Μετά
από 23 χρόνια, δύσκολα κάποιος μπορεί να αμφισβητήσει ότι την δύσκολη
νύχτα της 30ης προς 31η Ιανουαρίου οι ελληνικές ΕΔ δεν είχαν σημαντικό
πλεονέκτημα έναντι των Τούρκων. Όχι μόνο στη θάλασσα. Ο Αντιναύαρχος Σπύρος Κονιδάρης τα εξηγεί με σαφήνεια στη συνέντευξη
που είχε δώσει στο Militaire.gr. Πλεονέκτημα είχαμε και στον αέρα! Για
την ακρίβεια, πετούσαμε μόνοι μας στο Αιγαίο αναζητώντας μάταια
…αντίπαλο.
Εκείνη τη νύχτα στο Αιγαίο επικρατούσαν άθλιες καιρικές συνθήκες.
Υπήρχε νέφωση από τα 300-400 πόδια μέχρι τα 30.000 πόδια! Σχεδόν σ΄ όλο το Αιγαίο και σίγουρα στην περιοχή των επιχειρήσεων. Οι Τούρκοι δεν τόλμησαν ούτε να βάλουν μπροστά τους κινητήρες των F-16 τους. Η ελληνική ΠΑ, τα κράτησε κι αυτή στο έδαφος λόγω καιρικών συνθηκών, οι οποίες σε συνδυασμό με μια “ιδιοτροπία” της καλύπτρας τους αύξαναν σημαντικά το ποσοστό περιστατικών “βέρτιγκο” στους χειριστές.
Ωστόσο ελληνικά φτερά πετούσαν μέσα στην άγρια νύχτα στο Αιγαίο!
Δεκαέξι μαχητικά αεροσκάφη Mirage 2000 “φορτωμένα” μ΄ ότι …προβλέπεται απογειώνονταν από την αεροπορική βάση της Τανάγρας, περιπολούσαν και επιχειρούσαν μέσα στα σύννεφα! Δεν έβγαιναν ποτέ από …πάνω, αλλά μόνο από κάτω!
Στον αέρα και τα “γέρικα” αλλά ακόμη τότε αξιόπιστα F-4 Phantom. Αυτά δεν τα αμφισβητεί κανένας πια. Είναι ιστορία που έχει επιβεβαιωθεί από πολλές διαφορετικές πηγές που εκείνη τη νύχτα είχαν ρόλο και αποστολή.
Οι Έλληνες πιλότοι πέταγαν σαν “φαντάσματα” μέσα στις καταιγίδες, αναμένοντας …μάταια τον αντίπαλο. “Εχθρός” ήταν μόνο ο άσχημος καιρός εκείνο το ξημέρωμα της 31ης Ιανουαρίου…
Συνεπώς και στον αέρα το ελληνικό πλεονέκτημα ήταν δεδομένο…
Κι όμως με τον τουρκικό στόλο να είναι από νωρίς στοχοποιημένος και την εναέρια υπεροχή δεδομένη, η 31η Ιανουαρίου ξημέρωσε με την λεγομένη “απεμπλοκή”…
Θα τεθεί και πάλι το ερώτημα, τι θα γινόταν μετά από το πρώτο χτύπημα…;
Πως θα αντιδρούσε η Τουρκία;
Ο καθένας δίνει τις δικές του εκτιμήσεις και απαντήσεις. Ίσως τις πιο πειστικές απαντήσεις όμως να τις δίνει η ίδια η ιστορία. Όχι μόνο πριν από τα Ίμια, αλλά και μετά απ΄ αυτά. Υπήρξαν περιπτώσεις που οι Τούρκοι δέχτηκαν χτύπημα και επιβεβαίωσαν ότι “το σκυλί που γαβγίζει δεν δαγκώνει”. Κι έχουν υπάρξει επίσης περιπτώσεις που ο αμερικανικός παράγοντας έχει δείξει ότι αιφνιδιάζεται όταν του “χαλάς το σενάριο”.
Εκείνη τη νύχτα στην Αθήνα σχεδόν κανείς απ΄ όσους κλήθηκαν να διαχειριστούν την κρίση και να πάρουν αποφάσεις δεν είχε ούτε την αντίληψη και κυρίως τα “κότσια” να αξιολογήσει τα πλεονεκτήματα που είχαμε και να διαπραγματευτεί μέσω αυτών.
https://www.militaire.gr/imia-1996-ta-16-mirage-2000-pou-petousan-mesa-stin-kategida-anazitontas-matea-antipalo/
Εκείνη τη νύχτα στο Αιγαίο επικρατούσαν άθλιες καιρικές συνθήκες.
Υπήρχε νέφωση από τα 300-400 πόδια μέχρι τα 30.000 πόδια! Σχεδόν σ΄ όλο το Αιγαίο και σίγουρα στην περιοχή των επιχειρήσεων. Οι Τούρκοι δεν τόλμησαν ούτε να βάλουν μπροστά τους κινητήρες των F-16 τους. Η ελληνική ΠΑ, τα κράτησε κι αυτή στο έδαφος λόγω καιρικών συνθηκών, οι οποίες σε συνδυασμό με μια “ιδιοτροπία” της καλύπτρας τους αύξαναν σημαντικά το ποσοστό περιστατικών “βέρτιγκο” στους χειριστές.
Ωστόσο ελληνικά φτερά πετούσαν μέσα στην άγρια νύχτα στο Αιγαίο!
Δεκαέξι μαχητικά αεροσκάφη Mirage 2000 “φορτωμένα” μ΄ ότι …προβλέπεται απογειώνονταν από την αεροπορική βάση της Τανάγρας, περιπολούσαν και επιχειρούσαν μέσα στα σύννεφα! Δεν έβγαιναν ποτέ από …πάνω, αλλά μόνο από κάτω!
Στον αέρα και τα “γέρικα” αλλά ακόμη τότε αξιόπιστα F-4 Phantom. Αυτά δεν τα αμφισβητεί κανένας πια. Είναι ιστορία που έχει επιβεβαιωθεί από πολλές διαφορετικές πηγές που εκείνη τη νύχτα είχαν ρόλο και αποστολή.
Οι Έλληνες πιλότοι πέταγαν σαν “φαντάσματα” μέσα στις καταιγίδες, αναμένοντας …μάταια τον αντίπαλο. “Εχθρός” ήταν μόνο ο άσχημος καιρός εκείνο το ξημέρωμα της 31ης Ιανουαρίου…
Συνεπώς και στον αέρα το ελληνικό πλεονέκτημα ήταν δεδομένο…
Κι όμως με τον τουρκικό στόλο να είναι από νωρίς στοχοποιημένος και την εναέρια υπεροχή δεδομένη, η 31η Ιανουαρίου ξημέρωσε με την λεγομένη “απεμπλοκή”…
Θα τεθεί και πάλι το ερώτημα, τι θα γινόταν μετά από το πρώτο χτύπημα…;
Πως θα αντιδρούσε η Τουρκία;
Ο καθένας δίνει τις δικές του εκτιμήσεις και απαντήσεις. Ίσως τις πιο πειστικές απαντήσεις όμως να τις δίνει η ίδια η ιστορία. Όχι μόνο πριν από τα Ίμια, αλλά και μετά απ΄ αυτά. Υπήρξαν περιπτώσεις που οι Τούρκοι δέχτηκαν χτύπημα και επιβεβαίωσαν ότι “το σκυλί που γαβγίζει δεν δαγκώνει”. Κι έχουν υπάρξει επίσης περιπτώσεις που ο αμερικανικός παράγοντας έχει δείξει ότι αιφνιδιάζεται όταν του “χαλάς το σενάριο”.
Εκείνη τη νύχτα στην Αθήνα σχεδόν κανείς απ΄ όσους κλήθηκαν να διαχειριστούν την κρίση και να πάρουν αποφάσεις δεν είχε ούτε την αντίληψη και κυρίως τα “κότσια” να αξιολογήσει τα πλεονεκτήματα που είχαμε και να διαπραγματευτεί μέσω αυτών.
https://www.militaire.gr/imia-1996-ta-16-mirage-2000-pou-petousan-mesa-stin-kategida-anazitontas-matea-antipalo/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου