Το άρθρο του Karl Holz: «Die Mordnacht, ein seltsamer Brauch» πρωτοδημοσιεύθηκε το 1934 στην εφημερίδα Der Stürmer, του εκδότη Γιούλιους Στράιχερ. Κάθε
χρόνο το Μάρτιο, οι Εβραίοι γιορτάζουν μια παράξενη γιορτή: Τις μέρες
του Πουρίμ. Τις οποίες γιορτάζουν κατά έναν εξίσου περίεργο τρόπο. Δεν
διασκεδάζουν και δεν είναι χαρούμενοι, ως είθισται στα άλλα έθνη. Δεν
αφιερώνουν τη γιορτή στην αγάπη προς τον συνάνθρωπο, όπως εμείς τα
Χριστούγεννα. Ή την ανάσταση και την αφύπνιση από τον ύπνο του θανάτου,
όπως το Πάσχα. Η γιορτή των Εβραίων έχει μια αντίθετη έννοια. Είναι
αφιερωμένη στο μίσος και τη δολοφονία. Και το φαγοπότι και την πορνεία.
Πράγματι, οι Εβραίοι συμπεριφέρονται παράξενα, ιδιαίτερα οι ορθόδοξοι
Εβραίοι. Συναντώνται μόνο μεταξύ τους και μετά αρχίζουν να βράζουν, να
ψήνουν και να τηγανίζουν. Γίνεται ένα
τσιμπούσι όπου τρώνε και πίνουν, μέχρι που να μην βλέπει ο ένας τον
άλλο. Εβραίοι, που κανονικά δεν πίνουν αλκοολούχα ποτά, πίνουν αυτή την
ημέρα ασταμάτητα. Και
συμπεριφέρονται παράξενα και τρομακτικά. Εκστομίζουν κατάρες και
αναθέματα εναντίον των μη Εβραίων. Και εκεί που νομίζουν ότι μένουν
απαρατήρητοι, στήνουν κούκλες σε φυσικό μέγεθος. Οι οποίες
αντιπροσωπεύσουν τον Αμάν, που ήταν άλλοτε ο ηγέτης του αντι-εβραϊκού
κόμματος στην Περσία. Με φοβερές βρισιές ορμάνε πάνω στην κούκλα. Την
τρυπάνε με μαχαιριές και στο τέλος κάτω από αποδοκιμασίες και γέλιο την
κρεμάνε. Πριν δύο χρόνια ο Stürmer δημοσίευσε ένα ρεπορτάζ για μια
γιορτή Πουρίμ που γιόρτασαν οι Εβραίοι του Adas Yisrael στο Wroclaw,
όπου σε μία κούκλα έδωσαν το όνομα «Αμάν-Χίτλερ» και την κατατρύπησαν με
άγριες κραυγές γεμάτες μίσος «Κάτω ο Χίτλερ!» και «Σκοτώστε τον
Χίτλερ».
Οι νόμοι του Ταλμούδ
Οι
Εβραίοι γιορτάζουν αυτή τη γιορτή σ‘ όλο τον κόσμο. Την γιορτάζουν κατά
τον ίδιο τρόπο και σύμφωνα με ορισμένες κατευθυντήριες γραμμές, τις
οποίες καθορίζει το Ταλμούδ. Το Ταλμούδ γράφει:
«Ο
Εβραίος είναι υποχρεωμένος, κατά την διάρκεια του Πουρίμ να μεθά τόσο,
έτσι ώστε να μην μπορεί να μετρήσει τα πέντε δάχτυλα του χεριού του και
να μην μπορεί να διακρίνει τον άνδρα από την γυναίκα.» (Orach cajjim 695, 2, Ταλμούδ, Megillah 7β)
Επίσης είναι γραμμένο (στο Orach cajjim 690, 16):
«Ο
Εβραίος πρέπει στην γιορτή του Πουρίμ να λέει: Να είναι καταραμένος ο
Αμάν* και ευλογημένος ο Μαρδοχαίος*. Να είναι καταραμένη η Ζερές και
ευλογημένη η Εσθήρ. Να είναι καταραμένοι όλοι η μη Εβραίοι και
ευλογημένοι όλοι οι Εβραίοι.»
Όποιος
αυτές τις μέρες θα μπορούσε να κρυφακούσει στις συναγωγές και τα
εβραϊκά σχολεία, ιδιαίτερα δε στις μυστικές συναντήσεις των Εβραίων, θα
άκουγε τους τοίχους τους να πάλλονται από τις κατάρες και τα αναθέματα
των Εβραίων κατά των «Γκογίμ.» Και θα έπαιρνε μια μικρή ιδέα για το
απύθμενο και παλαβό μίσος των Εβραίων κατά των μη Εβραίων (και κυρίως
κατά των Γερμανών).
Ο μεγάλος Αμάν
Το
Πουρίμ βασίζεται σε ένα ιστορικό γεγονός, γεμάτο με αίμα και
δολοφονίες, ταραχές, μεθύσια και πόρνες, όπως είναι και η ίδια αυτή η «γιορτή».
Πρόκειται για την σφαγή των αντισημιτών στην Περσική Αυτοκρατορία την
εποχή του βασιλιά Ξέρξη. Οι Εβραίοι έχουν περιγράψει πολύ καθαρά εκείνη
την «νύχτα των μεγάλων μαχαιριών» και την προϊστορία της. Μπορούμε να την διαβάσουμε στο βιβλίο Εσθήρ, Κεφάλαιο 2 έως 9.
Ο βασιλιάς Ξέρξης ήταν
ο ισχυρός κυρίαρχος της Περσικής Αυτοκρατορίας, η οποία εκτεινόταν από
την Ινδία έως την Αφρική. Είχε έναν υπουργό, ο οποίος τον συμβούλευε
εξαιρετικά και τον έκανε τον υπέρτατο καγκελάριο του βασιλείου του. Το
όνομά του ήταν Αμάν,
γυναίκα του ήταν η Ζερές και είχε δέκα γιους. Όπως λέγεται στο βιβλίο
της Εσθήρ, ο βασιλιάς Ξέρξης είχε υποδουλώσει εκατόν είκοσι χώρες και
ακόμη περισσότερα έθνη και φυλές. Με καταπληκτικό και κοφτερό μάτι, ο
υπουργός Αμάν ξεχώρισε
ανάμεσα στους πολλούς λαούς που διοικούσε και τον πιο επικίνδυνο και
επιβλαβή λαό ανάμεσά τους. Δεν ήταν ένας λαός, που ζούσε σαν τους άλλους
στη δική του χώρα. Ήταν ο εβραϊκός λαός. Ο υπουργός Αμάν διαπίστωσε,
ότι αυτός ο λαός είχε τους δικούς του νόμους, τους νόμους του Ταλμούδ.
Και ότι εξαπατούσε και λήστευε τους μη Εβραίους. Και ότι παντού ανήρχετο
και γινόταν μια ισχυρή δύναμή, που εκμεταλλεύονταν την βλαβερή ισχύ
της, όπως έκαναν οι Εβραίοι στη Γερμανία μετά τον πόλεμο. Και έτσι
δημιουργήθηκαν, όπως στην Γερμανία, προειδοποιητές, που κήρυξαν την μάχη
στους Εβραίους, όπως έγινε και στο παρελθόν στην Περσική Αυτοκρατορία. Η
Παλαιά Διαθήκη μας λέει για τον μεγάλο Αμάν:
«Και ο Αμάν είπε στον βασιλιά Ασσουήρη (Ξέρξη): υπάρχει
ένας λαός διασπαρμένος και διαχωρισμένος μεταξύ των λαών και πάσας τα
επαρχίας του βασιλείου και οι νόμοι αυτών είναι διάφοροι πάντων των
νόμων πάντων των λαών και δεν φυλάττουσι τους νόμους τους βασιλέως και
εάν είναι αρεστόν εις τον βασιλέα ας γραφεί να εξολοθρευθούν ...
Και ο βασιλιάς είπε στον Αμάν: Σου παραδίδω αυτό τον λαό, κάντον ότι θέλεις. Και εγράφη, ότι διέταξε ο Αμάν... και οι επιστολές απεστάλεισαν με δρομείς σε όλες τις χώρες του Βασιλέως να πνίξουν και να σκοτώσουν όλους τους Εβραίους.»
Η ηδυπαθής Εσθήρ
H γυμνόστηθη Εσθήρ να ετοιμάζεται για τη συνάντησή της με το βασιλιά των Περσών, Τεοντόρ Σασεριώ
1841, Παρίσι, Μουσείο του Λούβρου
Οι Εβραίοι όμως είχαν αντιληφθεί τις προθέσεις του μεγάλου εχθρού των ΕβραίωνΑμάν από πολύ καιρό. Ήξεραν, ότι ο Αμάν δεν
ήταν διεφθαρμένος και ότι τίποτα δεν μπορούσε να τον αποτρέψει από τους
σημαντικούς στόχους του. Έτσι πλησίασαν τον γηράσκοντα βασιλιά Ξέρξη.
Και διέγειραν τα πάθη του. Τον παρέσυραν στην μέθη και στην ακολασία.
Του έφεραν τις ωραιότερες παρθένες , ανάμεσά στις οποίες ήταν και μια
ηδυπαθής και ξεδιάντροπη Εβραία. Το όνομά της ήταν Εσθήρ και ήταν η ανιψιά ενός υψηλού εβραίου αξιωματούχου με το όνομα Μαρδοχαίος. Ο Μαρδοχαίος ήταν ο αντίπαλος του μεγάλου εχθρού των Εβραίων, του Αμάν. Η Παλαιά Διαθήκη λέει:
«Και
ο βασιλιάς αγάπησε την Εσθήρ πάνω από όλες τις γυναίκες. Και έθεσε το
βασιλικό στέμμα στο κεφάλι της και την έκανε βασίλισσα.»
Έτσι
οι Εβραίοι είχαν επιτύχει ότι ήθελαν. Ο βασιλιάς είχε προδώσει τους
ανθρώπους και το αίμα του, είχε πέσει στην παγίδα που του έστησε η
ΕβραίαΕσθήρ. Αυτή έμπλεξε αυτόν τον χαμένο με όλα τα μέσα της
φινέτσας. Τον καλούσε σε φαγοπότια και τον έκανε με φαγητά, ποτά και
χορό να χάσει τελείως την αίσθηση των πράξεών του.
Ο θάνατος του Αμάν
Σε αυτή την κατάσταση μέθης και παράλογης απληστίας τον φανάτισε εναντίον του Αμάν:
«Και
ο βασιλιάς μίλησε στην Εσθήρ σε κατάσταση μέθης: Τι επιθυμείς να σου
δώσω, βασίλισσα Εσθήρ. Μπορείς να μου ζητήσεις το μισό βασίλειο,
γεννηθήτω το θέλημά σου. Η βασίλισσα Εσθήρ απάντησε: Γνώρισα χάρη από
σένα, βασιλιά, δώσ' μου
τη ζωή μου και τη ζωή του λαού μου. Επειδή πρέπει να θανατωθούμε…. Και ο
βασιλιάς είπε: Ποιος είναι αυτός που συλλογίζεται τέτοια πράγματα; Η
Εσθήρ είπε: Ο εχθρός και αντίπαλος είναι ο κακός Αμάν.» (Παλαιά Διαθήκη: Βιβλίο Εσθήρ).
Η Εβραία Εσθήρ απαίτησε από το βασιλιά να κρεμάσει τον εχθρό των ΕβραίωνΑμάν. Ο βασιλιάς το έκανε. Η Παλαιά Διαθήκη λέει:
«Και ο Χαρβόνας, ο ευνούχος (… Ένας Εβραίος δούλος και μπολσεβίκος, D. Schr. d. St.), είπε: Ιδού, στο σπίτι του Αμάν υπάρχει ένα δέντρο, πενήντα πήχες ύψος, που το ετοίμασε για τον Μαρδοχαίο. Ο βασιλιάς είπε: Κρεμάστε τον Αμάν. Και έτσι κρέμασαν τον Αμάν στο δέντρο.»
Και η εγκληματική Εβραία ζήτησε και τους δέκα γιους τού Αμάν:
«Η
Εσθήρ είπε: Αν αυτό αρέσει στον βασιλιά, ας αφήσει αύριο τους Εβραίους
να πράξουν σύμφωνα με τη σημερινή Εντολή και να κρεμάσουν τους δέκα
γιους τού Αμάν στο δέντρο …. Και οι δέκα γιοι του Αμάν απαγχονίστηκαν. Και οι Εβραίοι συγκεντρώθηκαν και έπνιξαν τριακόσιους άνδρες.» (Παλαιά Διαθήκη, Βιβλίο Εσθήρ.)
Το
ίδιο βράδυ ξέσπασε στην Περσία η ιουδαιο-μπολσεβίκικη εξέγερση. Ένας
πληρωμένος όχλος ξεσηκώθηκε υπό την ηγεσία των Εβραίων. Έσφαξαν όλους
τους αντιπάλους των Εβραίων. Ήταν η «νύχτα των μεγάλων μαχαιριών».
Ήταν μια νύχτα όπως αυτή που οργάνωσαν στη Ουγγαρία ο Εβραίος Μπέλα
Κουν και αμέτρητες φορές οι Εβραίοι Τρότσκι και Ζινόβιεφ στη Ρωσία. Η
Παλαιά Διαθήκη έγραψε για εκείνη τη νύχτα:
«Αλλά
οι Εβραίοι στις άλλες επαρχίες του βασιλιά συγκεντρώθηκαν. Ησύχασαν από
τους εχθρούς τους και έπνιξαν εβδομήντα πέντε χιλιάδες από αυτούς.»
Η γιορτή
Η
επόμενη μέρα ήταν μια μέρα χαράς. Οι Εβραίοι έτρωγαν, έπιναν και
επιδίδονταν σε ερωτικές διαχύσεις, γιορτάζοντας την επιτυχημένη μαζική
δολοφονία. Η Παλαιά Διαθήκη λέει:
«Και
οι Εβραίοι αναπαύονται την δέκατη τετάρτη ημέρα του μήνα. Την οποία
έκαναν σε μέρα γλεντιού και χαράς και έστελναν ο ένας στον άλλο δώρα.
Και ονόμασαν τη μέρα αυτή Πουρίμ κατά το όνομα του Λαχείου. Και οι μέρες
αυτές δεν ξεχνιούνται, αλλά πρέπει να διατηρούνται στα εγγόνια και όλες
τις γενιές σε όλες τις χώρες και πόλεις. Είναι οι μέρες του Πουρίμ που
δεν πρέπει να αγνοούνται από τους Εβραίους.»
Οι Εβραίοι δεν αγνοούν τις «Ημέρες του Πουρίμ». Τις γιορτάζουν «όλα τα φύλα, σε όλες τις χώρες και πόλεις». Γιορτάζουν
το Πουρίμ σ‘ όλο τον κόσμο. Και εφέτος, περισσότερο από ποτέ, με
απειλές και κατάρες και θα σχίζουν τις κούκλες με μαχαίρια. Μόνο τις
κούκλες αυτές δεν θα τις λένε πλέον «Αμάν», αλλά «Χίτλερ» ή «Στράιχερ».
Και θα ψάχνουν να βρουν και αυτό τον χρόνο πραγματικά ανθρώπινα θύματα.
Γιατί, για να το πούμε έτσι, ο μη Εβραίος που πιστεύει, ότι οι Εβραίοι
αυτή τη μέρα ενεργούσαν μόνο συμβολικά, είναι γελοία αφελής. Υπάρχουν
Εβραίοι, που σφάζουν ακόμη σήμερα τα θύματά τους ακριβώς όπως οι
πρόγονοί τους τη νύχτα Πουρίμ. Ο Dr. Martin Luther (Μαρτίνος Λούθηρος) τους κατάλαβε καλά, όταν έγραφε:
«Όλοι
οι στεναγμοί και οι λαχτάρες της καρδιάς τους σημαίνουν, ότι θέλουν
εμάς τους ειδωλολάτρες να μας αντιμετωπίσουν, όπως αντιμετώπισαν τους
ειδωλολάτρες στην Περσία τον καιρό της Εσθήρ.» (Έκδοση Erlangen, Τόμος 32)
Οι
Εβραίοι δεν αναστενάζουν μόνο αλλά και δρουν. Μερικοί μυστηριώδεις
φόνοι που δεν αποκαλύφθηκαν, δεν είναι τίποτα άλλο παρά θυσίες κατά την
γιορτή του Πουρίμ. Τον Μάρτιο του 1929 (κατά την διάρκεια των εορτασμών
του Πουρίμ) θανατώθηκε στο Gladbeck ο μαθητής Γυμνασίου Helmut Daube,
ένα πανέμορφο ξανθό αγόρι. Θανατώθηκε σύμφωνα με τους θρησκευτικούς
κανόνες, με μαχαιριές στο λαιμό και αιμορραγία. Το σώμα του βρέθηκε
μπροστά στο σπίτι των γονέων του.
Και τον Μάρτιο του 1932 (επίσης κατά την διάρκεια του Πουρίμ) θανατώθηκε στο Paderborn κατά τον ίδιο τρόπο η υπηρέτρια Kaspar από τους Εβραίους Meyer(πατέρα
και γιο) και το σώμα της κόπηκε σε μικρά κομμάτια μισού κιλού. Και οι
δύο δολοφονίες ήταν θανατώσεις θυσίας για το Πουρίμ. Και σ‘ αυτές θα
μπορούσαν να προστεθούν και χιλιάδες παρόμοιες δολοφονίες.
Εβραϊκές τελετουργικές ανθρωποθυσίες, περισσότερα
και εδώ
Και
εμείς γνωρίζουμε, ότι η μεγάλη δολοφονία του Πουρίμ, την οποία λαχταρά ο
παγκόσμιος Εβραϊσμός, είναι η δολοφονία του ηγέτη και των συντρόφων
του. Πριν από δύο χρόνια ο «Zionist Record» (μια αφρικανική εβραϊκή εφημερίδα) δημοσίευσε ένα άρθρο «Αμάν – Χίτλερ». Εκεί οι Εβραίοι εξέφρασαν την αισιοδοξία και την επιθυμία τους, ότι κάποτε ο Χίτλερ θα πάθει τα ίδια σαν τονΑμάν.
Οι Εβραίοι κάνουν λάθος. Η μεγάλη αλλαγή στον κόσμο ήρθε. Η αλλαγή στον
κόσμο δεν είναι πλέον ο Εβραίος, αλλά η Άρια νίκη. Αυτή η νίκη όμως, το
ξέρουμε και το υποψιάζεται ο παγκόσμιος Εβραϊσμός: Αυτή η νίκη σημαίνει
την κατάρρευση του παγκόσμιου εβραϊκού εχθρού.
*Αμάν ο Μακεδών, έγινε ο πρώτος βασιλιάς του Αταρξέρξη, υπεράνω όλων των αρχόντων των περί αυτόν.
*Ο Μαρδοχαίος του
Ιαϊρου (Μαρδόνιος του Γωβρύα στον Ηρόδοτο) ήταν Ιουδαίος που ζούσε στα
Σούσα επί Αρταξέρξη. Προερχόταν από τους Ιουδαίους εκείνους που ο
βασιλιάς της Βαβυλώνας Ναβουδοχονόσορας είχε μεταφέρει στην Μεσοποταμία
όταν κατέλαβε την Ιερουσαλήμ.
Μαρδοχαίος και Εσθήρ
Ο
Μαρδοχαίος αποκάλυψε στον Αρταξέρξη την συνωμοσία δύο ευνούχων του
παλατιού κι έτσι κέρδισε μια θέση κοντά στο βασιλιά των Περσών. Ο
Μαρδοχαίος εκπαίδευσε την Αδασά, δηλαδή την Εσθήρ, η οποία ήταν κόρη του θείου του Αμιναδάβ.
πηγή
RV
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου