Ἡ πανωλεθρία τοῦ πολέμου στό Ἰράκ, ὁ σχετικός (σέ σχέση μέ τόν Μπούς ) περιορισμός ἀπό τήν κυβέρνηση Ὀμπάμα καί ἡ ἀντι-ἐπιχειρησιακή ἐκστρατεία τοῦ Ντόναλντ Τράμπ τό 2016 μπορεῖ φαινομενικά νά ἀπαξίωσαν τό νεοσυντηρητικό κίνημα καί τίς προσωπικότητές του, ἀλλά ἐπανῆλθαν μέ πολύ θόρυβο.
Αὐτή ἡ νέα φάσις στήν ἀμερικανική ἐξωτερική πολιτική,στήν ὁποία ἔχομε περάσει, θά μποροῦσε νά χαρακτηριστῆ ὡς Καγκανισμός : οὔτε Δημοκρατικός οὔτε Ρεπουμπλικανός, ἀλλά μᾶλλον μιά μή κομματική σταυροφορία τοῦ 21ου αἰῶνα γιά λογαριασμό τοῦ «φιλελευθερισμοῦ».
Ὁ Donald Kagan, ὁ πατριάρχης του Kαγκανισμοῦ, ἀκολούθησε παρόμοια διανοητική τροχιά μέ τούς συναδέλφους του Irving Kristol καί Norman Podhoretz: Μαρξιστές ἀκαδημαϊκοί πού μεταμορφώθηκαν σέ λυσσασμένους Reaganoid Cold Warriors ( Ρεϊγκανιστές τοῦ ψυχροῦ πολέμου) ὡς ἀπάντηση στήν ὑποστήριξη τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης στόν ἀραβικό ἐθνικισμό καί τόν ἀντισιωνισμό τή δεκαετία τοῦ 1960. Ὁ Ντόναλντ Κάγκαν ἦταν ξεκάθαρα στό στρατόπεδο τῶν Ρεπουμπλικανῶν, ἄν καί τά παιδιά του ἔχουν ἐγκαταλείψει ὁρισμένα ἀπό τά «δεξιά» στοιχεῖα τοῦ νεοσυντηρητικοῦ δόγματος (πού χρησιμοποιήθηκε στό παρελθόν γιά τήν κινητοποίηση τῶν ψηφοφόρων τῶν Εὐαγγελικῶν Χριστιανῶν) καί τό ἀντικατέστησαν μέ μιά ἑνοποιημένη ἀμερικανική κρατική ἰδεολογία πού εἶναι τόσο στό ἐσωτερικό του Δημοκρατικοῦ Κόμματος ὅσο καί στό GOP.
Οἱ γιοί τοῦ Ντόναλντ, ὁ Frederick Kagan του American Enterprise Institute καί ὁ Robert Kagan τοῦ Ἰνστιτούτου Brookings, εἶχαν μεγάλη ἐπιρροή στήν κυβέρνηση τοῦ George W. Bush μέσῳ ὁμάδων σκέψης ὅπως τό Project For A New American Century ( PNAC) καί τό Foreign Policy Initiative, ἄν καί σήμερα ἔχουν σέ μεγάλο βαθμό ἀποστασιοποιήθηκαν ἀπό τό GOP μετά τήν ἀποξένωση τῶν ἑβραϊκῶν ἐλίτ ἀπό τό κόμμα μέσῳ τῆς Τραμποποίησης.
Στό PNAC, οἱ Κάγκαν ἀσχολοῦνταν πρωτίστως μέ τήν ἐπέκταση τῆς ἰσραηλινῆς ἰσχύος χρησιμοποιῶντας τις Ἡνωμένες Πολιτεῖες γιά νά ἀνατρέψουν τόν Σαντάμ Χουσεΐν, τόν Μπασάρ Ἀλ Ἄσαντ καί νά στραγγαλίσουν τό Ἰράν, ἀλλά μέχρι τό 2006, ἔγιναν ὅλο καί πιό καχύποπτοι καί ἐχθρικοί ἀπέναντι στή Ρωσία καί τήν Κίνα γιά νά ἀναζητήσουν περισσότερο ἔλεγχο στό πῶς διασυνδέονται μέ δυτικούς (διαβάστε: ἑβραϊκούς) χρηματοπιστωτικούς ὀργανισμούς καί πολιτιστικές ἀξίες, ἐνῶ ταυτόχρονα ἐπιλέγουν νά ἀκολουθήσουν τούς δικούς τους δρόμους ἐξωτερικῆς πολιτικῆς ἀνεξάρτητα ἀπό τήν Pax Americana . Μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου, οἱ φόβοι γιά τόν Καγκανισμό δικαιώθηκαν, καθώς ἡ Ρωσία καί ἡ Κίνα ἔχουν ἐξελιχθεῖ ἀπό τίς ψήφους τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν ὡς "μπαλαντέρ" σέ ἐξ ὁλοκλήρου ρεβιζιονιστικές δυνάμεις ἕτοιμες νά ἀντιμετωπίσουν ἄμεσα, τούς παρεμβαίνοντες γιά λογαριασμό τῆς Οὐάσιγκτον, στίς αὐλές τους.
Οἱ Καγκανιστές κατηγοροῦν τήν ἄνοδο τῆς Κίνας, τῆς Ρωσίας καί τοῦ Ἰράν στόν πόλεμο καί τό ἐλεύθερο ἐμπόριο, τόν ἀγανακτισμένο Ἀμερικανό λαό, ὁ ὁποῖος τό 2016 κατάφερε ἀκόμη καί νά πιέσει τή Χίλαρι Κλίντον νά ἀποσύρει τακτικά τήν ὑποστήριξή της στήν Ἑταιρική Σχέση Trans-Pacific (μιά κίνηση πού ἐξόργισε τόν Kagan ) . Γιά τούς περισσότερους Ἀμερικανούς, τά ἐμπορικά ἐλλείμματα πού καταστρέφουν τό ἔθνος (πού εἶναι στήν πραγματικότητα ἐπιδοτήσεις γιά ἐξαγορά ὑποτέλειας), οἱ πόλεμοι τρισεκατομμυρίων δολαρίων καί τά βουνά ἀπό σακοῦλες πτωμάτων πού ἀπαιτοῦνται γιά τήν ἐπίβλεψη μιᾶς παγκόσμιας αὐτοκρατορίας δέν εἶναι οὔτε ἀπαραίτητα οὔτε ἀξίζουν γιά τήν εὐημερία τῶν γεωγραφικῶς προικισμένων καί πλουσίων σέ πόρους Ἡνωμένων Πολιτειῶν.
Τό 2019, ὁ σημερινός ὑπουργός Ἐξωτερικῶν Antony Blinken καί ὁ Robert Kagan, ὁ σύζυγος τῆς ὑφυπουργοῦ Ἐξωτερικῶν Victoria Nuland, δημοσίευσαν ἕνα ἄρθρο στό ὁποῖο ἀποδοκιμάζουν τό μήνυμα «Πρῶτα ἡ Ἀμερική» πού ἀγκάλιασαν τμήματα καί τῶν δύο μερῶν καί ἔφεραν στήν ἐπιφάνεια τό γεγονός πώς μία μειοψηφική ἑβραϊκή διεθνιστική ἐλίτ ὑπό τήν συναίνεσιν τῶν δεξαμενῶν σκέψεως πού ἔχουν ἀναφανεῖ τίς τελευταίες δεκαετίες ἐλέγχει τήν Ἀμερική.
Ἡ κεντρική ἐσωτερική πολιτική θεωρία τοῦ Καγκανισμοῦ ὑποστηρίζει ὅτι ὁ φιλελευθερισμός βρίσκεται σέ διαρκῆ ἀνταγωνισμό μέ τόν «λαϊκισμό», (τόν ὁποῖο οἱ Κάγκαν θεωροῦν ὡς στέλεχος τοῦ φασισμοῦ), μέ ἄλλα λόγια, τή βούληση τοῦ λαοῦ. Οἱ Καγκανιστές βλέπουν τή δημοκρατική λογοδοσία τῶν πολιτικῶν ἡγετῶν, τούς συμβιβασμούς μέ συμφέροντα (τοὐλάχιστον στήν περίπτωση τῶν Ἐθνικῶν) καί τήν ἐλεύθερη συζήτηση ἰδεῶν ὡς ἀπόσπαση τῆς προσοχῆς ἤ μικρή ταλαιπωρία γιά τήν καταστολή καί τήν προώθηση, ὅπως φαίνεται στό τελευταῖο τους βιβλίο γιορτάζοντας τόν Φράνκλιν Ντελάνο Ροῦσβελτ γιά τήν ἐξαπάτηση τοῦ ἀμερικανικοῦ λαοῦ σέ ἕναν παγκόσμιο πόλεμο ἐναντίον τῆς Γερμανίας καί τῆς Ἰαπωνίας, δύο χῶρες πού ὁ Κάγκαν παραδέχεται ὅτι δέν ἀποτελοῦσαν ποτέ ἀπειλή γιά τήν ἀσφάλεια τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν, ἀλλά ἔπρεπε οὕτως ἤ ἄλλως νά παρασυρθοῦν σέ μιά πολεμική ἀντιπαράθεση.
( Φωτό ἀριστερά )
Στό Ἰνστιτοῦτο γιά τή Μελέτη τοῦ Πολέμου (ISW), ὁ Frederick Kagan καί ἡ ἰδρύτρια τοῦ ISW Kimberly Kagan (σύζυγος τοῦ Frederick) ἔχουν γράψει ἐκτενῶς γιά τόν χῶρο πληροφοριῶν ὡς πεδίο μάχης πού δέν διαφέρει ἀπό τή γῆ, τή θάλασσα καί τόν ἀέρα. Ὑπό τόν Καγκανισμό, τά μυαλά τῶν πολιτῶν εἶναι πήλινα ( εὔπλαστα) γιά νά διαμορφωθοῦν καί ὁ ρόλος τῆς ἀμερικανικῆς κυβέρνησης καί τῶν ἐπιχειρηματικῶν ἐλίτ εἶναι νά δημιουργήσουν συναίνεση γιά ἀποφάσεις πού λαμβάνονται ἀπό Ἑβραίους διαμορφωτές πολιτικῆς μέσῳ τοῦ ἐλέγχου καί χειραγώγησης τοῦ κυβερνοχώρου καί τῶν μέσων μαζικῆς ἐνημέρωσης στό ὄνομα τῆς ἀστυνόμευσης "κακή πληροφορία."
Τό Ὑπουργεῖο Ἐσωτερικῆς Ἀσφάλειας, μιά ἐξαιρετικά κλειστή ἑβραϊκή πτέρυγα τῆς κυβέρνησης τῶν ΗΠΑ ἀφιερωμένη στήν ἐγχώρια κατασκοπεία, προσπάθησε νά ἐφαρμόσει ἐπίσημα αὐτήν τήν ὁδηγία, ἀλλά στή συνέχεια διέκοψε τήν ἐπίσημη ἵδρυσή του μετά ἀπό λαϊκή κατακραυγή. Τό κλείσιμο αὐτοῦ τοῦ συμβουλίου «παραπληροφόρησης» δέν εἶχε νόημα. Πρόσφατα δημοσιογραφικά ἄρθρα ἀνέφεραν ὅτι μεγάλο μέρος τοῦ πολιτικοῦ περιεχομένου πού καταναλώνουν οἱ χρῆστες στό Facebook, τό Google καί τό Twitter ὑπόκειται σέ ἄμεση συντακτική ἐπίβλεψη ἀπό σωρούς πρακτόρων του FBI καί τῆς CIA πού ἀπασχολοῦνται μέ πλήρη ἀπασχόληση σέ ἑταιρεῖες μέσων κοινωνικῆς δικτύωσης. Τά τελευταῖα χρόνια, οἱ δυτικές καί σιωνιστικές ὑπηρεσίες πληροφοριῶν εἶναι πολύ δραστήριες στήν ἐπιδίωξη νά δημιουργήσουν λαϊκή ὑποστήριξη γιά ξένες ἐπεμβάσεις, οἱ ὁποῖες στήν πράξῃ κυμαίνονται ἀπό τόν ἐρασιτεχνικό καί ἀναλογικό πόλεμο πληροφοριῶν τῆς Συρίας πρίν ἀπό δέκα χρόνια ἕως τόν πολύ πιό ἐξελιγμένο, πολύ διαδικτυακό καί πιό ὀργανικό ὑπέρ τῆς Οὐκρανίας ὤθηση.
Τό μεγαλύτερο μέρος τῆς φάρας τῶν Κάγκαν εἶναι ἀφιερωμένο στήν παροχή τοῦ ἰδεολογικοῦ πλαισίου τῆς Οὐάσιγκτον, ἀλλά τό πιό ἐξέχον μέλος της, ἡ σύζυγος τοῦ Ρόμπερτ Κάγκαν, Βικτόρια Νούλαντ, ἔπαιξε καθοριστικό ρόλο στήν ἐφαρμογή του σέ ὅλο τόν κόσμο. Ἄν καί προηγουμένως δέν ἦταν τόσο γνωστή, ἡ Νούλαντ δέν εἶναι ξένη στίς καταστροφικές ἀποφάσεις ἐξωτερικῆς πολιτικῆς. Πρίν νά ὑπηρετήσει ὑπό τόν Ὀμπάμα, ἦταν σημαντική σύμβουλος ἐθνικῆς ἀσφάλειας πού ἔκανε ἐκκλήσεις στό Ἰράκ γιά τόν Ντίκ Τσένι κατά τή διάρκεια τῆς πρώτης κυβέρνησης Μπούς. Ἐνῶ ὁ σύζυγός της ἦταν ἀπασχολημένος μέ τό νά ἀποκαλεῖ τούς Εὐρωπαίους pussies ἐπειδή ἀρνήθηκαν νά συμμετάσχουν στόν «συνασπισμό τῶν πρόθυμων» ἐναντίον τοῦ Σαντάμ Χουσεΐν, ἡ Νούλαντ ἦταν ἀπασχολημένη μέ τό νά βάζει τήν Εὐρώπη στό τέλμα τοῦ Ἀφγανιστάν γιά νά διατηρήσει τήν κατοχή ἐνῶ ἀμβλύνει τίς ἀμερικανικές ὑλικοτεχνικές προκλήσεις στό Ἰράκ.
Ἡ πιό διάσημη στιγμή της Nuland ἦρθε τό 2014, ἀφοῦ δημοσιοποιήθηκε ἕνα τηλεφώνημα ἀπό τήν ἀμερικανική πρεσβεία πού τήν ἐξέθεσε ὡς μιά ἀπό τίς σκιώδεις φιγοῦρες πίσω ἀπό τό πραξικόπημα πού ἀνέτρεψε τή δημοκρατικά ἐκλεγμένη οὐκρανική κυβέρνηση καί ἔβαλε τή χώρα σέ τροχιά γιά τόν αἱματηρό πόλεμο πού βρίσκεται αὐτή τή στιγμή. Ἡ Nuland παραδέχτηκε ὅτι αὐτό τό πραξικόπημα κόστισε στούς Ἀμερικανούς φορολογούμενους 5 δισεκατομμύρια δολάρια .
Γιά τή Nuland, οἱ ζωές τῶν «συμμάχων» καί τῶν ἀθώων ἀνθρώπων εἶναι πιόνια μιᾶς χρήσης σέ μιά σκακιέρα. Ὅπως ἀκριβῶς ἡ περίφημη ἀνόητη ἐκτίμηση τῆς Ἑβραϊκῆς φιλελεύθερης παρεμβάσεως Madeline Albright γιά τό ἐμπόριο μισοῦ ἑκατομμυρίου ἰρακινῶν ζωῶν μόνο καί μόνο γιά νά ἀποδυναμώσει τήν οἰκονομία τοῦ Ἰράκ, οἱ Kagans πιστεύουν ὅτι τά ἑκατοντάδες χιλιάδες θύματα τῆς Οὐκρανίας καί ἡ ἀνεπανόρθωτη ζημιά πού προκλήθηκαν στό οὐκρανικό ἔθνος εἶναι μιά ἄξια ἀνταλλαγῆς, ἄν αὐτό σημαίνει δυνητικά κηλιδώνοντας τό κῦρος τῆς Ρωσίας καί τῆς Κίνας στήν παγκόσμια σκηνή ἤ ἐπεκτείνοντας τήν καθολική ἡγεμονία τῆς Οὐάσιγκτον κατά μερικά χρόνια.
Καθώς ὁ πόλεμος ἀργεῖ, οἱ δημοσκοπήσεις δείχνουν τώρα ὅτι ἡ πλειοψηφία τῶν Ἀμερικανῶν ἀντιτίθεται στήν παροχή περαιτέρω βοήθειας στήν Οὐκρανία. Τά ἐνθαρρυντικά νέα γιά τήν οὐκρανική πλευρά γίνονται ὁλοένα πιό ἐλάχιστα καί ἡ περίφημη «ἀντι ἐπίθεση» φαίνεται νά μήν ἔχει κανένα νόημα, ὡστόσο ὁ Frederick Kagan -τό διεστραμένο μυαλό πίσω ἀπό τήν καταστροφική αὔξηση τῶν στρατευμάτων τοῦ Ἰράκ τό 2007 καί ὁ συνήγορος μιᾶς δεύτερης αὔξησης -συνεχίζει νά δημοσιεύει ἄρθρα μέ τίτλους ὅπως « Πῶς ἡ ἀντεπίθεση τῆς Οὐκρανίας μπορεῖ ἀκόμα νά πετύχει ».
Ἡ Οὐκρανία δέν εἶναι σέ καμία περίπτωση ἡ τελευταία πού ἔχουμε δεῖ ἀπό τόν Καγκανισμό. Ἐνῶ ὁ κόσμος ἀντέδρασε μέ πολύ διακριτικό τρόπο στή σύγκρουση ἀπό ὅ,τι ἀναμενόταν καί οἱ ΗΠΑ ἀγωνίστηκαν νά κερδίσουν τό μεγαλύτερο μέρος τοῦ κόσμου στήν ἀντιρωσική ἐκστρατεία, τό νεοσυντηρητικό δόγμα εἶναι γιά ἄλλη μιά φορά ἀνερχόμενο.
Τόν περασμένο Ἰούλιο, ἡ Νούλαντ ἀνέλαβε νέο καί πιό ἰσχυρό ρόλο ὡς ὑφυπουργός στό Στέϊτ Ντιπάρτμεντ. Στόν προηγούμενο ρόλο της ὡς ὑφυπουργός Ἐξωτερικῶν γιά Πολιτικές Ὑποθέσεις, ἡ Nuland ἀναγνωρίστηκε δημόσια ἀπό τόν φυλακισμένο πλέον Πακιστανό ἡγέτη Imran Khan ὡς ὁ κύριος ἀρχιτέκτονας πίσω ἀπό τό ἐνορχηστρωμένο πραξικόπημα ἐναντίον του ἀπό τίς ΗΠΑ, τό ὁποῖο ἐκτελέστηκε ὡς ἀντίποινα γιά τήν πολιτική οὐδετερότητας τοῦ Khan σχετικά μέ τόν πόλεμο τῆς Οὐκρανίας. Στόν Νίγηρα, ὅπου σταθμεύουν 1.000 στρατιῶτες τῶν ΗΠΑ καί ἀρνοῦνται νά φύγουν, ἡ Νούλαντ συναντήθηκε μέ τή νέα κυβέρνηση τῆς χώρας γιά νά τούς ἀπειλήσει μέ βία ἐάν δέν ἀποκαταστήσει τήν ἔκπτωτη κυβέρνηση-μαριονέτα — μιά ἀπειλή πού ἡ ἀφρικανική συμμαχία πληρεξούσιων Οὐάσιγκτον-Παρίσι τῆς ECOWAS τούς τηλεγραφοῦσε ἐπίσης.
Ἄν καί ἡ Νούλαντ ἀνάβει φωτιές σέ κάθε ἤπειρο τοῦ πλανήτη, ἡ πιό σῆμα κατατεθέν κλιμάκωση τοῦ Καγκανισμοῦ ἦταν ἡ ἀνάπτυξη χιλιάδων Ἀμερικανῶν πεζοναυτῶν στόν Περσικό Κόλπο προκειμένου νά προωθηθοῦν τά στρατηγικά συμφέροντα τοῦ Ἰσραήλ.
Λίγο ἀφ' ὅτου ἡ Νούλαντ ἀνέλαβε τό νέο της ἀξίωμα, τό Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν τῶν ΗΠΑ ἀνακοίνωσε ὅτι ἡ συνέχιση τοῦ σχεδίου τῆς ἐποχῆς Τράμπ γιά τή σφυρηλάτηση μιᾶς ἀντι-ἰρανικῆς καί ἀντι-παλαιστινιακῆς συμμαχίας μεταξύ Σαουδικής Ἀραβίας καί Ἰσραήλ ἀποτελεῖ πλέον τήν κορυφαία προτεραιότητά του στή Μέση Ἀνατολή.
Ἀπό τότε πού ἡ Οὐάσιγκτον ἀποχώρησε αὐθαίρετα ἀπό τή συμφωνία γιά τά πυρηνικά του Ἰράν τό 2018, οἱ ΗΠΑ πληρώνουν κράτη-ἐργαλεῖα, ὅπως ἡ Σαουδική Ἀραβία γιά νά ἁρπάξουν ἰρανικά πετρελαϊκά πλοῖα στήν περιοχή προκειμένου νά βλάψουν τήν ἰρανική οἰκονομία. Σύμφωνα μέ τό διεθνές δίκαιο, πρόκειται γιά πράξῃ πειρατείας καί τό Ἰράν ἐπιτρέπεται νόμιμα νά ὑπερασπιστεῖ τά πλοῖα του μέσῳ στρατιωτικῶν μέτρων. Ἀπό τότε πού ξεκίνησαν οἱ κατασχέσεις, τό Ἰράν ἀνταποκρίνεται στά ἐχθρικά ἔθνη μέ ἀεροπειρατεία τῶν πλοίων τους καί ἐξαπολύοντας ἐπιθέσεις μέ μή ἐπανδρωμένα ἀεροσκάφη σέ ὑποδομές πετρελαίου τῆς Σαουδικῆς Ἀραβίας.
Μέχρι στιγμῆς, ἡ Οὐάσιγκτον ἦταν ἀπρόθυμη νά ἱκανοποιήσει ὅλες τίς ἐπιθυμίες τοῦ Ριάντ, ἀλλά τό Στέϊτ Ντιπάρτμεντ ἐξακολουθεῖ νά θέλει νά δείξει ὅτι ἐξακολουθεῖ νά ἐπενδύει πολύ στή Μέση Ἀνατολή. Θά μποροῦσε ἀκόμη καί νά ὑποστηριχθεῖ ὅτι ἐπιδιώκει νά βρεῖ ἕνα ἔδαφος γιά πόλεμο.
Αὐτή τήν ἑβδομάδα, τό Ὑπουργεῖο Ἄμυνας ἀνακοίνωσε ὅτι χιλιάδες ἀμερικανοί στρατιῶτες καί τά θωρηκτά τοῦ Ναυτικοῦ θά ἀναπτυχθοῦν στό Στενό του Ὀρμούζ μέ ὁδηγίες νά πυροβολήσουν κατά τῶν ἰρανικῶν δυνάμεων πού ἐπιχειροῦν νά καταλάβουν ὁποιαδήποτε πλοῖα. Αὐτή ἡ ἀνάπτυξη εἶναι μιά ἀνοιχτή πρόκληση στήν ὁποία οἱ Ἰρανοί ἔχουν ὁρκιστεῖ νά ἀπαντήσουν μέ τό εἶδος τους, μεταξύ ἄλλων μέ τή χρήση ὑπερηχητικῶν πυραύλων ἐάν εἶναι ἀπαραίτητο.
Ὑπάρχει ἱστορικό προηγούμενο γιά αὐτό. Οἱ προηγούμενες κυβερνήσεις τῶν ΗΠΑ ἔχουν χρησιμοποιήσει τήν πολεμική στή θάλασσα μέ στόχο νά δημιουργήσουν cassus belli γιά νά κερδίσουν τή λαϊκή ὑποστήριξη γιά ἕναν πόλεμο πού ἔχουν ἤδη σχεδιάσει οἱ ἐλίτ. Ἐάν ἡ Οὐάσιγκτον ἤθελε πραγματικά ἀσφαλές ἐμπόριο στή θάλασσα, θά σταματοῦσε νά διατάζει τούς περιφερειακούς γείτονες νά πειράζουν ἰρανικά πλοῖα.
Αὐτή ἡ ἐξωφρενική συμπεριφορά θυμίζει αὐτό πού συνέβη τό 1940 καί τό 1941. Ἐνῶ παρέμεινε ἐπίσημα οὐδέτερος, ὁ Φράνκλιν Ντελάνο Ροῦσβελτ ἀποφάσισε ὅτι οἱ ΗΠΑ εἶχαν μεγαλύτερη σφαῖρα ἀσφαλείας στόν Βόρειο Ἀτλαντικό καί ἀνέπτυξε τό Ναυτικό γιά νά συνοδεύσει βρετανικά σκάφη πού ἔχασαν τόν ναυτικό πόλεμο στή Γερμανία.
Προστατεύοντας τά βρετανικά πλοῖα στόν Ἀτλαντικό, ἐπιτρέποντας ταυτόχρονα στίς συμμαχικές δυνάμεις νά ἐπιτεθοῦν σέ γερμανικά πλοῖα, οἱ ΗΠΑ ἤλπιζαν νά ἀναγκάσουν τόν Ἄξονα σέ μιά ἀνοιχτῇ σύγκρουση, ἕνα σημεῖο πού παραδέχτηκε μέ ἐνθουσιασμό ὁ Robert Kagan στό πιό πρόσφατο βιβλίο του γιά τήν ἀμερικανική ἐξωτερική πολιτική τό πρῶτο μισό του τόν 20ο αἰῶνα.
Ὁ Φράνκλιν Ντελάνο Ροῦσβελτ τελικά πῆρε αὐτό πού ἐπιθυμοῦσε τόν Σεπτέμβριο τοῦ 1941, ὅταν ἕνα γερμανικό ὑποβρύχιο πυροβόλησε κατά λάθος τό USS Greer τρεῖς μῆνες πρίν ἀπό τό Πέρλ Χάρμπορ. Οἱ ἱστορικοί, συμπεριλαμβανομένου του Kagan, συμφωνοῦν ὅτι τό περιστατικό του USS Greer ἦταν ἕνα εἰλικρινές ἀτύχημα πού προκλήθηκε ἀπό τήν πολεμική συμπεριφορά τῆς Ἀμερικῆς στή θάλασσα, ἀλλά ὁ Ροῦσβελτ εἶπε κραυγαλέα ψέματα γι 'αὐτό καί χρησιμοποίησε τό περιστατικό γιά νά ὑποκινήσει τόν ἀντιγερμανικό καί ἀντι-ἰταλικό σωβινισμό γιά νά προσπαθήσει νά κάμψῃ τήν σταθερή ἀντίθεση τοῦ ἀμερικανικοῦ λαοῦ σέ ἕναν ἀκόμη εὐρωπαϊκό πόλεμο.
Μετά ἀπό περαιτέρω ὑπερβολικές κλιμακώσεις ἀπό τή διοίκηση τοῦ Ροῦσβελτ, ἡ Γερμανία, ἡ Ἰταλία καί ἡ Ἰαπωνία ἀποφάσισαν ὅτι ἔπρεπε νά πάρουν ἕνα ῥίσκο καί νά προσπαθήσουν νά πολεμήσουν τόν ὑπερατλαντικό θηρίο σέ ἕναν πόλεμο δύο μετώπων πού τελικά ἔχασαν μπροστά στό ἀμερικανικό βιομηχανικό, οἰκονομικό καί ἀριθμητικό πλεονέκτημα πού, ἀκόμη καί πρίν ἀπό τό Πέρλ Χάρμπορ, τροφοδοτοῦσε ἤδη τίς πολεμικές προσπάθειες τῶν Σοβιετικῶν, Γάλλων καί Βρετανῶν.
Στό βιβλίο του τοῦ 2023, ὁ Kagan δέν βλέπει τόν Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο ὡς μιά σύγκρουση πού θά ἦταν καλύτερα νά ἀποφύγει ἡ ἀνθρωπότητα, ἀλλά ἀντίθετα μιά ἀπόδειξη γιά τό ἀήττητο τῆς ἀμερικανικῆς αὐτοκρατορίας καί τήν ἀναγκαιότητα τοῦ πολέμου γιά τή διάδοση τῶν ἰδεολογιῶν τοῦ φιλελευθερισμοῦ, τοῦ καπιταλισμοῦ καί τῆς παγκοσμιοποίησης. Οἱ Καγκανιστές πιστεύουν ὅτι ἕνας πολυμέτωπος πόλεμος ἐναντίον τῆς Κίνας, τῆς Ρωσίας καί (σύντομα) τοῦ Ἰράν εἶναι καλύτερος ἀπό τό νά μοιράζονται τόν κόσμο μέ ὅποιον κατηγοριοποιοῦν ὡς «ἀντιδημοκρατικό» ἤ «φασίστα».
Πόσοι Ἀμερικανοί συμφωνοῦν μέ αὐτή τήν τρελή προοπτική;
Δέν τήν νοιάζει τήν Καγκανική φάρα.
Ἄν δέν ὀργανωθοῦμε πολιτικά γιά νά τούς σταματήσουμε, θά μας παρασύρουν εἴτε μᾶς ἀρέσει εἴτε ὄχι.
Ἀπό : unz.com
Ἡ Πελασγική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου