Ο χθεσινός σεισμός που εκδηλώθηκε κοντά στη Λήμνο και οι πολλοί μετασεισμοί που ακολούθησαν συντάραξαν ισχυρά και το Άγιον Όρος αλλά και τη νήσο Ίμβρο, γενέτειρα του Πατριάρχου Βαρθολομαίου.Ως
γνωστόν σήμερα το απόγευμα στα Ιεροσόλυμα θα συναντηθούν ο Πατριάρχης
Βαρθολομαίος και ο Πάπας Φραγκίσκος σε ανάμνηση της προ 50ετίας
συνάντησης του Πατριάρχη Αθηναγόρα με τον Πάπα Παύλο τον Στ΄.
Αντί άλλου σχολιασμού και
παραλληλισμού των δύο αυτών γεγονότων μεταφέρουμε απόσπασμα Ιστορικού
Δοκιμίου του μοναχού Καλλίστου Βλαστού περί του Σχίσματος και των εν τη
Φλωρεντία Συνόδω γενομένων.
Το απόσπασμα αναφέρεται στα όσα συνέβησαν κατά την επιβίβαση στα πλοία
που είχε αποστείλει ο Πάπας των αντιπροσώπων του Οικουμενικού
Πατριαρχείου και αυτού του Πατριάρχου Ιωσήφ που μετέβησαν στη Ιταλία για
τη Σύνοδο της Φερράρας – Φλωρεντίας. Αναφέρει λοιπόν ο μον. Κάλλιστος
Βλαστός:
Ημέραν τινά ο Πατριάρχης (Ιωσήφ) συνομιλών εν τω ιδίω αυτού δωματίω μετά τινων εκκλησιαστικών αρχόντων είπε τα εξής κατά τον Συρόπουλον: «λέγουσι γενέσθαι την σύνοδον εν τη Ιταλία, και απελθείν τους ημετέρους εκείσε, και καρτερήσαι εν τη συνόδω, και έχειν τας εξόδους και της οδού και των σιτηρεσίων παρ᾿ εκείνων. Εν γούν τω απελθείν ούτω και εκδέχεσθαι και την ημερεσίαν τροφήν εξ εκείνων ήδη γίνονται δούλοι και μισθωτοί, εκείνοι δε κύριοι· και περ ο δούλος το θέλημα του κυρίου αυτού οφείλει ποιείν, και πας μισθωτός την εργασίαν του μισθούντος αυτόν εργάζεται· και περ ο μισθών τινα τούτου χάριν τον μισθόν παρέχει, ίνα ο μισθούμενος πληροί παν όπερ ο μισθών αυτόν προστάξει, ει δε μη γε ου παρέχει τον μισθόν. Ει γούν κρατήσουσι το σιτηρέσιον τι ποιήσουσιν οι ημέτεροι; και ου θελήσουσιν υποστρέψαι τους δι᾿ ιδίων εξόδων τε και πλευσίμων τι άρα έξουσιν ούτοι ποιήσαι; Κατά τι ούν συμφέρει τούτους τους ολίγους, τους ξένους, τους πένητας απελθείν εις τους πολλούς, τους πλουσίους, τους υπερηφάνους, τους εντοπίους και εις αυτούς δουλωθήναι; είτα και περί πίστεως και ευσεβείας συζητείν και διδάσκειν αυτούς, ουκ ένι τούτο καλόν, ουκ ένι εμοί δοκεί, ότι ουδόλως συμφέρει ημίν τούτο».
Αλλά μετά τινα χρόνον ο τα καλά εκείνα προλέγων Ιωσήφ ο Πατριάρχης, αφ᾿ ου ο βασιλεύς και οι παρά του Πάπα σταλέντες ιδία και μυστικώς μετ᾿ αυτού συνωμίλησαν, και υπεσχέθησαν εις αυτόν όλα εκείνα, όσα δύνανται να ευχαριστήσουν μίαν φιλόδοξον ψυχήν, εξαίφνης μεταβαλών γνώμην και αυτός ο ίδιος ήρχισε να ετοιμάζηται, και τους μη θέλοντας να τον ακολουθήσωσι σφοδρώς προς τούτο προέτρεπε και παντοίοις τρόποις ηνάγκαζε λέγων προς αυτούς. «Εγώ έχω πολύ θάρρος και πληροφορίαν, και από γραμμάτων και από λόγων των ερχομένων εκείθεν, ως απελθόντας ημάς εκείσε συν Θεώ υποδέξονται πάντας μετά πολλής τιμής και αγάπης, και μεγάλως θεραπεύσουσι· και έξομεν πάσαν άδειαν και ελευθερίαν λέγειν, άπερ αν εθέλωμεν, και αποδείξωμεν την ημετέραν δόξαν τη του Χριστού χάριτι, καθαρωτάτην και λαμπροτάτην· και όσον εις τα περί της δόξης διδάσκαλοι εκείνων φανήσονται οι ημέτεροι· και πεισθήσονται και στέρξουσι την ημετέραν δόξαν και ούτως ενωθησόμεθα και υποστρέψομεν νικηταί τροπαιούχοι». Διά τούτο δε και οι λοιποί πάντες σιωπή φερόμενοι ηκολούθησαν αυτώ.
Ο Βασιλεύς τρεφόμενος υπό των ματαίων ελπίδων περί ων ανωτέρω είπομεν, επείγετο να αναχωρήση, όσον το δυνατόν ταχύτερον ίνα μεταβή εις την Ιταλίαν. Όθεν και τας δεούσας ποιησάμενος παρακλήσεις εν τω ναώ της Αγίας Σοφίας, την 27 Νοεμβρίου 1436 απέπλευσε διευθυνόμενος εις Βενετίαν συνοδευόμενος υπό του αδελφού αυτού Δημητρίου, του γέροντος Πατριάρχου Ιωσήφ μετά των λοιπών Αρχιερέων και των συγκλητικών, ούς ανωτέρω απηριθμήσαμεν. Πάσαν δε την δαπάνην και συντήρησιν της συνοδείας ταύτης μέχρι της εις Κωνσταντινούπολιν επανόδου ανεδέξατο ο Πάπας Ευγένιος, τω μεν βασιλεί Ιωάννη παρέχων τριάκοντα φλωρία κατά μήνα, τω Πατριάρχη Ιωσήφ είκοσι και πέντε, τω αδελφώ του βασιλέως Δημητρίω είκοσιν, εκάστω Επισκόπω πέντε, τρία δε εκάστω υπηρέτη.
Θεοσημείαι δεικνύουσαι μη κατά θείαν βούλησιν είναι τα κατά την Φλωρεντίαν, και εισέλευσις του βασιλέως εις Βενετίαν και Φερράραν.
Όταν ήλθον αι τριήρεις του Πάπα εις Κωνσταντινούπολιν, καθ᾿ ην στιγμήν η ναυαρχίς ης επέβαινεν ο Κουτλουμέρας ηγκυροβόλει εις τον βασιλικόν ναύσταθμον, ευθύς σεισμός μέγας εγένετο· και ότε πάλιν επέβαινεν ο βασιλεύς της ιδίας τριήρεως μέγας εγένετο εν τη θαλάσση βρασμός, τούτο δευτέραν θεομηνίαν εσημειώσαντο. Άραντες δε από Κωνσταντινουπόλεως διερχόμενοι την Καλλιούπολιν, και φιλοτιμησάμενος ο βασιλεύς προ των άλλων πρώτος πλησιάσαι τη χώρα αντεφιλοτιμήσαντο τούτον οι της Καλλιουπόλεως συχνοίς βέλεσι, και τη δι᾿ αμυντηρίου οργάνου λιθοβολία· όθεν παρελθών εις την Μάδυτον έφθασε. Μετά γούν το στήναι την τριήρη του βασιλέως εν τη Μαδύτω, ολίγης διελθούσης της ώρας σεισμός αύθις μέγας τρίτος εγένετο, ώστε και εν τη τριήρει του βασιλέως αριδήλως γνωρισθήναι τον κλόνον, ο και ως τρίτην θεομηνίαν εδέξαντο. Όμως αυτά μη διανοουμένου ούτε στοχαζομένου του ασυνέτου βασιλέως έφθασεν εις Παρέντζον μετά πολλούς κινδύνους και ταλαιπωρίας. Καί τη 7 Φεβρουαρίου του έτους 1438 απήραμεν από του Παρέντζου πάσαι αι τριήρεις ομού, η δε βασιλική τριήρης ταχυτέρα ούσα προέβη των άλλων εις Βενετίαν, και έφθασεν εις τον Άγιον Νικόλαον τε Λίδο, τη ογδόη του μηνός περί ώραν δευτέραν της ημέρας· αι δε λοιπαί περί την τετάρτην ώρα.
agioritikovima
Ημέραν τινά ο Πατριάρχης (Ιωσήφ) συνομιλών εν τω ιδίω αυτού δωματίω μετά τινων εκκλησιαστικών αρχόντων είπε τα εξής κατά τον Συρόπουλον: «λέγουσι γενέσθαι την σύνοδον εν τη Ιταλία, και απελθείν τους ημετέρους εκείσε, και καρτερήσαι εν τη συνόδω, και έχειν τας εξόδους και της οδού και των σιτηρεσίων παρ᾿ εκείνων. Εν γούν τω απελθείν ούτω και εκδέχεσθαι και την ημερεσίαν τροφήν εξ εκείνων ήδη γίνονται δούλοι και μισθωτοί, εκείνοι δε κύριοι· και περ ο δούλος το θέλημα του κυρίου αυτού οφείλει ποιείν, και πας μισθωτός την εργασίαν του μισθούντος αυτόν εργάζεται· και περ ο μισθών τινα τούτου χάριν τον μισθόν παρέχει, ίνα ο μισθούμενος πληροί παν όπερ ο μισθών αυτόν προστάξει, ει δε μη γε ου παρέχει τον μισθόν. Ει γούν κρατήσουσι το σιτηρέσιον τι ποιήσουσιν οι ημέτεροι; και ου θελήσουσιν υποστρέψαι τους δι᾿ ιδίων εξόδων τε και πλευσίμων τι άρα έξουσιν ούτοι ποιήσαι; Κατά τι ούν συμφέρει τούτους τους ολίγους, τους ξένους, τους πένητας απελθείν εις τους πολλούς, τους πλουσίους, τους υπερηφάνους, τους εντοπίους και εις αυτούς δουλωθήναι; είτα και περί πίστεως και ευσεβείας συζητείν και διδάσκειν αυτούς, ουκ ένι τούτο καλόν, ουκ ένι εμοί δοκεί, ότι ουδόλως συμφέρει ημίν τούτο».
Αλλά μετά τινα χρόνον ο τα καλά εκείνα προλέγων Ιωσήφ ο Πατριάρχης, αφ᾿ ου ο βασιλεύς και οι παρά του Πάπα σταλέντες ιδία και μυστικώς μετ᾿ αυτού συνωμίλησαν, και υπεσχέθησαν εις αυτόν όλα εκείνα, όσα δύνανται να ευχαριστήσουν μίαν φιλόδοξον ψυχήν, εξαίφνης μεταβαλών γνώμην και αυτός ο ίδιος ήρχισε να ετοιμάζηται, και τους μη θέλοντας να τον ακολουθήσωσι σφοδρώς προς τούτο προέτρεπε και παντοίοις τρόποις ηνάγκαζε λέγων προς αυτούς. «Εγώ έχω πολύ θάρρος και πληροφορίαν, και από γραμμάτων και από λόγων των ερχομένων εκείθεν, ως απελθόντας ημάς εκείσε συν Θεώ υποδέξονται πάντας μετά πολλής τιμής και αγάπης, και μεγάλως θεραπεύσουσι· και έξομεν πάσαν άδειαν και ελευθερίαν λέγειν, άπερ αν εθέλωμεν, και αποδείξωμεν την ημετέραν δόξαν τη του Χριστού χάριτι, καθαρωτάτην και λαμπροτάτην· και όσον εις τα περί της δόξης διδάσκαλοι εκείνων φανήσονται οι ημέτεροι· και πεισθήσονται και στέρξουσι την ημετέραν δόξαν και ούτως ενωθησόμεθα και υποστρέψομεν νικηταί τροπαιούχοι». Διά τούτο δε και οι λοιποί πάντες σιωπή φερόμενοι ηκολούθησαν αυτώ.
Ο Βασιλεύς τρεφόμενος υπό των ματαίων ελπίδων περί ων ανωτέρω είπομεν, επείγετο να αναχωρήση, όσον το δυνατόν ταχύτερον ίνα μεταβή εις την Ιταλίαν. Όθεν και τας δεούσας ποιησάμενος παρακλήσεις εν τω ναώ της Αγίας Σοφίας, την 27 Νοεμβρίου 1436 απέπλευσε διευθυνόμενος εις Βενετίαν συνοδευόμενος υπό του αδελφού αυτού Δημητρίου, του γέροντος Πατριάρχου Ιωσήφ μετά των λοιπών Αρχιερέων και των συγκλητικών, ούς ανωτέρω απηριθμήσαμεν. Πάσαν δε την δαπάνην και συντήρησιν της συνοδείας ταύτης μέχρι της εις Κωνσταντινούπολιν επανόδου ανεδέξατο ο Πάπας Ευγένιος, τω μεν βασιλεί Ιωάννη παρέχων τριάκοντα φλωρία κατά μήνα, τω Πατριάρχη Ιωσήφ είκοσι και πέντε, τω αδελφώ του βασιλέως Δημητρίω είκοσιν, εκάστω Επισκόπω πέντε, τρία δε εκάστω υπηρέτη.
Θεοσημείαι δεικνύουσαι μη κατά θείαν βούλησιν είναι τα κατά την Φλωρεντίαν, και εισέλευσις του βασιλέως εις Βενετίαν και Φερράραν.
Όταν ήλθον αι τριήρεις του Πάπα εις Κωνσταντινούπολιν, καθ᾿ ην στιγμήν η ναυαρχίς ης επέβαινεν ο Κουτλουμέρας ηγκυροβόλει εις τον βασιλικόν ναύσταθμον, ευθύς σεισμός μέγας εγένετο· και ότε πάλιν επέβαινεν ο βασιλεύς της ιδίας τριήρεως μέγας εγένετο εν τη θαλάσση βρασμός, τούτο δευτέραν θεομηνίαν εσημειώσαντο. Άραντες δε από Κωνσταντινουπόλεως διερχόμενοι την Καλλιούπολιν, και φιλοτιμησάμενος ο βασιλεύς προ των άλλων πρώτος πλησιάσαι τη χώρα αντεφιλοτιμήσαντο τούτον οι της Καλλιουπόλεως συχνοίς βέλεσι, και τη δι᾿ αμυντηρίου οργάνου λιθοβολία· όθεν παρελθών εις την Μάδυτον έφθασε. Μετά γούν το στήναι την τριήρη του βασιλέως εν τη Μαδύτω, ολίγης διελθούσης της ώρας σεισμός αύθις μέγας τρίτος εγένετο, ώστε και εν τη τριήρει του βασιλέως αριδήλως γνωρισθήναι τον κλόνον, ο και ως τρίτην θεομηνίαν εδέξαντο. Όμως αυτά μη διανοουμένου ούτε στοχαζομένου του ασυνέτου βασιλέως έφθασεν εις Παρέντζον μετά πολλούς κινδύνους και ταλαιπωρίας. Καί τη 7 Φεβρουαρίου του έτους 1438 απήραμεν από του Παρέντζου πάσαι αι τριήρεις ομού, η δε βασιλική τριήρης ταχυτέρα ούσα προέβη των άλλων εις Βενετίαν, και έφθασεν εις τον Άγιον Νικόλαον τε Λίδο, τη ογδόη του μηνός περί ώραν δευτέραν της ημέρας· αι δε λοιπαί περί την τετάρτην ώρα.
agioritikovima
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου