Η Κύπρος όμως ανεξάρτητα με το που βρίσκεται είναι σημαντική για την Ελλάδα συνολικά. Η δρομολογούμενη λύση για το κυπριακό ουσιαστικά δωρίζει τη Μεγαλόνησο στον νέο Σουλτάνο. Η Κύπρος κατοικείται από Έλληνες από την εποχή της εξάπλωσης των Μυκηναίων δηλαδή από τη 2η χιλιετία π.Χ. μέχρι σήμερα. Η ελληνική παρουσία στο νησί είναι αδιάλειπτη κάτι το οποίο συνιστά ένα μικρό θαύμα ειδικότερα εάν σκεφθεί κάποιος τους κατακτητές που έχουν περάσει από αυτό και τις προσπάθειες αλλοίωσης της πολιτισμικής ταυτότητας των κατοίκων.
Η Κύπρος είναι ένα ελληνικό νησί που βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι πολιτισμών αλλά και επίδοξων κατακτητών προς τη Μέση Ανατολή. Είναι χαρακτηριστική η κατάκτηση της Κύπρου από τους Σταυροφόρους με τον Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο που είναι μεν ένας θρύλος για τους Εγγλέζους αλλά μία ατυχής στιγμή για τον ελληνισμό της Κύπρου. Ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος στη συνέχεια θα πουλήσει την Κύπρο σε Φράγκους ευγενείς μέχρι να φτάσουμε στη Βενετοκρατία της Κύπρου και στη συνέχεια στην τουρκική της κατάκτηση το 1571.
Στην αρχαιότητα η Κύπρος ανέδειξε με συγκρούσεις απέναντι στους Φοίνικες και στους Πέρσες την ελληνική παρουσία και ταυτότητα. Είναι γνωστή η αρκαδοκυπριακή διάλεκτος, υπάρχει το τοπωνύμιο Κερύνεια προς την Αχαΐα όπως είναι η κατεχόμενη Κερύνεια στην Κύπρο, η κατεχόμενη Σαλαμίνα της Κύπρου κοκ.
Το ελληνικό κράτος δεν είχε αντιληφθεί στις πραγματικές του διαστάσεις τι σημαίνει να έχεις άλλο ένα ελληνικό κράτος έστω και ας μην είναι ενωμένο με την Ελλάδα όπως ήταν οι πόθοι των Κυπρίων και των Ελλαδιτών για δεκαετίες.
Το αίτημα της Κύπρου με την Ελλάδα έβγαινε αυτονόητα όταν άρχιζε η ελληνική αναγέννηση από την εποχή του νεοελληνικού διαφωτισμού του Ρήγα και εξής. Μέσα στους ελάχιστους συντρόφους του Ρήγα που θανατώθηκαν μαζί του ήταν και ένας Κύπριος.
Στην αρχή της ελληνικής επανάστασης έχουμε και ονόματα Κυπρίων και γενικά η παρουσία τους σε όλους τους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες του νεότερου ελληνισμού είναι σημαντική.
Δυστυχώς υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν ότι επειδή η Κύπρος μας φέρνει αντιμέτωπους με την πραγματικότητα που λέγεται τουρκικός επεκτατισμός και επειδή δεν θέλουμε να τον αντιμετωπίσουμε, κρύβουμε το πρόβλημα κάτω από το χαλί και προτιμούμε να μην υπάρχει το Κυπριακό επειδή αφελώς σκεπτόμενοι θεωρούν ότι εάν η Κύπρος φύγει από το τραπέζι της συζήτησης τότε θα είναι όλα ωραία και καλά και θα μπορούμε να ζήσουμε με τους Τούρκους «αγαπημένα».
Υπάρχει μία απώθηση για το Κυπριακό που μόνο με ψυχαναλυτικούς όρους μπορεί κανείς να εξηγήσει. Η απώθηση αυτή φτάνει και σε κάποιο μίσος γι’αυτό που είναι η Κύπρος δηλαδή στην ελληνική της ταυτότητα. Σε αυτό φταίνε και πολλοί Κυπραίοι οι οποίοι είτε είναι εξωνημένοι είτε έχουν άλλη προσέγγιση γιατί πιστεύουν ότι θα έχουν μία καλύτερη θέση από την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, της δημιουργίας ενός κράτους παρία, ενός κράτους απολύτως εξαρτημένου από τις ορέξεις του διεθνούς παράγοντα και ειδικότερα της Τουρκίας η οποία δεν αστειεύεται.
Η αποδόμηση της εθνικής μας ταυτότητας είναι η προϋπόθεση για την υποταγή μας.
Από το 1974 είναι σταθερή επιδίωξη του διεθνούς παράγοντα δηλαδή της Βρετανίας, της Αμερικής και της Τουρκίας η αποδοχή των τετελεσμένων που έχει δημιουργήσει η τουρκική εισβολή. Τα τετελεσμένα είναι ο γεωγραφικός διαχωρισμός Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να επισημανθεί ότι η μεγάλη πλειοψηφία των Τουρκοκυπρίων είναι Έλληνες φυλετικά, πολλοί δεν ήξεραν καν τουρκικά αλλά εκ των υστέρων τους επιβλήθηκε η γνώση της τουρκικής. Επομένως οι φυσικοί κάτοικοι της Κύπρου που τούρκεψαν για πρακτικούς λόγους και όχι γιατί είδαν «το φως το αληθινό», το έκαναν την εποχή της τουρκοκρατίας για διάφορους λόγους όπως είναι η αποφυγή της φορολογίας, του παιδομαζώματος κτλ.
Η Αμερική και η Βρετανία αλλά και πολλά κράτη της ΕΕ επιδιώκουν τη νομιμοποίηση της Τουρκίας δηλ. τον γεωγραφικό διαχωρισμό που δεν ίσχυε μέχρι το 1974 αλλά ήταν αποτέλεσμα της τουρκικής εισβολής, την αποδοχή της παρουσίας του τουρκικού στρατού και των εγγυήσεων της Τουρκίας δηλαδή να μπορεί η Τουρκία να επεμβαίνει όποτε θέλει και την παρουσία των εποίκων αποτέλεσμα του συστηματικού εποικισμού της Κύπρου που αποτελεί έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και καταδικάζεται από τον ΟΗΕ.
Με τη δική μας υπογραφή όλο αυτό θα πρέπει να νομιμοποιηθεί και έτσι κατ’αυτούς «λύνεται» το Κυπριακό. Οι Έλληνες όμως της Κύπρου γιατί να το δεχτούν; Το 1974 χάσαμε έναν πόλεμο αλλά δεν υπεγράφη μία συνθήκη η οποία να καθορίζει τους όρους συμβίωσης μέσα στη νέα πραγματικότητα. Τώρα που υποτίθεται ότι δεν έχουμε πόλεμο, που δεν μας απειλούν στρατιωτικά γιατί να δεχτούμε;
Τα τουρκικά στρατεύματα πρέπει να αποχωρήσουν, να αποσυρθούν οι έποικοι, να αποδοθούν οι περιουσίες στους νόμιμους κατοίκους και από εκεί και πέρα να εφαρμοσθεί το ευρωπαϊκό κεκτημένο της ελευθερίας διακίνησης και εγκατάστασης σε όλο το νησί, με αναγνωρισμένα και αυξημένα, όπως προβλέπονταν από τις συνθήκες Ζυρίχης και Λονδίνου (που ήταν απαράδεκτες από την άποψη του διεθνούς δικαίου και πρακτικής), δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων που πουθενά στον κόσμο δεν υπάρχουν αντίστοιχα για μία μειονότητα και να υπάρξει έτσι μία δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού. Μία τέτοια δίκαιη λύση δεν πρόκειται να υπάρξει όσο η Τουρκία κατέχει τη μισή Κύπρο και διεκδικεί να ελέγχει την υπόλοιπη.
Σήμερα εμείς αποδεχόμαστε τα τετελεσμένα της εισβολής χωρίς να έχουμε θεωρητικά το πιστόλι στον κρόταφο και συζητάμε να εκχωρήσουμε αυτό που έχουμε κρατήσει ως τώρα με νύχια και με δόντια δηλαδή την κουτσουρεμένη Κυπριακή Δημοκρατία αλλά που εγγυάται ότι ο κυπριακός ελληνισμός θα συνεχίσει να ζει ελεύθερος.
Υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη; Εάν δέχεσαι τέτοιου τύπου ειρήνη τότε ουσιαστικά αποδέχεσαι τη σκλαβιά σου.
Εκπομπές για το Κυπριακό όπως είναι αυτή του Take the money & run, άρθρα, συζητήσεις κτλ. μπορούν να δημιουργήσουν το αντίπαλο δέος και έτσι η Κύπρος και η Ελλάδα να πουν το μεγάλο ΟΧΙ και να εφαρμόσουν μία στρατηγική απελευθέρωσης.
Την εκπομπή Take the money & run μπορείτε να παρακολουθήσετε στον παρακάτω σύνδεσμο:
Πηγή: mastroyanni
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου