Η πρόσφατη ιστορία με τα παρανηπιαγωγεία του Συλλόγου
Επιστημόνων Μειονότητας που κλείσανε στη Ροδόπη, μάς επιτρέπει να βγάλουμε
κάποια ενδιαφέροντα συμπεράσματα για την συγκυρία που περνάμε σε σχέση με το
μειονοτικό θέμα ευρύτερα. Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι στις μέρες της
συγκυβέρνησης Σύριζα – ΑΝ.ΕΛ., όσο κι αν αυτό ακουστεί σε πολλούς ως
παραδοξολογία, έχουμε την μακράν καλύτερη κατάσταση στη Θράκη.
Παρά την ισχύ και την αυξημένη επιθετικότητα της ερντογανικής Τουρκίας, παρά την εθνομηδενιστική ιδεολογία στο κυρίαρχο τμήμα του Σύριζα, παρά το γεγονός ότι στη Ροδόπη δεν εξελέγη ούτε ένας πλειονοτικός βουλευτής, ζούμε σε μέρες πρωτόγνωρα ευοίωνες – όσο κι αν αυτό μπορεί ανά πάσα στιγμή να ανατραπεί. Είναι όμως μια απτή πραγματικότητα που δεν μπορούμε να την αρνούμαστε, ούτε στο όνομα μιας πιθανής αυριανής μεταβολής ούτε και εξαιτίας κάποιας κομματικής μας προτίμησης. Μένει να την αναλύσουμε και να την εξηγήσουμε.
Τι είδαμε λοιπόν στην υπόθεση των παρανηπιαγωγείων; Είδαμε ένα κράτος να λειτουργεί και, παρά τις καθυστερήσεις, να εφαρμόζει τελικά τον νόμο και να περιορίζει την ασυδοσία των προξενικών μηχανισμών. Αυτό δηλαδή που επί 12 τουλάχιστον χρόνια δεν έγινε με κυβερνήσεις Σημίτη (αυτό έλειπε…), Καραμανλή, ΓΑΠ, Παπαδήμου και Σαμαρά, έγινε επί ημερών Τσίπρα! Κι όχι μόνο αυτό: στην προξενική προσπάθεια να στραφούν οι μειονοτικοί σύμβουλοι του δημάρχου εναντίον του – λόγῳ της υπογραφής του στη σχετική απόφαση – το αποτέλεσμα ήταν ένα ναι και έξι όχι! Είναι φανερό πως η λογική της νομιμότητας και της συνεννόησης είναι πάνω από την λογική του διχασμού και των ακροτήτων, όχι μόνο στο επίπεδο του μέσου μουσουλμάνου της πόλης αλλά και στο επίπεδο της εκπροσώπησής του στον δήμο (κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να πιστωθεί, τουλάχιστον μερικώς, και στον Γ. Πετρίδη).
Τι είδαμε στην υπόθεση του Ιλτέρ Μέτσο, όπου ένας άνθρωπος της Άγκυρας επετέθη σε μια δασκάλα του μειονοτικού σχολείου στον Εχίνο, όταν τόλμησε να ασκήσει διαδικτυακώς κριτική στην Τουρκία; Διαπιστώθηκε από την Περιφερειακή Διοίκηση της Εκπαίδευσης η παράνομη διατήρηση της θέσης του στη σχολική εφορία και πήρε πόδι από εκεί (όποιοι θεωρούν ότι αυτό ήταν αυτονόητο δεν γνωρίζουν την κατάσταση στην περιοχή).
Τι βλέπουμε στην Διαχειριστική Επιτροπή της βακουφικής περιουσίας Κομοτηνής; Τον πρόεδρό της Σελήμ Ισά να παράγει έργο πρωτοφανές, να οδηγεί σε δρόμους νομιμότητας και διαφάνειας έναν θεσμό που ποτέ στο παρελθόν δεν το …συνήθιζε και σιγά σιγά να κατακτά την εκτίμηση και την αποδοχή των ομοθρήσκων του. Αν δεν ανατραπεί αυτή η κατάσταση, θα τρίβουν κάποιοι τα μάτια τους…
Τι βλέπουμε από το Γραφείο Πολιτικών Υποθέσεων, δηλαδή το τοπικό γραφείο του ΥΠΕΞ στην Ξάνθη; Ότι για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες έχει τόσο προσωπικό (μένει να ενισχυθεί το γραφείο της Κομοτηνής) κι ότι μετά από χρόνια δείχνει να παράγει έργο, κυρίως εκτός πόλεων, που θυμίζει εποχή Μπορνόβα. Μπορούν να γίνουν περισσότερα; Ναι, αλλά περάσαμε και καιρούς με πολύ λιγότερα.
Πώς εξηγείται η όλη κατάσταση; Είναι πολλοί οι λόγοι: οι μειονοτικοί βουλευτές (πλην Ζεϊμπέκ) είναι άνθρωποι λογικοί και μετριοπαθείς, υπάρχουν σε κάποιες υπεύθυνες θέσεις 3-4 άνθρωποι με ικανότητες και πατριωτισμό που φρενάρουν την εθνομηδενιστική ανοησία (κι ο χώρος των ΑΝΕΛ λειτουργεί με τον τρόπο που ελπίζαμε), ενώ η άγνοια των διοικητικών τερτιπιών από πλευράς Σύριζα αφήνει την νομιμότητα να λειτουργήσει… Και βεβαίως η μουσουλμανική κοινωνία έχει αποβάλει σε σημαντικό βαθμό τον φανατισμό που άλλοτε εκδήλωνε με κάποιους εκπροσώπους της.
Τι χρειαζόμαστε τώρα; Να δρομολογηθεί το ξήλωμα του τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής. Αυτό το παραμάγαζο που αλωνίζει και υποθάλπει κάθε φανατικό στοιχείο (τύπου Μετέ ή Τσαβούς, λ.χ.) μόνο ζημιά φέρνει σε χριστιανούς και μουσουλμάνους της περιοχής. Δεν θα εκθέσουμε την γνωστή επιχειρηματολογία, δεν χρειάζεται πλέον. Ο κ. Κοτζιάς γνωρίζει καλά την κατάσταση και τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να αμβλύνει την υπονομευτική δράση του ευαγούς αυτού καθιδρύματος. Σήμερα που η τοπική κοινωνία είναι περισσότερο ώριμη από ποτέ, ίσως είναι και ευκαιρία για μια σωστή πρωτοβουλία στο θέμα αυτό.
Παρά την ισχύ και την αυξημένη επιθετικότητα της ερντογανικής Τουρκίας, παρά την εθνομηδενιστική ιδεολογία στο κυρίαρχο τμήμα του Σύριζα, παρά το γεγονός ότι στη Ροδόπη δεν εξελέγη ούτε ένας πλειονοτικός βουλευτής, ζούμε σε μέρες πρωτόγνωρα ευοίωνες – όσο κι αν αυτό μπορεί ανά πάσα στιγμή να ανατραπεί. Είναι όμως μια απτή πραγματικότητα που δεν μπορούμε να την αρνούμαστε, ούτε στο όνομα μιας πιθανής αυριανής μεταβολής ούτε και εξαιτίας κάποιας κομματικής μας προτίμησης. Μένει να την αναλύσουμε και να την εξηγήσουμε.
Τι είδαμε λοιπόν στην υπόθεση των παρανηπιαγωγείων; Είδαμε ένα κράτος να λειτουργεί και, παρά τις καθυστερήσεις, να εφαρμόζει τελικά τον νόμο και να περιορίζει την ασυδοσία των προξενικών μηχανισμών. Αυτό δηλαδή που επί 12 τουλάχιστον χρόνια δεν έγινε με κυβερνήσεις Σημίτη (αυτό έλειπε…), Καραμανλή, ΓΑΠ, Παπαδήμου και Σαμαρά, έγινε επί ημερών Τσίπρα! Κι όχι μόνο αυτό: στην προξενική προσπάθεια να στραφούν οι μειονοτικοί σύμβουλοι του δημάρχου εναντίον του – λόγῳ της υπογραφής του στη σχετική απόφαση – το αποτέλεσμα ήταν ένα ναι και έξι όχι! Είναι φανερό πως η λογική της νομιμότητας και της συνεννόησης είναι πάνω από την λογική του διχασμού και των ακροτήτων, όχι μόνο στο επίπεδο του μέσου μουσουλμάνου της πόλης αλλά και στο επίπεδο της εκπροσώπησής του στον δήμο (κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να πιστωθεί, τουλάχιστον μερικώς, και στον Γ. Πετρίδη).
Τι είδαμε στην υπόθεση του Ιλτέρ Μέτσο, όπου ένας άνθρωπος της Άγκυρας επετέθη σε μια δασκάλα του μειονοτικού σχολείου στον Εχίνο, όταν τόλμησε να ασκήσει διαδικτυακώς κριτική στην Τουρκία; Διαπιστώθηκε από την Περιφερειακή Διοίκηση της Εκπαίδευσης η παράνομη διατήρηση της θέσης του στη σχολική εφορία και πήρε πόδι από εκεί (όποιοι θεωρούν ότι αυτό ήταν αυτονόητο δεν γνωρίζουν την κατάσταση στην περιοχή).
Τι βλέπουμε στην Διαχειριστική Επιτροπή της βακουφικής περιουσίας Κομοτηνής; Τον πρόεδρό της Σελήμ Ισά να παράγει έργο πρωτοφανές, να οδηγεί σε δρόμους νομιμότητας και διαφάνειας έναν θεσμό που ποτέ στο παρελθόν δεν το …συνήθιζε και σιγά σιγά να κατακτά την εκτίμηση και την αποδοχή των ομοθρήσκων του. Αν δεν ανατραπεί αυτή η κατάσταση, θα τρίβουν κάποιοι τα μάτια τους…
Τι βλέπουμε από το Γραφείο Πολιτικών Υποθέσεων, δηλαδή το τοπικό γραφείο του ΥΠΕΞ στην Ξάνθη; Ότι για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες έχει τόσο προσωπικό (μένει να ενισχυθεί το γραφείο της Κομοτηνής) κι ότι μετά από χρόνια δείχνει να παράγει έργο, κυρίως εκτός πόλεων, που θυμίζει εποχή Μπορνόβα. Μπορούν να γίνουν περισσότερα; Ναι, αλλά περάσαμε και καιρούς με πολύ λιγότερα.
Πώς εξηγείται η όλη κατάσταση; Είναι πολλοί οι λόγοι: οι μειονοτικοί βουλευτές (πλην Ζεϊμπέκ) είναι άνθρωποι λογικοί και μετριοπαθείς, υπάρχουν σε κάποιες υπεύθυνες θέσεις 3-4 άνθρωποι με ικανότητες και πατριωτισμό που φρενάρουν την εθνομηδενιστική ανοησία (κι ο χώρος των ΑΝΕΛ λειτουργεί με τον τρόπο που ελπίζαμε), ενώ η άγνοια των διοικητικών τερτιπιών από πλευράς Σύριζα αφήνει την νομιμότητα να λειτουργήσει… Και βεβαίως η μουσουλμανική κοινωνία έχει αποβάλει σε σημαντικό βαθμό τον φανατισμό που άλλοτε εκδήλωνε με κάποιους εκπροσώπους της.
Τι χρειαζόμαστε τώρα; Να δρομολογηθεί το ξήλωμα του τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής. Αυτό το παραμάγαζο που αλωνίζει και υποθάλπει κάθε φανατικό στοιχείο (τύπου Μετέ ή Τσαβούς, λ.χ.) μόνο ζημιά φέρνει σε χριστιανούς και μουσουλμάνους της περιοχής. Δεν θα εκθέσουμε την γνωστή επιχειρηματολογία, δεν χρειάζεται πλέον. Ο κ. Κοτζιάς γνωρίζει καλά την κατάσταση και τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να αμβλύνει την υπονομευτική δράση του ευαγούς αυτού καθιδρύματος. Σήμερα που η τοπική κοινωνία είναι περισσότερο ώριμη από ποτέ, ίσως είναι και ευκαιρία για μια σωστή πρωτοβουλία στο θέμα αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου