Σε έναν κόσμο που δεν συμμορφώνεται με την αφήγηση της συνεχούς προόδου, η απάντηση των αυτοαποκαλούμενων προοδευτικών ήταν να προσπαθήσουν να ξαναγράψουν το παρελθόν μας στην πολυπολιτισμική ουτοπία που θέλουν να δουν να υλοποιείται. Αυτό δεν θα τελειώσει καλά. Ο πόλεμος ενάντια στην πραγματικότητα δεν μπορεί να κερδηθεί». – Λουκ Ντόντσον
Αυτή τη στιγμή, που η θέση των Εβραίων στον κόσμο γίνεται αντικείμενο τρομερού αγώνα – σε σημείο που αναμένουμε ότι ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος θα εξατμίσει όλα όσα είχαμε ποτέ αγαπητά – παρατηρούμε με ανησυχία την εβραϊκή σκηνή της Αμερικής. Εφόσον είμαι Αμερικανοεβραίος, θα ρίξω αυτό το θέμα στο τραπέζι σαν ένα κομμάτι κρέας για να δω τι είδους ζώα βγάζει από το δάσος για να το μαλώσουν.
Ο πόλεμος της Χαμάς έχει αποκαλύψει ένα βαθύ υπόγειο ρεύμα εχθρότητας εναντίον του Ισραήλ και εναντίον των Εβραίων γενικότερα σε όλο τον κόσμο, ακόμη και εδώ. Όλα αυτά, καταλαβαίνετε, συμβαίνουν σε μια εποχή που θα μπορούσαμε να μιλάμε για μια επική παγκόσμια πολιτική ψυχική ασθένεια. Μια συλλογική ψύχωση φαίνεται να πιάνει πολλές πληθυσμιακές ομάδες, η καθεμία με τον δικό της τρόπο, αλλά συχνά εκφράζεται με την επιθυμία για θάνατο, που κυμαίνονται από την οικονομική αυτοκτονία της Δυτικής Ευρώπης έως την άνοδο της Τζιχάντ μέσω του έρημου μηδενισμού της αμερικανικής νεολαίας που χρειάζονται καθοδήγηση.
Οι Αμερικανοεβραίοι έχουν διαδραματίσει ηγετικό ρόλο στην αμερικανική πνευματική και πολιτική ζωή καθ' όλη τη διάρκεια του 20ου αιώνα και μέχρι σήμερα. Εμείς οι Εβραίοι κυριαρχούμε ολοένα και περισσότερο στους χώρους της λογοτεχνίας, του ακαδημαϊκού χώρου, της ιατρικής, της νομικής, των μέσων ενημέρωσης και της show biz. Το ίδιο και οι επιχειρήσεις και η κυβέρνηση. Στην Αμερική, έχουμε ξεπεράσει σε μεγάλο βαθμό (ή φαινόταν να ξεπεράσουμε) τις βαθιές παλιές δεισιδαιμονίες εναντίον μας, μέσω σχεδόν ολοκληρωτικής πολιτιστικής αφομοίωσης. Για παράδειγμα, προέρχομαι από μια εβραϊκή οικογένεια που ενδιαφέρεται πολύ περισσότερο για το μπέιζμπολ από το Ταλμούδ, που έστησε ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο στο σαλόνι και έτρωγε συχνά γλυκόξινο χοιρινό. Ίσως αυτό να μας έκανε «κακούς» Εβραίους, αλλά ειλικρινά, ήταν πιο σημαντικό να είμαστε καλοί Αμερικανοί, δηλαδή άνθρωποι που νοιάζονταν περισσότερο για τη χώρα τους παρά για την προγονική τους καταγωγή.
Οι Αμερικανοεβραίοι υπήρξαν επίσης σημαντικοί παίκτες στην πολιτική αριστερά τα τελευταία εκατό χρόνια, ιδιαίτερα στο Δημοκρατικό Κόμμα. Τον τελευταίο καιρό φαίνεται ότι το Δημοκρατικό Κόμμα είναι αποφασισμένο να καταστρέψει τη χώρα, οπότε φυσικά αναρωτιέται κανείς πώς συνέβη αυτό και τι ρόλο παίζουν οι Αμερικανοεβραίοι σε αυτό το θέμα. Προτείνω μια υπόθεση.
Οι Εβραίοι του Παλαιού Κόσμου, διασκορπισμένοι στη διασπορά μεταξύ ξένων εθνών, ένωσαν για αιώνες ο διακαής πόθος να επιστρέψουν στην Ιερουσαλήμ, την πατρίδα των προγόνων. «Τον επόμενο έτος στην Ιερουσαλήμ» είναι η πρόποση που ολοκληρώνει κάθε Πάσχα Seder . Η σύγχρονη μαχητική εκδήλωση αυτής της επιθυμίας, που ξεκίνησε στην Ευρώπη του 19ου αιώνα, ήταν ο Σιωνισμός, το πολιτικό κίνημα που στόχευε στην επανένταξη της βιβλικής γης της Μέσης Ανατολής. Η ετικέτα «Σιωνισμός» έχει συνδεθεί πρόσφατα με την ιδέα ότι είναι μια απορριπτική αίσθηση ανωτερότητας των Εβραίων έναντι των μη Εβραίων.
Αυτό είναι, φυσικά, μια εσφαλμένη αντίληψη. Αυτή είναι ως επί το πλείστον μια ζηλευτή προβολή επειδή οι Εβραίοι ήταν τόσο επιτυχημένοι στην Αμερική, και είχαν επιτυχία, όπως είπα παραπάνω, σε μεγάλο βαθμό επειδή έχουν αφομοιωθεί πλήρως. Πώς αλλιώς μπορούμε να εξηγήσουμε το γεγονός ότι ένας Εβραίος όπως ο Samuel Goldwyn (γεννημένος Szmuel Gelbfisz, αργότερα Samuel Goldfish) από το Gloversville της Νέας Υόρκης, ανέβηκε στο τιμόνι του στούντιο MGM του Χόλιγουντ και παρήγαγε ταινίες όπως Gone with the Wind , ο οποίος έδειξε το υπόλοιπο το έθνος τι ήταν η Αμερική; Ή ακόμα και ο Irving Berlin, που έγραψε το God Bless America ;
Για τους Εβραίους που έφτασαν εδώ στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα, η Αμερική έγινε ακόμη πιο σημαντική γη της επαγγελίας από αυτό το βιβλικό κομμάτι γης στη Μεσόγειο. Τα κατάφεραν πέρα από τα πιο τρελά τους όνειρα. Γιατί να ονειρεύεστε να επιστρέψετε στη Μέση Ανατολή όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν αποδείξει ότι είναι η αληθινή χώρα του γάλακτος και του μελιού ; Ως εκ τούτου, ήταν απαραίτητη μια αναθεώρηση του Αμερικανικού Ιουδαϊσμού. Το επόμενο έτος στην Ιερουσαλήμ αντικαταστάθηκε ως η κεντρική αρχή εμψύχωσης από ένα άλλο shibboleth: tikkun olam .
Tikkun Olam σημαίνει επισκευή του κόσμου. Αυτό είναι που οδήγησε τον Αμερικανικό Ιουδαϊσμό από τις αρχές του 20ου αιώνα. Εν τω μεταξύ, η γενοκτονία της δεκαετίας του 1940 έδωσε νέα ώθηση στην επόμενη χρονιά στην Ιερουσαλήμ για τους εναπομείναντες Ευρωπαίους Εβραίους, και έτσι η δημιουργία του Ισραήλ επιτεύχθηκε το 1948 – χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η γεωπολιτική τέχνη που ήταν η αιτία. Οι Αμερικανοεβραίοι, αν και είχαν κάποια συμπάθεια για τη δημιουργία του Ισραήλ και είχαν βαθιά συναισθηματική επένδυση στην επιτυχία του, είχαν διαφορετική ατζέντα στις Ηνωμένες Πολιτείες μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Δούλεψαν για να φτιάξουν την Αμερική. Τικούν Ολάμ!
Αυτό αντικατοπτρίστηκε ιδιαίτερα στην υποστήριξη και τη συμμετοχή των Εβραίων στο κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα, επειδή το τέλος των διακρίσεων σε βάρος οποιουδήποτε θεωρήθηκε καλό για τους Εβραίους και για την ανθρωπότητα γενικότερα. Η χώρα χρειαζόταν ηθική επισκευή, ειδικά αφού ξεπέρασε το έκδηλο κακό στον Μεγάλο Πόλεμο. Αυτή η προσπάθεια κορυφώθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1960 με την ομοσπονδιακή νομοθεσία που έβαλε τέλος στις πολιτικές του Jim Crow στην ψηφοφορία και στα δημόσια καταλύματα. Μεγάλο μέρος της δουλειάς στο έδαφος έγινε από Εβραίους νομικούς. Αυτό είναι γεγονός, όχι κατηγορία.
Όμως κάτι έγινε. Διάφορα πράγματα. Πρώτον, η μαύρη Αμερική δεν θεωρούσε απαραίτητα το κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα ως τη μεγάλη ηθική νίκη που υποτίθεται ότι ήταν. Στη δεκαετία του 1960, πολλοί νέοι μαύροι αποχώρησαν νωρίς από το κίνημα και ακολούθησαν το δικό τους δρόμο στα διάφορα μαύρα αυτονομιστικά κινήματα. Από πρακτική άποψη, σταδιακά έγινε σαφές ότι οι νέοι νόμοι για τα πολιτικά δικαιώματα δεν επέτρεπαν στα μαύρα κατώτερα στρώματα να ξεφύγουν από τη φτώχεια και τη δυστυχία. Οι Εβραίοι φιλελεύθεροι αποστάτες έφτασαν ακόμη και στο σημείο να ισχυριστούν ότι τα τεράστια ομοσπονδιακά προγράμματα πρόνοιας που συνόδευαν την Civil Rights Inc. απλώς χειροτέρεψαν την κατάσταση για τους φτωχούς μαύρους.
Το φιάσκο μεγάλωσε για τους Αμερικανοεβραίους φιλελεύθερους που, στη δεκαετία του 1980, προσπάθησαν να επιβάλουν ένα άλλο σύνολο αποζημιώσεων (όχι άλλο tikkun olam) στην αμερικανική κοινωνία: την πολυπολιτισμικότητα, που σημαίνει όχι Είναι πιο απαραίτητο να προωθηθεί μια κοινή κουλτούρα στην οποία θα ενθαρρύνονται οι άνθρωποι να αφομοιωθούν, να τηρήσουν μια συναίνεση αξιών και συμπεριφορών. Αντίθετα, όλοι οι πολιτισμοί θα μπορούσαν να συμπεριφέρονται σύμφωνα με τους δικούς τους κανόνες. Ούτε αυτό λειτούργησε πολύ καλά, και οι παγκόσμιες επιδιορθώσεις χρειάστηκε πρόσφατα να καταφύγουν σε εξαναγκασμό, για παράδειγμα υιοθετώντας τυραννικές πολιτικές ποικιλομορφίας, ισότητας και ένταξης και παραμερίζοντας την ισότητα ευκαιριών προς όφελος της ισότητας των αποτελεσμάτων («ισότητα» ) . Αυτή η επιχείρηση έφερε μόνο ακούσιες συνέπειες, όπως η νέα επιδημία θεσμικής ανικανότητας και η δυσαρέσκεια τουλάχιστον του μισού πληθυσμού για νέες μορφές καταπολέμησης των διακρίσεων (πολιτιστικός μαρξισμός, συνολικά).
Ένα άλλο ελάχιστα κατανοητό υποπροϊόν αυτής της αποτυχίας να επιδιορθωθεί ο κόσμος είναι η ενοχή και η ντροπή που ένιωθε κρυφά η αμερικανίδα φιλελεύθερη αριστερά για τη φαινομενική αποτυχία του κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα για την οποία πολέμησε τόσο σκληρά, και τις προσπάθειες που αναπτύχθηκαν ανεπιτυχώς στη συνέχεια για να το τροποποιήσουν και να το σώσουν. (ακόμα πιο tikkun olam). Έτσι γινόμαστε μάρτυρες του παράλογου «αντιρατσιστικού» ρατσισμού των πανεπιστημίων, και τόσων άλλων προσβολών για την κοινή λογική και την ίδια την πραγματικότητα.
Αλλά το χειρότερο υποπροϊόν όλου αυτού του τραγικά άστοχου tikkun olam είναι ότι το κύριο πολιτικό όχημα, το Δημοκρατικό Κόμμα, έχει τρελαθεί τόσο πολύ που πλέον είναι φανατικά αφιερωμένο στην ολοκληρωτική καταστροφή ό,τι έχει απομείνει από τη χώρα μας. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στον τομέα του δικαίου, που θα μπορούσε να θεωρηθεί η ραχοκοκαλιά της Αμερικής. Οι δικηγόροι της Lawfare, όπως ο Marc Elias, εργάζονται ακούραστα για να ανατρέψουν τον αμερικανικό εκλογικό νόμο, έτσι ώστε να γίνεται όλο και πιο αδύνατο να γνωρίζουμε ποιος ψηφίζει και εάν τα ψηφοδέλτια είναι νόμιμα.
Το Δημοκρατικό Κόμμα αποφάσισε ότι είναι αποδεκτό να χρησιμοποιεί τον νόμο κακόπιστα για να διώξει και να φυλακίσει τους πολιτικούς του αντιπάλους. Το Δημοκρατικό Κόμμα έχει καταστρέψει την εμπιστοσύνη των Αμερικανών στα ομοσπονδιακά δικαστήρια, το υπουργείο Δικαιοσύνης και το FBI. Το Δημοκρατικό Κόμμα επιτρέπει σε εκατομμύρια ανεξέλεγκτους εξωγήινους να πλημμυρίσουν πέρα από τα σύνορα, πολλοί από τους οποίους μπορεί να έχουν σκοπό να σπείρουν αταξία εδώ, καθώς οι παγκόσμιες εντάσεις στρέφονται προς τον θερμό πόλεμο. Το Δημοκρατικό Κόμμα συνεχίζει να προωθεί τους εμβολιασμούς κατά του Covid, οι οποίοι πλέον γνωρίζουμε ότι είναι αναποτελεσματικοί και επικίνδυνοι. Και το Δημοκρατικό Κόμμα κάνει ό,τι περνά από το χέρι του (με τη βοήθεια των Ρεπουμπλικανών του RINO) για να καταστρέψει το χρηματοπιστωτικό μας σύστημα. Θα μπορούσε εύκολα να υποστηριχθεί ότι το Δημοκρατικό Κόμμα είναι το αντιαμερικανικό κόμμα.
Εάν θέλουν πραγματικά να επιδιορθώσουν τον κόσμο, είναι καιρός οι Αμερικανοεβραίοι να εγκαταλείψουν το Δημοκρατικό Κόμμα και να αφομοιωθούν εκ νέου σε μια κοινή αμερικανική κουλτούρα – μια συναίνεση στην πραγματικότητα – που είναι συμβατή με τη λειτουργία μιας ευημερούσας, εύρυθμης και δίκαιης κοινωνίας.
Τζέιμς Χάουαρντ Κούνστλερ
Για αυτόν τα πράγματα είναι ξεκάθαρα, ο σημερινός κόσμος τελειώνει και ένας νέος έρχεται. Στο χέρι μας είναι να το φτιάξουμε ή να το αντέξουμε, αλλά πρέπει πρώτα να θρηνήσουμε αυτές τις μαγικές σκέψεις που κάνουν τις στατιστικές να ανεβαίνουν στον ουρανό.
Μετάφραση Hervé, διόρθωση Wayan, για το Saker Francophone
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου