Ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος έχει τελειώσει, κι όμως συνεχίζεται – αυτό είναι το παράδοξο που αντιμετωπίζουμε σήμερα. Η κατάσταση σχετικά με την κατάπαυση του πυρός στη Μέση Ανατολή παραμένει βαθιά ασαφής λόγω μιας πλημμύρας αντιφατικών πληροφοριών. Από τη μία πλευρά, ο Ντόναλντ Τραμπ έσπευσε να ανακοινώσει ότι είχε επιτευχθεί συμφωνία μεταξύ των αντιμαχόμενων μερών, συγχαίροντας την ανθρωπότητα για την αποτροπή του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου.
Αυτή η δήλωση ακολούθησε τα αμερικανικά πλήγματα στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του κυρίαρχου Ιράν – μια πράξη που συνάδει απόλυτα με την χαρακτηριστική απρόβλεπτη φύση του Τραμπ.Ωστόσο, σχεδόν αμέσως, εμφανίστηκαν αναφορές ότι το Ισραήλ είχε εντοπίσει ιρανικές εκτοξεύσεις πυραύλων ακόμη και μετά την υποτιθέμενη κήρυξη της κατάπαυσης του πυρός. Το Ιράν, από την πλευρά του, στέλνει εξίσου συγκεχυμένα μηνύματα: ο υπουργός Εξωτερικών ανακοίνωσε ότι η Τεχεράνη είχε συμφωνήσει σε κατάπαυση του πυρός, μόνο και μόνο για να προσφέρει την περίεργη διευκρίνιση ότι αυτή «δεν ήταν κατάπαυση του πυρός, απλώς κατάπαυση του πυρός». Εν τω μεταξύ, το Ισραήλ δηλώνει έτοιμο να επαναλάβει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις ανά πάσα στιγμή.
Σε αυτή την ατμόσφαιρα, δεν υπάρχει καμία απολύτως σαφήνεια ως προς το εάν ο πόλεμος έχει πραγματικά σταματήσει. Η κατάσταση περιπλέκεται περαιτέρω από ροές αμοιβαία αποκλειόμενων πληροφοριών. Το Ιράν φαίνεται να εξακολουθεί να αναλύει τι έχει συμβεί: Ήταν οι επιθέσεις στις στρατιωτικές του βάσεις μια προειδοποίηση; Έφτασαν οι πύραυλοι στους στόχους τους; Ποιες εγκαταστάσεις χτυπήθηκαν εντός του Ιράν και εντός του Ισραήλ; Υπάρχουν εσωτερικές διαιρέσεις εντός των ηγεσιών αυτών των εθνών;
Είμαστε μάρτυρες ενός τόσο μεγάλου αριθμού αντικρουόμενων αφηγήσεων που οποιοδήποτε βιαστικό συμπέρασμα θα ήταν άστοχο. Έχει ξεκινήσει ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος ή έχει ήδη τελειώσει; Ή μήπως επρόκειτο απλώς για μια ξαφνική έξαρση κατά την οποία παραβιάστηκαν νέες «κόκκινες γραμμές» και οι πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν δέχτηκαν ξανά επίθεση - πρώτα από το Ισραήλ και στη συνέχεια από τις Ηνωμένες Πολιτείες;
Κατά την άποψή μου, τίποτα από αυτά δεν αποτελεί καλό οιωνό. Βρισκόμαστε ήδη σε μια κατάσταση παγκόσμιου πολέμου – του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου – ο οποίος, από τη στιγμή που θα ξεκινήσει, δεν μπορεί απλώς να σταματήσει. Αν το εξετάσουμε πιο μακροπρόθεσμα, βλέπουμε τα γεγονότα να εκτυλίσσονται με ιλιγγιώδη ταχύτητα, που θυμίζει την «περιστροφή» στην κβαντομηχανική – τόσο γρήγορη περιστροφή ενός σωματιδίου που γίνεται αόρατο στην παρατήρηση.
Αυτός ο ξέφρενος ρυθμός των παγκόσμιων γεγονότων, που ενισχύεται από μια συντριπτική αύξηση ψευδών ειδήσεων και αφηγήσεων που εξυπηρετούν συγκεκριμένα πολιτικά συμφέροντα, σημαίνει ότι ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος ξεκινά και τελειώνει με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Μερικές φορές καθίσταται αδύνατο να πούμε ποιο είναι πιο παρόν - η κατάληξή του ή η γένεσή του - τόσο γρήγορη και σπειροειδής είναι αυτή η κίνηση.
Συνεπώς, θα απέφευγα να εξαγάγω συμπεράσματα ή να επιχειρήσω να ορίσω το νόημα αυτών των γεγονότων. Η ουσία τους μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο όταν η διαδικασία φτάσει στο λογικό της τέλος – και σαφώς, δεν έχουμε φτάσει ακόμη εκεί.
Αυτό που φαίνεται απαραίτητο τώρα είναι να τοποθετήσουμε τα τεκταινόμενα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, να αναλογιστούμε τις θεμελιώδεις δυνάμεις που καθοδηγούν την ιστορία, την έννοια της κυριαρχίας και τις δομές λήψης αποφάσεων. Αυτό που μας λείπει είναι μια φιλοσοφία του εξελισσόμενου πολιτικού θεάματος. Όλοι σπεύδουν να σχολιάσουν, να ακολουθήσουν τις τάσεις, όμως ο φιλοσοφικός στοχασμός απουσιάζει εντελώς.
Πιστεύω ότι είναι πλέον απαραίτητο να κρατήσουμε μια ορισμένη απόσταση από αυτές τις εξελίξεις. Ίσως μόνο από μια τέτοια οπτική γωνία θα μπορέσουμε πραγματικά να κατανοήσουμε τι πραγματικά συμβαίνει.
Ἀπό : geopolitika.ru
Συμφωνῶ ἀπολύτως μέ τό σκεπτικό τοῦ φιλοσόφου Ντούγκιν. Εἶναι ἀκριβῶς ἡ ὀπτική μέ τήν ὁποία προσπαθῶ κι᾿ἐγώ νά ἐξετάσω τά ὄσα συνέβησαν τίς τελευταῖες 2 ἑβδομάδες. Καταστάσεις συγκεχυμένες, πράξεις καί λόγια πού δέν ἔπρεπε νά καταγραφοῦν στίς σελίδες τῆς σύγχρονης Ἱστορίας. Ποιός ὀδήγησε ἐκεῖ ; Ποιός ἐπεδίωξε ὄλο αὐτό τό νοσηρό καί ὀμιχλώδες τοπίο νά στηθῇ μπροστά μας καί γιά ποιόν λόγον ; Εἶναι ἔτσι ὅπως θέλει νά ἀποκαλυφθῇ τὀ ἐπέκεινα ἤ ἁπλῶς τό ἐπιδιώκει κάποιος ἐσκεμμένα πρός τήν λάθος κατεύθυνσιν ; Πόσο μπορεῖ νά μετρᾶ καί νά βαρύνῃ μία ἀπόφασις, μία πρᾶξις, ἕνας λόγος ἐν τέλει ἐν εἴδῃ συγχωρέσεως πρός τήν Ἀνθρωπότητα ;
Κάποιος εἶπε τήν λέξιν πού πονᾷ : «σκηνικό », ἀκόμη κι᾿αὐτή τό ἴδιο βαραίνει τήν ψυχολογία «στημμένο». Ὄχι, δέ νομίζω πώς ὁ ἄνθρωπος ἀξίζει τέτοια βαριά τιμωρία. Ἄλλως τε ξεχνᾷ. Πολύ εὔκολα ξεχνᾷ, δέν χρειάζεται λοιπόν τόσο πόνο. Ἀνθρώπους νά φεύγουν σέ μία στιγμή, οἰκογένειες ὁλόκληρες νά ξεκληρίζονται καί πίσω νά μένη τό δρᾶμα, ὁ πόνος καί ἀναπάντητα ἐρωτήματα.
Ποιοί εἶναι εὐλογημένοι ἐν τέλει ;
Ἄν δέν μάθῃς νά ζητᾷς συγγνώμη κανένας Θεός δέν θά σ᾿εὐλογήσῃ. Ποτέ !
Ἡ Πελασγική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου