Μιλώντας προς εκπροσώπους του Τύπου, χθες, μετά την έγκριση της συμφωνίας του αγωγού East Med από το εκεί υπουργικό συμβούλιο, ο υπουργός Ενέργειας της Κύπρου Γιώργος Λακκοτρύπης αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, σε δύο τινά: πρώτον, στις ενέργειες που γίνονται για να καταδειχθεί κατά πόσον το έργο είναι βιώσιμο και δεύτερον, στη στάση της Ιταλίας έναντι αυτού του έργου.
Όπως είπε, σύντομα η κοινοπραξία που έχει αναλάβει την προώθηση του έργου θα επιχειρήσει να εξεύρει αγοραστές για το φυσικό αέριο της Ανατολικής Μεσογείου, γεγονός που θα κρίνει και εάν το έργο είναι υλοποιήσιμο, ενώ αναφορικά με τη στάση της Ιταλίας, η οποία από τον Ιανουάριο που υπεγράφη η σχετική διακρατική συμφωνία δεν έχει ανακοινώσει εάν θα αποτελέσει μέρος του εγχειρήματος, είπε ότι δεν διαθέτει κάποια πιο πρόσφατη ενημέρωση.
Αυτό το οποίο ευσχήμως απέφυγε να αναφέρει ο Κύπριος υπουργός είναι ότι η Ιταλία εξακολουθεί να αμφιταλαντεύεται ως προς τη θέση που θα λάβει έναντι του συγκεκριμένου έργου, όχι μόνον εξαιτίας των όποιων τυχόν αμφιβολιών υπάρχουν ως προς τη βιωσιμότητά του αλλά κυριότερα υπό το φως των ενστάσεων που έχει εγείρει η Άγκυρα ως προς την υλοποίησή του.
Και τούτο διότι ο συγκεκριμένος αγωγός διεμβολίζει την υποτιθέμενη ΑΟΖ που διεκδικεί η Τουρκία κατόπιν των μνημονίων που συνήψε με την κυβέρνηση της Τρίπολης και μάλιστα πλησίον περιοχών στις οποίες φέρεται να σχεδιάζει ενεργειακές έρευνες.
Η στάση της Ιταλίας, δε, ίσως καταστεί περισσότερο αντιληπτή υπό το φως της συνεχιζόμενης απραξίας εκ μέρους της Αθήνας σε ό,τι αφορά στον καθορισμό της ελληνικής ΑΟΖ και της επέκτασης των χωρικών της υδάτων στα 12 ν.μ.
Πρόσφατα, ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών Ν. Δένδιας δήλωσε ότι η επέκταση των χωρικών υδάτων από τα 6 στα 12 ν.μ. είναι μονομερές δικαίωμα της χώρας, το οποίο θα «ασκήσει όπου θέλει, όταν κρίνει, όπως θέλει». «Δεν έχει κανένα λόγο συνδιαλλαγής με οποιονδήποτε γι' αυτό. Φαιδρότητες του τύπου casus belli από την Τουρκία εμάς μας αφήνουν παγερά αδιάφορους. Στην κοινωνία του 21ου αιώνα απειλές πολέμου δεν υφίστανται», υπογράμμισε ο κ. Δένδιας.
Ωστόσο, από το 1995, οπότε η Ελλάδα επικύρωσε τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας έως σήμερα, ουδέν έχει συμβεί επί αυτών των ζητημάτων. Αν και έχει περάσει ένα τέταρτο του αιώνα, η Ελλάδα, ως γνωστόν, δεν έχει προχωρήσει ούτε στην επέκταση των χωρικών της υδάτων, ούτε βεβαίως στην ανακήρυξη ΑΟΖ.
Υπό το φως της συνεχιζόμενης αδράνειας εκ μέρους της χώρας μας, η Ιταλία γιατί θα έπρεπε να αναλάβει το κόστος ενεργειών, οι οποίες ενδεχομένως να αποδειχθούν κενές περιεχομένου για την ίδια, ιδίως εάν αποδειχθεί ως μη βιώσιμο το έργο του East Med;
Τη στιγμή κατά την οποία η Ελλάδα δεν έχει προχωρήσει σε μέτρα ενεργητικής εξωτερικής πολιτικής, όπως η επέκταση των χωρικών της υδάτων ή η ανακήρυξη ΑΟΖ ούτε καν στο Ιόνιο, με την Αλβανία ή με την Ιταλία, η Ρώμη γιατί θα έπρεπε να αναλάβει το κόστος διάρρηξης των σχέσεών της με την Τουρκία επί ενός ζητήματος στο οποίο οι άμεσα εμπλεκόμενες χώρες εμφανίζονται διστακτικές;
Μολονότι-σύμφωνα με πληροφορίες που έχει ήδη δημοσιεύσει το Euro2day.gr- επίκειται εντός του Ιουνίου και νέα ενεργειακή διάσκεψη των κρατών που μετέχουν στον East Med, Ελλάδος, Ισραήλ, Κύπρου -με ενδεχόμενη συμμετοχή και των ΗΠΑ-, η χώρα μας, παρά τη ρητορική που αναπτύσσει ο φίλτατος υπουργός των Εξωτερικών, επιλέγει να μην ασκεί τα νόμιμα δικαιώματά της, βάσει του διεθνούς δικαίου.
Πρόκειται για μία στάση η οποία -εκ των πραγμάτων- εκλαμβάνεται ως αδυναμία και μπορεί να οδηγήσει την Ελλάδα στα συνήθη, κατά κανόνα δραματικά, αποτελέσματα της πολιτικής του κατευνασμού.
Ν. Γ. Δρόσος
Euro2day
https://kostasxan.blogspot.com/2020/05/blog-post_814.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου