Ολοταχώς προς τη χρεοκοπία

Η Ελλάδα δεν έχει βιώσιμο χρέος ούτε πρωτογενή πλεονάσματα, αλλά πλεόνασμα ανοησίας, δεν έχει βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα, δεν έχει βιώσιμο κοινωνικό κράτος, δεν έχει βιώσιμο δημόσιο τομέα, δεν έχει βιώσιμο φορολογικό σύστημα, δεν έχει βιώσιμο πολιτικό σύστημα και δεν διαθέτει ούτε βιώσιμες τράπεζες.

«Ως αποτέλεσμα των μνημονίων της συμφοράς, περί τα 4.000.000 Έλληνες χρωστούν 182 δις € στην εφορία μαζί με τόκους και επιβαρύνσεις, άλλα 35 δις € στα ασφαλιστικά ταμεία, σχεδόν 3 δις € στην απαξιωμένη ΔΕΗ, ενώ έχουν «κόκκινα» δάνεια 107 δις € (90 δις € στις τράπεζες και 17 δις € στους κερδοσκόπους που τα αγόρασαν). Συνολικά τουλάχιστον 327 δις € χρέη σε εφορία, ταμεία, ΔΕΗ και τράπεζες – όλα θυσία στο βωμό του πρωτογενούς πλεονάσματος. Όσον αφορά το δημόσιο, το χρέος έχει εκτοξευθεί στο 200% του ΑΕΠ ή στα ακαθάριστα 360 δις €, παρά τις σκανδαλώδεις εκποιήσεις των κρατικών επιχειρήσεων – ενώ είναι σε τρισχειρότερη θέση σε σχέση με το 2009, με το χρηματοπιστωτικό σύστημα ξανά χρεοκοπημένο.

Από την άλλη πλευρά, στο χρηματιστήριο έχουν χαθεί πάνω από 14 δις € από την αρχή του έτους, με τα δεκαετή ομόλογα να έχουν εκτοξευθεί στο 4,62% – γεγονός που σημαίνει πως η Ελλάδα όχι μόνο δεν μπορεί να βγει στις αγορές (άλλωστε μόνο ένας ανόητος θα δάνειζε με 4,62% την πιο χρεοκοπημένη χώρα στην παγκόσμια ιστορία – πόσο μάλλον όταν αργά ή γρήγορα δεν θα μπορεί να πληρώσει τα χρέη της και θα χάσει τα χρήματα του), αλλά, αντίθετα, βαδίζει ολοταχώς προς τη χρεοκοπία».

«Οι ζημιές που προκλήθηκαν στην Ελλάδα από τα
προγράμματα λιτότητας θα μπορούσαν να εγείρουν ζήτημα νομικών ευθυνών των θεσμικών οργάνων της ΕΕ και πιθανών αποζημιώσεων. Το άρθρο 340 της Συνθήκης για τη λειτουργία της ΕΕ* δηλώνει σαφώς ότι η ζημιά που προκαλείται ως αποτέλεσμα λάθους των Ευρωπαϊκών θεσμών αποτελεί αιτία αποζημίωσης» (Olivier de Shutter, πηγή).

Άποψη

Υπενθυμίζω πως δεν υπάρχει σημαντικότερος πολιτικός σκοπός από την ανεξαρτησία ενός Έθνους – ενώ μόνο η ύπαρξη ενός ανεξάρτητου κράτους μπορεί να εγγυηθεί πως οι Πολίτες του έχουν και μπορούν να έχουν δικαιώματα και ελευθερίες. Εκτός αυτού, δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το διεθνή εξευτελισμό που υφιστάμεθα, λόγω της πολιτικής της υποτέλειας και των υποκλίσεων των κυβερνήσεων μας – ενώ η κομματική σήψη και η θηριώδης διαφθορά συνεχίζονται, καταρρακώνοντας την εθνική μας αξιοπρέπεια.

Στα πλαίσια αυτά, επιγραμματικά, η Ελλάδα θα πρέπει να πάψει να ασχολείται με τις αξιολογήσεις, να καταθέσει αμέσως αγωγή εναντίον των παράνομων δανειακών συμβάσεων στο ευρωπαϊκό δικαστήριο και να προβεί σε αναβολή πληρωμών έως ότου αποφασίσει – καταργώντας φυσικά τα μνημόνια, αλλά επιταχύνοντας τις πραγματικές μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η οικονομία της. Έτσι θα αποδειχθεί εάν έχουν δίκιο όλοι όσοι νομικοί τις θεωρούν παράνομες, τεκμηριώνοντας σωστά την άποψη τους – ενώ ασφαλώς δεν είναι πια βιώσιμο ούτε το δημόσιο χρέος, ούτε το ιδιωτικό, ούτε οι τράπεζες, ούτε η Ελλάδα γενικότερα, ούτε τα πρωτογενή πλεονάσματα που απαιτούν οι δανειστές – δημεύοντας μέσω της φορολογίας και της πολιτικής λιτότητας τα περιουσιακά στοιχεία των Ελλήνων.

Ταυτόχρονα η Ελλάδα οφείλει να καταθέσει αγωγή αποζημίωσης εναντίον των «θεσμών» ύψους 1 τρις €, όσο δηλαδή η ζημία που προκάλεσαν στην ελληνική οικονομία με πολύ συντηρητικούς υπολογισμούς, μία δεύτερη εναντίον της ΕΚΤ για την παράνομη διακοπή της ρευστότητας το 2015 και το κλείσιμο των τραπεζών, καθώς επίσης μία τρίτη εναντίον της Γερμανίας – για τις πολεμικές επανορθώσεις που ασφαλώς δικαιούται. Παράλληλα πρέπει να κατατεθούν αγωγές εναντίον όλων των βουλευτών και των ελληνικών κομμάτων που ψήφισαν τα μνημόνια και το PSI, χωρίς να ρωτήσουν κανέναν – καθώς επίσης να ζητηθεί από το ευρωπαϊκό δικαστήριο, ενδεχομένως επίσης από τον Ο.Η.Ε., να αναιρεθούν οι δεσμεύσεις από το PSI, ως παράνομες και καταχρηστικές.

Εάν χαθεί το ευρωπαϊκό δικαστήριο, όσον αφορά τις δανειακές συμβάσεις κλπ., τότε θα πρέπει να προβεί σε αναβολή πληρωμών εντός του ευρώ, με την επίκληση της εθνικής της κυριαρχίας – ξεκινώντας τις διαπραγματεύσεις για τη διαγραφή ενός μεγάλου μέρους του δημοσίου χρέους της, έτσι ώστε να καταστεί εφικτή μία αντίστοιχη του ιδιωτικού. Την ίδια στιγμή οφείλει να καταθέσει προληπτικά ένα αίτημα εξόδου της από την ΕΕ και την Ευρωζώνη, εθνικοποιώντας τις τράπεζες και προετοιμάζοντας ένα παράλληλο νόμισμα – για να αποφευχθούν οι συνήθεις εκβιασμοί της ΕΚΤ στο διετές χρονικό διάστημα που έχει θεσμοθετηθεί, για τις διαπραγματεύσεις εξόδου μίας χώρας από την ΕΕ.

Φυσικά όλα αυτά θα κόστιζαν στην Ελλάδα «αίμα, ιδρώτα και δάκρυα», αλλά η χώρα μας είναι πάμπλουτη από πολλές διαφορετικές πλευρές και μπορεί να τα καταφέρει, εάν λειτουργήσει συλλογικά – ενώ οι Έλληνες το οφείλουν απέναντι στην πατρίδα τους και στις επόμενες γενιές, από τις οποίες δεν έχουν κανένα δικαίωμα να τους στερήσουν την ελευθερία, ξεπουλώντας ότι έχουν και δεν έχουν σε εξευτελιστικές τιμές, καθώς επίσης καταδικάζοντας τους σε σκλάβους χρέους, σε μία αποικία χρέους στο διηνεκές.

.

*Άρθρο 340 του Μάαστριχτ [πρώην άρθρο 288 ΣΕΚ]

….Η συμβατική ευθύνη της Ένωσης διέπεται από το εφαρμοστέο Δίκαιο στην εν λόγω σύμβαση. Σε περίπτωση εξωσυμβατικής ευθύνης, η Ένωση αποζημιώνει, σύμφωνα με τις γενικές αρχές που είναι κοινές στα νομικά συστήματα των κρατών μελών, για τις ζημίες που προξενούν τα όργανα ή το προσωπικό της κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. …….Σύμφωνα με τις γενικές αρχές του Δικαίου που είναι κοινές στα νομικά συστήματα των κρατών μελών, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, κατά την άσκηση των καθηκόντων της, αποζημιώνει για τις ζημίες που προκλήθηκαν από αυτήν ή τους υπαλλήλους της (πηγή).

analyst.gr

http://oimaskespeftoun.blogspot.com/2018/11/blog-post_109.html