Πρόσφατα επέστρεψα από μια δωδεκαήμερη κρουαζιέρα για να γιορτάσουμε τα εβδομηκοστά γενέθλια της γυναίκας μου. Συνήθως ξοδεύω μεγάλο μέρος του χρόνου της κρουαζιέρας μου στο μπαρ του πλοίου δίνοντας οδηγίες στον μπάρμαν πώς να φτιάξει ένα σωστό μαρτίνι τζιν James Bond «shaken not stirred», μια επιτυχημένη προσπάθεια που έχει μεταμορφώσει την κουλτούρα του αλκοόλ σε πολλά πλοία. Λιγότερο καρποφόρες, ωστόσο, υπήρξαν οι προσπάθειές μου να διδάξω τους σερβιτόρους να τραγουδούν το «The Whiffenpoof Song». Όπως και να έχει όμως, αυτή η συγκεκριμένη κρουαζιέρα ήρθε σε μια περίοδο που οι προκριματικές εκλογές της Super Tuesday γίνονταν στις ΗΠΑ καθώς και στο State of the Union Address.
Στην Ευρώπη, ο πόλεμος στην Ουκρανία φάνηκε να εισέρχεται σε μια νέα φάση με τη Γαλλία να απειλεί να στείλει τους "άντρακλές" της για να πολεμήσει τους Ρώσους και τους Γερμανούς που σκέφτονταν τη χρήση πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς κατά της Μόσχας. Εν τω μεταξύ, στη Μέση Ανατολή, οι κάτοικοι της Γάζας συνεχίζουν να σφαγιάζονται από τους Izzies ( εἶναι ἕνα ¨εβραϊκό ὄνομα πού χρησιμοποιοῦν γιά τούς Ἰσραηλινούς καί πού σημαίνει «ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ»), οι οποίοι είναι ο παντοτινά καλύτερος φίλος της Αμερικής.
.jpg)
Όλη αυτή η φαινομενικά ασυντόνιστη δραστηριότητα προκαλεί λίγη σύγχυση, ενώ οι ψηφοφόροι σε μεγάλο βαθμό αναρωτιούνται εάν οι ηγέτες της κυβέρνησής τους είναι όλοι με τα μούτρα στην κινεζική πρέζα. Τούτου λεχθέντος, ένα κρουαζιερόπλοιο είναι ένα θαυμάσιο μέρος για να βιώσετε, χωρίς παρεμβάσεις, του τι σκέφτονται οι άνθρωποι. Παρόντες είναι Αμερικανοί και αλλοδαποί από μια σειρά κοινωνικοοικονομικών καταβολών που είναι εύκολο να τους γνωρίσεις ανεπιφύλακτα αν εκμεταλλευτεί κανείς τις πολλαπλές σε μεγάλο βαθμό αδόμητες εμπειρίες φαγητού, ποτού και ψυχαγωγίας που είναι διαθέσιμες στο πλοίο, καθώς και την ανάμειξη κατά τη διάρκεια εκδρομών στην ξηρά.
Ένας συνταξιούχος Ιταλός μηχανικός από το Ούντινε με τον οποίο έπινα ένα ombra prosecco εξήγησε πώς ένιωθε έντονο disgio , μεταφρασμένο ως αβεβαιότητα ή ανησυχία, για την κατάσταση του κόσμου και όχι μόνο για τη χώρα του, επισημαίνοντας την τρομερή εκλογική επιλογή που έρχεται στο τις ΗΠΑ τον Νοέμβριο, καθώς και τα ασταθή καθεστώτα και οι οικονομίες που αντιμετωπίζουν προβλήματα στη Βρετανία, τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ολλανδία και σε ολόκληρη τη Σκανδιναβία. Εν τω μεταξύ, το μόνο για το οποίο μπορούν να μιλήσουν οι πολιτικοί είναι περισσότεροι πόλεμοι και η ανάγκη υποστήριξης κλόουν όπως ο Volodymyr Zelenksy και δολοφόνων τραμπούκων όπως οι Ισραηλινοί. Όλο καί περισσότερο δεν υπάρχει μέρος ώστε να ξεφύγει κανείς.
Μεταξύ των Αμερικανών, τους οποίους εκτίμησα ως κατά κύριο λόγο εύπορους συνταξιούχους, πολλοί από τους οποίους προέρχονται από τη Μεσοδυτική ή Νότια χώρα, δεν εντόπισα ούτε ένα καπέλο MAGA ή μπλουζάκι Μπάιντεν-Χάρις, αλλά διαπίστωσα ότι οι περισσότεροι σκόπευαν να ψηφίσουν παρόλο που είχαν βαρεθεί πλήρως την όλη πολιτική διαδικασία. Ούτε ο Τραμπ ούτε ο Μπάιντεν τους ενθουσίασαν με οποιονδήποτε τρόπο – ούτε κανένας από τους μη σημαντικούς υποψηφίους του κόμματος όπως ο RFK Jr. Αντίθετα, στους περισσότερους φαινόταν ότι η πολιτική τάξη ήταν έτοιμη να τιμωρήσει τον αμερικανικό λαό, μια άποψη που συμφωνούσα απόλυτα. Αρκετοί Αμερικανοί παρατήρησαν ότι αν συνεχιστεί η τρέχουσα κατάσταση, σύμφωνα με την οποία οι ΗΠΑ συνεχίζουν να λαμβάνουν μέρος σε πολέμους, αναπόφευκτα θα ενεργοποιηθεί η στρατολόγηση για να καλύψει τις τάξεις του στρατού που δεν έχουν ανθρώπινο δυναμικό, θέτοντας τα παιδιά και τα εγγόνια μας σε κίνδυνο. Μια γυναίκα σχολίασε ότι αν υπήρχε ένα κουμπί που θα μπορούσε να πατήσει κανείς στο εκλογικό θάλαμο που θα απαλλάσσονταν από όλους τους υπάρχοντες πολιτικούς, θα το πατούσε. Μου θύμισε το σχόλιο του William Buckley ότι «θα προτιμούσα να με κυβερνούν οι πρώτοι 2.000 άνθρωποι στον τηλεφωνικό κατάλογο παρά από τη σχολή του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ».
Η κρουαζιέρα είχε επίσης ένα μειονέκτημα, το οποίο συνίστατο σε μια ματιά στο σημείο που οι εταιρικές κρουαζιέρες βρίσκονται σε σειρά για ορισμένα διεθνή ζητήματα, τα οποία ανακάλυψα μόνο μετά την επιβίβαση.
 |
| ἐδῶ |
Η σύζυγός μου και εγώ, που υποστηρίζουμε σθεναρά το BDS («μποϊκοτάζ, αποεπένδυση και κυρώσεις») όταν πρόκειται για το εβραϊκό κράτος, αποφασίσαμε ότι μια μικρή παρέμβαση ήταν σίγουρα ενδεδειγμένη, έτσι φτιάξαμε δύο αφίσες που έγραφαν «Μποϊκοτάρισμα των Γενοκτονών» και περιπλανηθήκαμε μέχρι το σημείο που επρόκειτο να πραγματοποιηθεί η εκδήλωση και πήρε θέση πλαισιώνοντας την είσοδο. Δύο νεαροί άνδρες από το Ισραήλ βρίσκονταν εκεί κοντά και μας κρυφο-κοιτούσαν καθώς άρχιζαν να ξεπακετάρουν αυτά που σκόπευαν να πουλήσουν. Δεν κάναμε καμμία βίαιη ενέργεια, αλλά σχεδόν αμέσως δύο μέλη του πληρώματος του πλοίου, ντυμένα με στολές που δεν είχα ξαναδεί στο πλοίο, εμφανίστηκαν για να μας πουν ότι για την ασφάλεια και για οποιαδήποτε πολιτική διαφήμιση ή παρενόχληση πωλητών ήταν αυστηρά απαγορευμένη. Στη συνέχεια πήραν τις αφίσες μας «πρός καταστροφή». Τους γνωστοποίησα ότι φορούσαν ένα αναμνηστικό πουκάμισο USS Liberty, το οποίο σίγουρα έπρεπε να θεωρηθεί πολιτική δήλωση, και ρώτησα ευγενικά αν έπρεπε να το βγάλω. Οι δυο τους συζήτησαν για λίγο και συμφώνησαν ότι θα μπορούσα να κρατήσω το πουκάμισό μου όσο δεν το χρησιμοποιούσα για να απειλήσω ή να εκφοβίσω κανέναν.
Δεν έλαβα καμία απάντηση από τη διαχείριση του πλοίου και η βόλτα προχώρησε όπως είχε προγραμματιστεί μόνο συμπεριλαμβανομένης της Ουκρανίας με αρκετές εκατοντάδες περιπατητές που συμμετείχαν. Αργότερα έμαθα ότι οι εβραϊκές οργανώσεις ήταν ιδιαίτερα δραστήριες για να βοηθήσουν τους Ουκρανούς Εβραίους που αναζητούν το καθεστώς του πρόσφυγα ή άλλον επαναπατρισμό, και άρχισα να αναρωτιέμαι τι συμβαίνει. Αναφέροντας τις ανησυχίες μου σε έναν φίλο που ήταν γνώστης της βιομηχανίας κρουαζιερόπλοιων, ενημερώθηκα στη συνέχεια ότι η Holland-America διαθέτει πλοία με το όνομα ολλανδικών πόλεων και ναυπηγημένα στη Βενετία που λειτουργούν υπό ολλανδική σημαία για λόγους φοροαποφυγής, παρόλο που οι επιχειρησιακοί κόμβοι της βρίσκονται στο Λος Άντζελες και Σιάτλ και οι περισσότεροι πελάτες του είναι Αμερικανοί. Στην πραγματικότητα ανήκει στη μεγαλύτερη Carnival Corporation, που ιδρύθηκε το 1972, η οποία, μεταξύ 1989 και 1999, εξαγόρασε τις Holland-America, Windstar Cruises, Westours, Seabourn Cruise Line, Costa Cruises και Cunard Line. Το Carnival είναι πλέον μακράν ο μεγαλύτερος όμιλος κρουαζιέρας στον κόσμο.
Ιδρύθηκε από τον Ισραηλινό Τεντ Άρισον, πλέον αποθανόντα, ο οποίος αντικαταστάθηκε από τον Μίκι Άρισον, τον Ισραηλινό γεννημένο γιο του, ο οποίος τώρα διευθύνει την εταιρεία ως Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος. Ο Άρισον είναι επίσης ιδιοκτήτης της επαγγελματικής ομάδας μπάσκετ των Μαϊάμι Χιτ του ΝΒΑ. Ζει τον περισσότερο χρόνο στη Φλόριντα και έχει δύο γιοτ 200 ποδιών τα οποία χρησιμοποιεί και ως σπίτια!
Έτσι, η κρουαζιέρα μας έγινε κάτι σαν μια ενδιαφέρουσα εμπειρία με ένα απογοητευτικό τέλος, καθώς πρέπει να αναρωτηθεί κανείς πού κατέληξαν τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν για μια φιλανθρωπική οργάνωση! Ένα πράγμα είναι σίγουρο, ότι θα μποϊκοτάρουμε τον στόλο του Carnival του Mickey Arison στο μέλλον. Κάποια στιγμή, ακόμα και ένας σχετικά έμπειρος καταναλωτής, κουράζεται να τον εξαγοράζουν και να τον χειραγωγούν.
ἀπό : unz.com
Δέν θέλω νά σχολιάσω κάτι. Νομίζω πώς ἐάν ῤίξετε μία ματιά στίς πληροφορίες σχετικῶς μέ τήν ἑταιρεία καί κυρίως στόν στόλο της,καί τά βραβεῖα της, θά διαπιστώσετε γιά ἀκόμη μία φορά πώς οἱ συγκεκριμένοι εἶναι πολλά περισσότερα ἀπ᾿ὅσα μέχρι σήμερα φαντάζεστε ὅτι εἶναι. Ναί, πολύ περισσότερα καί ὄχι καλά...
Ἡ Πελασγική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου