Διπλωματική κινητικότητα παρατηρείται και στα υπόλοιπα εθνικά μας θέματα – πέρα από το φλέγον προσφυγικό και το λαθρομεταναστευτικό, καθώς και το οικονομικό – αυτή την χρονική περίοδο. Κατά την οποία η χώρα μας είναι γονατισμένη και η πολιτική της ηγεσία σχεδόν εκλιπαρεί για την στήριξη των ευρωπαίων “εταίρων” και πιστωτών μας, αλλά και για την συνεργασία της “φίλης” και “συμμάχου” Τουρκίας…
Το θέμα του ονόματος του κρατιδίου των Σκοπίων είναι ένα από τα εθνικά μας θέματα για το οποίο (ξανα)προωθείται λύση μη ιστορικά δίκαιη, και ως εκ τούτου μη συμφέρουσα, για την πατρίδα μας.
“Είμαστε Σλάβοι και δεν είμαστε απόγονοι των αρχαίων Μακεδόνων” δήλωνε στις αρχές της δεκαετίας του 1990 (όταν τα Σκόπια ανεξαρτητοποιήθηκαν από την διαλυμένη ομοσπονδία της πρώην Γιουγκοσλαβίας) ο τότε πρόεδρος του κρατιδίου, κομμουνιστής, Κίρο Γκλιγκόρωφ, την ίδια στιγμή, όμως, που παρέμενε αδιάλλακτος για τον σφετερισμό της ονομασίας “Μακεδονία”!..
Τα ίδια περίπου με τον Γκλιγκόρωφ είχε πει μετά από περίπου δέκα χρόνια και ο πρόεδρος του εθνικιστικού κόμματος VMRO της ΠΓΔΜ, Λιούπτσκο Γκεοργκέφσκι (προκάτοχος στην ηγεσία του σημερινού πρωθυπουργού Ν. Γκρουέφσκι). Με τον οποίο, όταν ήταν πρωθυπουργός του κρατιδίου το 2000, ο Γιώργος Παπανδρέου, ως υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης Σημίτη, είχε συμφωνήσει στο όνομα “Gorna Macedonia”, “Ορεινή Μακεδονία”, δηλαδή γεωφυσικό προσδιορισμό, ούτε καν τον, επίσης ιστορικά απορριπτέο, γεωγραφικό προσδιορισμό! ..
Το εθνικά μειοδοτικό δυστύχημα είναι ότι η ελληνική πολιτική και κυβερνητική ηγεσία δεν αξιοποίησε ποτέ τα τελευταία 25 χρόνια την επίσημη παραδοχή των δύο παραπάνω (και όχι μόνο) πολιτικών της FYROM. Όπως δεν αξιοποίησε το γεγονός ότι οι Σλαβοβούλγαροι Σκοπιανοί ψευτομακεδόνες μιλούν βουλγαρικό ιδίωμα, το οποίο προσπαθούν εδώ και πολλά χρόνια να αναγνωρίσουν (και) μέσω του ΟΗΕ ως “μακεδονική” γλώσσα!
Ούτε αξιοποίησε η Ελλάδα το δεδομένο ότι πλέον οι Αλβανοί των Σκοπίων, που αποτελούν το 40% του συνολικού πληθυσμού (και ένα κόμμα των οποίων συγκυβερνά με το πρώτο σλαβικό κόμμα, υποχρεωτικά σύμφωνα με την διεθνοτική συμφωνία της Οχρίδας του 2001) ΔΕΝ εγκρίνουν – πέρα από το “Σλαβομακεδονία”, γιατί δεν είναι Σλάβοι – ούτε το όνομα “Μακεδονία”, γιατί επίσης δεν είναι (ψευτο)”Μακεδόνες” (σύμφωνα με την σκοπιανή προπαγάνδα).
Όπως, επίσης, δεν αξιοποιήσαμε ως χώρα το εμπάργκο σε βάρος της FYROM, που λίγο ακόμη να κρατούσε το 1995 θα είχαν υποχωρήσει κατά κράτος στο ζήτημα του ονόματος, σύμφωνα με δηλώσεις Σκοπιανών αξιωματούχων.
Κατά τα άλλα, το θέμα της κλοπής του ιερού ελληνικού ονόματος της Μακεδονίας από τους Σκοπιανούς θεωρείται “χαμένο” από τους άκρως και διαχρονικά ενδοτικούς πολιτικούς της πατρίδας μας, “ρεαλιστές” “φιλελεύθερους” και νεοφιλελεύθερους δεξιούς, καθώς και “προοδευτικούς” άεθνους αριστερούς και κεντροαριστερούς. Οι οποίοι ήθελαν εξ’ αρχής να είναι “χαμένο” για να εξυπηρετήσουν ξένα συμφέροντα, ή τις ιδεολογικές τους αγκυλώσεις (ή συνδυασμό αυτών).
Και όμως, το θέμα αυτό της ονομασίας μπορεί ακόμη και τώρα να κερδηθεί, με τους κατάλληλους χειρισμούς πυγμής και ουσίας από την ελληνική πλευρά. Αρκεί να υπαρξει εθνικός ηγέτης σε πατριωτικό κόμμα, έτοιμος να αντιμετωπίσει και τις συστημικές επιθέσεις εντός και εκτός χώρας…
Και με την απαραίτητη προϋπόθεση, βέβαια, να έχει προηγουμένως ψηφιστεί για να κυβερνήσει από το πολιτικά “σοφό” ελληνικό εκλογικό Σώμα, και να οδηγήσει την Ελλάδα έξω από το γενικότερο αδιέξοδο που τραγικά βιώνει.
http://offtherecord.net.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου