Η στρατηγική των ΗΠΑ τον 20ο αιώνα ήταν να απομακρύνει τους
Σοβιετικούς από τους Ευρωπαίους, και των Σοβιετικών να απομακρύνουν τους
Αμερικανούς από τους Ευρωπαίους και να έχουν τους Γερμανούς ως προνομιακούς
εταίρους. Η Γερμανική βιομηχανία δένει πάρα πολύ καλά με την μη βιομηχανική
Ρωσία και τις άφθονες πρώτες ύλες της Ρωσίας.
Η Γερμανία δεν είχε πρώτες ύλες και αναγκάστηκε να στραφεί στην βιομηχανία,
εισαγωγή αγαθών και παραγωγή υψηλότερης αξίας αγαθών, ενώ η Ρωσία ήταν πλούσια
σε πρώτες ύλες και βασιζόταν στην εξαγωγή πρώτων υλών που νέμονταν μία πολιτική
νομενκλατούρα.
Για τις ΗΠΑ είναι πρόβλημα ότι η Ρωσία δεν είναι βιομηχανική δύναμη, παρόλο
που ο Στάλιν ξήλωσε και μετέφερε στην Ρωσία τα εργοστάσια της Ανατολικής
Γερμανίας το 1945, και άρα μπορεί να λειτουργεί συμπληρωματικά και όχι
ανταγωνιστικά με την Γερμανία, που είναι η ατμομηχανή της Ευρωπαϊκής οικονομίας.
Αυτό το είδαμε το 1939 και το είδαμε και τώρα με τον Nord Stream.
Αυτός ήταν ο λόγος που την δεκαετία του 80 ο Ρόναλντ Ρέιγκαν δεν κατάφερε
να σταματήσει τους αγωγούς της Ρωσίας προς την Δυτική Ευρώπη. Αυτός ήταν και ο
λόγος που ο Γκορμπατσόφ αποφάσισε όταν χρεοκόπησε η Ρωσία να διαλύσει την
Σοβιετική Ένωση ώστε να προωθηθούν τα ενεργειακά αποθέματα της Ρωσίας στην
Δυτική Ευρώπη, και να αποκτήσει η Ρωσία μεγαλύτερη επιρροή στην Ευρώπη με
οικονομικά και όχι στρατιωτικά μέσα. Η μεγαλύτερη απόδειξη της σωστής
στρατηγικής του Γκορμπατσόφ είναι η νίκη Τραμπ, αν ο Τραμπ καταφέρει να τα
έρθει σε μία συμφωνία με τους Ρώσους.
Οι ΗΠΑ έχουν και ένα άλλο πρόβλημα να αντιμετωπίσουν στην Ευρώπη, εκτός από
το δελεαστικό για τους Ευρωπαίους Ρωσικό αέριο και πετρέλαιο. Οι σύμμαχοι τους,
Άγγλοι, Γάλλοι, Γερμανοί, είναι όλοι βιομηχανικές και ανταγωνιστικές μεταξύ
τους δυνάμεις.
Οι Γάλλοι βγήκαν από το ΝΑΤΟ το 1966 επειδή θεωρούσαν ότι οι Αμερικανοί
είχαν πιο στενές σχέσεις με τους αντιπάλους τους Άγγλους, ώστε να έχουν
υποστήριξη και από τους Σοβιετικούς. Το 2009 οι Γάλλοι ξαναμπήκαν στο ΝΑΤΟ για
να έχουν την υποστήριξη των Αμερικανών απέναντι στην Γερμανία, λόγω της
επανεμφάνισης του Γερμανορωσικού άξονα. Οι Γάλλοι θέλουν τους Ρώσους για να
αντιμετωπίζουν τους Άγγλους, που είναι κοντά στους Αμερικανούς, και θέλουν τους
Αμερικανούς για να αντιμετωπίζουν τους Γερμανούς, που είναι κοντά στους Ρώσους.
Το σίγουρο είναι ότι και ο Ρόναλντ Ρέιγκαν είχε δίκιο που έλεγε ότι η
κατασκευή των Ρωσικών δικτύων ενέργειας θα αυξήσει την επιρροή της Ρωσίας στην
Ευρώπη, και ο Γκορμπατσόφ που πίστευε ότι η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης θα
αυξήσει την επιρροή της Ρωσίας στην Ευρώπη. Συγκρίνετε την επιρροή των Ρώσων
στην Δυτική Ευρώπη επί Σοβιετικής Ένωσης και συγκρίνετε την με την επιρροή τους
τώρα. Καμία σχέση.
Θα μου πεις μα και οι Αμερικανοί έχουν αυξήσει την επιρροή τους στις χώρες του Ανατολικού Μπλοκ. Σωστό είναι και αυτό, αλλά ποιος είναι σημαντικότερος, η Γερμανία ή η Ουκρανία? Η Γαλλία ή η Πολωνία? Η Αγγλία ή η Λιθουανία?
Λένε κάποιοι ότι το σχέδιο του Γκορμπατσόφ δεν ήταν στην πραγματικότητα ένα σχέδιο του Γκορμπατσόφ αλλά ένα πολύ καλά μελετημένο σχέδιο των Ρώσων για να αυξήσουν την επιρροή τους στην Ευρώπη, και ότι σε αντίθεση με την ναζιστική Γερμανία όπου μετά την πτώση των Ναζί έγινε απο-Ναζιστικοποίηση του κράτους, στην Ρωσία δεν έγινε ποτέ απο-Κομμουνιστικοποίηση, και ακόμη και σήμερα οι άνθρωποι του διοικούν την Ρωσία είναι οι ίδιοι με αυτούς που την διοικούσαν επί Σοβιετικής Ένωσης. Άλλωστε και ο Πούτιν είναι πρώην πράκτορας της KGB τον οποίο έφερε στην εξουσία ο Μπόρις Γιέλτσιν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου