Μέρος Γ΄
από: Gianfranco Peroncin
Αυτό είναι το Μεγάλο Παιχνίδι του 21ου αιώνα που βλέπει την Ευρώπη να παίζει το ρόλο του μύγα αμαξώματος των συμφερόντων του Ατλαντικού, δεδομένου του αθεράπευτου πολιτικού νανισμού της που την εμπόδισε να αξιολογήσει τα δικά της συμφέροντα και να εμπλακεί ενεργά με το ευρώ φτάνοντας στο ακραίο σημείο ρήξης του η σύγκρουση. Προς πλήρη όφελος των ευρασιατικών γεωστρατηγικών συμφερόντων της Αυτοκρατορίας του Ήλιου που δύει.
Η μεγάλη σκακιέρα
Στον μεταψυχροπολεμικό κόσμο υπό τον γεωστρατηγικό έλεγχο των ΗΠΑ, γράφει ο Brzezinski στη Μεγάλη Σκακιέρα , ο Αζερμπαϊτζάν και ο Ουζμπεκιστάν ξεχωρίζουν μαζί με την Ουκρανία ως κράτη «deserving of the strongest American geopolitical support ( αξίζουν τη ν Αμερική άξια την πολίτη της Αμερικής» . i ] Ο άξονας Ισραήλ-Αζερμπαϊτζάν αρχίζει να αποκτά μια σαφέστερη σύνδεση σε μια ευρύτερη πλανητική προοπτική συμμαχιών που υπαγορεύονται από κοινές πολιτικές, οικονομικές και διπλωματικές ανάγκες.
Το πέμπτο κεφάλαιο του εγχειριδίου εφαρμοσμένης γεωστρατηγικής του Brzezinski – σημαντικά αφιερωμένο στους μαθητές του, «to help them shape the world of αύριο» ( Για τους μαθητές μου – να τους βοηθήσω να διαμορφώσω ν τον κόσμο του αύριο ) – it's call «The Balkans of Eurasia ". Γράφοντας για ένα αμερικανικό κοινό, ο συγγραφέας εξηγεί ότι στην Ευρώπη οι όροι «Βαλκάνια» και «βαλκανοποιημένοι» υποδηλώνουν ένα πλαίσιο εθνοτικών συγκρούσεων και περιφερειακών αντιπαλοτήτων μεταξύ των μεγάλων Δυνάμεων.
Ευρασιατική βαλκανοποίηση
Η Ευρασία έχει επίσης τα «Βαλκάνια» της, αλλά αυτές είναι μεγαλύτερες, πιο πυκνοκατοικημένες και ακόμη πιο ετερογενείς περιοχές από εθνική και θρησκευτική άποψη, που αγκαλιάζουν τμήματα της νοτιοανατολικής Ευρώπης και της κεντρικής Ασίας και νότια τμήματα του Περσικού Κόλπου και της Μέσης Ανατολής. Τα ευρασιατικά Βαλκάνια μοιάζουν πολύ με εκείνα της νοτιοανατολικής Ευρώπης του παρελθόντος. Δεν είναι μόνο ασταθείς πολιτικές οντότητες, αλλά δελεάζουν και προσελκύουν την εισβολή ισχυρότερων γειτόνων, καθένας από τους οποίους είναι αποφασισμένος να εξουδετερώσει την περιφερειακή κυριαρχία των άλλων. Είναι ακριβώς αυτός ο πολύ γνωστός συνδυασμός κενού ισχύος και ισχύος απορρόφησης ( κενό ισχύος και αναρρόφηση ισχύος ) που δικαιολογεί την ονομασία των ευρασιατικών Βαλκανίων. [ii]
Τα παραδοσιακά Βαλκάνια αποτελούσαν ένα δυνητικό γεωπολιτικό διακύβευμα στον αγώνα για την ευρωπαϊκή υπεροχή. Ακόμη και τα Ευρασιατικά Βαλκάνια – έγραψε ο Μπρεζίνσκι το 1997 (προβλεπόμενος με λύπη αλλά προφητικά το σενάριο του νέου Δρόμου του Μεταξιού και τις συνακόλουθες τρέχουσες εντάσεις που εξαπολύει) – ένα μέτωπο των αναδυόμενων και «αναπόφευκτα» μεταφορικά μέσα στο δ ίκτυο ), με σκοπό να βάλει στην επικοινωνία με έναν όλο και πιο άμεσο τρόπο μεταξύ των ανατολικών άκρων και των πλουσιότερων και παραγωγικότερων δυτικών άκρων αποκτά μια γεωπολιτική σημασία πρωταρχικής σημασίας. «Τα Συγκεκριμένα έχουν εξαιρετική σημασία από την άποψη της ασφάλειας και των ιστορικών φιλοδοξιών τουλάχιστον τριών από τους πιο άμεσους και ισχυρούς γείτονές τους, της Ρωσίας, της Τουρκίας και του Ιράν, με την Κίνα να επιδεικνύει αυξανόμενο πολιτικό ενδιαφέρον για την περιοχή. Αλλά τα Ευρασιατικά Βαλκάνια είναι απείρως πιο σημαντικά ως δυνητικός οικονομικός σταθμός: στην περιοχή βρίσκεται μια τεράστια συγκέντρωση αποθεμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου, καθώς και σημαντικών ορυκτών πόρων, συμπεριλαμβανομένου του χρυσού». [iii]
Ο γεωπολιτικός άξονας του Ναγκόρνο Καραμπάχ
Έτσι φτάνουμε στη σύγκρουση στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ στην οποία οκτώ εκατομμύρια Αζέροι και τέσσερα εκατομμύρια Αρμένιοι, οι πρώην μουσουλμάνοι, οι δεύτεροι χριστιανοί, μάχονται για τον έλεγχο του θύλακα με αρμενική δημογραφική πλειοψηφία. Και άρα Χριστιανός. Ως εκ τούτου, οι εθνοτικές και θρησκευτικές συγκρούσεις από τη μια και την άλλη πλευρά σύντομα μετατράπηκαν σε σφαγές στο όνομα της εθνοκάθαρσης και των μαζικών εξορμήσεων των προσφύγων. Ένας κοινωνικά και οικονομικά καταστροφικός πόλεμος που μέχρι στιγμής εμπόδισε καθένα από τα δύο μέρη να εδραιώσει την ανεξαρτησία του μετά την κατάρρευση της σοβιετικής αυτοκρατορίας, και τα δύο κράτη βρίσκονται στο έλεος της ευμετάβλητης τάσης των δύο μερών, μια αστάθεια που υπαγορεύεται από την πρωταρχική αλλά συχνά ενδεχόμενα συμφέροντα.
Σε αυτό το γεωπολιτικό πλαίσιο, είναι ακριβώς το Αζερμπαϊτζάν που προσελκύει το πολύ επικίνδυνο ενδιαφέρον του Μπρεζίνσκι, καθώς η εγγενής του ευπάθεια προβάλλει ευρύτερες περιφερειακές επιπτώσεις δεδομένης της γραφικής του θέσης .
Οι γεωπολιτικοί «πυλώνες» ή «πυλώνες» για τον Μπρεζίνσκι είναι τα κράτη των οποίων η σημασία δεν πηγάζει από τη δύναμη και τα κίνητρά τους αλλά μάλλον από τη στρατηγική τους θέση και τις συνέπειες που απορρέουν από τις πιθανές συνθήκες τους παίχτης σε όλους τους παίκτες . Το κλασικό πήλινο βάζο ανάμεσα σε σιδερένια βάζα που θυμίζει Manzoni. Ο συγγραφέας της Μεγάλης Σκακιέρας έχει έναν μάλλον απαίσιο αλλά πολύ αποτελεσματικό τρόπο να εξηγήσει το έντονο ενδιαφέρον των Ηνωμένων Πολιτειών, και άλλων, για τα πλούσια στοιχήματα του Αζερμπαϊτζάν.
Το ενδιαφέρον των ΗΠΑ για το Αζερμπαϊτζάν
Το Αζερμπαϊτζάν, μάλιστα, «μπορεί να οριστεί ως το «πώμα» ζωτικής σημασίας για τον έλεγχο της πρόσβασης στο «φιάσκο» που περιέχει τα πλούτη της λεκάνης της Κασπίας Θάλασσας και της Κεντρικής Ασίας. Μια ανεξάρτητη, τουρκόφωνη χώρα, με αγωγούς που εκτελούνται από εθνοτικά συνδεδεμένη και πολιτικά συμμαχική Τουρκία, θα εμπόδιζε τη Ρωσία να ασκήσει το μονοπώλιο της πρόσβασης στην περιοχή και θα στερούσε από τη Μόσχα ένα ζωτικής σημασίας κεντρικό όπλο κλιματισμού. Ωστόσο σήμερα [ο Μπρεζίνσκι έγραψε αυτές τις γραμμές το 1997, εκδ.] Το Αζερμπαϊτζάν εξακολουθεί να είναι πολύ ευάλωτο στις πιέσεις μιας πολύ ισχυρής Ρωσίας στα βόρεια και εκείνων του Ιράν στο νότο». [Εγώ]
Ωστόσο, το Αζερμπαϊτζάν έχει ένα δυνητικά εκρηκτικό πλεονέκτημα κατά της Τεχεράνης, καθώς 20 άνθρωποι ζουν στο βορειοδυτικό Ιράν, διπλάσιος από τον αριθμό των ανθρώπων εντός των συνόρων του Αζερμπαϊτζάν. Και αυτό είναι που κάνει την κυβέρνηση της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν πολύ επιφυλακτική για πιθανές αυτονομιστικές δυνάμεις στον πληθυσμό του Αζερμπαϊτζάν και ως εκ τούτου «αμφίθυμη», γράφει ο Μπρεζίνσκι πολύ γενναιόδωρα, σε σύγκριση με το «μέσα μιας κοινής θρησκευτικής διάσταση.
Για το λόγο αυτό, συνοψίζει ο Αμερικανός μάστορας του σκακιού, το Αζερμπαϊτζάν έχει μπει στο συγκρότημα της κοινής ρωσο-ιρανικής πίεσης να περιορίσει όσο το δυνατόν περισσότερο τις επαφές του με τη Δύση.
Λάθος West vs East
Όπως φαίνεται, η ανάλυση του Brzezinski για τα ευρασιατικά Βαλκάνια διευκρινίζει, αλλά δεν απλοποιεί την εικόνα μιας κατάστασης που μπλέκεται ολοένα και περισσότερο, φέρνοντας αντιμέτωπους τους λεγόμενους «Δύση, Ευρώπη, Ισραήλ Ουκρανία, Αζερμπαϊτζάν) με ένοπλες δυνάμεις. ενάντια στα συμφέροντα της λεγόμενης «Ανατολής» (Ρωσία, Ιράν, Κίνα και αραβικός κόσμος). Σε αυτό το εξαιρετικά περίπλοκο και διαφοροποιημένο σενάριο, η Ρωσία διαδραματίζει αποφασιστικό ηγετικό ρόλο.
Γενικά πιστεύεται ότι το επίκεντρο της στρατηγικής προσοχής της Μόσχας είναι στο δυτικό μέτωπο, δηλαδή στην ουκρανική διαμάχη. Στην πραγματικότητα, όχι λιγότερο σημαντικό και καθοριστικό για το Κρεμλίνο είναι τα νότια σύνορα που εκτείνονται κατά μήκος της οροσειράς του Καυκάσου, στα νότια της οποίας βρίσκονται οι Αζερμπαϊτζάν, Αρμενία, Ναγκόρνο-Καραμπάχ και Γεωργία.
Για να κατανοήσουμε τη σημασία αυτής της σκακιέρας, αρκεί μια απλή ματιά στον χάρτη. Ο Καύκασος, που βρίσκεται μεταξύ της Μαύρης Θάλασσας, της Θάλασσας του Αζόφ και της Κασπίας Θάλασσας, είναι ένας τεράστιος ισθμός που συνδέει την Ευρώπη με την Ασία, όπου η οροσειρά του Καυκάσου είναι η τάφρο ελέγχου μιας ζωτικής σημασίας περιοχής για τη Ρωσία.
Η περιοχή στα βορειοδυτικά φθάνει στην Αζοφική Θάλασσα και στα ουκρανικά σύνορα κοντά στο Ντονμπάς με την Κριμαία, το αντικείμενο της διαμάχης της ειδικής επιχείρησης του Πούτιν. Στα βορειοανατολικά βρίσκεται ο Βόλγας και η πόλη του Βόλγκογκραντ (αρχαίο Charityn επίσης πρώην Στάλινγκραντ), ενώ η περιοχή βόρεια των βουνών είναι εντελώς επίπεδη, λίγο πάνω από 800 χιλιόμετρα από το Αστραχάν, την πρωτεύουσα της ομώνυμης περιφέρειας .
Πόλεμος και γεωπολιτική
Από πολεμική σκοπιά, μια επίθεση εναντίον της Ρωσίας ξεκινώντας από το νότο θα έθετε αμέσως σε κίνδυνο την τύχη του πολέμου στην Ουκρανία, ενώ μακροπρόθεσμα θα έθετε σε κίνδυνο τον έλεγχο των ζωτικών πλωτών οδών Βόλγα και Ντον. Κατά συνέπεια, η προστασία του Καυκάσου από οποιαδήποτε πιθανή εχθρική απειλή είναι θεμελιώδης στρατηγικός στόχος του ρωσικού στρατιωτικού δόγματος. Ο κορεσμός του Βόρειου Καυκάσου είναι επομένως εξίσου σημαντικός με τον έλεγχο του ουκρανικού μετώπου.
Οι πόλεμοι στην Τσετσενία και στη Γεωργία, η τελευταία υποστηριζόμενη στρατιωτικά από τις Ηνωμένες Πολιτείες, εκτόξευσαν τη φιγούρα του Βλαντιμίρ Πούτιν ως εθνικό ηγέτη και εδραίωσαν το δόγμα της συνολικής υπεράσπισης των στρατηγικών συνόρων της Ρωσίας. Σε αυτό το πλαίσιο εξελίχθηκε διαχρονικά η κρίση μεταξύ των δύο χωρών σε σχέση με την επίμαχη περιοχή του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, ένα ζήτημα με περιορισμένο ενδιαφέρον στρατηγι κό αλλά με έντονη πολιτική αξία.
Όπως είδαμε, η φαινομενικά καλοπροαίρετη ισότητα της Ρωσίας ως διαιτητής super partes , αλλά πάντα με το βλέμμα στον Άρμεν, έχει εξαντλήσει τον λόγο ύπαρξής της. Ανά ποικιλόμορφο ραγιώνι.
Η Καυκάσια πυριτιδαποθήκη
Όπως γράφει ο George Friedman, οι Ηνωμένες Πολιτείες εισήλθαν στην εκρηκτική περιοχή του Καυκάσου, υπό το φως του «δόγματος Brzezinski» και των μεσοπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων οριζόντων του, «αρχικά με την υποστήριξη που παρείχαν οι Ηνωμένες Πολιτείες και η προσεκτική Γεωργία (και τα δύο μέρη) με το Αζερμπαϊτζάν αλλά διατηρώντας πάντα μια στάση απομακρυσμένη από την Αρμενία. Πριν από ένα χρόνο, ωστόσο, εξελέγη μια νέα κυβέρνηση της Αρμενίας, πιο επιφυλακτική απέναντι στη Ρωσία. Ως εκ τούτου, κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης στην Ουκρανία, η Ουάσιγκτον αποφάσισε να δημιουργήσει στενότερες σχέσεις με τον Άρμεν, οι οποίες αποδείχθηκαν αμέσως διαθέσιμες στη νέα αμερικανική στρατηγική ως ισορροπία έναντι του Αζερμπαϊτζάν». [ii]
Υπό το φως αυτών των νέων εξελίξεων, η κυβέρνηση του Αζερμπαϊτζάν άδραξε την ευκαιρία, με την αμφίθυμη συγκατάθεση, με αγάπη ή με τη βία, της Μόσχας, και πήρε πίσω το Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Και αυτό, σύμφωνα με την ανάλυση του Friedman, υποδηλώνει την εμφάνιση ενός υψηλότερου επιπέδου έντασης, αν όχι καθαρής σύγκρουσης. Κάτι που δεν φαίνεται καθησυχαστικό, δεδομένης της απειλής μιας ξαφνικής εκδίωξης της πυριτιδαποθήκης του Καυκάσου.
Ένα πολύ ριψοκίνδυνο πολιτικό και διπλωματικό παιχνίδι. «Οι Ηνωμένες Πολιτείες σκοπεύουν να διατηρήσουν περιθώρια ελιγμών στην περιοχή, απειλώντας με διείσδυση στο Βόρειο Καύκασο, ένα επικίνδυνο και απίθανο χαρτί. Από την άλλη πλευρά, οι Ρώσοι δεν μπορούν a priori να απορρίψουν την ιδέα της προθυμίας των ΗΠΑ να ενεργήσουν με επικίνδυνο και απίθανο τρόπο. Ο Ουάσιγκτον θα μπορούσε στην πραγματικότητα να χρησιμοποιήσει πρόσθετο μοχλό για να διαπραγματευτεί με τους Ρώσους στη σύγκρουση στην Ουκρανία. Στα χαρτιά μια εξαιρετική ιδέα, εντελώς τρελή στην πραγματικότητα».
Ένα μέτωπο του Καυκάσου σε κίνηση, με τη Γεωργία, την Αρμενία και τον Αζερμπαϊτζάν αποσταθεροποιημένα σε σχέση με τη συμφωνία της Μόσχας που επιβλήθηκε από τη Ρωσία για ζωτικές στρατηγικές ανάγκες και ως εκ τούτου αδιαπραγμάτευτη, καθώς αυτές δεν είναι κινήσεις αναστάτωσης που αποσκοπούν να δυσκολέψουν τη ζωή του αντιπάλου, δεν μπορούν να δηλητηριάζουν μόνο τα πηγάδια του περιφερειακού και άρα διεθνούς status quo .
Η Ευρασία στις φλόγες
Είναι σε αυτό το καζάνι που βράζει όπου η Συρία και το Ναγκόρνο-Καραμπάχ, η Αρμενία, η Γεωργία, το Αζερμπαϊτζάν, η Ουκρανία και το Ιράν, το Ισραήλ, η Τουρκία, η Ρωσία και οι Ηνωμένες Πολιτείες παίζουν, τα κλειδιά για την ξαφνική φλόγα που έβαλε φωτιά στη Μέση Ανατολή βρέθηκαν... ?
Είναι πολύ νωρίς για να πούμε. Αλλά σίγουρα τα προηγούμενα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να καταδείξουν αποτελεσματικά πώς το στημόνι και το υφάδι της διεθνούς γεωπολιτικής, που συνδυάζει γεωγραφία, ιστορία, οικονομία, θρησκεία, δημογραφία και στρατηγικά συμφέροντα, σχεδιάζει έναν πυκνό τρόπο από πλοία επικοινωνίας, που προορίζεται να ξεχειλίσει το ένα στο άλλο. με δυνητικά καταστροφικές συνέπειες, ενόψει κάθε σημαντικής διαταραχής της ισορροπίας.
Γνωρίζουν οι ηγέτες του πλανήτη αυτό το δίκτυο σχέσεων, συνδέσεων και αναφορών σε όλο τον κόσμο...; Το μόνο που μένει είναι να το ελπίζουμε. Διαφορετικά οι ιστορικές και η Ιστορία θα ξεθωριάσουν στην Αποκάλυψη.
[1] Z. Brzezinski, Η μεγάλη σκακιέρα. American Primacy and Its Geostrategic Imperatives , Νέα Υόρκη, 1997, σελίδα 149.
[1] Z. Brzezinski, ό.π. cit. , σελίδα 123-124.
[1] Z. Brzezinski, ό.π. cit. , σελίδα 124.
[1] Z. Brzezinski, ό.π. cit. , σελίδα 129.
[1] G. Friedman, Russia Seals Its Southern Border , Geopolitical Futures , 26 Σεπτεμβρίου 2023,
https://geopoliticalfutures.com/russia-seals-its-southern-border/
centrostudiprimoarticolo-it
http://enaasteri.blogspot.com/search?updated-max=2023-10-24T21:32:00%2B03:00&max-results=7
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου