἡ Κύπρος ἔκειτο μακράν»
Καί ἦρθε ο « Ἀττίλας 2» ...
*
Ὁ Νίκος Σαμψών ἦταν
κατά τήν διάρκεια τῆς τουρκικῆς εἰσβολῆς («Ἀττίλας 1») ὁ πρόεδρος τῆς
Κύπρου. Στίς 8 Αὐγούστου 1999 ἔδωσε συνέντευξη στήν ἀθηναϊκή ἐφημερίδα
«Ελεύθερος Τύπος». Ἀπόσπασμα αὐτῆς δημοσιεύουμε. 
Το πραξικόπημα έγινε για να ρίξουν τη χούντα.
Πώς; Μέχρι τώρα γνωρίζαμε ότι η χούντα οργάνωσε το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου.
Το
πέτυχαν σε 3 ημέρες. Το πραξικόπημα το έκαναν ο Αραπάκης, ο Μπονάνος, ο
Ντάβος, ο Παπανικολάου, ο Γαλατσάνος για να ρίξουν τη χούντα του
Ιωαννίδη και να επαναφέρουν τη δημοκρατία στην Ελλάδα με εντολή των
Αμερικανών και εν συνεννοήσει με τον Καραμανλή και το Μακάριο...
Αυτό είναι το σενάριο με την εκδοχή Σαμψών...
Να ανοίξει ο φάκελος της Κύπρου! Βγαίνουν στις επετείους και δε λένε λέξη για το άνοιγμα του φακέλου της Κύπρου...
Όχι, όλοι το υποστηρίζουν και επιμένουν γι' αυτό...
Αλλά δεν το κάνουν.
 |
| Πέτρος Ἀραπάκης ναύαρχος |
Ο
στρατηγός Φαίδων Γκιζίκης στην πολύκροτη συνέντευξη που είχε δώσει στην
εφημερίδα μας σπάζοντας τη σιωπή του, είχε υποστηρίξει ότι Μπονάνος,
Αραπάκης ευθύνονται για την προδοσία γιατί αυτοί ανακάλεσαν τις
στρατιωτικές δυνάμεις, οι οποίες επέστρεψαν στην Ελλάδα.
Είχε
πει ότι ο Αραπάκης κάλεσε τα 2 υποβρύχια που βρίσκονταν ήδη στην Πάφο
και είχαν στα σκόπευτρά τους τον Τουρκικό αποβατικό στόλο να επιστρέψουν
στην Ελλάδα γιατί δήθεν γινόταν εισβολή Τουρκικών δυνάμεων στη Ρόδο.
Και είδαν με τα περισκόπιά τους τουρίστες στις παραλίες.
Είχατε δηλώσει πως κάθε υποβρύχιο έφερε 18 τηλεκατευθυνόμενες τορπίλες και ότι τα τουρκικά αποβατικά ήταν 38.
Ακριβώς.
Λάβετε υπόψη ότι τα Φάντομ τα ελληνικά, γιατί η Τουρκία δεν είχε
Φάντομ, είχαν ξεκινήσει για να ισοπεδώσουν την περιοχή των 500 μέτρων
εισβολής. Προδότες ήταν οι Μπονάνος, Αραπάκης και Ντάβος.
Το
κλιμάκιο της CIA είχε προειδοποιήσει τον Ιωαννίδη ότι η Τουρκία θα
εκμεταλλευόταν το πραξικόπημα και θα εισέβαλε στην Κύπρο. Τότε ο
Ιωαννίδης αντέδρασε έντονα, όπως αναφέρεται στα απόρρητα τηλεγραφήματα,
και κλώτσησε το τραπέζι που βρισκόταν μπροστά του, χύνοντας τους καφέδες
που έπιναν, δηλώνοντας πως "αν η Τουρκία εισβάλλει, εκείνος θα έφτανε
μέχρι την Κωνσταντινούπολη".
Τότε
η 12η μεραρχία του Γ' Σώματος Στρατού με επικεφαλής το στρατηγό Παύλο
Παπαδάκη προέλασε μέσα στο τουρκικό έδαφος σε βάθος 75 χιλιομέτρων και
οι ιχνηλάτες του βρίσκονταν 135 χιλιόμετρα από την Κωνσταντινούπολη και
δεν βρήκαν τουρκικό στρατό.
Ποιος είχε διατάξει τη διείσδυση εντός τουρκικού εδάφους;
Ήταν
δουλειές του Ιωαννίδη. Στις 20 Ιουλίου ο Ντάβος πήγε να επιθεωρήσει τα
προελαύνοντα ελληνικά στρατεύματα εντός των τουρκικών εδαφών, έβαλε τον
Παπαδάκη μέσα στο αυτοκίνητο και του τοποθέτησε το πιστόλι του στον
κρόταφο λέγοντας του: "ο εχθρός δεν είναι στην Κωνσταντινούπολη, είναι
στην Αθήνα". Και διατάχθηκαν τα στρατεύματα να γυρίσουν πίσω!
Ας επανέλθουμε στους άλλους πρωταγωνιστές. Στον τότε αρχηγό ΓΕΝ, Πέτρο Αραπάκη.
Είχε
ολοκληρωθεί η προδοσία με τη διαταγή του Αραπάκη να επιστρέψουν τα
υποβρύχια, τα αεροπλάνα να προσγειωθούν στο αεροδρόμιο των Χανίων και να
διαλυθούν τα τάγματα στην Κύπρο. Η συμφωνία καταπαύσεως του πυρός έγινε
μεταξύ Αραπάκη και Sisko. Εκείνη την ώρα που ο κ. Αραπάκης υπέγραφε την
κατάπαυση του πυρός, εμείς στην Κύπρο παίρναμε τα σήματα του Ντενκτάς
που ζητούσε ελικόπτερο να τον μεταφέρει στην Τουρκία διότι η Κύπρος
έπεφτε στα χέρια των Ελλήνων. Παίρναμε και τα σήματα του αρχηγού του
τουρκικού αποβατικού στόλου ότι δεν μπορούσαν να κρατηθούν στην ακτή των
500 μέτρων που τους περιορίσαμε. Τότε ο Γκιζίκης μου τηλεφώνησε να
ετοιμάσω το διάγγελμα της Ένωσης με την Ελλάδα όταν τα Φάντομ σηκώθηκαν
για να ισοπεδώσουν την περιοχή των 500 μέτρων. Αλλά μετά γύρισαν πίσω με
εντολή Αραπάκη (ΓΕΝ) και Παπανικολάου (ΓΕΑ) και επέστρεψαν στα Χανιά.
Τότε που ήμουν πρόεδρος καταβάλαμε μεγάλη αντίσταση κατά των εισβολέων
Τούρκων που έχασαν 26 αεροπλάνα μαχητικά, παραδέχθησαν 19, ενώ στο
δεύτερο μέρος της εισβολής έχασαν μόνο 3 αεροπλάνα. Ελευθερώσαμε θύλακες
όπως Λεύκα, Μαργί, Κοφινού, Μούτουλλας, τουρκική συνοικία Λάρνακας,
Ζαχάρια Αμμοχώστου, όλα τα μικτά χωριά, Κιόνελι, ΄Ασπρη Μούτη. Ήμουν στη
Μαλούντα με το στρατό ως πρόεδρος της δημοκρατίας και καταλάβαμε τις
περιοχές. Καταλάβαμε επί ημερών μου τη βάση των Τούρκων Κιόνελι 2 φορές
με την ΕΛΔΥΚ και Κύπριους μαχητές και έρχονταν διαταγές από τον προδότη
Μπονάνο απευθείας στον διοικητή της ΕΛΔΥΚ να επιστρέψουν πίσω όλοι στη
βάση εξορμήσεως...
 |
| Γρηγόριος Μπονάνος |
Μίλησες με τον τότε αρχηγό ΓΕΕΘΑ Μπονάνο;
Τον
έβρισα με τις χυδαιότερες των εκφράσεων στο τηλέφωνο όταν και γινόταν η
εισβολή των Τούρκων και δοκίμασε να μου πει ότι έβγαλα τα κανόνια έξω
και έβαλλαν στον αέρα για να εμπλέξω την Τουρκία και την Ελλάδα... Και
μου έλεγε ότι γινόταν άσκηση των Τούρκων. Και ο Γεωργίτσης επικεφαλής
του πραξικοπήματος μου είπε πως "δεν επείθεται ο αρχηγός πως γίνεται
εισβολή". Και τότε πήρα το τηλέφωνο, το έβγαλα στο παράθυρο και του λέω
"ακούς τους βομβαρδισμούς;" Και μου απαντά για τα κανόνια, οπότε του
απαντώ με το χυδαίο υβρεολόγιο. Έβρισα και τον Γκιζίκη, αλλά αυτός τα
είχε χαμένα. Όταν σας έδωσε συνέντευξη, μίλησε για πρώτη φορά για τις
ευθύνες του. Μετά οι της χούντας των Αθνών δεν έβγαιναν στο τηλέφωνο. Ο
εξ απορρήτων του Ιωαννίδη αξιωματικός Μιχ.Πηλιχός μου είπε ότι αν θέλω
να παραμείνω πρόεδρος να δεχθώ να προελάσουν οι Τούρκοι και να ενώσουν
το προγεφύρωμα με το θύλακα Β.Λευκωσίας κι εγώ είπα πως είναι
απαράδεκτο, δεν δέχομαι να κάνουν βήμα οι Τούρκοι.
Με τίνος εντολή;
Μου
έλεγαν "Εθνικού Κέντρου", δηλαδή της χούντας. Των προδοτών Μπονάνου,
Αραπάκη, κλπ. Τους έβρισα. Τους είπα "Γ... τις συμφωνίες σας!" Μου
απάντησε ο Πηλιχός πως κινδυνεύει η ζωή μου. Του είπα "ξέρω πως έχετε
εδώ στην Κύπρο 5 ανθρώπους και δεν έχω σε τίποτα να τους συλλάβω και να
τους εκτελέσω άνευ δίκης και μην απειλείς έναν άνθρωπο που καταδικάστηκε
δις εις θάνατον από τους ΄Αγγλους και δεν φοβήθηκε και θα φοβηθεί
δολοφονία από εσάς". Και τότε μου είπε και με έριξε ότι "από το Εθνικό
Κέντρο δεν θα έρθει φυσίγγιο αφού αρνείσαι". Και γνωρίζοντας ότι είχαμε
φυσίγγια πολέμου μισής ημέρας, είπα "παραιτούμαι" για δεν μπορούσα να
οδηγήσω την Κύπρο στη σφαγή εν γνώσει μου μην έχοντας βοήθεια από την
Ελλάδα. Μου είπε ο Πηλιχός να παραδώσω την εξουσία στον Κληρίδη. Και
παρέδωσα.
Ο Γκιζίκης αποκάλυψε σε συνέντευξη στον "Ελεύθερο Τύπο" τα τεχνάσματα της CIA προς τον πανίσχυρο δικτάτορα Ιωαννίδη...
Τον ξεγέλασαν τον Ιωαννίδη, Ήταν αφελέστατος.
Το
πιο συγκλονιστικό απ' όλα είναι αυτό που μας είχε αποκαλύψει ο
Γκιζίκης, ότι δηλαδή ο Γεωργίτσης είχε εντολή να μην ενεργήσει ακόμα κι
αν είχαν κάνει απόβαση οι Τούρκοι στην Κύπρο...
Αυτό
προσπάθησε να κάνει ο Μπονάνος και τους το ανέτρεψα μαζί με τον Κομπόκη
και τους άλλους που έφεραν αντίσταση κατά των Τούρκων και τους
περιορίσαμε στα 500 μέτρα. Και υπάκουσαν εμένα. Ο Γεωργίτσης δέχθηκε και
κάναμε κρυφά από την Ελλάδα μερική επιστράτευση. Και αυτά τα τάγματα
κράτησαν τους εισβολείς!
*
Μαύρη ἐπέτειος !
Κάποιοι τήν βλέπουν μέ πολλή χαρά κι᾿εὐκαιρία γιά γλέντια καί δεξιώσεις στά μέγαρα ...
49 ἔτη ἡ Κύπρος θρηνεῖ καί οἱ πολιτικάντηδες ἐν τῇ Ἑλλαδικῇ γλεντοῦν !
Πάντως,αὐτοί πού πρέπει νά διδαχθοῦν ἀπό τήν Ἱστορία τῶν τελευταίων 50 χρόνων,δυστυχῶς μυαλό δέν βάζουν. Ἀνεπίδεκτοι μαθήσεως ...
Ἡ Πελασγική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου