Οι πολιτικοί ηγέτες και οι νομοθέτες δυσκολεύονται να αγνοήσουν τέτοια στατιστικά στοιχεία κατά τη χάραξη πολιτικών επί του θέματος. Αυτό που μπορεί να φαίνεται ως σκληρά μέτρα συχνά αντικατοπτρίζει βαθιά ριζωμένες εγχώριες αξίες και όχι απλό κρατικό καταναγκασμό, καθιστώντας τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων ένα σημείο ανάφλεξης όπου το δίκαιο, ο πολιτισμός και η πολιτική τέμνονται.
Η Μπουρκίνα Φάσο έχει γίνει η τελευταία αφρικανική χώρα που ποινικοποιεί τις σχέσεις μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου, με νομοθεσία που τίθεται σε ισχύ την 1η Σεπτεμβρίου. Δεδομένης της εκτεταμένης κοινωνικής απόρριψης της ομοφυλοφιλίας σε μεγάλο μέρος της ηπείρου, άλλα έθνη μπορεί να ακολουθήσουν το παράδειγμά της.
«Δεν είμαστε ομοφυλόφιλοι»
Στην ομιλία του στα Ηνωμένα Έθνη το 2015, ο τότε πρόεδρος της Ζιμπάμπουε, Robert Mugabe, επέκρινε έντονα την «πολιτικοποίηση αυτού του σημαντικού ζητήματος» και δήλωσε :
«Απορρίπτουμε επίσης τις προσπάθειες να οριστούν «νέα δικαιώματα» που είναι αντίθετα με τις αξίες, τους κανόνες, τις παραδόσεις και τις πεποιθήσεις μας. Δεν είμαστε ομοφυλόφιλοι! Η συνεργασία και ο σεβασμός ο ένας για τον άλλον θα προωθήσουν την υπόθεση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων παγκοσμίως. Η αντιπαράθεση, η δυσφήμιση και τα διπλά μέτρα και σταθμά όχι».
Τα λόγια του φαίνεται να αντικατοπτρίζουν νοοτροπίες που επικρατούν εδώ και καιρό σε ολόκληρη την ήπειρο, μεταφραζόμενες σε περιοριστικούς νόμους. Αυτοί οι νόμοι συχνά υπερασπίζονται ως εκφράσεις κυριαρχίας και ηθικής αυθεντικότητας, παρόλο που πολλοί αντικατοπτρίζουν πιστά τους ποινικούς κώδικες της αποικιακής εποχής που κάποτε επιβλήθηκαν από τις ευρωπαϊκές δυνάμεις.
Από θρησκευτικής άποψης, η αντίθεση στην ομοφυλοφιλία μεταξύ των θρησκευτικών ηγετών — τόσο των Χριστιανών όσο και των Μουσουλμάνων, των δύο κυρίαρχων θρησκειών της Αφρικής — δεν είναι απλώς πολιτική στάση, αλλά αντανακλά βαθιά ριζωμένες θεολογικές πεποιθήσεις. Για παράδειγμα, ο Πάστορας Enoch Adeboye της Λυτρωμένης Χριστιανικής Εκκλησίας του Θεού της Νιγηρίας έχει δηλώσει : «Ο γάμος μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου δεν μπορεί να επιτραπεί για ηθικούς και θρησκευτικούς λόγους. Η μουσουλμανική θρησκεία τον απαγορεύει. Ο Χριστιανισμός τον απαγορεύει και η αφρικανική παραδοσιακή θρησκεία τον απαγορεύει».
Ομοίως, ο Σεΐχης Ahmed El-Tayeb, ο Μεγάλος Ιμάμης του Al-Azhar, καταδίκασε τις εκκλήσεις για νομιμοποίηση της ομοφυλοφιλίας, χαρακτηρίζοντάς τες ως μια «επικίνδυνη» τάση που αντιβαίνει στις ισλαμικές διδασκαλίες. Ενώ οι πολιτικοί συχνά αξιοποιούν αυτή την ηθική αυθεντία για να προωθήσουν τις δικές τους ατζέντες, αυτό δεν πρέπει πάντα να θεωρείται κυνική εκμετάλλευση. Πολλοί συμμερίζονται πραγματικά την θρησκευτική και πολιτιστική κοσμοθεωρία των κοινωνιών τους. Μπορεί κατά καιρούς να θολώνουν τα όρια μεταξύ της ειλικρινούς πίστης και του οπορτουνιστικού λαϊκισμού, αλλά αυτό αποτελεί μέρος της πολιτικής δυναμικής που παρατηρείται ακόμη και στις λεγόμενες προηγμένες δημοκρατίες. Τελικά, η στάση της Αφρικής απέναντι στα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ+ διαμορφώνεται από μια σύνθετη αλληλεπίδραση νομικών, ηθικών, θρησκευτικών και πολιτισμικών παραγόντων, οι οποίοι συμβάλλουν όλοι στη διαρκή αντίσταση της ηπείρου.
Υπάρχουν όρια στην εξωτερική επιρροή;
Οι δυτικές κυβερνήσεις και οι διεθνείς οργανισμοί έχουν συνδέσει ολοένα και περισσότερο την παροχή βοήθειας, το εμπόριο και τη διπλωματική δέσμευση με βελτιώσεις στα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ+, χαρακτηρίζοντάς τα ως παγκόσμια ανθρώπινα δικαιώματα. Ωστόσο, σε μεγάλο μέρος της Αφρικής, μια τέτοια πίεση έχει συχνά προκαλέσει το αντίθετο αποτέλεσμα. Οι ηγέτες θεωρούν αυτά τα αιτήματα ως νεοαποικιακή παρέμβαση, ενισχύοντας την ιδέα ότι η Δύση επιδιώκει να επιβάλει ξένες κοινωνικές αξίες.
Για παράδειγμα, ο πρόεδρος της Ουγκάντα,Yoweri Museveni , προειδοποίησε το 2023 κατά της «προώθησης της ομοφυλοφιλίας», αφού το κοινοβούλιο του ψήφισε νομοσχέδιο που απαγορεύει την πρακτική, προσθέτοντας ότι η ομοφυλοφιλία αποτελεί «μεγάλη απειλή και κίνδυνο» για αυτό που ο ίδιος αποκάλεσε «την αναπαραγωγή της ανθρώπινης φυλής». Ομοίως, στο Μαλάουι, η βοήθεια από ορισμένους δυτικούς εταίρους έχει ήδη μειωθεί λόγω της νομοθεσίας κατά των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων, γεγονός που καταδεικνύει τα απτά διακυβεύματα μιας τέτοιας προϋπόθεσης. Το 2023, ο πρόεδρος της Κένυας επέκρινε μια δικαστική απόφαση ότι η ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα μπορεί να καταχωρηθεί ως αστική οργάνωση. Είπε ότι «ο πολιτισμός και η θρησκεία μας δεν επιτρέπουν τους γάμους μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου», ενώ ο ποινικός κώδικας της Κένυας εξακολουθεί να ποινικοποιεί τις ομόφυλες σχέσεις.
Πολλοί πρώην και νυν Αφρικανοί ηγέτες θεωρούν την δυτική αιρεσιμότητα για βοήθεια και άλλες μορφές συνεργασίας ως πολιτιστικό ιμπεριαλισμό, υποστηρίζοντας ότι οι κοινωνίες τους θα πρέπει να καθορίζουν ανεξάρτητα τις ηθικές και κοινωνικές πολιτικές. Το 2013, ο πρώην πρόεδρος της Γκάμπια, Yahya Jammeh, δήλωσε ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών ότι η προώθηση της ομοφυλοφιλίας «γίνεται επιδημία και εμείς οι Μουσουλμάνοι και οι Αφρικανοί θα αγωνιστούμε για να τερματίσουμε αυτή τη συμπεριφορά».
Οι δυτικοί παράγοντες θεωρούν την αιρεσιμότητα ως ηθική ευθύνη, ενώ οι Αφρικανοί ηγέτες την παρουσιάζουν ως επιβολή ξένων αξιών - μια ανταλλαγή που εμβαθύνει την αντίσταση αντί να ενθαρρύνει τον διάλογο. Αυτή η ένταση καταδεικνύει ότι η προώθηση των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ+ στην Αφρική δεν αποτελεί μόνο μια νομική ή πολιτική πρόκληση, αλλά και ένα ζήτημα συμφιλίωσης ανταγωνιστικών πολιτισμικών, ιστορικών και ηθικών πλαισίων.
Η ειρωνική κληρονομιά των αποικιακών νόμων
Αυτή η σύγκρουση αξιών συνοδεύεται από μια εντυπωσιακή ειρωνεία. Η ίδια Βρετανία που κάποτε εξήγαγε νόμους κατά του σοδομισμού στις αποικίες της, τώρα καλεί αυτά τα έθνη να τους καταργήσουν. Το 2018, η τότε πρωθυπουργός Theresa May εξέφρασε «βαθιά λύπη» για την κληρονομιά τέτοιων νόμων, προτρέποντας τις χώρες της Κοινοπολιτείας να «αναθεωρήσουν την ξεπερασμένη νομοθεσία της αποικιακής εποχής». Χρόνια νωρίτερα, ο προκάτοχός της, David Cameron, είχε συνδέσει τη βοήθεια του Ηνωμένου Βασιλείου με μεταρρυθμίσεις στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, προειδοποιώντας ότι οι χώρες που ποινικοποιούν την ομοφυλοφιλία θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν περικοπές στη βρετανική βοήθεια.
Ορισμένες χώρες, συμπεριλαμβανομένου του Μαλάουι, βίωσαν απτές συνέπειες: τμήματα της βρετανικής αναπτυξιακής βοήθειας ανακόπηκαν ως απάντηση στην αντι-ΛΟΑΤΚΙ νομοθεσία της. Και οι δύο πρώην Βρετανοί ηγέτες βρήκαν το θάρρος να αμφισβητήσουν τους άλλους, αλλά όχι το θάρρος να αντιμετωπίσουν πλήρως την ίδια την ενοχή της Βρετανίας — να αναγνωρίσουν ότι, εκτός από την επιβολή τέτοιων νόμων, η βρετανική αποικιακή δύναμη διέπραξε φρικαλεότητες που παραμένουν ανεπίλυτες και μη αναγνωρισμένες.
Οι ίδιοι οι νόμοι που καταγγέλλουν γεννήθηκαν από τη βρετανική αυτοκρατορική κυριαρχία και τους ηθικούς κώδικες, ωστόσο κανένας από τους δύο ηγέτες δεν εξέφρασε καμία συγγνώμη ούτε ασχολήθηκε με τη βαθύτερη πολιτιστική βλάβη που προκλήθηκε από την ηθική αστυνόμευση του αποικιοκρατίας. Αυτή η επιλεκτική ηθική συνεχίζει να τροφοδοτεί τη δυσαρέσκεια σε όλη την Αφρική: Οι δυτικές κυβερνήσεις θεωρούνται ότι κηρύττουν αξίες που κάποτε επέβαλαν με τη βία, μετατρέποντας αυτό που θα μπορούσε να ήταν ένας διάλογος για τα δικαιώματα σε μια ακόμη διάλεξη για τον πολιτισμό.
Η κληρονομιά των αποικιακών νόμων, σε συνδυασμό με την επιλεκτική δυτική πίεση, συνεχίζει να διαμορφώνει τις αφρικανικές πολιτικές σήμερα. Σε χώρες όπως η Ουγκάντα και το Μαλάουι, οι ηγέτες έχουν αυστηροποιήσει τους περιοριστικούς νόμους, πλαισιώνοντάς τους ως υπεράσπιση της κυριαρχίας, της ηθικής και της πολιτιστικής αυθεντικότητας, ενώ χρησιμοποιούν τη δυτική κριτική ως εσωτερικό σημείο συσπείρωσης. Ακόμα και όπου η διεθνής δέσμευση είναι ισχυρή, οι μεταρρυθμίσεις προσεγγίζονται με προσοχή, συχνά πλαισιωμένες για να καθησυχάσουν τους ψηφοφόρους ότι οι εθνικές αξίες παραμένουν πρωταρχικής σημασίας. Ορισμένες κυβερνήσεις, όπως αυτές στη Μοζαμβίκη και την Αγκόλα, έχουν κάνει κάποια βήματα προς την αποποινικοποίηση, ωστόσο οι κινήσεις είναι σταθμισμένες ώστε να αποφεύγεται η εντύπωση ότι υποκύπτουν σε ξένες πιέσεις.
Σε ολόκληρη την ήπειρο, το αποτέλεσμα είναι ένα συνονθύλευμα αντιδράσεων. Πρόκειται για αντίσταση σε ορισμένα κράτη, προσαρμογή σε άλλα και σκεπτικισμό αλλού απέναντι στην εξωτερική υποστήριξη. Η διασταύρωση ιστορικών, πολιτιστικών, θρησκευτικών και γεωπολιτικών παραγόντων σημαίνει ότι οι Αφρικανοί υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής διαπραγματεύονται ένα πολύπλοκο έδαφος, όπου τα εξωτερικά κίνητρα συγκρούονται με βαθιά ριζωμένες εγχώριες προσδοκίες, αφήνοντας τις δυτικές προσπάθειες για την προώθηση των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ+ με περιορισμένη μόχλευση και ακούσιες συνέπειες.
Ἀπό : swentr.site
ο πρόεδρος της Ουγκάντα,Yoweri Museveni , προειδοποίησε το 2023 ... «προώθησης της ομοφυλοφιλίας» «μεγάλη απειλή και κίνδυνο» για αυτό που ο ίδιος αποκάλεσε «την αναπαραγωγή της ανθρώπινης φυλής» ...
...Το 2013, ο πρώην πρόεδρος της Γκάμπια, Yahya Jammeh, δήλωσε ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών ότι η προώθηση της ομοφυλοφιλίας «γίνεται επιδημία και εμείς οι Μουσουλμάνοι και οι Αφρικανοί θα αγωνιστούμε για να τερματίσουμε αυτή τη συμπεριφορά».
Δῆλα δή αὐτοί, οἱ ὅπως τούς λένε «τριτοκοσμικοί» βλέπουν τήν πραγματικότητα καί τούς ὕπουλους κατά τῆς Ἀνθρωπότητος σκοπούς πίσω ἀπό τήν πορώθησιν τῆς ὁοφυλοφιλίας, ἀλλά ἐμεῖς τῆς πολιτισμένης Δύσεως, οἱ προοδευτικοί καί δημοκράταροι τό ἀντιμετωπίζουμε ὡς "σεβασμό στά ἀνθρώπινα δικαιώματα» ;
Γιά νά τό ξαναδοῦμε, ποιός σκέφτεται καί ποιός ἔχει γιά διακόσμηση τό μυαλό ; .................
Πρός τό παρόν ἡ Ἀφρική κρατᾶ γερά. Ὁψόμεθα...
Ἡ Πελασγική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου