Απάντηση στο ερώτημα:
Ε, ναι. Σαφώς ! Έτσι διατείνομαι, εδώ, εδώ κι εδώ…
Εσείς, τι λέτε φίλες και φίλοι;
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΡΑΜΝΟΥΝΤΑ
Αρχαία τείχη και... ελληνικός καφές
Τέρμα θεού και δρόμου, χωρίς παραθεριστικές κατοικίες και κωπηλατοδρόμια, ο Ραμνούντας είναι ιδανικός τόπος για φυσιολάτρες. Μικροί κόλποι όπου ακόμα και τα 4Χ4 βάζουν φρένο κι αρχίζει η πεζοπορία έχουν γίνει το καταφύγιο των κολυμβητών που αποφεύγουν την πολυκοσμία του Σχινιά αλλά και όσων προτιμούν τον γυμνισμό.
Ο αρχαιολογικός χώρος του Ραμνούντα είναι από τους πιο εκτεταμένους κι απομονωμένους στην Αττική. Ισως και ο πιο εγκαταλειμμένος. Εδώ τα αρχαία μάρμαρα μπλέκονται με τα αγκάθια. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι «ραμνός» είναι ένας αγκαθωτός θάμνος. Η μορφολογία του εδάφους δυσκολεύει την αποψίλωση και τα αγριόχορτα οργιάζουν, με εξαίρεση τον «περίβολο» από τις αρχαιότητες που είναι φροντισμένος.
Ο Ραμνούντας τον 5ο και 4ο π.Χ. αιώνα υπήρξε σημαντικό στρατηγικό οχυρό, ενώ σήμερα, λόγω της θέσης του, προσφέρει πανοραμική θέα από τα φρούρια της αρχαίας πόλης μέχρι τη θάλασσα.
Σε πρώτο πλάνο, δύο σημαντικά σωζόμενα λείψανα, οι ναοί της Θέμιδος και της Νέμεσης. Οπως μας πληροφορούν και οι δίγλωσσες πινακίδες, μετά τη μάχη της Σαλαμίνας οι Ελληνες πήραν το μάρμαρο που είχαν φέρει οι Πέρσες για να φτιάξουν το τρόπαιο της νίκης τους και ο Αγοράκριτος λάξευσε το άγαλμα της Νέμεσης.
Ενας φράχτης με μια μικρή σιδερένια πόρτα -συνήθως ανοίγει όταν ανοίγει και ο καιρός- επιτρέπουν την είσοδο στην περιοχή του Φρουρίου, που είναι αρκετά απόκρημνη και δύσβατη, γι' αυτό άλλωστε υπάρχει και η πινακίδα: «Η πρόσβαση στο φρούριο είναι επικίνδυνη για τους επισκέπτες». Οσοι όμως τολμήσουν την κατάβαση, θα μπορέσουν να δουν από κοντά τα τείχη της ακροπόλεως, υπολείμματα κτιρίων και ναών και ένα θέατρο με ορθογώνια ορχήστρα.
Αν ξεκινήσετε για Ραμνούντα εφοδιαστείτε με νερό και ξηρά τροφή, αφού εκεί κοντά δεν υπάρχει αναψυκτήριο, με εξαίρεση την ταβέρνα «Ραμνούντα» που φημίζεται για το «σπιτικό» φαγητό της. Μην ανησυχείτε, όμως. Για όποια δυσκολία προκύψει υπάρχει ο αρχαιοφύλακας Σπύρος Λέπουρας για να εξυπηρετήσει, να ξεναγήσει μέχρι και καφέ να ψήσει στους «μοναχικούς επισκέπτες». Εδώ και 30 χρόνια φυλάει Θερμοπύλες και μάλιστα με δική του πρωτοβουλία κρατάει ανοιχτό τον αρχαιολογικό χώρο μέχρι τις 6 το απόγευμα.
«Οι περισσότεροι που έρχονται είναι ξένοι, κυρίως Γερμανοί γιατί εδώ ήταν τα γερμανικά οχυρά στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο», μας λέει. «Πολλές φορές έρχονται γκρουπ το απόγευμα, και απογοητεύονται αν βρουν την πόρτα κλειστή. Ασε που μερικοί προσπαθούν να κόψουν τον φράχτη ή να πηδήσουν από πάνω για να μπουν μέσα...».
Η ερημική τοποθεσία του Ραμνούντα διευκόλυνε την κλοπή δύο αγαλμάτων από τα ταφικά μνημεία το 1999, ευτυχώς όμως οι αρχαιοκάπηλοι πιάστηκαν. Αυτή η ενέργεια στάθηκε αφορμή να μπει φωτισμός και σύστημα ασφαλείας στον αρχαιολογικό χώρο που θα εξακολουθεί να ζει στην ερημιά και με το νόμο: απαγορεύεται η ανοικοδόμηση, γιατί από εκεί περνάει ο αρχαίος δρόμος που ένωνε τον Ραμνούντα με τον Μαραθώνα.
(Ένα παλιό αρθράκι στην «Ελευθεροτυπία»)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου