Νεοταξική φιέστα «αλληλεγγύης» – το τελευταίο γεύμα ενός μελλοθάνατου

Κοντά έξι χρόνια μαίνεται ο πόλεμος στη Συρία και οι εγκάθετοι δημοσιογράφοι του ψευτορωμαίικου δεν γνωρίζουν ούτε τη σημαία αυτής της αιματοβαμμένης χώρας. Όχι ότι είχαμε την απαίτηση να μας προσφέρουν αξιοπρεπή δημοσιογραφία όλα αυτά τα χρόνια, αλλά θα περίμενε κανείς ότι θα έκαναν τουλάχιστον τον κόπο να ανοίξουν έναν χάρτη για να μην καρφώνονται τόσο εύκολα. Οι δημοσιογραφικές αμετανόητες πόρνες, αγγλιστί ευρέως γνωστοί ως presstitutes, για λίγα αργύρια δεν διστάζουν να ξεφτιλίσουν το επάγγελμά τους και να αποτινάξουν από πάνω τους κάθε ίχνος ανθρωπιάς και ηθικής. Δε διστάζουν να γίνουν αξιοθρήνητα φερέφωνα και προπαγανδιστές του κάθε τυράννου και δολοφόνου της ανθρωπότητας χωρίς να έχουν κανένα πρόβλημα όταν κοιτάνε τον εαυτό τους στον καθρέπτη.

Στη νεοταξική φιέστα «αλληλεγγύης υπέρ των προσφύγων» στη Λέσβο με σταρ τον θεατρίνο πάπα και παρατρεχάμενους κομπάρσους τους Βαρθολομαίο και Ιερώνυμο, μέσα στην όλη υποκρισία και δουλοπρέπεια των εγχώριων ταγών που έπρεπε να καταπιούμε, θαυμάσαμε και τον απολύτως συντονισμένο δημοσιογραφικό παλμό στην επιβεβλημένη πολιτική ορθότητα. Τέτοια χαρά, τόσος ενθουσιασμός, για ένα τόσο «σημαντικό ιστορικό γεγονός».

Καημένη Πατρίδα.

Ένα παράδειγμα αυτού ήταν και το διορισμένο κομματόσκυλο της ‘ελληνικής’ τηλεόρασης που με απίστευτη ανοησία -όντας κατενθουσιασμένος από την παρουσία του
αιρετικού σατανολάτρη πάπα στα ιερά χώματα της Ελλάδος και διακατεχόμενος από ‘ασυγκράτητο’ ‘παλλόμενο σθένος’ να μεταδώσει  στους τηλεθεατές την αγαπητική ατμόσφαιρα της συνομοταξίας- όταν είδε έναν νεαρό ‘πρόσφυγα’ !! να κρατάει, ‘όλως τυχαίως,’ τη σημαία των ‘επαναστατών εξεγερμένων’ αποκεφαλιστών στη Συρία είπε: «βλέπετε ότι κρατούν τη σημαία της Συρίας, σαφέστατο το από που προέρχονται».

Σαφέστατο δε λες τίποτα.. !!


Σαφέστατο επίσης ότι όλη αυτή η νεοταξική διεθνιστική αγαπολογία των ‘ανοιχτών συνόρων’ και λοιπών ‘προοδευτικών’ εσπεριδοειδών είναι γεμάτη από υψωμένα τείχη: καλά κλειδαμπαρωμένα μυστικά, ψεύδη, συμφέροντα, υποκρισία, ακατανοησία, δόλο, παραλογισμούς, διπλοπροσωπία, λήθη και πολύ, μα πολύ θάνατο. Δεν θα μπορούσε ούτως η άλλως να σταθεί αυτό το σαθρό ιδεολόγημα ούτε δευτερόλεπτο σε αυτόν τον πολύμορφο κόσμο χωρίς να είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που φαινομενικά πρεσβεύει.

Την ώρα λοιπόν που στη Συρία κάποιοι δίνουν τη ζωή τους για τη σημαία τους και την Πατρίδα τους, εδώ στο προτεκτοράτο Ελλάς το story έχει παραλλαγή και πάει κάπως έτσι ..

.. γιορτάζουμε σαν τα στρουμφάκια την «αλληλεγγύη προς τους Σύρους πρόσφυγες» δίνοντας βήμα, καταφύγιο και συγχαρηλίκια στους σφάχτες τους και τάσσοντας τους εαυτούς μας με την πλευρά των εισβολέων. Αλλάζουμε στα καλά καθούμενα τη σημαία της Πατρίδας τους και αυτοβραβευόμαστε κι από πάνω, σαν τα γύφτικα σκεπάρνια, για την ‘καλοσύνη’ και ‘γενναιοδωρία’ μας απέναντί τους. Θεός φυλάξοι τώρα αν τολμήσει κανείς να κατανοήσει για ποιους ‘Σύρους πρόσφυγες’ μιλάμε!!

Όχι, δεν είναι ανέκδοτο.

Είναι θλίψη. Τόσα αισχρά ψέματα και υποκρισία πού θα καταλήξουν;

Είναι οργή. Θα μας άρεσε αν αυτό συνέβαινε στη δική μας Πατρίδα και στη δική μας σημαία;

ΕΙΝΑΙ ΝΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΜΑΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ.

Δεν έχουμε καταλάβει ότι όλοι όσοι έρχονται να μας πούνε «ευχαριστώ για τις θυσίες σας» εννοούν «ευχαριστώ που είστε τόσο ανίδεοι και υποτακτικοί ραγιάδες». Δεν έχουμε καταλάβει για ποιον χτυπά η καμπάνα. Διότι εκείνος που δεν ενδιαφέρεται ούτε νοιώθει ίχνος θλίψης και οργής όταν αδίκως καταπατείται η κυριαρχία μίας ξένης χώρας έχει ήδη χάσει κάθε αίσθηση ευθύνης απέναντι και στη δική του Πατρίδα.

Είναι εκείνος που ήδη (εκ των πραγμάτων δηλαδή) ανέχεται αυτούς τους τρισάθλιους απάτριδες που έχει στο κεφάλι του και έχει ανοίξει διάπλατο δρόμο ανοχής σε όλα όσα του ετοιμάζουν στο θλιβερό του ‘μέλλον’.







Φαίη/Αβέρωφ