Κατά τον Crooke, τέτοιου τύπου μεσσιανικές και εσχατολογικές δοξασίες κυριαρχούν πλέον στο Ισραηλινό υπουργικό συμβούλιο αλλά και στην Ισραηλινή κοινή γνώμη. Όμως, ο χρόνος είναι λίγος για την πραγματοποίηση αυτών των Ισραηλινών σχεδίων λόγω αφενός της διεθνούς κατακραυγής όσο και του προεκλογικού αμερικανικού τοπίου.
Εξ αιτίας της αδυναμίας να πραγματοποιηθεί αυτό το σχέδιο μέσα στον διαθέσιμο ωφέλιμο χρόνο, κατά τον Crooke, προκύπτει η επείγουσα ανάγκη να τραβηχτεί η Χεζμπολάχ στη σύγκρουση και ίσως και το Ιράν, ώστε η κλιμάκωσή της να καταστεί αναπόφευκτη. Σύμφωνα με αυτό το σενάριο, η επέμβαση των ΗΠΑ στη συνέχεια θα καταστεί αναπόφευκτη, βοηθώντας έτσι το Ισραήλ στην υλοποίηση της ‘μεγάλης εικόνας’.
Το “Δόγμα Νάκμπα” του Ισραήλ
Καθώς το “Ισραήλ” στρέφεται προς το “Μεγάλο Ισραήλ” της Βίβλου, ο ισλαμικός κόσμος εμφανίζεται όλο και πιο ασυμβίβαστος.
Καθώς επικρατεί το “Δόγμα Νάκμπα” τόσο οι συνθήκες που θα ευνοούσαν την
απελευθέρωση των ομήρων (που η Χαμάς συνδέει με μακροχρόνια εκεχειρία
καθώς και την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας) ξεθωριάζουν.
“Στην πραγματικότητα, τώρα ξεδιπλώνουμε τη Νάκμπα της Γάζας”, λέει ο Avi Dichter, “Ισραηλινός” υπουργός Γεωργίας και πρώην επικεφαλής της Shin Bet[2]. Το ισραηλινό υπουργικό συμβούλιο έχει ενημερωθεί ότι έως και 1.700.000 κάτοικοι της Γάζας (σε συνολικό πληθυσμό 2,2 εκατομμυρίων) δεν είναι πλέον σε θέση να ζήσουν στα σπίτια τους, είτε επειδή έχουν “εκτοπιστεί”, είτε επειδή τα σπίτια τους έχουν καταστραφεί/πληγεί.
Για να προβάλλεται η εικόνα του ισραηλινού στρατού ως “ορμητικού” στην επιχείρησή του για την εξάλειψη της Χαμάς, πάντως, βλέπουμε πολλά βίντεο με άρματα μάχης και τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού γύρω από την πόλη της Γάζας – αλλά σε αντίθεση, παρατηρούμε εντυπωσιακά λίγες εικόνες με στρατιώτες της IOF[3] να περιπολούν πεζοί – είτε αυτό συμβαίνει για να προστατεύουν τα άρματα μάχης, τα οποία δέχονται πυρά ελεύθερων σκοπευτών ή RPG[4], είτε (όπως υποψιάζονται πολλοί σχολιαστές) από φόβο για ισραηλινές απώλειες.
Προφανώς, το “Ισραήλ”[5] παραμένει στα τεθωρακισμένα του, αν και δέχεται τακτικές απώλειες των οχημάτων του από ‘αστραπιαίες’ επιθέσεις μικρών ομάδων μαχητών της Χαμάς που εμφανίζονται ξαφνικά από κρυφές σήραγγες για να καταστρέψουν τα οχήματα – πριν εξαφανιστούν και πάλι υπόγεια.
Η IOF έχει εισέλθει στην πόλη της Γάζας, προχωρώντας μερικά χιλιόμετρα κατά τη διάρκεια του μήνα, αλλά δεν έχει δείξει μέχρι σήμερα κανένα σοβαρό στοιχείο ότι έχει συναντήσει τις δυνάμεις της Χαμάς, ούτε ότι έχει εξουδετερώσει έναν αξιοσημείωτο αριθμό από αυτές. Γιατί;
Με απλά λόγια, οι Ισραηλινοί πολεμούν ακολουθώντας ένα συμβατικό μοντέλο πολέμου (μια τεθωρακισμένη “γροθιά” που προχωράει μπροστά υπό μαζική αεροπορική υποστήριξη). Όμως η αντίφαση σε αυτό το μοντέλο είναι ολοφάνερη: ο λεγόμενος “εχθρός” στο έδαφος είναι απλά άμαχοι, οι οποίοι πεθαίνουν σε τρομακτικό αριθμό, ενώ οι δυνάμεις της Χαμάς παραμένουν άθικτες, βαθιά κάτω από το έδαφος. Εκεί, επίσης, βρίσκεται η υποδομή της Χαμάς.
Οι αντιφάσεις που ενυπάρχουν σε αυτή την προσέγγιση έχουν τις ρίζες τους στην εξέλιξη της IOF κατά τη διάρκεια δεκαετιών ώστε να γίνει μια οιονεί αποικιακή αστυνομική δύναμη, που έχει συνηθίσει να αστυνομεύει την κατοχή μέσω των δίδυμων πτυχών της χρήσης μαζικής ισχύος και της απόλυτης προστασίας [αυτής] της ισχύος. Δεν είναι μυστικό ότι η IOF φοβάται να εμπλακεί σε μάχες σώμα με σώμα με μονάδες της Χαμάς στο σύμπλεγμα των σηράγγων (για τις οποίες οι μαχητές της δεν είναι προετοιμασμένοι). Έτσι, αντί γι’ αυτό, έχουμε μια επίδειξη τεθωρακισμένων οχημάτων που παρελαύνουν στην επιφάνεια, σε συνδυασμό με σε μεγάλο βαθμό αβάσιμους ισχυρισμούς της IOF για ζημιές που προκάλεσε στη Χαμάς.
Η πιο προφανής αντίφαση είναι ο ισχυρισμός του ισραηλινού υπουργικού συμβουλίου ότι οι σχεδόν ανύπαρκτες στρατιωτικές πιέσεις στη Χαμάς καθαυτές, δημιουργούν τις συνθήκες για την απελευθέρωση των ομήρων, ενώ η πραγματική πίεση – οι αδιάκοπες αεροπορικές επιδρομές – που καταστρέφουν τον άμαχο πληθυσμό και τις υποδομές του (νοσοκομεία, σχολεία, φούρνους και προσφυγικούς καταυλισμούς), διευκολύνει μια δεύτερη Νάκμπα – περισσότερο από οποιαδήποτε απελευθέρωση ομήρων.
Ίσως η Χαμάς απελευθερώσει και άλλους ομήρους (συνυπολογίζοντας τους στρατηγικούς της στόχους). Αν ναι, αυτό πιθανότατα θα ερμηνευθεί—λανθασμένα—ως ότι η Χαμάς αισθάνεται πόνο. Συνεπώς, μπορεί να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι οι βομβαρδισμοί τάπητος “λειτουργούν”. Όπως περιγράφει ο Zvi Bar’el στη φιλελεύθερη ισραηλινή εφημερίδα Haaretz:
«Σύμφωνα με την αντίληψη του Ισραήλ, η ανθρωπιστική κρίση είναι μέρος ενός οπλοστασίου που διαθέτει, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί όχι μόνο ως διαπραγματευτικό χαρτί στις διαπραγματεύσεις για την απελευθέρωση των ομήρων. Ο ρόλος της είναι να εμφυσήσει στη συνείδηση των Παλαιστινίων την αποκαλυπτική τιμωρία που αντιμετωπίζει όποιος από εδώ και στο εξής τολμήσει να προκαλέσει το Ισραήλ.
Αυτό αποτελεί συνέχεια της βαθιά ριζωμένης στρατηγικής αντίληψης σύμφωνα με την οποία η ανθρωπιστική δυστυχία μπορεί να αποφέρει κέρδη που σχετίζονται με την ασφάλεια …
Το πιο σημαντικό είναι ότι η ανθρωπιστική κρίση στη Γάζα δίνει πλέον στο Ισραήλ διπλωματικό μοχλό πίεσης, ο οποίος περιλαμβάνει την εξασφάλιση παραχωρήσεων … Πάνω απ’ όλα, συνεπάγεται την αποδυνάμωση της αμερικανικής βιασύνης για την επίτευξη λύσης δύο κρατών».
Συνεπώς, η αναπόφευκτη λογική αυτής της ανάλυσης είναι η συνέχιση της υφιστάμενης κατάστασης: Εάν δεν λειτουργεί σε σχέση με την απελευθέρωση των ομήρων ή την εξασθένιση της Χαμάς, μπορεί να παρουσιαστεί στο ισραηλινό κοινό ως “λειτουργικό” μέσω του εξαναγκασμού των αμάχων να εγκαταλείψουν τις κατεστραμμένες κοινότητές τους (αυτό που ο Ντίχτερ αποκαλεί “Νάκμπα της Γάζας”).
Με το “Δόγμα της Νάκμπα” να παίρνει σάρκα και οστά, οι ευνοϊκές συνθήκες για την απελευθέρωση των ομήρων (για την οποία η Χαμάς ζητά ως προϋπόθεση μια μακρόχρονη κατάπαυση του πυρός και ανθρωπιστικές προμήθειες) εξανεμίζονται. Οι IOF μπορούν να έχουν ή το ένα ή το άλλο: Ή συνεχή καταστροφή ή συνθήκες για απελευθέρωση ομήρων. (Φαίνεται ότι το υπουργικό συμβούλιο έχει επιλέξει το πρώτο).
Το άλλο (πιο βαθύ) δίλημμα είναι ότι συσσωρεύονται οι διεθνείς πιέσεις για κατάπαυση του πυρός (και απελευθέρωση των ομήρων). Ο χρόνος είναι λίγος και η στρατιωτική επιχείρηση μπορεί να χρειαστεί να σταματήσει. Το ζήτημα για το υπουργικό συμβούλιο Νετανιάχου είναι αν—μόλις σταματήσει—θα είναι δυνατόν να συνεχιστούν οι σφαγές αμάχων και οι πιέσεις για τη Νάκμπα της Γάζας;
Σε αυτό το πλαίσιο, το ισραηλινό λαϊκό αίσθημα — ακόμη και μεταξύ των πρώην φιλελεύθερων — κινείται προς μια ακόμη μεγαλύτερη Νάκμπα. Η Γάζα βρίσκεται υπό την πίεση της Νάκμπα. Το ίδιο και η Δυτική Όχθη, καθώς η βία των εποίκων κατά των Παλαιστινίων αυξάνεται. Ακόμη και ένας “φιλελεύθερος” όπως ο πρώην ηγέτης της αντιπολίτευσης Lapid συμφωνεί τώρα ότι οι “έποικοι” στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη δεν είναι καθόλου “έποικοι”, αφού η γη δεν είναι παρά η “βιβλική γη του Ισραήλ”.
Οι “φιλοδοξίες” της Νάκμπα επεκτείνονται και στον Νότιο Λίβανο (μέχρι τον ποταμό Λιτάνι). Τα ριζοσπαστικά μέλη της κυβέρνησης Νετανιάχου λένε ότι οι Ισραηλινοί δεν θα επιστρέψουν ποτέ στα κιμπούτς που γειτνιάζουν με τον Λίβανο, χωρίς την απομάκρυνση της Χεζμπολάχ από τη συνοριακή περιοχή.
Έτσι, ακούγεται πλέον και το κάλεσμα προς το “Ισραήλ” να “καταλάβει” τον Λίβανο μέχρι τον ποταμό Λιτάνι (βασική πηγή νερού) — και “όλως κατά σύμπτωση” η ισραηλινή αεροπορία έχει αρχίσει να επιχειρεί μέχρι και 40 χιλιόμετρα μέσα στον Λίβανο. Τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου μιλούν τώρα ανοιχτά για την ανάγκη οι IOF να στρέψουν την προσοχή τους στη Χεζμπολάχ μόλις η Χαμάς “εξαλειφθεί”.
Τα βόρεια σύνορα αναπόφευκτα θερμαίνονται. Η Χεζμπολάχ χρησιμοποιεί τα πιο εξελιγμένα και πιο θανατηφόρα όπλα της εναντίον θέσεων των IOF στο βόρειο “Ισραήλ”, καθώς οι “κανόνες” εμπλοκής συνεχώς θολώνουν. Και το “Ισραήλ” απαντά, με επιθέσεις που μετατοπίζονται όλο και πιο βαθιά στο Νότιο Λίβανο (δήθεν για να χτυπήσουν τις οπίσθιες υποδομές της Χεζμπολάχ).
Χθες το βράδυ, το ισραηλινό πολεμικό υπουργικό συμβούλιο ψήφισε για την πρόκληση ενός σοβαρού πλήγματος κατά της Χεζμπολάχ – αλλά ο Νετανιάχου έκανε πίσω. Οι ΗΠΑ φέρονται να υποπτεύονται ότι το “Ισραήλ” προκαλεί τη Χεζμπολάχ, ελπίζοντας να παρασύρει τις ΗΠΑ σε πόλεμο κατά του Λιβάνου.
Είναι φανερό ότι ο Λευκός Οίκος αγωνίζεται να αποφύγει την διολίσθηση προς έναν πλήρη περιφερειακό πόλεμο, καθώς τόσο το μέτωπο του Λιβάνου όσο και το μέτωπο του Ιράκ θερμαίνονται: Την Κυριακή, ιρακινές κινήσεις εκτόξευσαν και πάλι πυραύλους εναντίον της αμερικανικής βάσης στο Σαντάντι.
Το “Ισραήλ” διαισθάνεται ότι η παρούσα κρίση αποτελεί ταυτόχρονα υπαρξιακό κίνδυνο, αλλά και ‘ευκαιρία’ – μια ευκαιρία να εδραιώσει το “Ισραήλ” σε όλη τη “βιβλική του γη” μακροπρόθεσμα. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία – αυτή είναι η κατεύθυνση του ταξιδιού του ισραηλινού λαϊκού αισθήματος, τόσο από την αριστερή όσο και από τη δεξιά πτέρυγα, προς την αιματηρή εσχατολογία.
Όπως έγραψε ένας διακεκριμένος Ισραηλινός σχολιαστής αφού παρακολούθησε (την ατεκμηρίωτη) 47λεπτη ταινία της IOF για τα γεγονότα της 7ης Οκτωβρίου:
«Αφού είδα την ταινία, δεν έχω καμία συμπόνια για κανέναν άνθρωπο στη Γάζα, ούτε για γυναίκα, ούτε για παιδί και σίγουρα ούτε για άνδρα. Όλοι αξίζουν έναν οδυνηρό θάνατο, όλοι ήσασταν συνένοχοι σε αυτή τη σφαγή. Ελπίζω να μη μείνει κανείς ζωντανός στη Γάζα, τελεία και παύλα! … Είμαι σίγουρος ότι ο Θεός σας σας περιφρονεί, ντρέπεται για σας και θα σας έκαιγε στην κόλαση, όπως ακριβώς σας κάνουν τώρα οι IDF».
Η “φυλή του Αμαλέκ” σήμερα αναφέρεται ευρέως. (Ο βασιλιάς Σαούλ, στο πρώτο βιβλίο του Σαμουήλ, δίνει εντολή στον Σαμουήλ να σκοτώσει κάθε άτομο από τους Αμαληκίτες: «Μην τους λυπηθείτε- θανατώστε άνδρες και γυναίκες, παιδιά και βρέφη, βοοειδή και πρόβατα, καμήλες και γαϊδούρια»).
Καθώς η διάθεση των Ισραηλινών στρέφεται προς τη Βίβλο, η οργή της παγκόσμιας πλειοψηφίας ανεβαίνει. Και έτσι οι μουσουλμάνοι αρχίζουν να βλέπουν την κρίση ως έναν ασυμβίβαστο πολιτιστικό πόλεμο – Η Δύση εναντίον “μας”.
Οι ταυτόχρονες δύο διασκέψεις — του Αραβικού Συνδέσμου και του OIC[6] (που πραγματοποιήθηκαν ταυτόχρονα στο Ριάντ) — υπογράμμισαν την πλήρη κατάρρευση της εικόνας του “Ισραήλ” σε ολόκληρο τον ισλαμικό κόσμο. Η έκρηξη οργής και πάθους ήταν αισθητή και μεταμορφώνει τη νέα παγκόσμια πολιτική.
Στη Δύση, ο θυμός διασπά τις κυρίαρχες πολιτικές δομές και προκαλεί ευρεία αναταραχή. Οι παγκόσμιες διαμαρτυρίες είναι μαζικές.
Έτσι, καθώς το “Ισραήλ” κινείται προς ένα βιβλικό “Μεγάλο Ισραήλ”, ο ισλαμικός κόσμος γίνεται όλο και πιο ασυμβίβαστος. Παρόλο που οι διασκέψεις δεν συμφώνησαν σε κάποιο σχέδιο δράσης, τόσο η εικόνα του προέδρου Raisi να κάθεται δίπλα στον MbS[7] όσο και το γεγονός ότι οι πρόεδροι Ερντογάν και Άσαντ συναναστρέφονταν στη διάσκεψη, ήταν συγκλονιστικό.
Το στρατηγικό συμπέρασμα είναι σκληρό: οι Ισραηλινοί τώρα απαρνούνται τους κινδύνους της συμβίωσης με τους μουσουλμάνους, και το συναίσθημα προς τον εβραϊκό φανατισμό είναι πλήρως αμοιβαίο από τους Παλαιστίνιους. Το παλιό υπόδειγμα για μια πολιτική λύση καθίσταται παρωχημένο.
O Alastair Crooke είναι πρώην ανώτερος Βρετανός διπλωμάτης. Διετέλεσε στέλεχος της ΜΙ6 με μεγάλη συμμετοχή σε θέματα της Μ. Ανατολής. Διευθύνει το βασισμένο στη Βηρυτό Conflicts Forum. Τα άρθρα και οι συνεντεύξεις του φιλοξενούνται σε σημαντικά διεθνή φόρα πολλαπλών πολιτικών προσανατολισμών—π.χ. σε εκπομπές του Ρωσικού Sputnik ή του Valdai Club—τραβώντας σταθερά το ενδιαφέρον με τις αναλύσεις του λόγω τόσο της βαθιάς γνώσης όσο και της εσωτερικής πληροφόρησης που διαθέτει. Αρθρογραφεί τακτικά στο almayadeen και στο strategic culture
[1] Κατά το 1947-1948 μεταξύ 750,000 και 900,000 Παλαιστινίων, ανδρών, γυναικών και παιδιών εξορίστηκαν βίαια από την πατρική τους γη μέσω πολιτικών εθνοκάθαρσης των Ισραηλινών πολιτοφυλακών. Υπολογίζεται ότι ερήμωσαν πάνω από 500 χωριά και πόλεις.
[2] H Shin Bet είναι η υπηρεσία εσωτερικής ασφάλειας του Ισραήλ.
[3] IOF παραφθορά του IDF. Το πρώτο αρκτικόλεξο σημαίνει Ισραηλινές Δυνάμεις Κατοχής ενώ το δεύτερο σημαίνει Ισραηλινές Δυνάμεις Άμυνας.
[4] RPGs: Φορητά αντιαρματικά, αντιαρματικές χειροβομβίδες (Rocket Propelled Grenades).
[5] O συγγραφέας σταθερά τοποθετεί τη λέξη ‘Ισραήλ’ σε εισαγωγικά.
[6] OIC: Οργανισμός Ισλαμικής Συνεργασίας (Organization of Islamic Cooperation)
[7] Ο πρόεδρος του Ιράν και ο ισχυρός διάδοχος του θρόνου της Σαουδικής Αραβίας
Πηγή: english.almayadeen.net/
Μετάφραση – σχολιασμός: Κωστής Μηλολιδάκης
https://www.antapocrisis.gr
http://enaasteri.blogspot.com/search?updated-max=2023-11-26T14:01:00%2B02:00&max-results=7
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου