Δόλιες Εκλογές και Δόλιες Δημοσκοπήσεις...Καρότα και άλλες εκπλήξεις

Του Καθ.Δρ.Γ.Ζουγανέλη
Δέκα με δεκαέξη δημοσιογράφοι, όσες και οι σφαίρες που σκότωσαν τον δημοσιογράφο Σωκράτη Γκιόλια,  παίζουν το μεγάλο παιγνίδι της διαπλοκής στην Ελλάδα, διαφθείροντας με παραπληρόρηση και προπαγάνδα προπολεμικής “τεχνολογίας” το τρόπο σκέψης, την ιστορία και τις παραδόσεις ενός λαού, σημαδεύοντας δηλαδή και καταστρέφοντας τους συνδετικούς κρίκους της Ελληνικής κοινωνίας. Δόλια μέσα, δόλιοι άνθρωποι, δόλιες ψυχές, που δεν ανάπνευσαν ποτέ.
Οι δημοσκοπήσεις γενικά αποτελούν ένα τρόπο καταγραφής των αντιδράσεων ενός λαού σε συγκεκριμένα μέτρα και ένα εργαλείο της επιστήμης της πρόβλεψης της ανθρώπινης συλλογικής συμπεριφοράς ακόμη και σε καταστάσεις κρίσεων. Στην Ελλάδα οι δημοσκοπήσεις χρησιμοποιούνται επιπλέον απο τα ΜΜΕ, για να βοηθήσουν το πολιτικό σύστημα να επιβάλλει στο λαό ένα στημένο αποτέλεσμα.

Τις τελευταίες ημέρες υπάρχει πολύ έξαψη γύρω απο το θέμα της ποιότητας των δημοσκοπήσεων. Δεν είναι ότι κάνουν  πάντα “λάθος” οι δημοσκόποι αλλά ότι τα αφεντικά τους θέλουν ο λαός να έχει χαοτική αντίληψη της πραγματικότητας και συνεπώς μειωμένη αντίδραση σε όλα όσα συμβαίνουν. Το θέμα είναι να μη βγεί η βρώμα…
Το αστείο των εκλογών αυτών βέβαια λέγεται “Ποτάμi” και είναι γνωστό ποιοί είναι πίσω του. Η πίεση προς το Ποτάμι θα τους αποκαλύψει.
Η ψεύτικη μπογιά φεύγει εύκολα... υπάρχει όμως και το μετά…
Τουλάχιστον, ο εφοπλσιτής Μαρινάκης δεν κρύφτηκε πίσω απο τον Μώραλη ούτε και τη Δούρου. Είπε και έπραξε δημόσια όσα είχε να πεί και να κάνει. Φόρους πληρώνει; Πλοία φτειάχνει στην Ελλάδα ή έρχεται εδώ μόνο για να φορολογείται όπως πολλοί άλλοι;
Το ΣΥΡΙΖΑ δεν ήθελε να κερδίσει αυτές τις εκλογές και αυτό σημειώστε το, γιατί θα αναφερθώ σε αυτό σε μελλοντικό άρθρο μετά απο μήνες.
Δημοσκοπήσεις σαν την επόμενη είμαι σίγουρος ότι θα μείνουν στην ιστορία.

Η μάχη των μετόπισθεν έχει αρχίσει. Τα καρότα θα πέσουν αργά ή γρήγορα και για τα εκλογικά αποτελέσματα η Singular κάποια στιγμή θα πρέπει να δώσει πολλές απαντήσεις σε αυτούς που γνωρίζουν πώς και τί να ρωτούν.
Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών θα είναι ένα μέτρο της απαισιοδοξίας του κόσμου.
Αν κάποιος καλή τη πίστει δεχτεί ώς “ειλικρινείς” τις δημοσκοπήσεις, τότε θα πρέπει να εξετάσει σε τί οφείλεται η διασπορά και αν υπάρχει επιστημονική εξήγηση. Η απάντηση είναι για μένα προφανής. Σε σας δυστυχώς δεν έχει εξηγηθεί ποτέ.΄
Σε όλα είναι πρώτοι. Δεν προλαβαίνω να μοιράζω “βραβεία”…
Οι δημοσκοπήσεις γίνονται με συγκεκριμένη μεθοδολογία η οποία θα πρέπει να προσεγγίζει την αλήθεια. Kαι ποιά είναι η αλήθεια; H “αλήθεια” είναι να ρωτήσει κανείς όλους τους Ελληνες πολίτες τι ίδιο ερώτημα. Άρα λογικά, όσο μεγαλύτερο είναι το δείγμα μέτρησης, δηλαδή ο αριθμός των πολιτών που ερωτούνται τόσο με μεγαλύτερη ακρίβεια θα υπολογίζονται οι απαντήσεις των ερωτημάτων, τα οποία τους τίθενται και που συνήθως είναι ένα “ναί” ή ένα “όχι”. O υπολογισμός της μέσης τιμής δηλαδή του ποσοστού που απαντά πχ. “ναί” έχει το μικρότερο σφάλμα όταν ο αριθμός του δείγματος έχει το μεγαλύτερο πληθυσμό έρωτηθέντων. Το ποσοστό σφάλματος (το σφάλμα στον υπολογισμό του αποτελέσματος ή αν θέλετε μιας απάντησης) ελαττώνεται με τον αριθμό των συμμετεχόντων ακολουθώντας μια συγκεκριμένη στατιστική συνάρτηση (μαθηματικό τύπο), που εξαρτάται απο το αν η συλλογή απο την οποία επιθυμείται να αντληθεί μια απάντηση ή ένα σύνολο απαντήσεων μπορεί να εκφραστεί στατιστικά η συμπεριφορά της απο την στατιστική συνάρτηση που χρησιμοποιείται.
Ένα λοιπόν σημαντικό πρόβλημα στις δημοσκοπήσεις είναι η επιλογή της στατιστικής συνάρτησης ή γενικότερα το θεωρητικό μοντέλο που χρησιμοποιείται. Ο τρόπος που αυτό βελτιώνεται με τα χρόνια κλπ.
Το άλλο σημαντικό πρόβλημα είναι ο υπολογισμός του σφάλματος στον υπολογισμό της απάντησης ενός ερωτήματος που εξαρτάται και αυτός απο το μοντέλο που χρησιμοποιείται.
Σας ερωτώ λοιπόν, “σε όσες δημοσκοπήσεις σας έχουν δείξει στα ΜΜΕ, έχετε δεί ποτέ υπολογισμένο το λάθος του υπολογισμού να είναι σε συνέπεια με το μοντέλο που χρησιμοποιείται”; Εγώ όχι.
Ερωτώ ακόμη, “γιατί το τελικό αποτέλεσμα είναι αρκετές φορές εκτός του τελικού αποτελέσματος”; “Γιατί ΔΕΝ γνωρίζουν Σταστιστική” είναι ο ένας λόγος.
Η Στατιστική δεν προσαρμόζεται σύμφωνα με τις επιθυμίες του καθενός πελάτη ή ερευνητή. Είναι μέρος της επιστήμης των μαθηματικών καί έχει τους κανόνες της. Αυτό που σας δείχνουν οι δημοσκόποι στα ΜΜΕ είναι μόνο τα μέσα ποσοστά ή τα πιο πιθανά ποσοστά. Άλλο το ένα άλλο το αλλο… Ακόμη και οι απαντήσεις δεν είναι σαφείς.
Πέφτει μαγείρεμα. Γίνονται δουλίτσες.
Ας εξετάσουμε επιστημονικά για παράδειγμα, τα αποτελέσματα της δημοσκόπησης κάποιου καθηγητή Πανά, που κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο και με τα οποία εκτιμά και συγκρίνει τα αποτελέσματα του αριθμού ευρωβουλευτών το 2009 και το 2014.

Στον υπολογισμό των ανωτέρω αποτελεσμάτων δεν υπάρχει υπολογισμός σφάλματος και αυτό δεν είναι σωστό. Ο υπολογισμός αυτός θεωρείται επιστημονικά απο ελλειπής έως λάθος.
Το άλλο θέμα αφορά τη χρήση ενός μοντέλου, το οποίο χρησιμοποιεί και το οποίο αναφέρει ως “τυχαία δειγματοληψία”.
Aυτό δεν στέκει επιστημονικά να χρησιμοποιηθεί σε ανθρώπινα δείγματα, καθότι όλοι οι άνθρωποι δεν διαφέρουν ο ένας απο τον άλλο μόνο κατά ένα “Ναί” ή ένα “Όχι”, δεν είναι στο ίδιο περιβάλλον και δεν έχουν την ίδια πληροφόρηση. Το σύστημα μελέτης δεν είναι ένα  σύστημα απομονωμένο και σε κατάσταση ισορροπίας. Συνεπώς υπολογισμός τυπικής απόκλισης με ένα μοντέλο, στο οποίο θεωρείται ότι υπάρχει “ισορροπία” δεν έχει επιστημονικό νόημα. 
Συνελόντι ειπείν, το όριο ενός κατά προσέγγιση μοντέλου που χρησιμοποιεί, όπως αυτό κλασσικές στατιστικές συναρτήσεις δεν αναμένεται επιστημονικά να έχει επιτυχία. Άν έχει θα οφείλεται σε άλλους λόγους…
Eκτός αυτού, δεν μπορείς να συγκρίνεις ανόμοια πράγματα, χωρίς να κανονικοποιήσεις τα αποτελέσματα. Τα αποτελέσματα για να συγκριθούν πρέπει να αναφέρονται στο 22 ή πιο σωστά στο 21. Και άλλο λάθος στην ανάλυση. Βαριόμαστε κιόλας;
Το ότι ένας δημοσκόπος μπορεί να πέφτει κοντά σε ένα αποτέλεσμα θα μπορούσε να οφείλεται περισσότερο σε χρήση κάποιας συγκριτικής μεθοδολογίας και μαγείρεμα του αποτελέσματος ή σε χρήση άλλων μοντέλων που δεν είναι της παρούσης να αναφέρω.


Σίγουρα το θεωρητικό μοντέλο, το οποίο χρησιμοποιεί ο κ.Πανάς στις αναλύσεις του δεν είναι επιστημονικά αποδεκτό για τη περίπτωση αυτού του είδους των δεδομένων. Είναι λάθος. Δεν μπορεί να εφαρμοσθεί. Τελεία και παύλα.
Στο διάγραμμα, σας εξηγώ κάτι το οποίο θα βρείτε μπροστά σας κατά την ανακοίνωση των εκλογικών αποτελεσμάτων και το οποίο κανείς δεν θα σας εξηγήσει είτε επειδή είναι αγράμματος είτε επειδή θέλει να προστατεύσει την ικανότητα του να προβλέπει αποτελέσματα είτε επειδή δεν είναι αξιόπιστα τα αποτελέσματα που παρουσιάζει.
Παρατηρείστε ότι στο παράδειγμα του διαγράμματος, το πιθανότερο αποτέλεσμα είναι η τιμή 28%. Οι τιμές 26% και 30% είναι οι τιμές που έχουν τη μικρότερη πιθανότητα να προκύψουν.
Θεωρώ αδιανότητο να παρουσιάζονται αποτελέσματα εκλογών απο τα ΜΜΕ και να μη εξηγείται αυτό που σας προανέφερα. Το θεωρώ ως έλλειψη επαγγελματικής ευσυνειδησίας.

Στο παραπάνω παράδειγμα, των exit polls σημαίνει ότι το πιθανότερο αποτέλεσμα είναι ΣΥΡΙΖΑ (28%), ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (25%), ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ (9%), ΕΛΙΑ (8%), ΚΚΕ (6%) κοκ.
Update 26 May 2014
Σχετικά με όσα προανέφερα για τις εκτιμήσεις του κ.Πανά και την απόδοση του μοντέλου που χρησιμοποίησε αποδεικνύομαι αξιόπιστος, αφού οι προβλέψεις του ΔΕΝ επαληθεύτηκαν. Το ποσοστό επιτυχίας των προβλέψεών του ήταν μικρότερο του 50%!!!
Το ΠΑΣΟΚ μεταλλαγμένο σε Ελιά φαίνεται ότι παίρνει τελικά 2 έδρες, η ΔΗΜΑΡ 0 έδρες, το ΕΠΑΜ 0 έδρες και το Ποτάμι 2 έδρες. Η μεταλλαγή του ΠΑΣΟΚ είναι χρήσιμη και απο οικονομικής πλευράς.
Πρέπει να σας επισημάνω ότι δεν αποδέχομαι το αποτέλεσμα των εκλογών. Τα θεωρώ πειραγμένα.
Η τεράστια αποχή που φτάνει και το 50% δείχνει ότι το παρόν πολιτικό σύστημα κατ’ ευφημισμό μπορεί να κυβερνά τη χώρα αφού εκφράζει τον ένα στους δύο πολίτες αμφιβητώντας το Σύνταγμα και τα σχετικά περί Λαικής Κυριαρχίας.
Εξαφανίστηκαν τα καρότα απο την Αγορά…
Απο τη Δευτέρα, το καρότο θα αποκτήσει τη δική του θέση στην ιστορία της χώρας, εκτός αν κάποιοι δημοσιογράφοι έπαιξαν τα γνωστά σε όλους παιγνίδια συναλλαγής στις εκλογές. Το καρότο θα αποκτήσει συμβολική σημασία και θα προσφέρεται σε συσκευασία δώρου σε όποιον θα φεύγει απο τα πολιτικά ή δημοσιογραφικά δρώμενα.

Καρότα λοιπόν αντί για ιδέες, αξίες και σχέδια ανάπτυξης. Μπούρδες, σακίδια και συνθήματα ποδοσφαίρου αντί για πικρές αλήθειες και συνέπεια.
Όλα δείχνουν μια κοινωνία που πέθανε.
Καμμία αλλαγή δεν θα υπάρξει στο πολιτικό σκηνικό, αφού όλοι είναι μια παρέα υπαλλήλων, επίορκων και εγκάθετων ανθρωπάκων με ειλημμένες υποχρεώσεις και χωρίς ηθικά διλήμματα.

zcode-gr.blogspot.jp