Μια
Ελλάδα πολυεθνική, πολυθρησκευτική, πολυπολιτισμική και χαζοχαρούμενη.
Με μια
φιλελεύθερη οικονομική προτίμηση των κρατούντων. Ένα κάστρο πολιορκημένο
από
εξωτερικούς εχθρούς. Από ηθελημένα κακούς εχθρούς. Ο όρος «έθνος»
ντεμοντέ, ξεπερασμένος. Στην θέση του ο σοσιαλιστικός τεχνοκρατικισμός.
Ένα είδος
γραφειοκρατικοποίησης της καθημερινής ζωής είναι η επιβολή, στο
φαντασιακό των
ανθρώπων. Με έναν γιαλαντζί, απάνθρωπο "εθνικισμό" (
χρυσή αυγή) να οριοθετεί με ύπουλο τρόπο την
ζωή και τα θέλω των ανθρώπων.
Ένα λαό εύκολα ελεγχόμενο και χειραγωγήσιμο. Χωρίς πάθος. Χωρίς ήθος. Χωρίς
νόημα στη ζωή. Χωρίς καμία φιλοσοφία. Τέρμα ξένο από αισθητική
καλλιέργεια, από όμορφες συμπεριφορές. Παραιτημένο στο κράτος με οικολογικό και
συνάμα καταναλωτικό τρόπο .Ο έλληνας μεροκαματιάρης, ο τρομοκρατημένος από την κρίση, ο μελλοθάνατος της
Τρόικας, αυτός που δεν ενόχλησε και την πάτησε να μην υπάρχει πλέον πουθενά. Στην θέση του κάποιος άλλος...κάποιος ξένος...
Ο φορτωμένος με γενειάδες, με παρακμιακά Τατουάζ, ξυρισμένα κεφάλια,
παρέα με εύθυμες πουτάνες...ο γραβατωμένος με τις τραβηγμένες selfies..
Αυτές
οι φωνές, τα ουρλιαχτά, μου θύμισαν μπουλούκια της μέσης
ανατολής...όπου οι δικτάτορες "κατανοούν" τα πρόβατα και στο τέλος
προσφέρουν δώρα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου